The war is nigh.
The air smells of it.
I can feel it.
It's like last time,
but it will be different.
I can feel it.
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
I'll fight for my country.
I'll fight with you. 'Till death is our fate.
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
Het is intussen al 5 jaar geleden dat de 4 Pevensies tot koningen en koninginnen van Narnia gekroond zijn, en Lucy en Edmund staan op het punt te vertrekken op hun zeereis naar de verlaten eilanden: Doorn, Avra en Felimath.
Na enkele hatelijke opstakels komen ze eindelijk toe met hun schip de Kristallijnen Pracht: maar dan arriveert er op Cair Paravel een brief van Koning Lune (koning van Archenland, ligt ten zuiden van Narnia en ten Noorden van Calormen) die op hulp roept, vanwege een oorlogsverklaring van Calormen.
Aangezien koningin Susan nooit meedoet aan oorlogen (dat wordt vermeld in het boek "Het paard en de jongen" en de Hoge Koning Peter naar het westen getrokken is, stuurt Koningin Susan de brief door naar Lucy en Edmund, die op Avra aangedaan hebben.
Onmiddellijk nadat ze de brief ontvingen, vertrokken ze weer naar het noorden (Narnia en Archenland). Maar welke gevaren heeft de zee te bieden, en nog meer: welke gevaren heeft de oorlog te bieden?
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
Geschreven door Nyota
Narnia fanfiction
Opbouwende kritiek is altijd welkom.
Leuke kritieken ook
Ik wil best waarschuwen, maar een abo nemen is makkelijker voor iedereen
En ik hoop vooral dat jullie -indien je meeleest-, ervan genieten!
[ bericht aangepast op 30 aug 2013 - 16:09 ]
Even as we grieved, we grew; even as we hurt, we hoped; even as we tired, we tried
