[RPG] Hogwarts School Of Witchcraft And Wizardry • New edition [78] - Speeltopics

Leslie Fields \\ Slytherin
"Dat zeg je nu, maar niet als je op de grond ligt terwijl je niet meer kan bewegen van de pijn en de lijken van je lieve vriendjes om je heen liggen."
Verwoed schud ik mijn hoofd. Alleen de gedachte al doet me pijn. Haar wand is nog op mij gericht en mijn knieën knikken van angst.
"Je gaat ze helemaal niets doen," snik ik zachtjes.
"Jij bepaalt niet wat ik doe klein onderkruipsel!" zegt Serpen dan snauwend en boos.
Ik kan mezelf niet eens verweren wanneer hij me in mijn maag stompt. Met een schrok klap ik in elkaar en mijn armen zijn om mijn buik geslagen terwijl ik naar adem hap. Voor even krijg ik geen lucht, maar wanneer ik dat wel weer krijg, begin ik nog harder te huilen. Van de pijn, maar vooral van de angst. Ik wil niet weer gedood worden, ik wil niet bang hoeven zijn. Het enige wat ik wil, is eindelijk een beetje rust hebben. Heel de zomervakantie is al een rotperiode geweest thuis. Alleen maar ruzies en schreeuwpartijen. Slapeloze nachten en opsluitingen in mijn eigen kamer. Ik had gehoopt dat ik eindelijk weer een beetje rust zou krijgen nu ik eenmaal weer op Hogwarts was, maar niets is minder waar.
"Kniel voor me," zegt Serpen dan ineens en als ik omhoog kijk, zie ik de misselijkmakende grijns, "kniel voor me."
Hij lijkt er voldoening uit te halen om mij zo omlaag te halen, mij de grond in te boren.
"KNIEL!"
Langzaam kniel ik voor Serpen terwijl ik angstig opkijk naar wat zijn volgende stap is.
"L-laat me gewoon g-g-gaan, alsjeblieft?"

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

Daniël Edward Weasley || Slytherin
Enigsinds verveeld loop ik om me heen kijkend -meerendeels te zien of ik Leslie ergens zie- door het kasteel, ik had haar nog niet gezien sinds ik hier was en ik miste haar. Na een tijdje een paar keer linksaf te hebben geslagen -om de een of andere reden sla ik altijd links af wanneer ik moet kiezen tussen links en rechts- en zie ik Leslie, wat eigenlijk het eerste is wat ik zie, op haar knieën gaan voor Serpen. Natuurlijk met een van zijn 'vrienden' achterhem, of meer een vriendin. Ik haal mijn wand tevoorschijn en loop vervolgens naar hun toe, voorzover ik kon zien was Serpen ongewapend maar zijn vriendin niet 'Expelliarmus' zeg ik waardoor haar wand uit haar handen word geslagen. Wanneer ik zeker weet dat geen van de twee nog een wand in hun hand heeft help ik Leslie voorzichtig omhoog 'Gaat het?'

Don't be like the rest of them, darling

Serpen Acelin Parsel • Slytherin
'L-laat me gewoon g-g-gaan, alsjeblieft?'
Het aanblik om haar zo angstig op haar knieën te zien zitten doet me enorm veel plezier. Op dat moment komt Daniël tussen beiden. Hij ontwapent Felice en helpt Leslie overeind. Ik rol met mijn ogen en loop naar hem toe om hem vervolgens een harde klap in zijn maag te bezorgen. Ik gris de wands uit zijn hand en geef de ene terug aan Felice die met een gemene grijns naast me komt staan. Ik breek de wand van Daniël met een grijns doormidden en smijt de twee stukjes voor zijn voeten.
'Twee is nog beter, Leslie jij weet hoe het moet. Laat hem zien hoe het moet, KNIEL!' Felice lacht sadistisch en helpt de twee en handje door hun hoofden naar beneden te duwen.
'En Daniël, je hebt niks om je mee te verdedigen, dus als je één verkeerde move maakt ligt je vriendinnetje straks dood op de grond en geloof me, dat gaat geen snelle en pijnloze dood worden. Bij mij werkt het anders, bij mij gaat alles langzaam en enorm pijnlijk.'
Felice houdt haar wand in de aanslag, 'kom kom, doe wat hij zegt.'

Ik heb toestemming om Felice een beetje te besturen totdat Michelle terug is (:

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

[Just playin' to myself, because I am bored like hell. Yay.]

Noah Melchior Castellan || Zwadderich || Jaar Zeven.
"Dat is dan heel fijn voor je," zei Leslie bot terug. Noah, die voor zich staarde, draaide zijn hoofd naar haar toe en keek haar met een humorloze lach aan. Ze nam een broodje van tafel terwijl ze op stond en hem kwaad aankeek.
"Nog een geweldige dag verder." Noah voelde zich niet beledigd of gepikeerd, laat staan dat hij versteld stond. Hij had Leslie met gemak kunnen opvrolijken, alleen had hij daar geen zin in. Noah was een geweldige prater, het ontbrak hem alleen aan de wil om dat op een positieve manier te gebruiken. Hij keek Leslie niet eens na en schonk zijn glas vol met doodgewoon, absoluut niet-magisch water. Hij goot het snel achterover en plaatste het nogal bruut terug op tafel, waardoor een paar mensen hem even aanstaarden, maar dan weer onverstoorbaar met hun gesprekspartner begonnen te babbelen. Noah was een zonderling iemand, tuurlijk, hij had wel een paar vrienden - ergens - maar het was niet alsof hij de populaire gast wilde worden. Hij was net het tegenovergestelde. In plaats van de aandacht te trekken, isoleerde hij zich ervan en richtte hij zich op zijn omgeving. Hij liep de deur van de Grote Zaal door en ging de trappen af naar de leerlingenkamer.

help

Leslie Fields \\ Slytherin
Ik schrik wanneer ineens Felice haar wand met een spreuk van haar ontdaan wordt. Voorzichtig kijk ik de kant op van degene die het heeft gedaan en verbazing overspoelt me wanneer ik zie dat het Daniël is. Hij komt naar me toe gelopen en helpt me overeind. Mijn buik doet pijn en mijn armen zijn er nog steeds omheen geslagen. Ik wil niet dat Daniël me zo ziet.
"Gaat het?" vraagt hij, maar ik schud mijn hoofd en kijk weg van hem.
Serpen komt dan dichter naar Daniël toe en ik probeer hem tegen te houden, maar dan stompt hij hard in Daniël's maag. Ik sla mijn handen voor mijn mond van schrik, want ik weet zelf hoeveel pijn het doet. Dan pakt hij de wands en mijn ogen worden groot als Serpen de wand van Daniël breekt.
"Hoe durf j-" begin ik kwaad, maar dan praten zij verder.
"Twee is nog beter, Leslie, jij weet hoe het moet. Laat hme zien hoe het moet, KNIEL!"
Het gelach van Felice klinkt haast vernederend, maar ik kijk alleen maar bezorgd Daniël's kant op, totdat Felice mijn hoofd naar beneden duwt.
"En Daniël, je hebt niks om je mee te verdedigen, dus als je één verkeerde move maakt, ligt je vriendinnetje straks dood op de grond en geloof me, dat gaat geen snelle en pijnloze dood worden. Bij mij werkt het anders, bij mij gaat alles langzaam en enorm pijnlijk."
Weer tril ik over heel mijn lichaam, maar dit keer niet van angst, "kom kom, doe wat hij zegt," dit keer is het van woede.
"Ik weiger om te knielen," zeg ik fluisterend, ruw veeg ik de tranen weg van mijn wangen als ik Serpen aan kijk, "je hebt het recht niet om Daniël of mij wat aan te doen!" Mijn stem wordt harder, "alles moet gaan volgens jouw regels, maar dat wíl ik niet. Ik ben niet iemand die daarvoor zou zwichten. Iemand die zou luisteren. Ik ben een Slytherin. En ik heb je al gezegd dat je met mij mag doen wat je wilt, maar van de anderen blijf je af, ja!"
Ik pak mijn wand tevoorschijn en doe de ontwapeningsspreuk. "Expelliarmus!" en ik richt deze op Serpen waarna ik gelijk doorga naar Felice zonder te kijken of ik Serpen überhaupt ontwapend heb, "detentio!" en de touwen schieten uit mijn wand naar Felice toe.

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

Daniël Edward Weasley
Inplaats van op Serpen te letten let ik op Leslie wanneer die haar hooft schud als ik vraag of het met haar gaat, op hetzelfde moment zie ik net te laat Serpen's hand richting mijn maag uithalen en voel de harde klap die hij daar achterlaat. Ik klap dubbel en voel de twee wanden uit mijn handen gerukt worden en wanneer ik opkijk zie ik dat hij die van mij door de helft breekt. Mijn hooft word naar beneden geduwt en door Serpen's misselijkmakende stem hoor ik Leslie praten, eerst zachtes en daarna harder. Vanuit mijn ooghoek zag ik Leslie haar wand pakken en haar wand eerst op Serpen en vervolgens op Felice richten, beide keren met het doel ze te ontwapenen, zelf richt ik me op Serpen en loop ik naar hem toe. 'Weer een verschil tussen jou en mij, ik heb mijn wand niet nodig, ik ben mans genoeg om een gevecht aan te gaan zonder spreuken' zeg ik en stomp hem eerst met mijn vuist tegen zijn kaak en vervolgens op de zelfde manier waarop hij het net bij mij deed in zijn maag.

Don't be like the rest of them, darling

Serpen Acelin Parsel • Slytherin
'Weer een verschil tussen jou en mij, ik heb mijn wand niet nodig, ik ben mans genoeg om een gevecht aan te gaan zonder spreuken,' ik rol met mijn ogen, op dat moment voel ik een vuist tegen mijn kaak en in mijn maag. Ik grom woedend en spuug een klodder bloed op de grond. Nu heeft hij me boos gemaakt. Felice kijkt me aan en grijnst.
'Je bent dood jochie,' gromt ze. Ik grijp zijn kraag vast en sla hem tegen de stenen muur. Ik hoor een misselijkmakend gekraak en duw hem daarna hardhandig op de grond. Ik loop naar Leslie toe en duw haar tegen de muur aan.
'Hou hem in bedwang, de volgende keer dat één van jullie mijn plannen dwarsboomt zijn jullie dood, begrepen?' sis ik. Ik duw haar op de grond en schop tegen haar zij.
'KNIEL! NU!' snauw ik, ik heb mijn wand gepakt en richt die op Leslie.
'Anders... avada kedavra,' sis ik, snel draai ik mijn wand weg en richt die op een eerstejaars die langs loopt. Het meisje valt als een slappe pop op de grond. Haar klasgenoten beginnen te gillen en rennen angstig en huilend weg, 'is ze dood en daarna jij.'
Ik geef hem nog een trap, 'kniel. Het kan me niet schelen of het pijn doet. Ik wil dat jullie vieze onderkruipsels voor me knielen.'

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Leslie Fields \\ Slytherin
Het gaat allemaal ineens snel wanneer Daniël met Serpen een gevecht begint, die overigens van korte duur is. Nadat Daniël twee klappen heeft uitgedeeld zegt Felice dat Daniël nu dood is. Ik sta met mijn wand in de aanslag, maar Serpen is zo snel bij Daniël en mijn handen trillen te erg, waardoor ik niet een spreuk durf te doen. Ik ben bang dat ik dan Daniël ook raak. Ergens hoor ik gekraak vandaan komen en ik verstar. Wat heeft Serpen gedaan?! Laat het alsjeblieft Daniël's schouder zijn. Ik wil naar Daniël toesnellen als hij op de grond wordt geduwd door Serpen, maar zelf word ik dan ook hardhandig tegen de muur geduwd en ik probeer tegen te stribbelen. Hij is te sterk voor me.
"Hou hem in bedwang, de volgende keer dat één van jullie mijn plannen dwarsboomt zijn jullie dood, begrepen?"
Angstig knik ik van ja en de klap die ik dan op de grond maak, doet pijn. Serpen geeft me een gemene trap in mijn zij en ik schreeuw het uit van de pijn. Dit is al de tweede trap die Serpen mij heeft gegeven en over heel mijn lichaam voel ik pijn. Het bloed op mijn wang is opgedroogd, maar ook die plek is nog schrijnend.
"Kniel, nu!" snauwt Serpen naar ons en ik zie hoe hij zijn wand op mij richt, "anders...avada kedavra."
Ik duik helemaal in elkaar met dichtgeknepen ogen, ik wil niet weer dood. Niet weer, niet weer. Hoe vaak kan iemands leven gered worden voordat diegene niet meer terugkomt als zichzelf. Ik besef me pas dat ik niet dood ben als ik anderen hoor gillen.
"is ze dood en daarna jij."
Ik kijk op en zie even verderop een meisje dood op de grond liggen. Dat had ik kunnen wezen. Daniël krijgt dan nog een trap van Serpen.
"Kniel. Het kan me niet schelen of het pijn doet. Ik wil dat jullie vieze onderkruipsels voor me knielen."
Met pijn en moeite weet ik mezelf overeind te krijgen, maar ik kan niet ontkennen dat ik me gebroken voel.
"Wat wil je?" vraag ik met een zwakke stem aan Serpen, "is het de macht? Of wil je de angst zien? Mensen walgen van je en zowat niemand staat aan jouw zijde. Je kunt niet zomaar mensen vermoorden!"
De tranen biggelen weer over mijn wangen, want ik kan het zowel lichamelijk als mentaal niet meer verdragen alle pijn.

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

Daniël Edward Weasley
Ik krijg de kans Serpen tweeter te raken, waarna ik toekijk hoe hij een prop bloed uitspuugt, hij kan dus in iedergeval bloeden, mens zou je hem nou niet echt kunnen noemen, wat bloed kon ook dood. 'Je bent dood jochie' hoor ik Felice zeggen waarna ik enigszins afgeleid ben en Serpen me vervolgens bij mijn kraag pakt en tegen de muur gooit en naar de grond duwt. Met de harde kraak die ik hoor en die afkomstig is van mijn schouder komt bijna direct pijn, wanneer ik probeer mijn schouder te bewegen duizend het even. 'Houd hem in bedwang, de volgende keer dat een van jullie mijn plannen dwarsboomt zijn jullie dood, begrepen?' Ik zie Leslie angstig knikken en kan dan niks anders doen dan toekijken hoe ze doorh em. op de grond word gegooid en te zien hoe ze het uitschreeuwt van de pijn wanneer hij haar nog een trap na geeft. 'Kniel nu, of anders avada-' tegen de tijd dat hij het eerste woord van die spreuk had uitgesproken kreeg ik het voor elkaar half omhoog te komen en vervolgens weer neer te zakken. 'Kedavra' ik had gedacht dat hij de spreuk om Leslie had willen richten maar inplaats daarvan draaide hij zich om en hoorde ik een paar kinderen gillen. 'Is ze doden daarna jij' beëindigde hij zijn zin, waarna hij nog een keer hard tegen mijn zij trapte. Er kwam een korte kreun van pijn over mijn lippen maar die eindigde snel daarna doordat ik mijn kaken op elkaar drukte en probeerde geen geluid te maken, al bonke op dit moment mijn hele schouder van de pijn. Hij geveelde nog een keer om te knielen waarna ik Leslie's stem hoorde vragen wat hij wilde, 'vergeet het Serpen, ik ga liever dood dan dat ik voor jou kniel.' Voegde ik aan Leslie's woorden toe, Leslie, die het aan het begin van het schooljaar uit had gemaakt, niet dat het iets veranderde aan mijn gevoelens, of aan het feit dat ik haar niet pijn wil zien leiden. Het tweede is deze keer niet zo goed gelukt, waarschijnlijk heb ik het zelfs erger gemaakt. Ik ken mijn hand die geen pijn heeft op mijn schouder en druk me tegen de muur aan omhoog.

Don't be like the rest of them, darling

Serpen Acelin Parsel • Slytherin
'Wat wil je? Is het de macht? Of wil je de angst zien? Mensen walgen van je en zowat niemand staat aan jouw zijde. Je kunt niet zomaar mensen vermoorden!' zegt Leslie, een spottende lach rolt over mijn lippen.
'Vergeet het maar Serpen, ik ga liever dood dan dat ik voor jou kniel,' voegt Daniël eraan toen. Hij trekt zich omhoog en ik frons.
Imperio, de non-verbale spreuk richt ik op Daniël.
'Doe wat ik zeg, je kan niet weigeren. KNIEL!' schreeuw ik, het zijn van de pijn van de twee zorgt ervoor dat ik me sterk en onoverwinbaar voel. Ik heb ze in mijn macht. Een gemene grijns siert mijn lippen, ik verkoop Leslie nog een harde trap. Die zal onder de blauwe plekken zitten. Ik ben benieuwd of ze nog op gaat kunnen staan.

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Leslie Fields \\ Slytherin
"Vergeet het Serpen. Ik ga liever dood dan dat ik voor jou kniel," zegt Daniël en ik kijk kort zijn kant op. Wat doet hij?!
"Daniël, kniel," fluister ik naar hem, want hij mag niet dood.
Ondanks dat ik degene ben die het uitgemaakt heb, heb ik nou gewild dat het uit ging. Het was alleen beter door mijn thuisomstandigheden. In plaats van dat Daniël knielt, staat hij met moeite op en waarschijnlijk ook veel pijn.
"Doe wat ik zeg, je kan niet weigeren. KNIEL!" schreeuwt Serpen.
Wanneer ik omhoog kijk, zie ik de gemene grijns op Serpen haar gezicht die ook weergeven wordt op Felice's gezicht. Dan krijg ik weer een trap te voortduren en ik kerm van de pijn.
"Het is 'je kunt', niet 'je kan'," bijt ik hem toe, "voor iemand die zichzelf zo machtig beschouwd, heb je toch wel een behoorlijk slechte grammatica."
Ik kijk kwaad zijn kant op.
"Ik wil weg, Serpen, ik heb al voldoende meegemaakt de afgelopen tijd en dit kan ik er niet bijhebben."

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

Jade Narcissa Emily Malfoy || Slytherin, leerling+jager+aanvoerster ||
      Net op het moment dat ik denk dat er geen bekenden meer komen ontbijten zie ik Samantha binnenkomen. Ze kijkt om zich heen en komt naar me toe. Ze neemt naast me plaats en zegt:’Hi Jade. Goede nachtrust gehad?’ Ze begint het ontbijt op haar bord te schuiven en ik antwoord, ‘een beetje kort maar verder oké. Jij?’ Ik wacht haar reactie af en schenk mezelf nog een glas pompoensap in.

Nahuel Dississay Vafer || Slytherin, leerling+Prefect ||
      Tot mijn afgunst komt Alicia Malfoy naast mij zitten aan de Slytherin tafel. Ik snuif en verroer me niet, zelfs niet als ze ‘goedemorgen’ zegt. Ik kijk haar verveeld aan, ‘hoi’ antwoord ik koel. Het was niet ongemakkelijk met Alicia naast me, noch erg prettig. Om een of andere reden kon ik haar niet uitstaan, af en toe dacht ik dat dat gevoel wegtrok maar dan dacht ik nog eens na en veranderde mijn ideeën weer. Ik keek naar de Oppertafel waar de profesoren zaten te ontbijten. Ik wenste dat het eerste uur begon, dan kon ik hier teniminste met goed fatsoen weer weg.

Darren Colin Tyson || Gryffindor, leerling ||
      Als ik niemand zo snel zie ga ik maar aan tafel zitten. Ik begin te eten als ik iemand hoor aankomen, ze gaat naast me zitten. Het is Katherine, ik glimlach vrolijk ‘Hey Darren, zin in vandaag? En goed geslapen?’ Ik knik, ‘prima geslapen, best zin in vandaag. Niet in huiswerk maar het is leuk om iedereen weer te zien. Jij?’ ik neem een hap van mijn toast en kijk naar het magische plafond van de Great Hall, dat zo als altijd de buitenlucht lijkt te zijn.

Thank you for the tragedy, I need it for my art.

Daniël Edward Weasley
'Daniël, kniel' hoor ik Leslie zeggen voordat ik mezelf omhoog weet te krijgen, ergens snapte ik niet waarom ze het zei, wat maakte het uit? Ik kon zo haar hele brief in mijn hooft nazeggen, woord voor woord. Ik had haar tientallen briefen gestuurd en gewacht op een antwoord en was zo blij geweest toen er eindelijk één terug kwam, de blijdschap die bij het lezen van de brief al erg snel was veranderd in verdriet. 'Doe wat ik zeg, je kan niet weigeren. KNIEL!' schreeuwt hij, en ik voel mijn lichaam tegenwerken, met een gemene grijns op zijn lippen geeft hij Leslie nog een harde trap, mijn knieen zakken door wanneer mijn lichaam me dwingt te knielen maar zijn actie en bij het zien van zijn gezicht weet ik het voor elkaar te krijgen mezelf weer overeind te krijgen. Met een korte scheve grijns bij het horen van Leslie's woorden.

Don't be like the rest of them, darling

Alicia Malfoy / Slytherin
Voor een seconde keek ik Nahuel verbaasd aan, hij was gister namelijk gewoon bij mij komen zitten in de Common Room. Maar al snel verscheen er een kleine grijns op mijn gezicht.
'Nahuel toch' antwoord ik 'Als Slytherin met de oh zo eervolle taak van klasseverantwoordelijke moet je wel aardig tegen anderen doen, niet?'
Ik vond het maar al te leuk om hem en zijn hulpje te plagen met het feit dat ze de titel van klassenverantwoordelijke moesten dragen, wat inhield dat ze het goede voorbeeld hoorden te geven, aardig tegen anderen hoorden te doen en de eerstejaars hoorden te helpen.
Ik had op sommige momenten toch niks beters te doen op deze saaie school.

Keep your head up, keep your heart strong

BOEM

Leeft er nog iemand?

Don't be like the rest of them, darling