• Crashed on hell


    Verhaal:
    Jullie zijn op weg met vlucht 746 van wellington international airport in Nieuw-Zeeland richting Albany international airport in de staat New York. Plots is er turbulentie, er wordt gevraagd om de gordels aan te doen. Onverwacht komen jullie in een luchtzakking terecht. Eén van de motoren valt uit en de piloot vraagt om kalm te blijven, terwijl hij het vliegtuig veilig gaat proberen te landen. Maar dan plots ontploft de 2e moter. Het vliegtuig begint aan een ontstopbare val naar de grond en de staart van het vliegtuig breekt af. Het voorstuk valt op het strand van een onbewoond eiland, terwijl de staart helemaal de andere kant in de zee terecht komt, op enkele honderden meters van het strand.
    Hier begint dan de RPG. Jullie zoeken naar geliefden, vrienden, broers of zussen waarmee jullie op het vliegtuig zaten of helpen mensen. De mensen uit het staartgedeelte zijn sowieso in het water gevallen, de mensen uit het voorstuk kunnen zowel op het strand als in het water terechtkomen, of zelfs tot in de jungle geslingerd worden, waar je zelf liever begint.


    regels:
    -Je kiest zelf hoeveel personages, maar zorg dan wel dat je het kan bijhouden. Want hoe meer personages, hoe moeilijker het wordt als je even een dagje niet online kan komen of zo
    -duidelijk je naam en het stuk van het vliegtuig waarin je gecrasht bent bovenaan je tekst zetten.
    -Wanneer je out character gaat dan tussen haakjes, of *, of op een andere manier duidelijk af te scheiden van je tekst
    -Deze RPG maak ik samen met LogitG27. We zullen af en toe eens de dag laten eindigen en dan gedurende de nacht enkele dingen laten gebeuren. Wat er gebeurt? Dat is nog geheim, om het spannend te houden! ^^
    -Gelieve in het begin nog zoveel mogelijk op het strand te blijven en dan pas de jungle te gaan ontdekken. In het begin wachten jullie namelijk nog op redding, later in de RPG zal blijken dat alle pogingen tot contact maken met de buitenwereld falen.
    -Iedereen heeft een reden om op reis te gaan, dus jullie moeten wel een beetje een achtergrond te hebben. Gewoon een plezierreisje, voor je werk, familiebezoek,…
    -Er zijn duistere wezens in de jungle. In het begin zien jullie die NIET. Jullie mogen wel schrijven over vage schaduwen, fluisteringen, enge geluiden, maar nog niet over hoe het monster eruit zou zien. Later zullen wij een beschrijving van de monsters erop zetten, zodat jullie weten wat er jullie te wachten staat.
    -Er zijn wilde dieren op het eiland, dus of je daar een aanvaring mee krijgt beslis je zelf
    -Langere teksten zijn leuker en vlotter om te lezen, dus liefst geen oneliners.
    -Als je aan de RPG begint, dan niet om de volgende dag weer te stoppen. Het zou leuk zijn als iedereen het een beetje volhoudt.


    Voorstuk:
    - Felicia Chloe Curtis Huaso
    - Felicé Eve Gonzales LostMagic
    - Scarlett Bennett Irvine tijdelijk inactief
    - Aishlinn ''Linn'' Jay Quinn Butera
    - Mark Curtis LogitG27
    - Finn David Gonzales LostMagic
    - Dannick "Dan" Christopher Bradley Roar
    - Laurent Jared Dupont xAlways

    Staartgedeelte:
    - Alice Dupont Chocolata
    - Amelia Melody Daisiree Williams ginnypond
    - Emmett Robin Bradley Roar
    - Joseph Mason Dupont xAlways

    ER ZIJN NOG ALTIJD MEER DAN GENOEG PLAATSEN VRIJ. Mensen die interesse hebben kunnen zich in het rollentopic inschrijven. :)

    Voor vragen kan je zowel bij mij als bij LogitG27 terecht! :)

    [ bericht aangepast op 18 sep 2013 - 18:48 ]


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Huaso schreef:
    Felicia Curtis || Voorstuk

    Ik schud spijtig mijn hoofd. "Nee, ik heb geen idee, maar ik weet wel dat zo'n vuursteen niet zo handig is. Zelfs met dat doe je er waarschijnlijk uren over om 1 vuur aan te steken. We wagen onze kansen beter nog eens in de koffers."
    Mijn oog valt op de bosrand als ik daar beweging zie. Een groepje mensen komen aan met hout, maar 1 ervan herken ik niet.
    "Hey, Mark, heb jij die vrouw al gezien?" vraag ik terwijl ik naar de groep wijs. "Aan haar hebben we volgens mij nog niet gevraagd of ze iets heeft om het vuur aan te steken." peins ik


    Mark Curtis - Voorstuk


    Ik luister naar wat Felicia te zeggen heeft en knik bij het idee om de koffers nog eens door te zoeken. "Je hebt gelijk, misschien vinden we een aansteker, of iets wat makkelijk voor maakt." zeg ik dan. Plots wijst Felicia naar een groep mensen waar inderdaad iemand bij loopt die we nog niet gevraagd hebben. "Inderdaad.. Die zijn we vergeten denk ik, maar ze loopt al bij een groep mensen die hout verzamelt, dus zal wel goed zijn?" zeg ik en kijk haar aan. "Zullen we nog hout verzamelen of de koffers eens doorkijken?" vraag ik dan en zie dat de zon al snel aan t ondergaan is.


    It's high noon.

    Felicia Curtis || Voorstuk

    "Nee, dat bedoel ik niet." zeg ik als hij zegt dat ze al hout verzamelt. "Ze heeft misschien iets om het vuur aan te steken!" leg ik enthousiast uit. Ja, ik kan vaak nogal op gaan in mijn ideeën.
    "Kom, jij mag het vragen." grijns ik, terwijl ik Mark aan zijn hand meesleur richting de groep en in het speciaal de vrouw.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Mark Curtis - Voorstuk

    "Ach zooooo" antwoord ik op haar nieuwe opmerking dat ze misschien iets heeft. "Euhm.. Oké, hehe" zeg ik dan als ik meteen in mn handen geduwt krijg dat ik t mag vragen. "Kom schatje" zeg ik dan en neem haar hand vast en word meteen meegesleurd door haar naar de vrouw toe. We benaderen de vrouw en ik haal Felicia even in zodat ik vooraan sta. "Pardon!" zeg ik dan en probeer zo de aandacht van de vrouw te krijgen. "Heeft u misschien iets om een vuur aan te steken? Iets.. makkelijks?" vraag ik terwijl ik Felicia stevig hand in hand vasthou.


    It's high noon.

    Felicia Curtis || Voorstuk

    Ik vind Mark zijn stevige greep op mijn hand fijn, terwijl hij met de vrouw praat. Ik zie haar enthousiast knikken. Snel legt ze haar hout even op de grond.
    "Deze heb ik uit een koffer gehaald. Ze waren nat, maar misschien zijn ze ondertussen opgedroogd en werken ze al." glimlacht ze, terwijl ze een doosje lucifers uit haar zak haalt. Glimlachend geeft ze ze aan Mark en neemt dan haar bundel hout weer op.
    "Kom dan bij elk vuur eens langs om lucifers uit te delen." stelt ze voor en gaat dan weer achter de groep aan.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Mark Curtis - Voorstuk

    Ik kijk de vrouw aan als ze lucifers uit haar zak haalt. "Kijk.. daar hebben we tenminste wat aan.." zeg ik wat vriendelijk en knik met een glimlach. Snel kijk ik dan weer naar Felicia en glimlach. Ik stap weer dicht bij haar en druk snel een kus op haar wang. "Kom, dan gaan wij ze uitdelen, dan kunnen jullie je hout naar het laatste vuur brengen." zeg ik tegen de vrouw en knik weer een keertje. "Zullen we, schat?" zeg ik dan tegen Felicia en neem haar beide handen vast. "Het komt goed schat, beloofd.." fluister ik naar haar toe en sluit even kort mn ogen. Daarna kijk ik haar weer recht aan.


    It's high noon.

    Felicia Curtis || Voorstuk

    Ik knik glimlachend. Wanneer hij mijn beide handen vastneemt, kijk ik hem recht aan. "Natuurlijk komt het goed schatje." glimlach ik. Geruststellend knijp ik in zijn handen.
    "Kom liefje." glimlach ik, terwijl ik zijn hand stevig vastneem en hem meesleur naar een vuurtje. Er staat al een oudere man bij. Ik geef hem genoeg lucifers. 1 per vuur en vraag hem om aan ieder vuur eentje te geven. Dan neem ik zelf een lucifer. Ik ga op mijn knieën naast het vuur zitten en begin ermee te prutsen. Volgens mij kan ik dit beter dan Mark.
    Eerst gebruik ik de kleine stukken hout. Ik leg ze een beetje goed en strijk de lucifer af. Zodra er een vlammetje is, hou ik mijn handen er rond en blaas zachtjes. Zodra dat harder begint te branden, stapel ik er meer en grotere stukken hout op.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Mark Curtis - Voorstuk

    Ik glimlach als ze in mn handen knijpt en omdat ze nu wat gerust gesteld is.. Achter haar aan, of, schuin achter haar loop ik achter haar aan en spring in een hopje naast haar. Ze geeft een lucifer aan een man en vraagt hem ze uit te delen, wat hij ook gaat doen. Mooi, een vuur voor ons alleen, voorlopig. "laat mij.. oh" zeg ik als ik aanbied vuur aan te steken maar zij zelf het al begint te doen. Aandachtig kijk ik toe naar hoe mn schat het vuurtje aansteekt, wat na een tijdje het grote hout aanzet. Het vuur wordt steeds groter en ik laat me in het zand ploffen. "Pfff. zo.. Dan hebben we dat gehad.. Nu wachten.. tot.. het weer dag wordt.." glimlach ik naar haar en wacht tot ze naast me komt zitten. of tussen mijn benen, of in ieder geval in de buurt.


    It's high noon.

    Felicia Curtis || Voorstuk

    Zodra ik het grote hout heb opgestapeld en het vuur hoog genoeg is en nog een tijdje zal blijven branden zonder nodige hulp, ga ik naast Mark zitten. Ik kruip heeel dicht tegen hem aan en leg mijn hoofd op zijn schouder.
    "Jah.. idd." zucht ik. Ik heb geen zin in de nacht. Ik hou niet van duisternis. Ik ben eigenlijk zelfs best bang in het donker. Best heel snel bang in het donker. En op zo'n onbewoond eiland.. Met vreemde geluiden...
    Maar Mark is hier. Het komt wel goed.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Mark Curtis - Voorstuk

    Stevig sla ik mijn arm om Felicia heen als ze naast me komt zitten. Zachtjes leg ik mijn hoofd tegen de hare als ze die van haar op mijn schouder legt. "Ik heb wat dekens schat of toch een soort van.. zachte, warme.. dingen.. Als je wilt kunnen we bij het vuur blijven, dan is het wacht lichter..?" Stel ik voor in plaats van onder zo'n donker stuk van het vliegtuig. Alleen als het gaat regenen wordt het wat minder.. "Ik blijf de hele tijd bij je schat.. Niet bang zijn.. Alles komt goed, ik ben bij je, ik bescherm je.. Voor altijd.." sus ik zachtjes en probeer haar gerust te stellen. Ik ken haar angsten. Even kijk ik omhoog en zie de rook van het vuur en stukjes verbrandt hout omhoog vliegen.. "Wat is de hemel hier helder hè schat.." zeg ik zacht terwijl ik haar dan weer aankijk, om te kijken hoe het met haar is..


    It's high noon.

    LostMagic schreef:
    Felicé Eve Gonzales - VS
    'Het is niet omdat ik een meisje ben dat ik te zwak ben om het woud in te gaan.' mompel ik iets tegensputterend maar knik dan. 'Jij zoekt hout, ik bessen. Als je de kustlijn die kant volgt kom je vanzelf het kleine schuilhutje tegen.' zeg ik omdat ik er geen andere naam voor vind. Ik loop naar het begin stuk van het woud waar er braambessen groeien en rode bessen. Ik houd mijn shirt zo vast als een mandje en begin er de bessen in te doen. Appels volgen en als ik tevreden ben met wat ik heb loop ik het strand terug op. De zon is al bijna onder wat betekend dat Dan mag opschieten. Ik loop naar het afdakje en pak een kleedje van het kleine meisje waar ik het fruit op leg. De andere kleren, die van een man zijn, die ik te droge had gelegd, vouw ik op en leg ze op het dekentje.


    Dannick "Dan" Christopher Bradley

    'Nee, dat weet ik wel. Maar dadelijk zijn er nog wilde dieren' Ik wilde het niet zo bezorgd laten klinken omdat ik haar tenslotte nog maar net had ontmoet maar het kwam er een beet verkeerd uit. Dit was zowat bij elk persoon. Altijd klonk het overbezorgd, echt altijd. Emmett pestte me er mee wat ik overigens niet zo heel erg vond maar wel vreselijk irriterend. Ik knikte even bij haar uitleg en liep dan de jungle een stukje in. Eerlijk gezegd werkte me het wel wat op mijn zenuwen. Alsof er iemand naar me keek. Of iets, beter gezegd. Langzaamaan begon ik losse stukken hout van de bomen die omgevallen waren te verzamelen. Het was nogal zwaar maar ik besloot dat ik beter veel, dik hout kon hebben en dat het maar zwaar was dan weinig en dun. Op mijn best probeerde ik zo weinig mogelijke blikken op lijken te werpen en kwam Felicé weer tegen onder het afdakje met fruit. De grote en vele stukken legde ik er wat voor neer. 'Zoveel genoeg?' vroeg ik met een glimlach.


    "We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

    Felicé Eve Gonzales
    Ik knik en glimlach. Ik pak wat hout en begin het juist te leggen. Dan pluk ik wat droog gras en haal de aansteker uit. Ik steek het gras aan en hoop dat het net zo goed werkt als stro of hooi. Ik steek het eronder en blaas zachtjes. Als ik tevreden ben en de vlammen aan het hout likken en zo overgaan, kijk ik Dan trots aan. 'Scoutskamp is blijkbaar voor iets nog goed geweest.' grinnik ik en ga onder het afdakje met hem zitten. Ik pak een paar besjes en stop ze in mijn mond. 'Er zijn hier nog kleren, ze zijn misschien iets te groot voor je maar alles is beter dan hier ziek worden toch?' vraag ik en gooi hem een jeans, riem en shirt toe. Ik neem hetzelfde voor mezelf en kijk hem aan. 'Wil je alsjeblief omdraaien?' De kleren voelen klam aan die ik nu aan heb.


    'Doubt kills more dreams then failure ever will'

    LogitG27 schreef:
    Mark Curtis - Voorstuk

    Stevig sla ik mijn arm om Felicia heen als ze naast me komt zitten. Zachtjes leg ik mijn hoofd tegen de hare als ze die van haar op mijn schouder legt. "Ik heb wat dekens schat of toch een soort van.. zachte, warme.. dingen.. Als je wilt kunnen we bij het vuur blijven, dan is het wacht lichter..?" Stel ik voor in plaats van onder zo'n donker stuk van het vliegtuig. Alleen als het gaat regenen wordt het wat minder.. "Ik blijf de hele tijd bij je schat.. Niet bang zijn.. Alles komt goed, ik ben bij je, ik bescherm je.. Voor altijd.." sus ik zachtjes en probeer haar gerust te stellen. Ik ken haar angsten. Even kijk ik omhoog en zie de rook van het vuur en stukjes verbrandt hout omhoog vliegen.. "Wat is de hemel hier helder hè schat.." zeg ik zacht terwijl ik haar dan weer aankijk, om te kijken hoe het met haar is..

    Felicia Curtis || Voorstuk

    "Ja, we blijven hier wel. Iemand moet ook op tijd wat hout op het vuur gooien natuurlijk." knik ik. Ik blijf heerlijk dicht tegen Mark aan zitten, terwijl het steeds donkerder wordt. Ritsels en roepen van onbekende dieren komen uit de jungle, maar ik kijk naar het vuur en denk gewoon aan Mark, hier naast me. Bij hem ben ik altijd veilig. Ik kijk ook omhoog en knik. Een glimlach verschijnt om mijn lippen.
    Dit is gewoon het totaal romantische beeld. Samen met je eeuwige geliefde aan het kampvuur, dicht bij elkaar, zijn arm stevig om je heen en dan samen naar de sterren kijken. Alleen dat vliegtuigwrak op enkele meters van ons is de doorn in het oog.
    "Wat zou dat witte toch zijn?" murmel ik zacht. Wanneer er geen luchtvervuiling is, kan je heel veel sterren zien en ook zo'n soort witte.. wolk, lijkt het. Ik vraag me al lang af wat het zou zijn.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Mark Curtis - Voorstuk

    "Ik zal om de zoveel tijd wel wat hout erbij smijten, geen zorgen schat.." zeg ik zachtjes tegen Felicia. Ik luister naar alle geluiden uit de jungle en klem haar nog wat steviger tegen me aan, zodat ik zeker weet dat ze er minder op zal letten. Weer kijk ik omhoog naar de sterren, als ik plots haar vraag hoor, wat die witte wolk is. "Da's de rand van de melkweg schat.. Zonder lichtvervuiling kan je die heel goed zien, zoals hier.." fluister ik zacht, om het, best wel mooie moment niet te verstoren.. Ja, we zitten vast, maar, dit is toch wel een mooi moment.. Zo die lucht.. Samen zijn, elkaar warm houden, het vuurtje.. Het is toch een best mooi plaatje.


    It's high noon.

    Felicia Curtis || Voorstuk

    Ik giechel plots zachtjes, niet luid genoeg om de sfeer te verbreken.
    "Het is net een romantische film. Zoiets als Titanic. Een romantisch plaatje midden in de chaos." glimlach ik een beetje weemoedig. Zachtjes ril ik. Het begint eigenlijk best fris te worden. Nooit gedacht dat zo'n eiland zo kon afkoelen. Dicht blijf ik tegen Mark aan hangen, terwijl ik kijk hoe hoog de stukjes verbrand vuur in de zwarte lucht vliegen.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Mark Curtis - Voorstuk

    Ik kijk naar Felicia als ik haar plots zacht hoor giechelen.. Het is schattig als ze dat doet. "Titanic.. Ja, hehe, maar nu toch wel iets beter, we zitten niet in een koude zee, maar warm bij het vuur, samen.. Dus inderdaad best romantisch, liefje" knik ik en glimlach even. Ik voel haar rillen en trek mijn vest uit. "Hier schat, ik heb minder snel kou dan jou.. Doe maar om, dan knuffel ik je ook nog warm.." glimlach ik en geef haar mijn vest, met mn armen open wachtend tot ze die aanheeft voor een stevige knuffel.


    It's high noon.