[RPG]Pirate Haven||Topic 1 - Speeltopics

Dorgate is een piratenhaven, iedereen die wegrent voor iets uit zijn verleden of gewoonweg niet wil deugen kan hier terecht. De stad heeft geen autoriteit en moord, diefstal en verraad zijn er de orde van de dag.
Op een dag komt een groot schip genaamd De Vrijbuiter aan in de haven met het nieuws dat de autoriteiten van plan zijn om Dorgate van de kaart te vegen. Terwijl Dorgate zich langzaam klaarmaakt voor de strijd gaat ook het gewone leven zijn eigen gang.

Regels:
• Er is een minimum van 250 woorden, ik controleer regelmatig.
• Het praattopic is voor OOC
• 16+ is toegestaan.
• Bij twee of drie personages, minstens één boven de 21
• De bemanningsleden moeten minstens 21 zijn
• Bespeel alleen je eigen personage en heb respect voor anderen.
• Personages mogen vermoord worden mits toestemming van de anderen.
• Naamsveranderingen en afwezigheden altijd doorgeven.
• Let op spelling en interpunctie.
• Geen Mary Sue’s
• Reserveringen blijven 24 uur staan.
• Denk goed na voor je meedoet, geen ééndagsvliegen.
• Max. 3 Personages per persoon.
• Alleen ik maak de topics.
• Om het overzichtelijk te houden kan je maar bemanning van 2 schepen spelen: De Vrijbuiter en De Dolfijn

Rollen:

Bewoners Dorgate:

Mannen:
Alexander Raven Grey - 25 - Smid - 1,3 - xJigglyPuff
James Armando Bradley - 21 - Jager & Slager - 1,4 - xJigglyPuff
Charles Owen Mitchell - 29 - Zoon eigenaar Taverne - 1,8 - Dajly

Vrouwen:
Meredith Emma Johnson. - 20 - Huurmoordenares/kruidenier - 1,12 - VladiFerr
Aci Nadya Asy'ari - Kruidenier - 25 - 1,2 - Morticia
Maeve Johanna Gloria Cannon - 19 - In de Wijnstokerij - 1,1 - Mohn

Bemanning De Vrijbuiter

Mannen: (Max 5.)
Timothy -Tim- Bennett - 27 - Scheepskok - 1,2 - Tonto

Vrouwen: (Max. 5)
Reservatie - Fortunatis
Hadyn Aidan - 23 - Dekzwabber - 1,1 - KiliOfDurin
Roselle Phoebe Romana - 23 - Tweede Stuurvrouw - 1,3 - Anthos

Bemanning De Dolfijn

Mannen: (Max. 4)
Steve Morgan - 33 - Kapitein - 1,6 - KiliOfDurin

Vrouwen: (Max. 4 )
Julia Jones - 21 - Dekzwabber - 1,2 - KiliOfDurin
Pip Lilibeth Kingston - 24 - Stuurman - 1,3 - Dajly

Dorgate
Dorgate ligt op een klein eiland slechts enkele kilometers bij de kust van Cornwall vandaan. Het dorp bestaat uit een boulevard van ongeveer een kilometer met daarachter nog enkele rijen huisjes. Het stinkt er naar vis, geschaald bier en mensen die bijna nooit een bad nemen. Aan de haven zitten voornamelijk tavernes en herbergen. Naast de boulevard is een zandstrand van een paar honderd meter breed waar kleine zeilscheepjes liggen en achter Dorgate ligt een klein, rotsachtig gebergte.

Rollentopic
Praattopic[/Praattopic

[ bericht aangepast op 4 okt 2013 - 22:21 ]

---

You can’t hammer tin into iron, no matter how hard you beat it, but that doesn’t mean tin is useless. -Jon Snow

Charlies Owen Mitchell

"Charlie, kom helpen!" word er van beneden aan de trap geroepen door mijn vader.
"Kom eraan," mompel ik terug.
Ik gris mijn typisch gevlekte short van een haak af die ik om mijn middel heen knoop en stroop mijn mouwen op tot mijn ellebogen voordat ik van de trap af kom en de geur van drank en zwetende mensen tegemoet kom. Boven wonen we, beneden werken we. Het is schijnbaar druk, vanaf het raam in mijn kamer dat op de haven uitkijkt had ik dan ook gezien dat er nog een schip was aangekomen, er lagen er nu twee in de haven. Mijn laarzen bonken op de trap als ik eraf kom en plaats neem achter de bar.
Er komt een vrouw binnen met lang krullend, donker haar. Ze neemt plaats aan de bar en commandeert me tot een groot glas rum. Ze ziet er zeker uit alsof ze het wel kan gebruiken, maar over het algemeen zijn vrouwen vaak beleefder, maar de meesten drinken dan ook geen rum en ook niet zo veel als zij nu besteld.
"Naar uw wens, mevrouw," mompel ik.
Duidelijk een piraat, vast van één van de twee schepen. Dat valt te zien aan haar kleding, maar ook aan de wapens die ze bij zich draagt en aan haar stem te horen, die duidelijk geen spot duld. Ik pak een van de grootste glazen die we hebben en vul die met rum voor haar, waarna ik deze de bar overschuif naar de vrouw toe. Ze legt een zilverstuk op de bar, die ik aanneem en in de kassa stop. Ze drinkt op zo'n tempo dat ze hem al snel leeg heeft en om nog een glas vraagt. Snel vul ik deze bij voor haar.
"Ruige tijd gehad op zee?" vraag ik om een praatje met haar aan te knopen, terwijl ik ondertussen twee kleine glaasjes inschenk met doorzichtige whiskey en er een van naar haar toe schuif. "Van het huis."
De ander sla ik zelf achterover, die heb ik wel nodig als ik nog de halve dag aan de bar moet staan. Maar sinds ik beneden gekomen ben lijkt het ineens wel een stuk rustiger te zijn geworden, of in ieder geval aan de bar. Mijn vader is achter bezig met een lading nieuwe drank in ontvangst nemen, misschien moest ik daarvoor wel komen helpen.

---

Don't judge a book on its cover

Maeve Johanna Gloria Cannon
Al gauw kwam ik erachter dat ik een specerij vergeten was en had een dikkere jas aangetrokken, wat munten in de zakken gedouwd en de deur uitgelopen. Het rustige weer van vanmorgen was plots overgeslagen tot helse regenbuien. Het koste me een aantal minuutjes om bij de herberg te komen, dankzij de harde windvlagen die me telkens een stukje terug schoven. Dit was voor vele perfect zeilweer en ik wist wel zeker dat er vele scheepvaarders op het water zaten.
Zodra ik de deur van de herberg achter me in het slot liet vallen, haalde ik een hand door mijn opvallende rode, nu niet meer zo golvende maar stijle haar. "Wat een weer," mompelde ik zacht en haalde kort mijn neus op. Het weer was echt verschrikkelijk naar mijn keuze. Voor mij liever zon maar met stevige wind, dan harde regen en wind. Ik wreef met mijn handen over mijn gezicht, toen er iemand tegen me aan liep. Meteen verloor ik mijn evenwicht en al gauw lag ik languit over de vloer van de herberg. O, wat beschamend! "Sorry." Mompelde een zwaardere stem. Ik knipperde een aantal keer met mijn ogen voordat mijn zicht volledig was. Het was een lange jongen, iemand met een kort baardje en felle ogen. De jongen handelde snel en zette het grote krat dat hij in zijn handen had, op de grond en stak een arm haar me uit. Snel stond ik weer overeind en keek even gedesoriënteerd om me heen. "Bedankt, sir," Vanuit mijn oog hoeken zag ik de jongen iets uit het krat pakken en voor ik het wist had ik de glazen fles in mijn armen. "Wat is dit?!"

[ bericht aangepast op 23 sep 2013 - 19:50 ]

---

' Nyctophilia '

Timothy Bennett

"He Zoekend naar wat vermaak?" Verbaasd kijk ik even om en zie dat Roselle. Ze kijkt me met een opgetrokken wenkbrauw aan. Even is loopt ze met haar armen over elkaar maar al snel haalt ze haar dolk tevoorschijn en maakt haar nagels schoon. Ik rol met mijn ogen en laat een binnensmonds grinnikje. Als ik haar weer even aan kijk, bekijkt ze me aandachtig. Ik haal eventjes mijn wenkbrauwen op.
"Ik ga even naar de markt" Meld ik haar. Ik kijk Roselle weer even kort aan. "Ik heb behoefte aan vers fruit, en ik moet kijken wat er hier beschikbaar is voor mee op de boot" Ik kijk om me heen. Zwerfkatten en honden rennen, lopen of zitten overal en ik heb het met ze te doen. Dronken mensen liggen op elke hoek van de straat en de geur van alcohol is sterker dan een fles rum. "Vers drink water, rum en wijn moet ook weer ingeslagen worden. Ik vertrouw niemand anders dan mijzelf om het te doen" Ik werp een halve shilling naar een zwerver. Dan blijf ik even staan, kijk even terug naar de schepen die in de haven liggen. Mooi. Een prachtig gezicht. Ja.. Ik zou wel aan de haven willen wonen. Ik heb verstand van boten, zee en eten. Ik zou makkelijk een baan moeten vinden aan de haven. Ik frons even terwijl ik dit denk. Waar zou ik dan moeten gaan wonen. Wie zou er nou met een piraat willen trouwen. Ik knik even kort. Waar was de markt ook alweer? ik kijk om me heen.

---

[i]Help always come when people fight for right - Tonto [/i]

Leane Alderick

Het tweede glas was al net zo snel leeg als het eerste en ze slaakte een zucht van genoegen. De alcohol maakte haar warm en liet haar huid tintelen, ze hielt van de sterke drank. Hoewel je het niet zou verwachten had ze in de jaren dat ze dienst deed bij de dolfijn leren drinken en hielt de meesten mannen dan ook aardig bij. De alcohol maakte haar wat losser en dat vond ze alleen maar fijn, als ze in de haven was hielt ze van haar losbandige zelf. Niets moest alles kan.
"Ruige tijd gehad op zee?" vroeg de stem van de barman. Ze keek op met een hard gezicht, haar mond had een kleine arrogante glimlach maar haar ogen verraadde haar vriendelijke zelve.
"Dat viel reuze mee... de drank was al ruim een maand op, zelde heb ik zo gesnakt naar een borrel" antwoordde ze terug. De barman schoof een van de glazen wiskey die hij zonet in schonk voor haar neus en sloeg het andere glas achterover. Langzaam draaide ze het glas tussen haar duim en wijsvinger, "Dankjewel..." glimlachtte ze met een zacht gezicht.
Ze kon het niet helpen maar ze nam even de tijd om de jongeman op te nemen. Hij was knap, zijn gezicht was mannelijk en sterk alsof het door een kunstenaar gehouwen was uit het beste marmer. Zijn donkerblauwe ogen werden geaccentueert door zijn licht getinte huid en leken dwars door haar heen te kijken. Zijn lichaam was zo gebouwd dat menig vrouw op een fijne kippevel kregen wanneer ze naar hem keken.
Ze nam een flinke slok van het branderige vloeistof en zette het glas leeg weer neer. Hij was erg aantrekkelijk had ze besloten en wierp hem een geamuseerde glimlacht toe. Ze stak haar hand uit, "Leane Alderick" stelde ze zich voor.

[ bericht aangepast op 23 sep 2013 - 20:38 ]

---

Never forget what you are. The rest of the world will not. Wear it like armor and it can never be used to hurt you.

Charles Owen Mitchell

De jonge vrouw kijkt op door mijn woorden die naar haar gericht zijn en krijgt een iets zelfvoldane glimlach op haar lippen, hoewel haar grijsachtige ogen daar niet helemaal bij matchen. Die stralen een vriendelijke air uit, wat ervoor zorgt dat het een hartelijke combinatie is en ze alles behalve arrogant lijkt, eerder zelfverzekerd.
"Dat viel reuze mee... de drank was al ruim een maand op, zelde heb ik zo gesnakt naar een borrel," antwoord ze, wat ik helemaal kan begrijpen.
Ik schuif haar een klein glaasje whiskey toe, die ze eerst bedenkelijk tussen haar vingers beweegt voordat ze hem achterover slaat. Het is niet helemaal de bedoeling dat ik dit doe tijdens werktijd, maar het zorgt vaak voor een aantal vaste klanten en die kunnen we wel gebruiken. Daarbij kan zij het ook wel gebruiken volgens mij.
"Dankjewel..." glimlacht ze.
Nu verraad haar gezicht nog wat meer wat haar ogen al eerder vrijgaven. Ze neemt even de tijd om mij te bekijken, helaas heb ik niet de tijd om dit terug te doen en help ik ondertussen een andere kant, waarvoor ik iets inschenk en het geld in de kassa werp. Als ik terug bij haar kom staan krijg ik een geamuseerde glimlach van haar en ze steekt haar hand uit, die ik gretig met een ferme handdruk aanneem, maar niet te hard omdat ze nou eenmaal geen man is.
"Leane Alderick," stelt ze zich voor.
"Charlie Mitchell, aangenaam," stel ik mezelf ook voor, waarbij ik eigenlijk nooit 'Charles' gebruik omdat ik het te oud vind klinken. "De Vrijbuiter of de Dolfijn?" raad ik met een glimlach.
Vanuit mijn kamer heb ik de schepen stiekem bestudeerd. Het lijkt me heel wat om eens te de zee op te gaan en haar in alle vrijheid te kunnen trotseren. Helaas is dat niet voor mij weggelegd, maar ik vind het hier ook wel prettig eigenlijk, ik heb dan ook helemaal niks te klagen. We verdienen ruim aan de haven en hebben onze vaste klanten. Daarbij heb ik hier ook mijn vrijheid en hoef ik lang niet altijd te werken omdat het niet altijd zo druk is.
"Het zorgt er wel voor dat ik me afvraag waarom zo'n vrouwe als u zich op een piratenschip bevind," vraag ik nieuwsgierig, terwijl ik mijn blik kort over haar heen laat glijden.


Pip Lilibeth Kingston

De kapitein knikt naar me, waarna ik de jongen aanhoud met de rum. Zodra ik mijn flessen gekocht heeft, besteld de kapitein nog eens zeven kratten met rum. Die heeft echt geluk gehad vandaag en zal een behoorlijk vermogen verdienen zo. De kapitein komt mijn kant uitgelopen daarna.
"Als je rotzooi maakt omdat je zat bent ruim je het zelf op." deelt hij me mede, waar ik braaf op knik.
"Uiteraard, kap'tein," zeg ik, maar het schaamrood stijgt me iets naar mijn wangen.
Ik weet dat ik die flessen nooit zelf op krijg zonder dat ik aan het zingen ga en uiteindelijk kotsend over de reling te hangen, maar het is niet bepaald leuk als je kapitein je daar even aan helpt herinneren. Hij neemt zelf nog een ferme slok uit zijn eigen fles die hij altijd aan zijn riem heeft hangen. Het is echt een beste kapitein, streng, maar goed voor zijn bemanning als je het tenminste ook goed deed. Al snel hoor ik hem brullen dat we voorraden aan gaan vullen, eigenlijk heb ik geen zin om alweer te vertrekken, maar misschien is het wel tijd ook.
Uiteindelijk besluit ik toch maar dat ik me van het schip af begeef om de voorraden aan te gaan vullen. De twee flessen breng ik naar het ruim beneden, voor de gelukkige vinder op aanraden van de kapitein. De ander neem ik gewoon mee, ik ben niet van plan om in één van die vieze kroegen te gaan zitten, mannen nemen al genoeg loopjes met mij en zeker in zulk soort plaatsen, waar ik geen respect heb verwerft. Daarom houd ik er absoluut niet van om aan land te gaan. Misschien hebben ze wel een badhuis hier, ik kan zeker wel een bad gebruiken na al die tijd aan boord. Ik stink en ben echt helemaal vies. Als ik doorloop, word ik bijna omver gelopen door iemand die behoorlijk haast schijnt te hebben en ik nog net mijn evenwicht weet te bewaren door een half rondje te draaien.
"Kijk es uit waar je loopt, verdomme, lapzwans," roep ik degene toe, wat maar weinig nut heeft want niemand luistert ernaar.
Als ik me weer omdraai en verder wil lopen, bots ik zelf tegen iemand aan, maar weet me nog net vast te houden aan een arm. Als ik opkijk, is het een blonde jongeman die in gesprek staat met een andere vrouw, waaraan ik duidelijker kan zien dan aan hem dat ze waarschijnlijk van het andere piratenschip zijn. De man is erg breed en behoorlijk lang, waarnaast ik maar pietepukkerig lijkt te zijn. Zijn ogen zijn ook licht en hij heeft een kort, blond baardje. Ik laat snel de gespierde arm los en wilde eerst enkele vervloekingen roepen, maar nu ik eens goed naar deze bijna Viking heb gekeken laat ik dat. Het meisje dat erbij staat doet een beetje exotisch en erg vrouwelijke aan. Ze is langer dan mij, voller op de juiste plaatsen en heeft lange wimpers om haar donkere ogen. Ik voel me lichtelijk geïntimideerd erdoor.
"Sorry, maar dat secreet daar kon niet even uitkijken," mompel ik als een snel excuus, hoewel het woord secreet er nog best fel uitkomt.

[ bericht aangepast op 23 sep 2013 - 22:33 ]

---

Don't judge a book on its cover

Kapitein Steve Morgan
Ik knikte naar mijn bootsvrouw toen ze me aansprak. Daarna liep ik door en staarde in gedachten verzonken naar de skeletten in de mast. Pas toen ik het gerinkel van flessen hoorde keek ik om. Ik zag degene die hier rum verkocht het dek op komen. Zij kocht er twee. Ik liep naar de jongen toe die weg wilde lopen en legde mijn hand op zijn schouder. "7 kratten, graag. Het liefst voor vanavond aan boord." Ik keek hem diep in zijn ogen aan voor ik hem losliet en terug liep het schip op. We hadden genoeg rum nodig als we uit zouden varen. Ik liep terug naar het meisje en keek naar de 3 flessen. "Als je rotzooi maakt omdat je zat bent ruim je het zelf op." zei ik kort. Van mijn riem haalde ik zelf een halfvolle fles en nam een slok. Ik wist precies wie op mijn schip wat kon hebben, en zij kon maar weinig hebben. Ik nam nog een slok en slingerde de fles terug aan mijn riem voor ik de kurk er terug op duwde. Ik liep verder rustig over mijn schip. Verderop zag ik een ander schip aanleggen. Gelukkig. Ik zou met de kapitein bespreken dat hij hier bleef tot het volgende schip en dan konden we gaan. "Maak het schip klaar voor vertrek!" Galmde mijn harde ijskoude stem over het schip. "Ik wil dat alle voorraden compleet aangevuld zijn en klaar voor minimaal 3 maanden op zee, het liefst 6! Hup, aan het werk!" riep ik luid voor ik over de loopplank de kant op liep en richting het andere schip liep om de verantwoordelijkheid over te dragen.

---

Bowties were never Cooler

[Shit, niet op pip gerekent. Moet ik aanpassen of niet?]

---

Bowties were never Cooler

[nee, hoeft niet, k pas mijn vorige reactie wel aan zodat hij hierbij past]

---

Don't judge a book on its cover

Leane Alderick

"Charlie Mitchell, aangenaam," stelde hij zich voor, zijn handdruk was stevig maar voorzichtig waardoor ze heel even glimlacht terwijl ze naar hun samen gebonden handen keek. Hij was vriendelijk, een aangename ontmoeting zo in deze stad en het deed haar deugd. "Dolfijn of vrijbuiter?" vroeg hij met een al even vriendelijke glimlach.
"dolfijn" antwoordde ze terwijl ze haar hand los maakte uit de handdruk. Zijn blik glijd kort over haar lichaam maar ontmoette al snel haar ogen weer. Hij was subtiel, tot nu toe kon ze niets aan hem vinden dat ze niet kon waarderen. Zijn ogen kregen een nieuwsgierige fonkeling toen hij vroeg waarom ze het piraten leven had aanvaard.
Ze boog iets uitdagend naar voren, "Vrouwe? we gaan toch niet schelden" grinnikt ze nog meer geamuseerd dan ze was. "Mijn verleden heeft mijn lot bepaald en om eerlijk te zijn kan ik het avontuur wel waarderen... maar ik zou mijzelf eerder omschrijven als scheepsarts op een piratenschip dan een piraat". Ze zette charmant een hand onder haar kin, "Wat heeft jou of jouw familie naar een rattenhol als deze stad gebracht" ze trok haar mondhoeken omhoog in een grijns om haar woorden wat te verzachten.
Haar blik gleed kort door de kroeg, "Het lijkt me een van de degelijke kroegen hier, ik loop niet meer blindelings elke kroeg in... de mannen willen mij in de verkeerde kroeg nog wel eens aanzien voor een vrouw met een ander beroep". Ze streek haar donkere haren naar achteren en keek naar de flessen achter hem en legde nogmaals een aantal munten op de bar, "Die wiskey smaakte mij prima, als je voor mij er nog een in schenkt neem er zelf dan ook nog een".

[ bericht aangepast op 23 sep 2013 - 23:51 ]

---

Never forget what you are. The rest of the world will not. Wear it like armor and it can never be used to hurt you.

Charles Owen Mitchell

"Dolfijn," antwoord ze als ze mijn hand loslaat.
Ze heeft toch een redelijk zachte, vrouwelijke hand voor iemand die op een schip werkt. Hierdoor raak ik nieuwsgierig naar deze vrouw en vraag ik waarom ze op een schip zit, waarop ze zich uitdagend naar voren buigt. Haar ogen hebben een speelse twinkeling.
"Vrouwe? We gaan toch niet schelden," grinnikt ze op een geamuseerde toon en mijn mondhoeken krullen mee omhoog. "Mijn verleden heeft mijn lot bepaald en om eerlijk te zijn kan ik het avontuur wel waarderen... maar ik zou mijzelf eerder omschrijven als scheepsarts op een piratenschip dan een piraat. Wat heeft jou of jouw familie naar een rattenhol als deze stad gebracht?"
Haar hand heeft ze onder haar kin gezet en haar lippen trekt ze in een licht grijnsje. Ik moet er zacht om grinniken, ze is wel heel erg recht voor zijn raap, maar volgens mij moet je dat ook wel zijn als je de hele dag op zo'n schip zit. De hele dag? Eerder het hele jaar. Zo vaak gaan ze niet aan land, enkel om voorraden bij te vullen of iets te plunderen.
"Interessant, scheepsarts," zeg ik op een bedenkelijke toon, waarna ik ook grijns. "Mijn familie woont hier al generaties lang en heeft zo lang ze kunnen heugen deze kroeg al in bezit gehad."
"Het lijkt me een van de degelijke kroegen hier, ik loop niet meer blindelings elke kroeg in... de mannen willen mij in de verkeerde kroeg nog wel eens aanzien voor een vrouw met een ander beroep." vertelt ze nadat ze even heeft rondgekeken.
"Niet iedereen heeft de gave om een vrouw met klasse te herkennen, of is dat ook al een belediging?" grinnik ik speels.
Haar krullende lokken strijkt ze uit haar gezicht als haar blik mij loslaat en naar de rij met flessen achter mij kijkt. Mijn blik springt naar vragend. Op de bar legt ze nog een aantal munten neer.
"Die whiskey smaakte mij prima, als je voor mij er nog een in schenkt neem er zelf dan ook nog een."
"Klasse, zeg ik je," grijns ik als ik de whiskey weer tevoorschijn haal en deze opnieuw voor haar en mezelf inschenk.
Ik geef haar wisselgeld terug en bedank haar met een brede glimlach, waarna ik het kleine glaasje achterover sla. Het is redelijk dure, goede whiskey. Mijn vader zou behoorlijk pissig worden mocht hij weten dat ik gratis rondjes gaf aan een piraat, maar ik vind dat je het er wel voor over moet hebben. Daarom reken ik ook niet de volle prijs voor haar. Ik voel de warmte van de alcohol door mijn slokdarm naar beneden glijden, een prettig gevoel.
"Blijven jullie lang in Dorgate?"

---

Don't judge a book on its cover

Leane Alderick

Hij luisterde aandachtig naar haar verhaal, zijn houding verraadde dat hij al even geamuseerd was al zij was. "Mijn familie woont hier al generaties lang en heeft zo lang ze kunnen heugen deze kroeg al in bezit gehad." ging hij verder al antwoord op haar vraag. Ze knikte, "Dat betekend dat de kroeg goed loopt en met zo''n leuke barman kan ik dat ook wel begrijpen" grinnikte ze en kon het niet laten om flirterig te knipogen.
Het leven op een schip was zwaar en mensen zoals hij dat was hielpen haar altijd terug aan boord, ze ontmoette een hoop mensen en leerde veel uit de situaties die zich voor deden. Ze wist nog goed dat ze voor het eerst mee ging, ze had drie maanden lang groen en kotsend over de reling gestaan. Ze had zich toen eigenlijk bedacht van boord te gaan in de volgende haven en nooit meer aan boord te gaan. NA een week in de stad was ze nieuwschierig geworden naar het avontuur en gaf het nog een kans. Ze dankte voor die dag.
"Niet iedereen heeft de gave om een vrouw met klasse te herkennen, of is dat ook al een belediging?"Zijn speelse houding en stem trokken haar terug uit haar gedachten. Normaal had ze diegene die haar terug uit haar nostalgie haalde een vernietigende blik toe geworpen maar Charlie leek op dit moment alles te kunnen maken. Was dit het gevolg van alcohol? En trouwens die laatste zin was dat een flirt?
Ze lachte om haar eigen gedachten, "Nee hoor een vrouw met klassen is het juiste dat je kan zeggen" het bloed steeg op naar haar wangen wat resulteerde in een zachte blos op haar jukbeenderen. "Maar de enige die vrouwen met klassen kunnen herkennen zijn mannen met klassen" wierp ze hem terug om hem hopelijk van haar blos af te leiden met woorden.
"Blijven jullie lang in dorgate?" vroeg hij. Leane haalde haar schouders op, "Ik hoop het, even tot rust komen op het vaste land is fijn, hoe smerig de lucht hier ook is... maar mijn kapitein wilt eigenlijk altijd snel weer uitvaren" mompelde ze iets ingetogen. "Maar ik kan in ieder geval twee te doen dingen van mijn lijstje schrappen... een flinke borrel en een leuk persoon ontmoeten" zei ze met een plagerig maar een wat zwoele stem.

---

Never forget what you are. The rest of the world will not. Wear it like armor and it can never be used to hurt you.

James Armando Bradley
Ik rommelde geïrriteerd door mijn spullen. Ik werd echt niet goed van mijn rommel. Ik smeet mijn onnodige spullen in een hoekje en greep mijn jas vast. Ik moest naar buiten. En ik haatte het. Het feit dat ik in de buitenlucht was niet, maar de reden waarom. En het feit dat je mensen op elk moment tegen kon komen. Ik greep mijn boog en de pijlenkoker vast, terwijl ik beide over mijn schouder heen gooide en naar buiten stampte. Ik beende met een hoge snelheid het bos in. Hoe sneller ik erheen ging, hoe eerder ik klaar was. Na een tijdje lopen, klom ik in een boom. Ik scande de omgeving zorgvuldig af, terwijl mijn blik bleef hangen op een niets vermoedend hert. Arm beest. Met ingehouden adem staarde ik naar het hert en pakte een pijl uit de koker.. Ik legde de pijl voorzichtig op de pees - ik gebruikte geen geweer omdat die simpelweg de beesten afschrikken - en spande hem aan, waarna ik schoot. De eerste keer dat ik het gedaan had, had ik me voor dagen schuldig gevoeld. Het was gewoon zielig, maar het kon niet anders. Ik moest op een manier overleven. Ik trok de pijl uit het dier - recht in het oog - en stopte het met bloed besmeurde ding terug in mijn pijlenkoker. Ik zou het vanmiddag wel schoonmaken, na het jagen. Ik tilde het dode beest over mijn schouder heen en beende terug naar huis. Toen ik bij mijn kleine huisje stond, staarde ik verbaasd naar de vrouw die aan de zijkant stond, gehurkt.
'Mag ik vragen wat je hier doet?'

Zo beter? of?

[ bericht aangepast op 24 sep 2013 - 22:22 ]

Charles Owen Mitchell

Leane knikt als ik vertel. "Dat betekend dat de kroeg goed loopt en met zo''n leuke barman kan ik dat ook wel begrijpen" grinnikte ze en met een flirterige knipoog die ervoor zorgt dat ik breed moet glimlachen.
Hierna lijkt ze wel even in gedachten weg te zinken, maar ik haal haar er al snel uit door verder te praten waardoor ze zacht moet lachen, al kom ik er niet achter of het om de diepe gedachten ging of om wat ik zonet zei. Ik hoop uiteraard op het laatste, aangezien ik het zo speels mogelijk gebracht heb, misschien wel een tikkeltje flirterig.
"Nee hoor een vrouw met klasse is het juiste dat je kan zeggen," zegt ze met een lief blosje op haar wangen. "Maar de enige die vrouwen met klasse kunnen herkennen zijn mannen met klasse."
Mijn mondhoeken trekken zich automatisch op door dit compliment, al weet ik zelf ook wel dat ik niet bepaald een man met klasse ben. Bijna niemand die hier woont is dat, dus zo raar is dat nou ook weer niet. Dat neemt nog niet weg dat ik het wel leuk vind om te horen. Voordat we te ver erin verwikkeld raken schakel ik over op een ander onderwerp, of ze lang hier zullen verblijven. Daarop haalt ze haar schouders op.
"Ik hoop het, even tot rust komen op het vaste land is fijn, hoe smerig de lucht hier ook is... maar mijn kapitein wilt eigenlijk altijd snel weer uitvaren," vertelt ze me mompelend en ze klinkt iets teleurgesteld. "Maar ik kan in ieder geval twee te doen dingen van mijn lijstje schrappen... een flinke borrel en een leuk persoon ontmoeten." herstelt ze zichzelf al snel met een zwoele stem, waar een speels randje aanzit.
"Een goede borrel heb je niet gehad als je niks van Dorgates zelfgestookte alcohol gehad hebt en je hebt niks aan een leuke barman als hij je daar geen glaasje van aanbied," grijns ik. "Maar een kapitein zou geen echte kapitein zijn als hij liever veel tijd op het land zou doorbrengen, is het niet?" vraag ik met een glimlachje aan haar.
Ik draai me om en zwier een fles van de plank af. Het word altijd geleverd door de familie Canon en mijn vader heeft er een zwak voor, de reden waarom wij altijd een voorraadje ervan hebben. Ik spoel snel haar glas om voordat ik het erin schenk en de fles terug op de plank achter mij zet. Misschien een beetje lullig van mezelf om gelijk over te gaan op iets anders en haar meer drank in te schenken, maar ik wil niet dat ze denkt dat ze straks nog iets van haar lijst af kan vinken als het aankomt op seks of misschien wel andere dingen. Een luchtige conversatie vind ik best, maar daar houd het op voor mij.

---

Don't judge a book on its cover

[Anthos wents Bryonylle.]

---

Reality's overrated.

Roselle Phoebe Romana

Hij rolt met zijn ogen en haalt zijn wenkbrauwen op. "Ik ga naar de markt." Kort kijkt hij me weer aan. "Ik heb behoefte aan vers fruit, en ik moet kijken wat er hier beschikbaar is voor mee op de boot." Hij kijkt om zich heen. En ook ik werp een blik op de smerige omgeving. "Vers drinkwater, rum en wijn moet ook weer ingeslagen worden. Ik vertrouw niemand anders dan mijzelf om het te doen." Hij werpt iets naar een zwerver. Een halve shilling als ik het goed zie. Dan blijft hij staan en kijkt eerst naar de haven. Dan weer om zich heen. Zoekend naar... de markt? Lijkt me het meest logisch.
"Aha." Ik maak een beweging met mijn hoofd, knik richting de kant van de markt. "De markt is die kant op." Even ben ik stil. "Vind je het erg als ik meeloop?" vraag ik. Mijn haar gooi ik over mijn schouder en vragend kijk ik de scheepskok aan.
Een klein blond meisje komt aanzetten. En als ik merk dat het niet helemaal goed gaat trek ik mijn mond open om Timothy te waarschuwen. Te laat. Het meisje botst tegen hem op.
"Sorry, maar dat secreet daar kon niet even uitkijken," mompel ik als een snel excuus, hoewel het woord secreet er nog best fel uitkomt.
Eén wenkbrauw trek ik op. Waarom moet de mensheid toch altijd anderen de schuld geven? Niet dat ik daar zelf onschuldig aan ben. Vast niet. Toch is het één van de dingen waaraan ik een hekel heb.

---

Reality's overrated.