[RPG] Hogwarts School Of Witchcraft And Wizardry • New edition [78] - Speeltopics

Ashley Lestrange - Slytherin
Caleb probeerde met moeite overeind te komen. Hij pakte mijn hand vast en beet zacht in zijn onderlip terwijl ik hem bezorgd aankeek en ondersteunde. ''N-niks bijzonders,'' gaf hij mompelend als antwoord. ''Volgens mij heb ik wat gebroken,'' voegde hij er aan toe, duidelijk in pijn. Ik slikte even en hapte geschrokken naar adem toen Caleb vloekend door zijn knieën zakte. Hij hees zichzelf overeind en plofte op de stoel. ''Ze willen je vermoorden,'' gromde hij furieus, ''die bitch van een Felice.'' Ik deinsde achteruit toen hij zijn bureau omver stompte. Met grote ogen keek ik hem aan - zijn armen had hij om zijn ribben geklemd. Ik trok voorzichtig zijn shirt over zijn hoofd en keek naar zijn ribben.
''Het boeit me niet wat ze willen,'' zei ik zachtjes. ''Dit is niet goed, Caleb,'' zei ik, toen ik de blauwe plekken zag. Ik zuchtte zacht en haalde mijn wand te voorschijn. Ik haalde even diep adem. ''Brackium Emendo,'' fluisterde ik. Het zachte, pijnlijke gekraak maakte me duidelijk dat zijn botten aan het helen waren. Bedroefd keek ik Caleb aan en zachtjes pakte ik zijn hand vast.

May Ophelia Beaton - slytherin
De jongen grijnsde toen hij me zag aanlopen. ''Toch maar besloten om hierheen te komen?'' grijnsde hij. Ik zuchtte onhoorbaar.
''Goed gezien.'' Ik nam plaats op zijn schoot en pakte toen nog een glas drank van het dienblad af van de ober die voorbij liep - ik wist niet wat het was, maar ik had het nodig. Ik voelde hoe hij zijn hand op mijn heup liet rusten en ik dronk mijn drankje in één teug op; ik kneep even mijn ogen dicht. Het was sterker dan ik dacht. De alcohol brandde in mijn keel en de jongen lachte even, om vervolgens zijn lippen in mijn nek te plaatsen. Ik grijnsde vreugdeloos en sloot mijn ogen even, terwijl zijn vrienden joelden. De enige waar ik aan kon denken, echter, was Eve.

Amy McAllister - Slytherin
Ik voelde als antwoord zacht zijn lippen op de zijne. Mijn mondhoeken krulden omhoog en ik legde zachtjes mijn hand in zijn nek. "is dit een goed antwoord voor je? Of moet ik het nog iets duidelijker maken?" fluisterde hij toen tegen mijn lippen aan. Mijn glimlach werd wat breder en voordat ik nog wat kon zeggen, kuste hij me opnieuw. Ik sloot mijn ogen en trok hem zachtjes wat dichter tegen me aan, terwijl ik Cam liefdevol terug zoende. Ik voelde de vlinders in mijn buik en hoe mijn wangen langzaam wat roder kleurden.

[wazzup moddafokahs (joehoe)]

[ bericht aangepast op 16 feb 2014 - 10:19 ]

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Evelyn 'Eve' Campbell \ Slytherin
Eric is weg, May zit nu bij de jongen op schoot en lijkt zich goed uit te kunnen leven en natuurlijk blijf ik weer alleen achter. Ik heb geen zin in zielig gedoe dus recht ik mijn schouders. Ik laat May mij niet zomaar pijn doen, niemand zou die macht over mij moeten kunnen hebben, dus May al helemaal niet.
'Barman, doe mij toch maar die boterbier,' zeg ik met een klein glimlachje op mijn gezicht.
Hij lijkt even te twijfelen, omdat ik hem zojuist nog afgeslagen had, maar hij geeft het dan alsnog. Ik doe er niet lang over om het op te drinken en kan ook wel voelen hoe de alcohol het gewenste effect geeft, minder gevoelens namelijk en het maakt de dingen rooskleuriger.
'Thanks,' zeg ik en schuif het lege glas terug.
Dan sta ik op en kijk even rond. Ik zie May bij de jongen en ze zoent zijn nek. Ik besluit gewoon weg te gaan en naar buiten te gaan, eens zien wat er buiten allemaal te beleven is. Mijn jas pak ik van de plaats waar ik eerst met Eric zat, hij kan ook lekker oprotten als hij zomaar weggaat, en ik loop dan naar buiten. Op mijn weg naar buiten kom ik langs het tafeltje waar May zit.
'Veel plezier,' zeg ik tegen haar, hoewel ik er niet zeker van ben of ze me überhaupt hoort.
Altijd als ik richting de kant ga van te veel alcohol drinken, verschijnt er een dommige glimlach op mijn gezicht, die ook nu aanwezig is. Ik trek mijn jas aan en loop naar buiten. Het is lichtelijk frisjes, maar ik trek me er weinig van aan.
'Wat zal deze avond brengen,' mompel ik zachtjes terwijl ik met mijn stomme kop richting het donkere gedeelte van Hogsmeade begin te lopen.

Cameron 'Cam' Nameless - Ravenclaw
Ik ga helemaal op in de kus met Amy en alles voelt gewoon goed aan, zoals de dingen vaak voelen met Amy. Ineens hoor ik gekuch achter mij en een tik op mijn schouder. Abrupt verbreek ik de kus en kijk achterom. Het is Hayley en ze staat daar met haar armen over elkaar. Ze ziet er totaal niet blij uit en ik ben ook niet blij om haar te zien. Hayley is een meisje uit mijn jaar, maar er zijn dingen gebeurd in de zomervakantie die ik me niet meer kan herinneren. Hoewel ik daar niet eens aan wil denken.
"Het is hier een bibliotheek, niet jullie persoonlijke kamer," zegt ze en ik vernauw even mijn ogen.
"Dat zijn jouw zaken niet, Hayley."
Ze trekt even een wenkbrauw op en kijkt me aan terwijl ze me goed bekijkt. Ik voel me er ongemakkelijk door, ik kan haar namelijk totaal niet vertrouwen en ik weet niet of ze ook maar iets tegen Amy zal zeggen over de vakantie.
"We hebben anders wel zaken gehad, Cam."
Waarom moet ze nu weer die opmerking maken? Waarom? Ik kijk naar Amy en weet niet zo goed wat ik moet zeggen, dus sta ik op.
"Laten we gaan, Amy. Ik zit niet te wachten op iemand zoals zij daar."

Leslie Fields \ Slytherin
Daniël vertelt me wat er gebeurd is met Caleb en ik sla een hand voor mijn mond. Dat kan ik beter niet doen, want ik stort daardoor bijna neer op de grond en klamp me daarom ook snel weer vast aan het bed.
"Ik moet naar hem toe, om te kijken hoe het precies met hem gaat. En Ashley! Ik moet ook naar Ashley toe."
Daniël helpt me echter al op bed en ik kan zien hoe hij pijn heeft. Mijn lichaam doet ook helemaal pijn, zelfs als ik lig nog. Ik voel me enigszins ongemakkelijk nu Daniël zo dicht bij me is en ik denk aan hoe ik de brief heb geschreven afgelopen zomervakantie om een einde te maken aan onze relatie. Ik blijf mezelf voorliegen met dat het beter was voor hem. Dat is de enige manier waarop ik me nog een beetje sterk kan houden.
"Dank je," zeg ik zachtjes, "jij moet anders ook maar in een bed gaan liggen."
Het lukt me niet om Daniël aan te kijken, want dan zal ik me geheid schuldig voelen.

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

Caleb Sean Parsel • Schoolhoofd
'Het boeit me niet wat ze willen,' zegt Ashley. Ze heeft mijn shirt uitgetrokken om mijn ribben te bekijken. 'Dit is niet goed, Caleb.'
Ik kijk naar mijn blauw geworden ribben en zucht zachtjes, ze heft haar wand en geneest de verwondingen. Ik kreun pijnlijk als mijn botten weer aan elkaar groeien.
'Dank je,' prevel ik zachtjes. Ik pak haar hand en trek haar op mijn schoot om haar vervolgens stevig te knuffelen. Ik verberg mijn gezicht in haar nek en snuif haar heerlijke geur op.
'Ik dacht even dat ze je zouden vermoorden,' piep ik zachtjes, 'h-het spijt me. D-door mij willen ze je nu vermoorden. Omdat ik ze vastgebonden had en niet deed wat ze zeiden.'
Ik kijk haar gebroken aan en slik.

Serpen Acelin Parsel • Leerling • Slytherin
Ik stop al mijn spullen in een koffer en loop trots de slaapzaal uit. De andere Slytherin's kijken me angstig aan, ik grijns en blijf wachten voor de deur van de meisjesslaapzaal tot Felice naar buiten komt. Ik bonk hard op de deur wat wat gilletjes veroorzaakt aan de andere kant.
'Felice opschieten,' grom ik, 'we moeten gaan. Ons zielige hoofdmeestertje wil ons weg hebben.'
Een tweede jaars komt langsgelopen en loopt met een grote boog om me heen.
'Boe,' grijns ik gemeen. Hij gilt en rent snel naar beneden. Tevreden kijk ik hem na. Het is geweldig om die angst in iemand zijn ogen te zien als ze naar je kijken. Dat is wat ik wil bereiken. Iedereen moet me vrezen.

[ bericht aangepast op 16 feb 2014 - 11:48 ]

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

May Ophelia Beaton
Een zachte zucht van genot rolde over mijn lippen en ik probeerde Eve uit mijn gedachten te bannen, maar ik had al te veel alcohol op om daarin te slagen. Ik opende mijn ogen langzaam en zag een gestalte langs ons heen lopen.
''Veel plezier,'' zei de bekende stem - Eve. Ik grijnsde en toen ze voorbij liep, gaf ik een tik tegen haar billen. Ik giechelde zachtjes en de jongen waarvan ik de naam alweer was vergeten, grijnsde tegen mijn huid aan.
''Waarom blijf je niet?'' prevelde ik met een dubbelde tong. Opnieuw joelden de jongens aan de tafel en ik beet zacht op mijn onderlip, maar ze liep alweer weg. Ik wist van mezelf dat mijn voorkeur naar vrouwen uit ging en daarom voelde ik ook een steek in mijn hart toen ze gewoon wegliep. Verliefdheid? Natuurlijk niet, ik was slechts teleurgesteld. Dus bestelde ik nog een drankje. En nog één.

Amy McAllister
Ik streek zachtjes een plukje haar uit zijn gezicht en op dat moment verbrak een zacht gekuch onze kus. Cam keek op en ik deed hetzelfde. Er stond een meisje. Ze was mooi, heel mooi. Ze had haar armen over elkaar geslagen en keek boos naar Cam. Ik frunnikte ongemakkelijk aan mijn blouseje. "Het is hier een bibliotheek, niet jullie persoonlijke kamer," zei ze. Ik sloeg mijn ogen neer - ik wist niet wie ze was, maar ik voelde me onzeker naast haar.
"Dat zijn jouw zaken niet, Hayley,'' bracht Cam er tegenin.
"We hebben anders wel zaken gehad, Cam." De woorden drongen langzaam tot me door en ik keek op. Op dat moment stond Cam op en verdoofd volgde ik zijn voorbeeld. "Laten we gaan, Amy. Ik zit niet te wachten op iemand zoals zij daar." Ik knipperde verbaasd met mijn ogen en besloot mijn mond eens open te trekken. ''Waar heeft ze het over, Cam?'' vroeg ik zachtjes.

Ashley Lestrange
''Dank je,'' prevelde Caleb zacht. Ik glimlachte zwakjes, als teken dat het geen probleem was. Hij trok me op zijn schoot en in een knuffel - ik sloeg mijn armen liefdevol om hem heen. ''Ik dacht even dat ze je zouden vermoorden,'' piepte hij zacht, ''h-het spijt me. D-door mij willen ze je nu vermoorden. Omdat ik ze vastgebonden had en niet deed wat ze zeiden.'' Zijn gebroken blik zorgde voor een steek in mijn hart.
''Caleb, het is jouw schuld niet,'' suste ik. Ik keek hem doordringend aan en liet mijn hand op zijn wang rusten. ''Serpen is gewoon... S-serpen. Daar kan jij niks aan doen.'' Ik drukte een klein kusje op zijn lippen. ''Geef jezelf niet de schuld van iets wat niet jouw schuld is, oké? Dat slaat nergens op.'' Ik glimlachte eventjes.

Felice Scabior
Op mijn gemakje pakte ik mijn kleding en legde ik het zorgvuldig in mijn koffer. Ik had maar één kamergenootje; de rest had ik weggepest. De laatste zat er nog omdat er geen plek was, maar ik wist dankzij haar manier van doen dat ze het liefst weg wilde. ''Kan je het zien?'' snauwde ik, toen ze verbaasd naar mijn koffer staarde. Ik meende een twinkeling van opluchting in haar ogen te zien. Ik gromde even. ''Het is tijdelijk. En als ik terugkom en merk dat er iemand iets heeft veranderd hier, ga je er aan,'' dreigde ik. Ze kroop in het hoekje van mijn bed en ik grijnsde. ''Goed zo,'' mompelde ik. Neuriënd ging ik verder met spulletjes inpakken. Plotseling klonk er hard gebonk op de deur en met een ruk keek ik op. Enkele meisjes gilden, net zoals die op haar bed, hier. Ik rolde met mijn ogen en ik smeet een kussen naar haar kop. ''Bek dicht.'' Ze viel op de grond en ik barstte in lachen uit.
''Felice, opschieten,'' gromde Serpen. Ik zuchtte. ''We moeten gaan. Ons zielige hoofdmeestertje wil ons weg hebben.'' Ik rolde met mijn ogen.
''Dan wacht hij maar even,'' mompelde ik terug. Ik stopte mijn wand in mijn zak en werkte nog even mijn make-up bij, om vervolgens rustig de kamer uit te lopen.

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

[En Noah is nog altijd dood. ._.]

help

Caleb Sean Parsel • Schoolhoofd
'Caleb, het is jouw schuld niet,' zegt ze, ik kijk haar ongelukkig aan. 'Serpen is gewoon... S-serpen. Daar kan jij niks aan doen. Geef jezelf niet de schuld van iets wat niet jouw schuld is, oké? Dat slaat nergens op.'
Ik zucht zachtjes en knik.
'Ik haat hem. Felice is ook vreselijk, maar hij... hij heeft gewoon geen hart. Hij probeert mijn leven compleet te verpesten. Wat heb ik hem ooit gedaan? Ik heb hem altijd met alles geholpen en dan krijg ik dit terug. H-het is gewoon oneerlijk.'

Serpen Acelin Parsel • Leerling • Slytherin
'Dan wacht hij maar even,' reageert Felice. Ik rol met mijn ogen en kijk haar waarschuwend aan als ze sloom de kamer uitgelopen komt.
'We moeten gaan, we hebben nog veel te doen.'
Ik pak mijn koffer op en wacht tot ze me voor gaat de trap af. Felice en ik kunnen soms een beetje tegen elkaar op botsen met onze karakters. Soms zou ik haar wel kunnen vermoorden, maar ze is handig en betrouwbaar, daarom houd ik haar. Ik kijk haar afwachtend aan en speel een beetje met de wand in mijn hand.

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Ashley Lestrange
Caleb knikte en zuchtte zacht. ''Ik haat hem. Felice is ook vreselijk, maar hij... hij heeft gewoon geen hart. Hij probeert mijn leven compleet te verpesten. Wat heb ik hem ooit gedaan? Ik heb hem altijd met alles geholpen en dan krijg ik dit terug. H-het is gewoon oneerlijk.''
Ik beet zacht op mijn onderlip. ''Jij niet, ik wel,'' mompelde ik zacht. ''Ik heb zijn hart gebroken.'' Ik zuchtte even. ''En ja, het IS oneerlijk. Weet ik. Maar je haat hem niet, dat zou je nooit kunnen.'' Ik keek Caleb aan en haalde zwakjes mijn schouders op. ''Maar het leven is oneerlijk. En we moeten ons er doorheen vechten.'' Ik liet mijn hoofd op zijn schouder rusten. ''We vinden wel een manier.''

Felice Scabior
Zijn waarschuwende blik was me niet ontgaan en ik rolde met mijn ogen. ''We moeten gaan, we hebben nog veel te doen,'' zei Serpen. Ik zuchtte diep.
''Chill, we hebben alle tijd.'' Op dezelfde tempo als net sjokte ik de trap af en mijn koffer denderde met veel kabaal achter me aan. Ik grijnsde door alle blikken; ik hield van aandacht, zij het negatief of positief.
''Waar gaan we heen?'' vroeg ik hem, ''Ik bedoel, we hebben geen verblijfplaats.''

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Evelyn 'Eve' Campbell \ Slytherin
May slaat me op mijn kont wanneer ik langsloop, maar ik besteed er totaal geen aandacht aan. Zij wilde niet, dus moet ze me ook maar met rust laten. Terwijl ik richting het donkere gedeelte loop, misstap ik weleens waardoor ik zowat onderuit ga. Ik heb het niet door dat iemand achter me aanloopt, totdat ik per toeval achterom kijk voordat ik de hoek omsla. Ik kom terug in een steeg en loop door, maar wanneer ik weer achterom kijk, zie ik dat diegene nog steeds achter me aanloopt.
"Wie ben je?" vraag ik en ik vernauw mijn ogen om beter te kunnen zien, maar het is te donker. Totdat diegene een stuk dichterbij komt en er licht op zijn gezicht schijnt. Het is Eric. Even frons ik mijn voorhoofd.
"Wat doe jij hier?" vraag ik, omdat hij daarstraks kwaad is weggelopen. Hij geeft geen antwoord en hij komt alleen maar dichterbij, waardoor ik vanzelf achteruit begin te lopen.
"Hallo? Ga je nog antwoord geven of hoe zit dat?" In plaats van dat hij antwoord geeft, drukt hij me ineens tegen de muur aan en begint me hard te zoenen. In eerste instantie schrik ik me rot, waardoor ik helemaal niets doe, maar daarna duw ik hem van me af.
"Dude! Doe eens normaal!"
"Hoezo? Dit wilde je toch daarstraks ook toen je me zat op te geilen?" Heeft hij ergens nog meer zitten drinken? Ik kijk naar zijn gezicht en krijg een donkere blik terug. Hij is zichzelf niet meer, hij heeft inderdaad meer zitten drinken. Doordat ik hem geen antwoord meer geef, begint hij me weer hardhandig te zoenen en drukt me haast plat tegen de muur. Ik probeer weg te komen, maar door de alcohol in mijn bloed reageer ik minder goed dan normaalgesproken.
"Laat me met rust," murmel ik tegen zijn lippen aan, maar hij geeft er geen gehoor aan en begint nu dingen tegen mijn wil in te doen.
"Nee, nu is het mijn beurt om te doen wat ik wil." In plaats van hem proberen weg te duwen, begin ik om me heen te slaan totdat hij me loslaat. Wanneer hij me loslaat, probeer ik weg te rennen, maar ik struikel over zijn voeten en kom hard neer op de grond terwijl Eric alleen maar kwader wordt.
"Nu ben je de mijne, engel."

Cameron 'Cam' Nameless - Ravenclaw
Amy wordt helemaal stil naast me zodra Hayley er is, ik kan me al indenken wat voor gedachten ze heeft, want ik weet hoe onzeker ze is. Wanneer ik opsta, staat Amy ook op en wanneer ik naar haar kijk, zie ik dat het niet de goede kant op lijkt te gaan. Net wanneer ik haar gerust wil stellen, begint ze zelf met praten.
"Waar heeft ze het over, Cam?" vraagt ze zachtjes aan me en meteen kijk ik met vernietigende ogen naar Hayley. Zij kijkt met onschuldige ogen terug, maar ik zie de kleine grijns op haar gezicht. Ze is echt een heks.
"Ja, Cam, waar heb ik het over? Dat weet je toch wel?" zegt ze en ik pak gewoon Amy's hand beet.
"Kom, Amy," zeg ik en ik trek haar zachtjes mee aan haar hand. Het is niet het juiste moment om erover te praten, dit onderwerp had helemaal niet op moeten komen. Rot Hayley.

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

May Ophelia Beaton
''Zullen we naar mijn kamer?'' fluisterde de jongen in mijn oor. Ik grijnsde en knikte. ''Mogen mijn vrienden ook mee?'' Ik giechelde zachtjes.
''Misschien,'' prevelde ik zacht als antwoord. Hij grinnikte tevreden en drukte nog een kusje op mijn lippen. Vervolgens plaatste hij een hand onder mijn knieholten en de andere rond mijn rug om me zo op te tillen; waarschijnlijk wist hij dat ik voorlopig niet op mijn eigen benen kon staan. Met de groep liepen we naar buiten toe en ik sloot mijn ogen even, genietend van het koele briesje. Ik voelde een paar kusjes in mijn hals en ik grijnsde breed.
Na een tijdje gelopen te hebben hoorde ik een luide meisjesgil. ''Wat is dat?'' mompelde één van de jongens. ''Jake, laten we kijken,'' grijnsde een ander. Oh ja! Hij heette Jake. ''Wat vindt jij, prinsesje?'' vroeg hij gniffelend.
''Hm,'' mompelde ik, ''ja, ik wil het weten.'' Dus liepen we op het geluid af. Uiteindelijk zette Jake me neer - ik wankelde even, maar ik sloeg er in om te blijven staan. We liepen het steegje in en we troffen Eve aan, samen met de jongen van net. ''Eve?'' mompelde ik verbaasd.

Amy McAllister
''Ja, Cam, waar heb ik het over? Dat weet je toch wel?'' zei ze. Cam pakte mijn handen beet.
''Kom, Amy,'' zei hij, om me vervolgens zachtjes mee te trekken. In de eerste instantie liet ik het maar over me heen komen, maar hoe langer ik nadacht over de situatie, hoe helderder het werd. Ik trok voorzichtig mijn handen los en keek hem aan. ''N-nee, ik wil het weten,'' mompelde ik. Ik keek even naar Hayley. Ze was veel mooier dan ik, ik begreep het wel. Ik heb één keer een echte vriend gehad en toen ik besloot om langs te komen, trof ik hem zoenend met een ander meisje aan. Ik was gewoon niet aantrekkelijk genoeg, of zo. Of te preuts. Ik wist het niet - maar ik wist wel dat het pijn deed. En ik had een naar voorgevoel dat de geschiedenis zich begon te herhalen. Ach, ik had het kunnen weten. Domme ik.

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Evelyn 'Eve' Campbell \ Slytherin
Ik gil wanneer ik op de grond val, dit is alleszins niet wat ik verwacht had toen ik naar buiten ging. Mijn handen en knieën doen pijn van de val en Eric trapt me dan nog neer op de grond ook, zodat ik lig. Is er dan helemaal niemand in de buurt die mijn gil gehoord heeft.
"Mondje dicht, Eve," zegt Eric en hij draait me om. Hij torent boven me uit en ik kijk angstig op naar hem. Dan hoor ik een groep jongens aankomen en eigenlijk voorspelt dat niet veel goeds. Ik sluit mijn ogen om mezelf weg te denken, maar wanneer ik ze open, is Eric's hoofd vlak voor de mijne. Ik schrik en wil overeind komen, maar hij houdt me bij mijn schouder tegen de grond terwijl hij over mij heen leunt.
"Eve?" hoor ik dan ineens en ik herken de stem gelijk.
"Fuck," zeg ik. Het is May. Wat doet ze hier? Eric kijkt op, naar de groep, maar hij is totaal niet van plan om van mij af te gaan. Twee jongens van de groep komen op ons af en misschien is dat wel mijn redding.
"Wat ben je aan het doen met haar?" vragen ze en Eric grinnikt. "We hebben gewoon een beetje plezier."
Een van de jongens grijnst en gelijk weet ik dat dit foute boel is. Ze horen hem van me af te halen, niet stom te staan grijnzen.
"G-ga van me af," sis ik tegen Eric en ik probeer hem weer van me af te slaan, maar dan pakken de jongens beiden een pols van me beet zodat Eric zijn gang kan gaan. Hij begint me gelijk weer te zoenen en ik kan er niets tegen doen, want ik kan mijn handen niet meer gebruiken.

Cameron 'Cam' Nameless - Ravenclaw
Er gaat een opluchting door me heen als Amy zich laat meetrekken, maar dan weigert ze ineens. Als een soort paard die besluit naar links te gaan in plaats van naar rechts.
"N-nee, ik wil het weten." Voor een moment kijk ik haar aan en dan naar Hayley. "Wat wil je weten? Er is niets gebeurd," zeg ik nors, "Hayley houdt van fabeltjes en gelooft daar ook in. Kom nu mee, Amy." Doordat Hayley mij zo irriteert, word ik zelf opgefokter en ik ken deze kant van mezelf. Het betekent niet veel goeds. Ik pak Amy bij haar bovenarm en trek haar mee bij Hayley vandaan, zonder nog op antwoord te wachten en het is niet heel erg ruw, maar ook zeker niet zacht.

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

May Ophelia Beaton
''Fuck,'' hoorde ik haar zeggen. De jongen zat bovenop haar en iemand uit de groep vroeg wat hij aan het doen was. De jongen grinnikte.
''We hebben gewoon een beetje plezier.'' Ik trok een wenkbrauw op.
''G-ga van me af,'' siste Eve. De jongens pakten haar polsen beet en de jongen bovenop haar zoende Eve ruw. Mijn gedachten werden plots nuchter - Eve was in gevaar en dat zorgde er voor dat ik weer een béétje helder kon nadenken. ''Lul,'' gromde ik zacht tegen Jake. Ik haalde mijn wand uit mijn gewaad en richtte deze op Eric.
''Ga van haar af,'' siste ik, terwijl ik dreigend op hem af liep. Ja, ik sloeg vaak klassen over en nee, ik vond school niet leuk. Maar ik was niet dom en mijn kennis van spreuken was behoorlijk groot. Hij lachte spottend; natuurlijk, wat kon een dronken, fragiel meisje hem nou aan doen?
''Everte Statum,'' gromde ik, met mijn wand op hem gericht.

Amy McAllister
''Wat wil je weten? Er is niets gebeurd,'' zei Cam nors. ''Hayley houdt van fabeltjes en gelooft daar ook in. Kom nu mee, Amy,'' vervolgde hij. Hij pakte ineens mijn bovenarm mee en trok me mee - mijn adem stokte geschrokken en ik sloeg mijn ogen neer. Ik probeerde mezelf los te trekken.
''J-je liegt,'' constateerde ik zachtjes. Hij hield me vast op de plek waar enkele blauwe plekken aan het helen waren - het liet me denken aan mijn oom, maar ik liet niks blijken. Natuurlijk loog hij; anders reageerde hij er niet zo fel op. Zo kende ik Cam helemaal niet.

[ bericht aangepast op 16 feb 2014 - 17:54 ]

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

[Iedereen negeert mij, lol. :'D]

help

Tolkien schreef:
[Iedereen negeert mij, lol. :'D]

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

(I KNOW, maar maar de rest die wel vrij is negeert mij ook, maar haha. :') en ik had mijn vrouwelijke griffoendor op Lisa's persona afgestuurd, dacht ik...)

help

Excuseer, I know moest niet in caps, maar ik zit op mijn tablet...

help