[RPG]Childeren of the Moon||1 - Speeltopics

Index RPG Actieve Topics Zoek

1 sep 2013 - 21:31

Bheliom 308

Ze zijn bijna uitgestorven maar hier en daar vindt men er af en toe nog een aantal. In een klein dorp genaamd Osthill aan de rand van een groot gebergte leeft een roedel weerwolven. De mensen zijn zich niet bewust van de bovennatuurlijke wezens die als mensen in hun midden leven.
Het leven van een weerwolf is echter niet alleen lastig tussen de mensen, in elke roedel zijn de nodige problemen.

Regels:
- Max. 3 personages per persoon
- Geen Mary Sue’s
- Regelmatig posten
- Minstens 5 regels per post
- Geen ruzie OOC
- OOC in het rollentopic of praattopic
- Regelmatig posten
- Ik moet de rangen goedkeuren
- Reservaties blijven 24 uur staan
- Naamsveranderingen doorgeven

Rangen Roedel:

1x Alfa: De alfa is de leider van het roedel. De alfa is een dominante wolf met vee fysieke kracht. De enige manier om een alfa van zijn troon te stoten is door de winnen in een gevecht.
Aandachtspunten: De alfa is dominant, dus geen verlegen of lief personage. Daarbij is hij fysiek gezien de sterkste of in elk geval een van de sterkste van het roedel.
3x Zoekers: Zoekers gaan opzoek naar mensen om te transformeren. Ze dwalen vaak het vest van hun thuisbasis af en pikken mensen op. Vaak weglopers en zwervers die niemand zal missen, dit doen ze in de laatste drie dagen voor volle maan zodat ze hen bij zich kunnen houden tot de volle maan en hen dan kunnen transformeren.
Aandachtspunten: Ze zijn zelfstandig en dominant. Ze zijn intelligent en niet snel bang. Er ontstaat makkelijk spanning tussen hen en de alfa.
6x Wolven: Wolven zijn de mensen die al meer als een jaar transformeren maar geen bijzondere rang hebben.
Aandachtspunten: Deze wolven zijn ervaren en niet langer bang van hun transformaties. Ze zitten nog niet altijd lang bij de roedel.
5x Welpen: Welpen zijn net gebeten. Ze transformeren minder als een jaar. Ze zijn vaak nog jong en door een zoeker getransformeerd.
Aandachtspunten: Deze weerwolven zijn vaak jong – in mensenjaren- en bang voor hun transformaties. Meestal zijn het weglopers en reizigers die niet snel gemist worden.

Weerwolven (15 max):
Mannen(Max. :
Caine Hale - 26 - Alfa - 1,2 - Emrys
Skye Nicholas Heat - 20 - Wolf - 1,5 - Sickle
Jason Sebastian DiLaurentis. - 25 - Zoeker - 1,5 - Edgar
Alecander Davis - 22 - Wolf - 1,6 - MissLahotie

Vrouwen(Max 7):VOL
Adinda Mary Blade - 23 - Zoeker - 1,1 - Sickle
Jasmine Katherina Clark - 18 - Welp - 1,1 - MissLahotie
Lyn Elizabeth Owens - 18 - Welp - 1,1 - IsA20
Madison Jayde - 25 - Wolf - 1,2 - Harlequin
Emelia Rose Tyson - 18 - Welp - 1,4 - DreamEater
Aideen Ella Mozkowtiz. - 24 - Zoeker - 1,6 - Pwettyness
Chelle Rosemary Waterdrop - 19 - Wolf - 1,6 - xCocox
Mensen:

Mannen:
Lawrence Jonathan Oshiwa - 18 - 1,6 - IsA2

Vrouwen:
lleen van Eyken - 18 - JustLoveGood

Koppels:
Rollentopic

[ bericht aangepast op 3 sep 2013 - 18:20 ]
You can’t hammer tin into iron, no matter how hard you beat it, but that doesn’t mean tin is useless. -Jon Snow

2 sep 2013 - 6:45

MissLahotie 120

Mijn topics

2 sep 2013 - 7:29

SweetDemon 925

mijn topics

“Destroying things is much easier than making them." Suzanne Collins

2 sep 2013 - 7:40

Harlequinn 23

Mijn topics

How can we win, when fools can be kings?

2 sep 2013 - 9:34

Dunedain 2634

(Hoe beginnen we?)

-

2 sep 2013 - 16:07

Emrys 6601

Mijn topics, en ik zal pas morgen avond ergens reageren moet vanavond nog werken

"Delaying death is one of my favourite hobbies."

2 sep 2013 - 17:12

Bheliom 308

Begin:
Het is een zaterdag, rond tien uur in de ochtend. Het duurt nog twee dagen voor het volle maan is. Het is ongeveer 15 graden en het miezert af en toe een beetje. De bewoners van Osthill, zowel de menselijke als de weerwolven, beginnen hun gewone dag.

You can’t hammer tin into iron, no matter how hard you beat it, but that doesn’t mean tin is useless. -Jon Snow

2 sep 2013 - 18:43

SweetDemon 925

Ieen van Eyken mens

Ik zuchten terwijl ik door ons stadje heen liep blij dat ik even van mijn broers even kon ontsnappen.
Ook al moest ik gewoon naar de markt alles beter dan thuis zitten ookal was ik best bang dat iemand iets tegen me zou zeggen. Ik was namelijk te verlegen en na alles wat mijn stief broers hebben gedaan vertrouw ik ook echt niemand meer zelfs mijn moeder niet die niet eens weet wat mijn stief broers doen.
Ik zuchten nog is en liep verder richting de markt nog steeds hopend dat ik niemand tegen zou komen die ik kende of gewoon iemand.

“Destroying things is much easier than making them." Suzanne Collins

2 sep 2013 - 20:05

Harlequinn 23

Madison Jayden, Wolf

Het duurde wat langer dan normaal om de zon op te zien komen in het berglandschap. De eerste stralen begonnen in mijn ogen te schijnen en ik legde mijn hand er beschermend overheen. Met mijn andere hand streek ik over het korte, verdorde gras wat wonderbaarlijk genoeg nog zwak groeide op de ijskoude, harde ondergrond waar ik op zat.
Mijn kleding was schaars; vies en verscheurd. Slechts mijn borstkas, buik en mijn benen tot aan mijn knieën waren bedekt met stof. Soms wenste ik dat ik het nog koud kon hebben. Gewoon om me wat meer bewust van mijn werkelijke bestaan te worden. Sinds een aantal jaren leek ik in een droom te leven. Een droom waaruit ik maar niet wakker kon worden.
Ik gooide mijn hoofd in mijn nek, zoals ik zou doen als getransformeerd, maar dit keer als ergernis voor de zon. Mijn hele lichaam leek wel in brand te staan, al sinds gisteravond. Ook mijn humeur ging erop achteruit. Het was bijna weer zo ver. Ik hield het niet bij, maar ik gaf het maximaal drie dagen. Drie dagen voor ik die pijn weer moest voelen. Die onverdraaglijke pijn. Maar ik wuifde mijn gedachten weg. Ik was er niet meer bang voor. Niet na acht jaar. Acht jaar nadat mijn bevroren huid werd vervangen door een warme, waar het bloed als een malle doorheen pompte. Het bloed van een Weerwolf.
Terwijl ik mezelf overeind hees, masseerde ik met gesloten ogen en een frons mijn slapen en keek om me heen of ik roedelgenoten kon bespeuren. Ik zag geen Zoekers. Die waren zeker al onderweg naar een plek dichterbij het bewoonde gebied van de Mensen. Wel spotte ik een aantal Welpen, die wat lager in het gebergte op een iets groener stukje zaten of rondscharrelden. Ze leken me wat onrustig. Zij voelden het ook. De opkomende Volle Maan. En ik kon me nog herinneren hoe bang ik was op hun leeftijd. De meeste van hen waren niet ouder dan achttien. Bijna volwassen in de ogen van een Mens, maar nog een kind vanuit het perspectief van ons. Ik stelde me voor hoe ze zich voelden. Met mijn blik vooruit en een goede potentie liep ik hun richting uit, hopend dat ik een keer wat moed in hun hoofden kon praten in plaats van mijn gewoonlijke geblaf.

[ bericht aangepast op 2 sep 2013 - 20:22 ]
How can we win, when fools can be kings?

2 sep 2013 - 20:20

Dunedain 2634

Lynn Elizabeth Owens ~ Welp

Slaperig kijk ik om me heen. Ik schrik nog steeds als ik andere mensen denk te zien. Elke ochtend moet ik het mezelf opnieuw inprenten: Je bent hier bij soortgenoten. Er is niemand die je kwaad wilt doen.
Ik huiver. Het is behoorlijk koud voor deze tijd van het jaar. Ik trek mijn dunne vest dat ooit blauw was iets strakker om me heen en doe de capuchon op. Desondanks blijven de messcherpe waterdruppeltjes die uit de hemel komen vallen in mijn gezicht prikken. Ik kruip onder mijn bosje vandaan en knipper een paar keer met mijn ogen tegen het zonlicht. Ik zie nog een paar weerwolven zitten en loop er op een drafje naartoe. Ze zijn, net als ik, pas net gebeten en nog niet zo lang bij de roedel. "Welpen" noemen de anderen ons. Ik plof naast een jongen neer in het dorre gras en rek mezelf nog eens een keer goed uit.

-

2 sep 2013 - 20:46

MissLahotie 120

Jasmine Katharina clark - welp

Jasmine had een lange tijd op haar rug gelegen en gedaan als of ze sliep. Zo moeilijk was het niet gewoon de ogen sluiten en langzaam in en uit ademen. In de tussen tijd waren haar gedachten weg gevlogen en wist ze niet meer helemaal zeker waar ze nu over naar dacht. Af en toe zag ze een beeld van thuis voor bij gaan. Of om eerlijk te zijn het was haar thuis niet meer. Nu al helemaal niet sinds ze gebeten was. Nee ze hoorde bij de duivel. Iets wat haar nog meer banger maakte dan ze al deed. Ze haatte dit leven. Ze zat vast aan een groep mensen of eerder gezegd weerwolven die ze helemaal niet kende. Ze had zich nooit echt bij hen gevoegd. Aan gezien ze anders was, nouja anders anders? Ze had in elk geval een andere opvoeding gehad. Aan die opvoeding miste ze alleen de dieren. En natuurlijk haar familie maar ze wist niet of ze hen nog wel haar familie kon noemen. Haar thuis was het in elk geval niet meer. Nee haar thuis was hier. Op deze plek van de aardbol bij deze mensen. Jasmine opende zuchtend haar ogen en luisterde naar de geluiden om haar heen. Ze wist echt niet of ze zich hier ooit thuis kon voelen. Pas toen ze ging zitten voelde ze de spanning door haar lichaam gieren wat betekende dat het niet lang meer duurde voor de verandering. Jasmine kroop in elkaar van angst bij het idee alleen al. Vervolgens schudde ze haar hoofd en merkte nu pas op dat alles klam was. Ze pakte haar rode haren bij elkaar en maakte er een knot van. Jasmine stond en keek om haar heen. Ze was verder van de groep af wat ze eigenlijk van plan was. Maar ze had geen zin om hier te blijven hangen. Zou ze naar de markt gaan? Twijfelend beet ze op haar lip terwijl ze naar de andere welpen keek en naar de richting van de markt. Ze ging het gewoon doen. Het was niet verboden ofzo toch? Ach wat maakte het uit regels waren er om verbroken te worden. Toch bleef ze aarzelend staan toen ze bijna uit de buurt was van haar roedel genoten. Ze had geen zin om de alfa boos te laten worden op haar. Dus draaide ze zich om en liep weer terug naar de rest. Ze bleef op een afstandje staan en sloeg haar armen om haar heen. "Euh, mogen we naar de markt?" Vroeg ze tegen niemand in het bijzonder. Ze zou wel zien wie er antwoord zou geven. Jasmine wist bijna zeker dat niet veel mensen wisten hoe haar stem was aangezien ze niet bepaald veel contact had gezocht met ze. Maar misschien moest ze daar maar eens verandering in brengen en dat deed ze nu dan ook. Ze zou het in elk geval proberen.

2 sep 2013 - 21:26

SweetDemon 925

Ieen van Eyken mens

Ik zuchten nog eens en ging met mijn hand door mijn lange bruine haren die warrig over mijn schouders vielen terwijl er 1 lok voor mijn ogen hing maar dat vond ik niet erg zo kon ik me beter verstoppen voor andere mensen. Zo dacht ik toch ik wist dat mensen me zagen ze zagen me als dat vreemde meisje dat altijd alleen rond loop op de markt met haar haar voor haar ogen alsof ze een zombie was. Niemand praten tegen me ze dachten dat ik gek was maar dat kon me niet zoveel schelen lied ze maar denken dat ik gek was dan bleven ze tenminste uit mijn buurt. Ik was ondertussen op de markt aangekomen en kocht snel de producten die ik moest kopen van mijn moeder terwijl de andere bewoners me vuil aankeken. Ik zuchten en na dat ik de inkopen had gedaan vluchten ik naar de boeken winkel de enige plaats waar ik werd aan vaart tot rust kon komen en omringd was vol vrienden.

Ik dacht ik schrijf nog een stukje want het andere was best kort
best grappig dat ik het enige mens ben

“Destroying things is much easier than making them." Suzanne Collins

3 sep 2013 - 14:15

Dunedain 2634

Lawrence Jonathan Oshiwa ~ mens

Zuchtend schraap ik de laatste restjes roerei van mijn bord.
'Lance, opschieten!' roept Olle, mijn jongste broertje voor de zesde keer. Ik smijt mijn vork op mijn bord, veeg mijn mond af en loop langzaam naar het kleine halletje wat de keuken met buiten verbind. Daar staat Olle van het ene op het andere been te springen.
'Kom o-hop'
Ik glimlach en schuif mijn laarzen aan mijn voeten. Eigenlijk heb ik helemaal geen zin om nieuw gereedschap te halen op de markt, maar als Olle spastisch gaat doen is hij best wel aandoenlijk.
Ik wil net de voordeur uitlopen als mijn moeder achter ons aan komt hollen.
'Neem ook nog een paar nieuwe pannenlappen mee, ze zijn kapot en- Lance, doe verdorie eerst even een shirt aan!'
Ik glimlach nog een keer en gris een donkerblauw shirt van de dichtstbijzijnde stoel onder de afkeurende blikken van mijn moeder. Ik loop naar de voordeur en loop met Olle het erf af.

Even later staan we in het dorp. Ik geef toe, de markt is niet veel soeps, maar het heeft toch wel wat. Ik geef Olle een beetje geld om iets lekkers van te kopen en ga dan zelf op jacht naar spijkers, verf en pannenlappen. Ik kijk in het rond of ik nog goede bekenden zie, maar dat is niet zo. Er zijn trouwens niet veel mensen die ik echt goed ken.

-

3 sep 2013 - 19:59

Emrys 6601

@JustLoveGood ik weet niet of je het merkt maar er staan echt heel veel fouten in je stukjes waarvan de meeste grammaticaal. Niet om gemeen te doen ofzo hoor maar het is vrij irriterend.

Mijn stukje komt btw binnen een uurtje.

"Delaying death is one of my favourite hobbies."

3 sep 2013 - 20:24

Bheliom 308

Adinda Mary Blade
Ik zou zonder enige twijfel in de problemen komen met Caine omdat ik er alweer zonder zijn medeweten vandoor was gegaan maar het was het waard. Osthill was geweldig, dat wist ik ook wel maar het was zo rustig. De stad gaf me het gevoel dat ik leefde en het was niet moeilijk voor mij om met mensen mee te liften, dat was hoe ik in eerste instantie in Osthill terecht was gekomen. Ik keek op mijn horloge en vloekte. Ik raakte mijn positie als Zoeker zeker kwijt als ik de hele dag weg bleef. Ik hield een taxi aan. 'Osthill,' zei ik. 'Zo snel mogelijk.'
De taxirit was vervelend, de auto maakte een irritant geluid en de chauffeur stonk. In gooide het geld van de taxirit op de bank toen we aankwamen en rende zo snel als ik kan naar het verzamelpunt. Met een beetje geluk had Caine nog niet eens door dat ik weg was.

You can’t hammer tin into iron, no matter how hard you beat it, but that doesn’t mean tin is useless. -Jon Snow

3 sep 2013 - 20:24

Walkers 1279

Aideen Ella Mozkowtiz. - Zoeker. Mate: Jace.

Mijn voeten en handen deden pijn van het lopen en tegen bomen krassen. Alles tolde voor mijn zicht, en daar loop ik dan: In mijn eigenlijk roze shirt - welke nu bruin van de modder was, Mijn zwarte skinny jeans - welke ook redelijk vuil was en mijn lange bruine haren vol modder. Ik rende stug door terwijl zware geluiden mijn mond verlieten, ik was vannacht afgedwaald in het grote bos, en was de weg kwijt geraakt. Waardoor ik nu op eigen houtje rende door het bos tot ik bij het veld aan kwam. Ik zag enkele welpen zitten, waaronder Jasmine en Lynn, welke ik een dodende blik gaf, ondanks de pijnen die elke beweging me deden. Ik liep naar achter, waar een rij struiken stonden die altijd als mijn gebied telde, en bijna niemand mocht komen. Mijn ademhaling bleef gejaagd, terwijl ik me achter de struiken kreunend neer liet vallen en me tot een balletje oprolde met gesloten ogen. Ik hoopte dat niemand kwam, al zuo dat wel aangezien ze me neer hadden zien vallen daar. Ik wist dat de volle maan nog enkele dagen was, maar ik had er al geen last meer van. Ik voelde de pijnen wel, teminste nu niet omdat de andere pijnen erger waren. Maar zodra dit over was -hopelijk pas over vier dagen- zou ik de pijn die zich de verandering bracht me benaderen en proberen net zoveel pijn te geven als de welpen en de wolven. Al was ik echter er wel aan gewend, het deed minder pijn als toen ik nog een welp was, dat was gewoon het ergste geweest wat ik ooit mee had gemaakt. Stiekem hoopte ik dat de alfa of Jace bezorgd waren om me, maar dat zou natuurlijk niet bij de Alfa.

[ bericht aangepast op 3 sep 2013 - 20:36 ]
Yeah, and people in hell want Slurpees.

Index RPG Actieve Topics Zoek