Moord in de wc
Ken jij het verhaal van Laura? Nee, zeker…
Maar weet je, het verhaal is ook te eng…..
Niemand durft het te vertellen, behalve ik....
Laura was een meisje van 11 jaar.
Laura was populair en kattig.
Bijna iedereen liep achter haar aan. Allemaal meelopers, vond Noor.
Noor was ook 11 jaar. Ze was geen meeloopster!
Noor had geen vriendinnen. Vroeger wel….
Nathalie, Sylvia, Carlijn, Evelien.
Ze waren zulke goede vriendinnen.
Totdat Laura op school kwam, en al haar vriendinnen stal.
Noor was woedend op Laura.
Want Laura had verschrikkelijke dingen gezegd over haar.
Laura pestte Noor heel erg.
Soms word ze kei hard geslagen
En haar vriendinnen deden gewoon mee.
Noor werd ook bedreigd.
Als ze naar de juf of meester zou gaan, zullen ze haar dood trappen, en haar ouders wat aandoen.
Op een dag kon Noor het niet meer vol houden.
Ze zou wraak nemen. Noor zou Laura kapot maken.
En ze besloot een plan te maken.
Noor liep het schoolplein op. Ze wist dat ieder moment Laura zou komen om haar te pesten en te vernederen. Maar vanaf nu zou alles anders worden. En ze grijnsde gemeen.
Kijk eens wie we daar hebben ! Het is Noor de domme dikke lelijke, suffe, leeghoofdige Noor! Het waren Laura, en haar gemene vriendinnen. Heb jij mijn lunch geld Noor?! Zei Laura. Ik wil uitgebreid gaan lunchen met MIJN vriendinnen.
Ik heb inderdaad geld….. MAAR DAT GELD IS NIET VOOR JOU!! Zei Noor woedend.
Toen werd Laura knalrood. En als Laura knal rood word is ze niet te stoppen.
Laura gaf Noor een harde klap in der gezicht zodat Noor op de grond viel.
Maar Noor gaf niet op, ze zou Laura terug pakken. Ze krabbelde op en pakte Laura’s haar.
Ze trok er zo hard mogelijk aan. Toen ze los liet had ze een heleboel plukken met haar in der handen.
Toen kwamen de vriendinnen van Laura in actie ze gaven Noor allemaal klappen.
Noor had een bloed neus, en een bloed lip. Ook had ze een heleboel blauweplekken.
Stop, schreeuwde ze. Niemand op het schoolplein deed iets. Iedereen was bang voor Laura en haar vriendinnen. Stop, schreeuwde Noor nog een keer. Toen hielden ze op.
Doet het pijn, zei Laura met een grijns. Wacht jij maar, Laura, je zal gestraft worden.
Je zal binnenkort ophouden te bestaan. God zal je straffen. En morgen is je laatste dag, zei Noor. Tuurlijk zei Laura lachend. Maar daarna keek ze serieus. Je houd je mond Noor. Je mag aan niemand vertellen dat we je bijna kapot maken. Of wil je dat we een bezoekje aan je ouders brengen. Daarna was het even stil. Kom meisjes we gaan, zei Laura. En ze lieten Noor alleen achter.
De volgende dag ging Noor haar wraak actie beginnen.
Laura zou vandaag gaan bowlen. Samen met haar stomme vriendinnen.
Daarna zouden ze naar een buurthuis om wat te gaan drinken. Daarna zou Laura samen met haar vriendinnen naar huis gaan want haar ouders waren werken. Hoe Noor dat wist. Laura zei dagen lang tegen iedereen dat ze zou gaan bowlen.
Lekker slim van Laura want ze heeft ook gezegd waar en hoe laat. Het buurthuis was in leiden tegenover de dansschool de Jong.
Waar Laura woont wist Noor heel goed. Ze woonde vlak bij haar. Dus dat zou niet zo moeilijk worden. Het enige moeilijke was dat Laura en haar vriendinnen Noor niet mochten zien. Om half 1 zouden Laura en haar vriendinnen gaan bowlen. En Noor beginnen met haar wraak actie. Ze keek in de schuur of er een bijl lag.
En ja, daar lag een bijl, ze nam ook een lang jack mee en een zonnebril ook 2 flessen , een pen, en een stuk touw. De jack was van haar moeder.
De ouders van Noor waren aan het werk, dus ze kon gerust haar wraak actie beginnen.
Het was nu 12 uur. Ze moest nu gaan. Het was tijd voor actie!!
Ze pakten haar fiets en deed haar rugzak om. De bijl had ze goed verstopt onder een klein hoopje van doeken in haar rugzak. Ze hoopte dat niks fout zou gaan. Toen het bijna half 1 was kwam ze bij het bowlingcentrum aan.
Ze liep naar binnen. Laura en haar vriendinnen waren er nog niet.
Ze besloot zich achter een hele grote plantenbak te verstoppen.
Ze hoefde niet lang te wachten want daar kwamen Laura en haar vriendinnen aan lopen.
Hand in hand. Noor voelden een steek van jaloezie opkomen, maar ze hield zich in.
Na een tijdje waren Laura en haar vriendinnen aan het bowlen.
Ik moet naar de wc, zei Natalie. Oké, zeiden de meisjes, en Natalie liep naar de wc.
Noor hoorde wat Natalie zei en haalde de bijl te voorschijn.
Ze liep naar de wc en deed de deur open. Nathalie liep de wc binnen.
Alle deuren waren open. Behalve de deur van natalie.
Gelukkig dacht, Noor. Anders ziet iedereen me.
Noor hoorde dat Natalie door trok.
Natalie deed de deur open. Ze gaf een schreeuw. Noor wat doe jij nou hier.
O, wat ik hier doe, zei Noor. Dat zul je wel zien. Ze pakte haar bijl en zei: Vaarwel Natalie.
En tjak daar lag het hoofd van Natalie op de grond. Het bloed spatte alle kanten op.
De hele vloer werd rood. Noor raapte het hoofd van natalie op en renden zo snel mogelijk de deur uit.
Het lichaam lied ze achter en het hoofd deed ze in haar rugzak en ging naar het buurthuis.
Laura en haar vriendinnen hadden niks door totdat een vrouw schreeuwden. HELP ER LIGT EEN LIJK VAN EEN MEISJE IN DE WC !!!! HELP!!! De meisjes draaide zich om en renden naar de wc.
Laura slaakte een gil. Ze zagen het lijk van Natalie op de grond. Alle meisjes verstijfde van schrik. Hoe kan dat nou!! Hoe is dit gebeurd? Alle mensen schreeuwden door elkaar heen. Ze wisten niet wat ze moesten doen. Één van de mensen belde de politie
Weg wezen hier, zei Laura opeens.
We gaan naar het buurthuis, we moet even wat drinken. Evelien, Sylvia, en Carlijn keken elkaar verbaast aan. Wat bedoel je, vroeg Evelien verbaast. Natalie was onze vriendin en jij wil wat drinken… we kunnen haar toch niet laten stikken, zei Sylvia een beetje boos. Ze is dood, en wil jij de hele tijd naar een lijk van een meisjes zonder hoofd kijken, zei Laura. Ikke niet hoor! En Laura liep weg. Daar heeft ze wel gelijk in zei Carlijn. Laura, wacht we gaan mee, zeiden de meisjes en ze liepen achter Laura aan, zoals altijd.
Wat erg hé, zei Evelien. Die arme Natalie, zei Sylvia. Ze waren al bijna bij het buurthuis in Leiden. Ze waren op de fiets. We moeten onze hoofden even leeg maken, zei Laura. Na een tijdje fietsen kwam ze bij het buurthuis aan.
Noor was al binnen. Ze had haar jack en de zonnebril opgedaan en zat in een hoekje aan een tafeltje. Op het tafeltje lag een glaasje met daarin cola . Het hoofd van Natalie had ze in haar grote rugzak gedaan.
De rugzak was heel groot. Er pasten zo 3 hoofden in. De 2 flesjes en de pen, had ze in haar zakken gestopt.
Even later kwamen Laura en haar vriendinnen binnen lopen.
Ze waren alle vier nog steeds wit. Noor grijnsde. Mooi zo, ze zijn geschrokken!!
De meisjes gingen aan een tafeltje zitten en bestelde 2 spa en 2 cola. Carlijn wiebelde op haar stoel.
Ik moet zo nodig plassen zei ze. Maar ik durf niet.
Ik ga wel mee, zei Sylvia. Ik durf wel! J aja, dacht Noor. Noor liep als eerste naar de wc, en keek of er mensen op de wc zaten. Gelukkig de wc is niet bezet! Haar bijl had ze in haar hand. Het bloed van Natalie zat nog aan de bijl. De deur ging open en Carlijn en Sylvia kwamen naar binnen.
Ze schrokken. Wat doe jij nou hier, vroeg Carlijn. Wat ga je doen met die bijl in je hand? Vroeg Sylvia. Dit, en tjak tjak. Daar vielen de 2 hoofden van Sylvia en Carlijn op de grond. Het bloed was 2 keer zo veel geworden. Het was één groot bloedbad. Tevreden keek Noor naar het bloedbad Dat is wel genoeg voor 2 drankjes voor Evelien en Laura, dacht Noor. Noor deed het bloed van Sylvia en Carlijn in de 2 flesjes en schreef zo vlug mogelijk: DIT IS HET BLOED VAN JE 2 VRIENDINNEN. Snel liep ze met de bijl en de 2 bloeddrankjes naar de bar. Toen de barmaneven niet keek legden ze de 2 flesjes bij de 2 colatjes. Niemand was nog naar de wc gegaan. Ze liep terug met haar rugzak en deed de 2 hoofden er in. Daarna renden ze zo snel als ze kon het buurthuis uit, naar het huis van Laura.
Uw bestelling, zei de ober. Dank u wel meneer, zei Evelien. Spa, lekker daar ben ik echt aan toe, zei Laura. Waar blijven Sylvia en Carlijn nou. Moet ik even gaan kijken? Op dat moment slaakte Laura een gil. Gatver, O nee. Wat is er ? Vroeg Evelien verbaast. Angstig wees Laura naar het etiket dat op de flesjes zat. Ze las hard op. DIT IS HET BLOED VAN JE 2 VRIENDINNEN .
Van schrik gooide Evelien het tafeltje om. De flesjes met bloed vielen op de grond.
De ober kwam aanrennen. Wat is er gebeurd, vroeg hij ongerust. Bloed, wc, Carlijn, Sylvia, stotterde Laura. Wc? Bloed? De ober keek Laura verbaast aan. Evelien wees naar de wc. Daar! Zei ze.
De ober renden naar de wc. Hij gaf een gil van schrik. O mijn god, riep hij zo hard. Dat de mensen allemaal om hem heen kwamen staan. Behalve Evelien en Laura. Want die waren gillend het buurthuis uit gerend.
We moeten naar huis, gilde Laura. Ik kan dit niet meer aanzien!!
J..jjaa ikkkk vooooooll…ggg je welll, zei Evelien stotterend.
Kom maar bij mij thuis, zei Laura.
Voor je het weet ben jij het slagtoffer, zei Laura
Bij die gedachte barste Evelien in huilen uit.
Ik wil nog niet dood gaan, zei ze huilend.
Ik durf de politie niet te bellen, en me ouders ook niet, zei Laura.
Kom we gaan NU!!!
Ze pakten hun fietsen en reden als gekken naar huis….
Zoon 4x reden ze door rood. Ze moesten naar huis. Dat was het enige waar ze aan konden denken.
Noor was al bij Laura thuis. Ze was door een open raam naar binnen geklommen.
En weet je waar ze zat… je raad het al, IN DE WC.
Haar bijl was helemaal rood. En er zaten een paar blonde en bruine plukken haar aan.
Ze likten het bloed van haar bijl af. Lekker bloed, dacht ze.
Ik wil meer bloed!! Nog even, nog even wachten….
De drie hoofden van Carlijn, Natalie, en Sylvia had ze in een grote doos gedaan en gezegd tegen de buren van Laura dat Laura er niet was. En als ze haar zagen, dat ze dan zo snel mogelijk het pakje moesten geven aan Laura.
Dat zouden de buren doen. (ze hadden geen idee dat de 3 hoofden daarin lagen)
Het enige waar Noor aan kon denken was: WRAAK EN BLOED!
We zijn er, zei Laura.
Ze gooide hun fietsen in de tuin en renden als gekken naar binnen.
Noor gaf geen kik vanaf de wc.
Niemand mocht haar horen.
Laura deed de deur op slot en de ramen ook.
Evelien haar gezicht was rood en wit.
En ze wiebelde de hele tijd.
Waarom wiebel je zo vaak, vroeg Laura.
IK MOET PLASSEN! Maar ik durf niet.
Voor je het weet, is de moordenaar in de wc.
Ik…..wilde Laura zeggen, maar de bel ging.
Evelien deed het bijna in der broek en renden naar de wc.
Op het zelfde moment, deed Laura de deur open.
Een pakje voor je Laura, zei de buurvrouw lachend.
Iemand, een meisje met een lang jack aan, had dit bij me gebracht.
Ook had ze een zonnebril op.
O, zei Laura. Dank u wel voor het pakje.
Dag, mevrouw Stevens. Dag Laura, zei mevrouw stevens.
Toen Laura de deur dicht deed hoorde ze een gil en hoorde ze haar Naam.
Laura help, het is N…. veder kwam ze niet. Want op dat moment, werd ze door Noor opgehangen.
Noor verstopten zich achter een grote stapel dozen. Ze zag dat Laura naar de wc was gerend. Laura keek naar Evelien. Ze vond het dood eng. Haar vriendin was opgehangen aan een galg, in de wc.
Waarom allemaal in de wc
O, nee wat erg. Laura voelde een rilling over haar rug.
Ze keek naar haar vriendin. Toen deed ze de deur van de wc dicht.
Ze kan het niet meer aanzien.
Het is afgrijselijk, verschrikkelijk eng als ze denkt aan: Nathalie, Sylvia, Carlijn, en Evelien.
Ze keek naar het pakje op tafel. Wat zou er nou toch inzitten?
Ze had geen idee.
Langzaam maakte ze de doos open. Ze gaf een keiharde gil.
3 hoofden!! Gilt ze. 3 hoofden van Nathalie, Carlijn, en Sylvia.
Wie heeft dit gedaan. Ze zag dat op de doos geschreven was.
Er stond: Met de groeten van Noor.
NOOR !!! HET WAS NOOR!! ALS IK HAAR TE PAKKEN KRIJG, DAN…
Dan wat, zei Noor. Noor kwam te voorschijn van de stapel dozen.
Ga je me dan wat aandoen?
Ga je aan me haren trekken.
Ga je me dood slaan?
Ga je me trappen of schoppen.
Ik dacht het niet. Want nu maak ik jou kapot. Het is voorbij!
Zeg maar dag dag. En tjak met een klap viel ook het hoofd van Laura op de grond.
Het bloed kwam te voor schijn. En de bijl van Noor was bedekt met bloed.
Ze likte het bloed van haar bijl.
Ze keek nog een keer naar Laura.
Tot ziens zei ze tegen Laura.
En met een grijns op haar gezicht deed Noor de deur open en liep naar buiten.
Dit was het verhaal van Laura.
Ik vraag het nog een keer.
Ken jij het verhaal van Laura.
Ja, zeker…. Maar dan heb ik nog een vraag.
Durf je nu nog naar de wc?
Einde
