[RPG] Beauty and The Geek || One Direction || Topic 1 - Speeltopics

Het begin: Iedereen komt aan bij de grote villa waar ze de komende tijd verblijven. Het heeft een zwembad en veel meer luxe, deze eerste dag is om kennis te maken met elkaar. De volgende dag komen de opdrachten pas, dus doe maar rustig aan. Je kan het terrein gaan verkennen, of gewoon rustig bij het zwembad gaan zitten.

[ bericht aangepast op 22 nov 2013 - 18:57 ]

Because I love him, do I need another reason?

Harry Styles

Ik kijk even verward op van mijn boek als ik getoeter hoor, de chauffeur van de taxi is geërgerd aan het toeteren naar een auto met een oud vrouwtje erin. Ze gaat inderdaad best wel langzaam, maar dat vind ik geen reden om zo asociaal te reageren.
'Ze l-lijkt me best oud, m-misschien hoort ze het niet,' mompel ik, wat me een kwade bik via de achteruitspiegel oplevert. Ik stop mijn boek in de tas en kijk het raam uit, het landschap hier was erg mooi, mooier dan thuis. Mijn ouders waren niet rijk of zo, maar ook niet arm, meer een middenmoot familie. Eindelijk sloeg de oude vrouw af en de taxi ging nu achterlijk hard. Ik besloot het te negeren en nog even naar buiten te kijken. Op een gegeven moment stopte de taxi.
'We zijn er,' de chauffeur stapte uit en gaf mijn koffers aan, en ik gaf hem het geld plus een fooi. Ik draaide me om naar de gigantische villa, dit ging nog wat worden. Bij de ingang stond de kamerindeling, kamer vijf was van mij. Na een tijdje zoeken vond ik het en deed de deur open. Er lag een meisje op bed met haar kamerjas aan.
'O-oh sorry,' mompelde ik terwijl ik ongemakkelijk mijn koffers neerzette.

Because I love him, do I need another reason?

Niall James Horan.
Stil zit ik naar de voorbij razende auto's te kijken. Ik zit samen met mijn broer Greg in de auto, opweg naar de locatie van het progamma genaamd 'Beauty and the Geek'. Mijn broer had me voor de grap opgegeven, ik had er toen die tijd vel tegen geprotestreerd, tevergeefs. Ik hou er totaal niet van om in de spotlights te staan. Al ging het wel om een groot geldbedrag als je won, vijfentwintig duizend euro maar liefst.
"Heb je er zin in?" grapt Greg waarna hij niet op antwoord wacht en de volume van de radio omhoog zet. Een zucht verlaat mijn mond en kort sluit ik mijn ogen. Als ik ze weer open doe, zie ik de villa waar ik de komende weken moet doorbrengen. Mijn mond valt een stukje open waarna ik naar Greg kijk. "Zijn ze serieus? Greg, is dit een grap?" een grinnik verlaat mijn broer zijn mond, "Ja, dit is serieus, en nee, dit is geen grap."
Hij grijnst breed terwijl hij stopt voor de villa. "B-bedankt voor het brengen," mompel ik zacht. Ik werp hem nog één laatste, dankbare blik voordat ik de auto uitstap en mijn zwarte koffer uit de achterbak haal. Zodra ik weg loop, richting de villa hoor ik Greg met volle vaart wegrijden.
Ik loop naar binnen en met grote ogen kijk ik rond, dit was wel erg luxe. Ik kijk op een briefje en zie dat kamer nummer drie van mij is. Na even zoeken vind ik mijn kamer, ik zet mijn koffer neer en begroet het meisje die op het bed zit. 'H-hey, ik ben Niall" zeg ik iets aan de zachte kant waarna ik mijn bril beter op mijn neus zet en een hand door mijn geblondeerde haar haal.

But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.

Lois Daphne Deffontaine:

Inmiddels was het best fris buiten, aangezien ik in een hemdje buiten zat, besloot ik toch maar naar binnen te gaan. Ik liep naar de trap en liep richting mijn kamer, kamer 4.Ik deed de deur open, nog steeds geen kamer genoot. Misschien was hij er al wel, maar was hij hier nog niet geweest. Dacht ik. Ik pakte een vest en mijn dagboek, en ging op mijn bed zitten. Ik schreef al sinds mijn 6e alles op in mijn dagboek, ik had er dan ook al tientallen van versleten, maar ik had ze allemaal nog thuis op zolder liggen. Ik pakte mijn mp3 van mijn nachtkastje, en deed de oortjes in mijn oren, en zette mijn muziek zacht op, zodat ik mijn kamer genoot kon horen binnen komen, als hij kwam. Rustig begon ik te schrijven, en was ik even helemaal verdiept in het schrijven.

How far is far

Louis Tomlinson
Mijn blik gleed langs de mensen die langs me heen liepen terwijl ik, mijn koffer achter me meeslepende, naar de villa liep. De eerste stap binnen was ik benieuwd wat me te wachten stond, al was ik dat de hele reis al, want voor zover wat ik begreep, was ik de enige mannelijke beauty. Daarom werd ik ook met het moment nieuwsgieriger, maar was ik ergens ook vereerd dat ik juist hieraan deel mocht nemen.
Langzaam liep ik de trap op, nadat ik erachter was gekomen dat ik naar kamer vier toe moest. Ik zou Louis natuurlijk weer niet zijn, als ik niet de kamer erna binnen zou lopen. Pas toen ik twee mensen zag zitten, schudde ik verward mijn hoofd, mompelde een excuus en vluchtte de kamer weer uit, waarbij ik bijna over mijn eigen koffer struikelde. Ik telde de deuren, om vervolgens tot de conclusie te komen dat het kamer vijf was waar ik net binnen was gelopen, dus een kamer te ver. Opnieuw opende ik een deur toen ik wel voor de goede stond en zag een meisje op het bed zitten. Ja, dit moest wel de goede kamer zijn, want anders wist ik het ook niet meer.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Zayn Javvad Malik

na een tijdje ben ik wel klaar met mijn tekening. Ik stop mijn spullen weer allemaal in mijn tas. Er zitten vooral veel technische dingetjes in, aangezien ik ervan hou om lekker te prutsen met technische apparaten, en ik niet weet of ik mijn kamergenote aardig ga vinden of niet. Ik sta op en loop het huis binnen. Ik kijk even op mijn papiertje. Kamer twee. Ik loop naar boven en zie nog niemand. Handig, dan kan ik nog wat aan mijn uiterlijk doen of zo. Safaa heeft mijn kleding gedaan, zodat ik er 'normaal' uitzie als ik op tv kom. Ze vond het maar niets dat ik gewoon mijn normale kleding wou dragen. Ik bekijk mijn koffer. Bah... Wat een kledingsmaak heeft Safaa toch! Ze heeft alle kleding geleend van haar vriend, Josh. Hij is op zich wel aardig, maar ik vind zijn kleding echt helemaal niets. Ik doe een t-shirt aan waarvan ik denk dat ze het wel mooi gaat vinden. Normaal maakt mijn uiterlijk me helemaal niets uit, maar ik wil een goede indruk maken. Ik wil niet dat mijn kamergenoot - die Ally heet - me nu al niet mag omdat ik er lelijk uitzie. Ik pak het potje gel uit mijn tas en begin mijn haar in een kuif te zetten. Niet een nette, strakke kuif als normaal, maar een beetje een rommelige. Dan zie ik eruit alsof ik gewoon wat gel in mijn haar heb gesmeerd en weg ben gegaan. Ik ben redelijk ijdel, maar wel op mijn eigen manier. Normaal trek ik een blouse aan, met een spijkerbroek, en doe ik mijn haar in een strakke kuif. Ik kijk naar mijn spiegelbeeld. Redelijk. Ik laat mezelf op de bank vallen en teken wat dingen uit de kamer. Steeds teken ik er mensen op. Mensen die lachen, mensen die huilen, mensen die zoenen... Ik zucht en leg mijn schetsblok weg. Ik pak mijn mobiel en zet wat muziek aan.

Spoiler alert: you will save yourself

Lois Daphne Deffontaine:

Ik hoorde de deur open gaan, en schrok een beetje. Ik zag dat er een jongen in de deuropening stond, dat moest mijn kamer genoot wel zijn. Vlug haalde ik mijn oortjes uit mijn oren, en legde mijn dagboek en mp3 op mijn nachtkastje. Ik stond op en stak mijn hand naar hem uit om me voor te stellen. "Hoi, ik ben Lois" Probeerde ik zo min mogelijk verlegen te zeggen, ik was namelijk niet een klein beetje verlegen, maar heel erg verlegen, en ik loop ook heel snel rood aan, wat nu dus ook het geval was.

How far is far

[ bericht aangepast op 3 nov 2013 - 18:38 ]

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

Louis Tomlinson
Zo te zien schrok mijn kamergenoot een beetje door mijn entree waardoor een zachte grinnik over mijn lippen rolde. Ze was echt niet de eerste en ze zou ook zeker niet de laatste zijn. Mijn koffer zette ik naast het, nu nog, lege bed, want mijn vermoeden zei dat -dat mijn bed was. Het kon ook niet anders aangezien zij van het andere afklom, om haar hand naar me uit te steken. Deze nam ik vast terwijl mijn volledige naam gemakkelijk over mijn lippen rolde. 'Leuk om je te ontmoeten,' volgde al snel terwijl ik het meisje wat voor stond eens goed bekeek. Haar verlegenheid was me al eerder opgevallen, maar besloot daar maar geen opmerking over te maken, want negen van de tien keer had dat de tegenovergestelde werking. Dat was ook niet echt iets waar ik op zat te wachten. Daarbij zou dat straks, naar mijn weten, straks wel wat verminderen. Tenminste dat was bij de mensen die ik kende en leerde kennen.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Lois Daphne Deffontaine:

Hij nam mijn hand aan terwijl hij vertelde dat hij Louis heet. "Leuk om je te onmoeten" Zegt hij daarna. Hij leek het tegenovergestelde van verlegen te zijn. "Ook leuk om jou te ontmoeten" Kwam een beetje stotterend uit mijn mond. O, die stomme verlegenheid ook, ik had er een hekel aan! Iedereen ziet mij als het verlegen meisje op de achtergrond, wat ik eigenlijk ook was. Maar als je me leert kennen, ben ik eigenlijk best wel hyper. Veel vrienden had ik niet, en als ik dacht dat ik vrienden had, gebruikte ze me alleen maar, bijvoorbeeld om hun huiswerk te maken. Een gesprek voeren was niet mijn sterkste kant, voor mij is scheikunde 10x makkelijker als een gesprek voeren, wat eigenlijk best wel triest is. Ik weet nooit wat ik moet zeggen, als ik bij mijn familie ben kan ik niet ophouden met praten, maar als ik me aan iemand voor moet stellen sla ik helemaal dicht.

[ bericht aangepast op 3 nov 2013 - 16:56 ]

How far is far

xMeCrazyMofo schreef:

Ally Dylarah Anthony

Na een tijdje zoeken heb ik kamer 3 gevonden. WOW, een hemelbed! En niet de lelijkste ook. Mijn ouders hadden een driedubbele klamboe voor me gekocht, die ook nog dubbelgeslagen.
Ik zet mijn knalroze rolkoffer op de grond en zucht, waarna ik me achterover op de zachte lakens laat vallen. Mijn oogleden vallen dicht. Wauw, perfect dit!
Maar ja, er moet ook uitgepakt worden, maar hoe deed ik dat ook alweer? Dat klinkt raar, maar mijn ouders lieten alles altijd voor me opruimen. Oké, chill Ally, je gaat nu voor het eerst opruimen, denk ik bij mezelf. Kreunend sta ik op en rits ik mijn haast exploderende rolkoffer open. Zoals verwacht klapt hij open en liggen al mijn spullen door de kamer.
'Neeeeeeehhh…' kreun ik vermoeid en ik ga weer op het bed zitten.
De deur wordt op een kiertje gezet en ik ga zo zakelijk rechtop zitten, hopend dat het mijn kamergenoot is. Als ik constateer dat het gewoon de wind was, verschijnt er een blonde jongen met blauwe ogen en een zwart brilmontuur op zijn neus.
'H - Hey, ik ben Niall,' stelt hij zich zacht voor. Hij haalt zijn hand door zijn geblondeerde haar en ik besef me dat ik bijna dezelfde kleur heb! Maar dan is het mijne natuurlijk. Hij ziet er lief uit en niet echt als een geek. Die bril staat hem wel leuk en zijn ogen staan wat verlegen. 'Hoi Niall,' ik lach lief bij de woorden, zodat hij zich misschien meer op z'n gemak voelt. 'Ik ben Ally. Ally Anthony.'

But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.

Liam Payne
Ik ging volledig op in mijn spel, al was ik nu wel slim genoeg om het op te slaan. Ik wilde niet weer de baas van deze regio verslaan, want dat was echt een klote gevecht. Ik speelde fanatiek verder tot er opeens een hand voor mijn scherm verscheen. Ik probeerde hem te negeren, maar hij ging neit weg. Ik klapte geïrriteerd het scherm dicht en keek op naar een meisje dat naast het bed stond. Ik trok de oortjes uit mijn hoofd en schudde haar hand. "Liam en wil je dat nooit meer doen? Ik was druk bezig." beet ik haar toe. Ze was heel erg anders dan de meisjes met wie ik normaal om ging. Ik wilde eigenlijk ook neits met haar te doen hebben, want ze was niet zoals hen, zij snapte me niet. Die andere meisjes waren even nerderig als ik, net als mijn paar ex-vriendinnetjes. Ja, ik was geen maagd. Nogsteeds leefde ik alleen in de Sci-Fi wereld, maar toch. Ik was vast niet de grootste nerd hier. Ik had gelukkig net opgeslagen, dus ik sloot af en legde mijn ds weg om verder op te laden. Ik ging rechtop zitten en keek naar haar. "Dus. Wat nu?" Ik was niet zo'n spreekvaardig persoon, zeker niet als ik mensen niet kende en ze niet binnen mijn wereldje paste. Dan bleef ik er liever weg van. Ze veroordeelden me er toch altijd om. Zeker omdat ik ook technische wiskunde, natuurkunde en lucht- en ruimtevaart studeerde hielp daar niet bij.

[ bericht aangepast op 3 nov 2013 - 17:57 ]

Bowties were never Cooler

Camilla Rye Lively

De deur werd open gedaan door een jongen met te veel gel in zijn haar en een bril. Wauw, een ouderwetse voorbeeld van een nerd. ''O-oh sorry,’’ Ik grinnikte even en schudde mijn hoofd. ‘’Niks om je zorgen over te maken,’’ Ik stond op van het bed en knoopte mijn badjas dicht. Glimlachend stak ik mijn hand uit en bekeek hem zo onopvallend mogelijk. Van mij mocht hij wel wat moderne kleren aan, de glazen weg en geen gel. Misschien zou er dan nog aantrekkelijk eruit zien. ‘’Camilla Lively en met wie heb ik het genoegen?’’ Een glimlach speelde rond mijn lippen en grinnikte. Ik had mezelf voorgenomen dat ik aardig bleef en niemand ging beledigen behalve mijn tegenstanders. ‘’En, wat wil je met deze programma bereiken? Ik wil je niet beledigen, maar het spijt me als het soms niet lukt om me in te houden. Onthou dan dat ik het niet echt meen.’’ Ik glimlachte weer en ging weer op het bed zitten. ‘’Ga je mee naar het zwembad? Anders sleep ik je gewoon mee.’’ zei ik.

[De woordenteller is weg ]

I don't want you to die, I want you to suffer.

Ruby Jasmine Wakefield
Na een kwartiertje mijn koffers half uitgepakt te hebben geef ik het op, het is zo saai. Ik neem weer plaats op het hemelbed wat heerlijk zacht aanvoelt. Verveelt blaas ik een plukje haar uit mijn gezichtsveld en neurie zachtjes mee met het liedje, wat door de oortjes van mijn iPod klinkt. Ik ben nooit echt een geduldig persoon geweest, helaas. Met het elastiekje wat om mijn pols zit, besluit ik mijn haar in te vlechten. Iets om de tijd mee te doden.
Het geluid van een koffer die neer wordt gezet op de grond laat me omkijken. Vrijwel meteen krullen mijn mondhoeken omhoog bij het aanzicht van mijn kamergenoot. 'H-hey, ik ben Niall.' Zegt hij zachtjes. Hij zet zijn bril beter op zijn neus en haalt zijn hand door zijn blonde haren.
Ik sta meteen op van het bed en steek mijn hand vriendelijk uit. 'Hi Niall, ik ben Ruby. Sorry voor de troep ik moet nog het één en ander opruimen.' Verlegen gebaarde ik met mijn andere hand naar mijn half uitgepakte koffers. 'Heb je een goede reis gehad?'

To love is to destroy.

Harry Styles

Het meisje grinnikte en schudde haar hoofd.
‘Niks om je zorgen over te maken,' ze stond op en knoopte de badjas dicht. Ze liep naar me toe en stak haar hand uit.
’Camilla Lively en met wie heb ik het genoegen?' Ik schudde ietwat ongemakkelijk haar hand.
'H-harry Styles,' mompelde ik. Ze glimlachte even.
’En, wat wil je met deze programma bereiken? Ik wil je niet beledigen, maar het spijt me als het soms niet lukt om me in te houden. Onthou dan dat ik het niet echt meen.' ze glimlachte weer en ging op het bed zitten.
'Mijn zus had me opgegeven v-voor de grap, en geeft niet, ik b-ben het wel gewent.' ze sprong gelijk over op een ander onderwerp, wat ik wel prettig vond.
’Ga je mee naar het zwembad? Anders sleep ik je gewoon mee.' zei ze en ik glimlachte, ze leek me nooit sterk genoeg om zelfs mij mee te kunnen slepen.
'T-tuurlijk, maar dan moet ik nog wel even omkleden. Ik ben zo terug.' ik bloosde even en liep naar de badkamer met de koffer met gewone kleding en zwemkleding. Ik zuchtte even en kleedde me om.

(Oh no Moeten we dat niet bij een mod melden ofzo?)

Because I love him, do I need another reason?

Camilla Rye Lively

Hij schudde wat ongemakkelijk mijn hand en mompelde zijn naam ''H-harry Styles.’’ Mijn glimlacht verbreedde een beetje. ‘’Mijn zus had me opgegeven v-voor de grap, en geeft niet, ik b-ben het wel gewend.’’ Ik schudde mijn hoofd en keek hem aan. ‘’Nee, ik weet dat er een kans is dat je bent gepest op school of weet ik veel wat dat je je slechter voelde. Nu ben ik hier om je iets beter te laten voelen. Vind je dat goed?’’ Ik grinnikte even. Hij glimlachte even na mijn voorstel. ‘’T-tuurlijk, maar dan moet ik nog wel even omkleden. Ik ben zo terug.’' Hij bloosde even en liep toen naar de badkamer. Ik stond op en pakte een elastiekje uit mijn tas, waarna ik voor de spiegel ging staan en een knot van mijn haar maakte. Zo dom als ik was, had ik geen waterproof make-up opgedaan, dus moest ik alles eraf halen, want anders ging ik eruit zien als een panda en een clown. Zuchtend pakte ik een paar schoonmaakdoekjes en ging over mijn gehele gezicht heen, niet dat ik lagen make-up op had, maar ik voelde me toch iets zelfverzekerder met één laag op.

I don't want you to die, I want you to suffer.