Island Paradise || One Direction || Speeltopic Een. - Speeltopics

"Dames en heren Ik zal u helaas mee moeten delen dat de brandstof van het vliegtuig op is. Blijft u alstublieft rustig. We zullen landen op het water, doe dus alstublieft uw zwemvesten aan."

Dit is het laatste wat je hoort voordat het vliegtuig met een paar doffe klappen in het water valt. Jij en nog een paar anderen hebben het overleefd en zijn naar een eilandje dat vlakbij was gezwommen. Maar wat dan? Jij en je vrienden komen erachter dat de beroemde boyband One Direction ook in het vliegtuig zaten en hun degene zijn die het ook gered hebben. Maar hoe gaat dit eindigen? Blijven jullie op het eiland zonder dat ze jullie vinden of worden jullie gered? Zullen er relaties ontstaan? Geheime liefdes? of zullen zal het kamp gesplitst worden?


Rollen:
One Direction :
Liam James Payne : Fericire
Niall James Horan : ItsNiall
Harry Edward Styles : Karmin
Louis William Tomlinson : xAlways
Zayn Javvad Malik : Abelard


De gestrandde meiden:
- Jevany Emerald Aguilera - Stylez
- Aideen Layla O'Gorman - KiliOfDurin
- Quincy Victoria Woodward - Karmin
- Mailorette River Melody Rivendell. - Chilaw.
-Ellecia Rose Parker - MaitePaybe

De gestrandde jongens:
- Dean William Turner - KiliOfDurin
- Joshua Melian Quinn - Faisean
- Josua Melain Quinn? - Faiseen
-Lie Emmet Johnson.- Chilaw
-

Eventueel Ouders, Oudere mensen, Piloten, Stewards/Stewardessen, Jongere kinderen :
- Reservatie - KiliOfDurin
-
-

Invullen:

Naam:
Roepnaam:
Leeftijd:
Geslacht:
Innerlijk (Het liefste 5 regels.):
Uiterlijk (Met Beschrijving en Foto):
Broers/zussen:
Extra:


Regels:
- Geen One Liners.
-Geef je vakantie door!
-Geen Gary en Mary Stue's.
- Reservatie's blijven een dag staan.

Vakantie's :
Dasskin: Maandag t/m - Wel internet,
ItsNiall : 22 juli t/m 12 aug.

© aan Dasskin

[ bericht aangepast op 13 aug 2013 - 12:12 ]

---

Yeah, and people in hell want Slurpees.

Dean William Turner
Ik glimlachte bij zijn woorden en rolde mijn ogen naar de piepende meisjes. "Inderdaad fijn want ik heb geen idee hoe die twee tutjes het hier gaan overleven." Op dat moment hoorde ik een andere mannelijke stem en zag al vrij snel een vaalblonde jongen het strand op komen. Louis lijkt hem te kennen. Ik hobbel maar mee. Op dat moment zag ik een jongen in de problemen zitten in het water. Ik wilde net naar het water rennen toen hij de grond leek te vinden. Gelukkig maar, want nu herrinderde ik me mijn gebroken arm. Ook hij leek de andere jongens te kennen. Was ik dan de enige jongen hier zonder iemand? Daarbij leek ik de enige die de jongens niet kende, aangezien de meisjes om ze heen zwermden als vliegen rond jam. Ik negeerde de meisjes maar weer, ik vond ze best irritant. Dat kwam vast ook door mijn leeftijd. Daarbij hadden ze het over wilde plannen van varen enzo. Dat ging toch nooit werken. Zij mochten het proberen, maar zelfs als Nieuw Zeelander en waterrat hoefde ik niet te gaan varen in de bermuda driehoek. "Ik ben Dean." zei ik tegen de andere twee. Toen draaide ik me naar de jongen die problemen leek te hebben in het water en die nu ook niet vrolijk keek. "Gaat het?" vroeg ik onschuldig, terwijl ik wat aan mijn mitella plukte.

---

Bowties were never Cooler

Aideen Layla O'Gorman
Ik glimlachte naar het meisje wat direct over Dylan begon. "Hij heet Dylan." zei ik vrolijk. "Aideen. Aangenaam." Het hondje stond wild kwispelend naast me terwijl hij aandacht kreeg. Leuk ding was het toch. Ik tilde hem op, wat nu nog kon, en keek het meisje na die naar een groepje jongens liep. Ze kwamen me bekend voor. Ik wist eigenlijk zeker dat ze uit de muziekwereld kwamen, maar goed, dat kwamen er zoveel. Ik aaide zacht over de kop van het hondje toen ik zag dat een van de jongens op me af kwam. Zijn arm zat ingewikkeld in een stuk stof, waarschijnlijk zijn shirt want die had hij niet meer aan. "Hey." zei ik vriendelijk. Mijn accent was zeker goed te verstaan bij mijn begroeting. Ik glimlachte toen hij naar mijn gitaarkoffer wees. "Ja, ik had hem ingesealed als handbagage mee en wist hem uit het wrak mee te spelen, net als mijn rugzak." Ik zou echt nooit mijn gitaar achterlaten. Alleen om Dylan te redden, maar anders echt niet. Gelukkig had ik hem al los gekregen en dreef de koffer, zodat het met zwemmen ook goed ging. "Speel jij ook?" dat zou goed kunnen als hij inderdaad in de muziekwereld thuishoorde. "Ik heet Aideen trouwens en de pup Dylan." zei ik snel toen ik me bedacht dat ik me nog niet had voorgesteld. "En jij?" Ik haalde een hand door mijn haren en zette het hondje maar weer op de grond. Met 15 kilo werd hij toch al best zwaar. Ik keek weer naar de jongen die voor me stond.

---

Bowties were never Cooler

Niall Horan

'Ja, ik had hem ingesealed als handbagage mee en wist hem uit het wrak mee te spelen, net als mijn rugzak.' Zegt ze. 'Speel jij ook?' Vraagt ze daarna. Ik glimlach. 'Ja,' antwoord ik. 'Maar mijn gitaar ligt nog in het vliegtuig, net als de rest van mijn spullen.' Ik zucht. 'Maar ik ben blij dat jij de jouwe wel mee hebt, ik denk niet dat ik het zonder muziek overleef.' 'Ik heet Aideen trouwens en de pup Dylan.' Stel ze zich daarna voor. 'En jij?' 'Ik heet Niall.' Antwoord ik en ik aai haar puppy even over zijn kop. Ik werp weer even een blik naar de zee in de hoop Liam of Harry te zien. Maar nee, ze zijn er nog niet. 'Is je gitaar eigenlijk niet beschadigt?' vraag ik dan. Misschien is hij gebroken door het neerstorten of is hij nat van het water.

---

What do we say to the god of death? ''Not today.''

Aideen Layla O'Gorman
Ik glimlachte toen hij zei dat hij ook speelde. Een muziekant dus. Gezellig. Was ik ten minste niet de enige muzieknerd hier. Wel vond ik het heel jammer dat zijn gitaar nog in het wrak lag, maar misschien konden we die later nog eruit opduikelen of kwam hij hier aanspoelden, want de stroming leek goed te staan. Ik zag hoe Dylan zijn arm likte. "Iemand mag je." zei ik vrolijk en ik keek even naar de zee. "Ik had de koffer waterdicht in laten sealen in plastic en dat heb ik er pas hier afgehaald. Toch was het wel een wonder dat de hals niet was gebroken, al moet ik de snaren er wel opnieuw opzetten." Ik zag hem wat verloren rondkijken. "Ben je nog een van je vrienden kwijt?" vroeg ik voorzichtig. Je kon nooit weten hoe gevoelig het lag. Wat als hij een van zijn vrienden had zien verzuipen. Zelf was ik alleen geweest, met Dylan dan, maar dat betekende alleen dat ik een extra koffer mee kon nemen, wat mijn gitaar als handbagage was geweest. Gelukkig had ik hem wel uit het wrak gekregen. Ik voelde de pup aan mijn been klauwen. Die moest vast nodig. "Tot de rand." zei ik kort voor ik de riem losmaakte en de hond richting het bos rende. Hij zou wel terugkomen. Dat deed hij altijd. En anders was hij al best erg gehoorzaam, dus fluiten of roepen zou ook werken. Mijn vlechten hingen stil over mijn rug heen. Dat lange haar ging toch een keer in de weg zitten, maar ik kon me er echt niet toe zetten het af te knippen. Daarvoor was ik er te trots op.

---

Bowties were never Cooler

Niall Horan
'Ben je nog een van je vrienden kwijt?' Vraagt Aideen voorzichtig. Ik zucht. 'Ja, twee zelfs. Harry en Liam.' Dylan rent ondertussen weg om te plassen en ik kijk hem na. 'Wat zou er eigenlijk in het woud zijn?' Vraag ik dan. Straks lopen daar allemaal giftige beesten rond. Mijn blik valt op een kokosnootboom. 'Wacht even,' zeg ik tegen Aideen en ik loop er heen. Ik pak twee kokosnoten van de grond en ren weer terug. Ik ga zitten en probeer met de ene kokosnoot de andere stuk te meppen.

[ik reageer maandag pas weer want dan is mijn laptop gemaakt en ik heb een hekel aan op mijn mobiel typen.]

---

What do we say to the god of death? ''Not today.''

Aideen Layla O'Gorman
Ik slikte even toen hij het over zijn vrienden had. Ik hoopte voor hem dat ze nog zouden leven, maar de kans was vrij klein. Ik keek Dylan na en glimlachte een beetje. Hem had ik gelukkig nog. Bij zijn vraag haalde ik mijn schouders op. Toch was hij al weg voor ik wat kon zeggen. Al snel kwam hij terug met twee kokosnoten en de pup in zijn kielzog. "Geen idee, maar ik gok op zowel gevaar als voedsel wn belangrijker nog... water." Zonder water zouden we het niet lang volhouden en zout water kon je niet drinken. Toch waren die kokosnoten best een grote vonst. Ik zag hem klungelen en hurkte neer naast hem. "Als we iets scherps hebben kunnen we ze makkelijker open maken. Of anders een steen." Ik keek rond en zag twee stenen iets verderop liggen. Ik haalde ze op en begon met een van de twee op een kokosnoot te timmeren terwijl ik de ander uithield naar hem. "Misschien een brutale vraag, maar kom jij toevallig uit Ierland?" Ik keek van onder mijn losse lokjes hem aan. Aan zijn accent te horen volgens mij wel, maar ik wist het niet zeker en je kon mensen ermee kwetsen. Als hij wel uit Ierland zou komen was ik hier in elk geval niet de enige leprechaun. Iets wat wel fijn zou zijn, want iedereen moest altijd de Ier hebben, of het nou in positieve of negatieve zin was, al was het eigenlijk altijd wel negatief.

---

Bowties were never Cooler

[Okay]

---

Bowties were never Cooler