[RPG] Acting Classes || One Direction || Topic 1. - Speeltopics

Tien meiden, die hun acteeropleiding bijna hebben afgerond, worden uitgekozen en krijgen een grote kans, wat dan voor hun ook meteen hun laatste opdracht zal zijn om te slagen. Ze komen hiermee ook op tv. Samen met vijf jongens zullen ze dertig dagen lang in een groot appartement verblijven. De meisjes krijgen allemaal een rol voorgeschreven. Ze krijgen een andere naam, een totaal andere, onherkenbare look en een heel ander karakter. De hele maand lang mogen ze niet uit hun rol vallen, doen ze dat wel, dan liggen ze eruit. De meisjes weten alleen niet, dat de jongens waar ze mee verblijven, niet zomaar jongens zijn. Het zijn de jongens van de boyband One Direction. Zodra ze hier achter komen, beseffen ze zich maar al te goed dat het voor sommige alleen nog maar moeilijker wordt. Misschien zijn ze fan, misschien juist haters. Maar misschien kennen ze de boyband wel helemaal niet. De jongens van One Direction hebben geen geheime identiteit, aan hun de taak ervoor te zorgen dat ze uit hun rol vallen. Zij krijgen van elk meisje een beschrijving met de echte naam, een beschrijving van haar uiterlijk (geen foto, dat zou te makkelijk zijn) en een beschrijving van haar karakter. Ze weten echter niet welke echte beschrijving bij welk acterende meisje hoort. De meisjes die aan het eind van de maand nog steeds niet uit hun rol gevallen zijn en niet geraden zijn door de jongens, hoeven verder geen opdrachten meer voor hun opleiding te doen en zijn meteen geslaagd.
Na afloop van elke (dagelijkse) uitzending, krijgen de kijkers thuis de kans om te stemmen op het meisje wat zij het beste vinden. Steeds na drie dagen worden de stemmen geteld en moeten de leden van One direction tenminste van een meisje de echte identiteit raden. Het meisje dat de minste stemmen heeft, moet een ding verklappen over haar echte identiteit. Dit mag met van alles te maken hebben: hun uiterlijk, hun karakter, noem maar op.
De meisjes krijgen de meest vreemde types als rol. Alles wordt uit de kast gehaald. Wie zullen er uit hun rol vallen en wie niet?

Het begin:
Het is ochtend. De meisjes hebben allerlei spullen, zoals kleding en andere attributen voor hun rol, thuisgestuurd gekregen en komen nu als hun rol aan bij het appartement. Daar staat een groot prikbord met allerlei informatie over het programma en de kamerindelingen, waarna de meisjes erachter komen dat One Direction er ook bij zal zijn. Ze pakken hun spullen uit en kunnen daarna de anderen, of de rol van de anderen, gaan leren kennen.

[ bericht aangepast op 11 aug 2013 - 0:25 ]

"Family don’t end in blood”

Harry Styles
Ik beet giftig op mijn lip. 'Nep. Ja, daar weet jij natuurlijk alles van.' Fluisterde ik zacht, toen Alice de kamer verliet. Ik wist echt wel waarom ze dit deden. Maar kom op. Moesten mijn twee kamergenoten nou echt allebei zo arrogant en onbeleefd zijn.' Ik liet mijn hoofd ik mijn kussen vallen en shopten mijn schoenen uit, die ik naast mijn bed gooiden. Ik vroeg me af waar de rest van de jongens was. Ik was wel toe aan leuk en aardig gezelschap. Ik ging op zoek naar mijn boxjes en sloot deze aan op mijn telefoon. Ik had geen zin in oordopjes en aangezien iedereen hier alleen aan zichzelf dacht, mocht ik dat vast ook wel doen. the beatles bonkten al snel door de kamer, terwijl ik zachtjes meezong. Ik scrolde ondertussen gewoon weer door mijn Twitter, waar onderhand alweer honderde reactie waren geplaatst onder mijn tweet.de meeste hadden totaal geen inhoud en gingen enkel over hoeveel ze wel niet van me hielden en dat ik ze moest volgen. Maar er reageerde er maar weinig op de inhoud van mijn tweet. En er zat een behoorlijk biezondere tussen. Vreemd keek ik even de kamer rond. Alsof daar de verklaring zou liggen. Andere manier? Ik voelde me behoorlijk dom nu. Ik schudden even mijn hoofd. Het enige wat me echt opviel was dat de persoon pas 5 minuten actief was. Enkel mij volgde, maar een tweet had en nog geen profielfoto had. I don't ask for compliments. I ask for nicer roommates. stuurde ik haar/hem terug. ik wist echt wel dat ze er niets aan konden doen. Maar het leek wel of ze expres allemaal zo onaardig waren.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Fio Violet O'Connor
Ik had mijn rol volledig uitgedokterd. Danslessen met mijn beste vriendinnen, de stad afstruinen voor een hele nieuwe garderobe vol merkkleren, mijn playlist met klassieke muziek inruilen voor een exemplaar met dance en technomuziek, een pruik en lenzen... Ik deed alles voor mijn passie; acteren. Ik nam mijn rol verschrikkelijk serieus, en ik wist dat ik het moeilijk zou krijgen. Fio was nota bene mijn totale alter-ego, maar voor mijn studie had ik echt alles over. Ik deed het ook voor een groot deel voor mijn overleden grootmoeder. Zij was altijd zo trots geweest als ik weer één van mijn kleine showtjes gaf, of een script met haar aan het oefenen was... Aan de pretlichtjes in haar met kraaienpootjes omringde ogen kon ik zien dat ze genoot. Ze had een groot deel van haar erfenis aan mij geschonken; voor mijn studie. Ik had een deel uitgegeven aan de merkkleren die ik nu in mijn koffer had zitten. Ik vond het spijtig, maar dit kon mijn 'overwinning' opleveren, en ik wist dat mijn oma het gewild zou hebben. Zo kwam het dat ik 'fashionably late' mijn voeten met roze gelakte teennagels, die dure, platte slippertjes droegen (de naaldhakken had ik echt nog niet aangedurfd) uit de taxi stak en ze neerzette op de oprit van het huis. Daarna volgden mijn benen, gestoken in designer-jeans, en daarna de rest van mijn lijf. Ik droeg een bloot topje van Louis Vuitton en aan mijn pols had ik dure gouden armbanden. Mijn haar (beter gezegd pruik) zat zeer stevig op z'n plek en mijn lippen en ogen waren zorgvuldig opgemaakt. Ik zucht, nadat ik de taxi-chauffeur bedankt heb die mijn loodzware, verschrikkelijk roze koffers uit het voertuig heeft getild. Vanaf dit moment moest ik een maand iemand anders zijn, iemand die totaal niet op mij leek. Ik vond acteren leuk om te doen, maar ik was bang om mensen op deze manier te kwetsen. Maar het had een doel. Dit was voor mijn toekomst. Zelfverzekerd hef ik mijn hoofd op, en vraag ik de taxi-chauffeur om voor wat extra fooi mijn koffers naar binnen te brengen. Zelf draag ik niks, want Fio, als rijkeluisdochter, zou dat ook niet doen. Ik loop voorop, gevolgd door de chauffeur. Hij zet voorzichtig al mijn koffers neer naast het prikbord dat in de hal hangt. De kamerindeling! Nadat ik de man wat extra geld had gegeven, kijk ik met kloppend hart op de papieren. Ik ben persoonlijk echt niet goed in het maken van vrienden, maar Fio moest dit dus wel goed kunnen... Ik herkende geen van de namen op het prikbord. Enkelen kwamen me bekend voor. Ik zou mijn kamer delen met Liam en Nyrah. Die namen hield ik in mijn achterhoofd. Liefjes vraag ik: 'Meneer, wilt u de koffers ook even naar boven brengen?' Paniekerig kijkt hij naar de loodzware koffers, maar toch knikt hij. Eigenlijk heb ik medelijden met de arme man. Ik ga weer voorop de trap op, en open de deur van mijn kamer. Hij dumpt de koffers in mijn kamer en neemt dan snel de benen. Bah. Het ruikt hier naar rook. Ik haal mijn neus op, maar ik weet dat Fio naar veel festivals gaat en vast tonnen rokende en drugsgebruikende vrienden heeft. Ik moet hier dus blijkbaar aan wennen. Ik begin langzaam een koffer uit te pakken. De geur maakt me een beetje misselijk, en ik krijg er een zere keel van.

[Iemand voor Fio?]

[ bericht aangepast op 19 juli 2013 - 21:59 ]

I can't define who I am.

TragicYouth schreef:

Fio Violet O'Connor
Ik had mijn rol volledig uitgedokterd. Danslessen met mijn beste vriendinnen, de stad afstruinen voor een hele nieuwe garderobe vol merkkleren, mijn playlist met klassieke muziek inruilen voor een exemplaar met dance en technomuziek, een pruik en lenzen... Ik deed alles voor mijn passie; acteren. Ik nam mijn rol verschrikkelijk serieus, en ik wist dat ik het moeilijk zou krijgen. Fio was nota bene mijn totale alter-ego, maar voor mijn studie had ik echt alles over. Ik deed het ook voor een groot deel voor mijn overleden grootmoeder. Zij was altijd zo trots geweest als ik weer één van mijn kleine showtjes gaf, of een script met haar aan het oefenen was... Aan de pretlichtjes in haar met kraaienpootjes omringde ogen kon ik zien dat ze genoot. Ze had een groot deel van haar erfenis aan mij geschonken; voor mijn studie. Ik had een deel uitgegeven aan de merkkleren die ik nu in mijn koffer had zitten. Ik vond het spijtig, maar dit kon mijn 'overwinning' opleveren, en ik wist dat mijn oma het gewild zou hebben. Zo kwam het dat ik 'fashionably late' mijn voeten met roze gelakte teennagels, die in dure, platte slippertjes droegen (de naaldhakken had ik echt nog niet aangedurfd) uit de taxi stak en ze neerzette op de oprit van het huis. Daarna volgden mijn benen, gestoken in designer-jeans, en daarna de rest van mijn lijf. Ik droeg een bloot topje van Louis Vuitton en aan mijn pols had ik dure gouden armbanden. Mijn haar (beter gezegd pruik) zat zeer stevig op z'n plek en mijn lippen en ogen waren zorgvuldig opgemaakt. Ik zucht, nadat ik de taxi-chauffeur bedankt heb die mijn loodzware, verschrikkelijk roze koffers uit het voertuig heeft getild. Vanaf dit moment moest ik een maand iemand anders zijn, iemand die totaal niet op mij leek. Ik vond acteren leuk om te doen, maar ik was bang om mensen op deze manier te kwetsen. Maar het had een doel. Dit was voor mijn toekomst. Zelfverzekerd hef ik mijn hoofd op, en vraag ik de taxi-chauffeur om voor wat extra fooi mijn koffers naar binnen te brengen. Zelf draag ik niks, want Fio, als rijkeluisdochter, zou dat ook niet doen. Ik loop voorop, gevolgd door de chauffeur. Hij zet voorzichtig al mijn koffers neer naast het prikbord dat in de hal hangt. De kamerindeling! Nadat ik de man wat extra geld had gegeven, kijk ik met kloppend hart op de papieren. Ik ben persoonlijk echt niet goed in het maken van vrienden, maar Fio moest dit dus wel goed kunnen... Ik herkende geen van de namen op het prikbord. Enkelen kwamen me bekend voor. Ik zou mijn kamer delen met Liam en Nyrah. Die namen hield ik in mijn achterhoofd. Liefjes vraag ik: 'Meneer, wilt u de koffers ook even naar boven brengen?' Paniekerig kijkt hij naar de loodzware koffers, maar toch knikt hij. Eigenlijk heb ik medelijden met de arme man. Ik ga weer voorop de trap op, en open de deur van mijn kamer. Hij dumpt de koffers in mijn kamer en neemt dan snel de benen. Bah. Het ruikt hier naar rook. Ik haal mijn neus op, maar ik weet dat Fio naar veel festivals gaat en vast tonnen rokende en drugsgebruikende vrienden heeft. Ik moet hier dus blijkbaar aan wennen. Ik begin langzaam een koffer uit te pakken. De geur maakt me een beetje misselijk, en ik krijg er een zere keel van.

[Iemand voor Fio?]

"Family don’t end in blood”

[Kom maar op haha. Het is toch haar kamergenoot]

I can't define who I am.

TragicYouth schreef:
[Kom maar op haha. Het is toch haar kamergenoot]

"Family don’t end in blood”

Nyrah Jessy Sadler.
Ik zie dat er een meisje aankomt lopen. Haar spullen worden gedragen door de taxi-chauffeur. Ze draagt dure merkkleding en hoge hakken. Een steek van jaloezie schiet door me heen, ik moet moeite doen het niet te tonen. Ik zou dolgraag haar rol hebben, dan hoefde ik eigenlijk alleen maar mezelf te zijn. Was veel simpeler geweest. Ik schud de gedachte die in me opkomt, de gedachte dat ik misschien wel vrienden zou kunnen worden met haar, meteen weg. Het is haar rol, wie zegt dat ze in het echt ook zo is? Bovendien haat mijn personage dat soort mensen.
Ik loop de kamer in en zie dat het meisje blijkbaar hierheen is gegaan. Ik glimlach. 'Jij moet Fio zijn. Nyrah,' stel ik mezelf voor. Ik besluit dit keer maar aardig -of in ieder geval normaal, want mijn personage heeft een hekel aan dit soort types- te doen. Ik heb nu al genoeg vijanden gemaakt, bovendien is zij mijn kamergenoot. Ik steek nog zo'n walgelijke sigaret op en blaas de rook door de kamer. 'Ook een sigaret misschien?'

"Family don’t end in blood”

Fio Violet O'Connor
Ik zit op mijn knieën spullen uit te pakken als ik geluid achter me hoor. "Jij moet Fio zijn,' klinkt een meisjesstem. Mijn eerste beproeving! Sociaal zijn, sociaal zijn... Ik sta op en draai me om, waarna ik stralend kijk naar het meisje dat zichzelf voorstelt als Nyrah. 'Hee! Mijn kamergenoot. Leuk je te ontmoeten. Ik ben inderdaad Fio,' zeg ik met een stralende glimlach. Ik neem het meisje in me op. Ze heeft haar haren in een blondgeverfde coupe just-woke-up. Ik had best medelijden met haar om eerlijk te zijn, want ik nam aan dat ze haar haren had moeten verven en/of knippen voor haar rol. Ik vroeg me af wat voor rol ze moest spelen. Als ze een sigaret opsteekt en de rook zowat in mijn gezicht blaast, zegt dat al wat meer Stoer waarschijnlijk... Of iets dergelijks. Een hoest kan ik net onderdrukken. Ik besloot Fio niet te laten roken. 'Oh, nee bedankt. Ik ben een tijdje geleden gestopt, dus ik probeer dat zo te houden,' zeg ik lachend. Ik hoop van harte dat mijn kamergenootje hierdoor misschien zal minderen om mij niet 'in de verleiding' te brengen. 'Maar ga je gang,' ga ik verder. 'Heb je al kennis gemaakt met de rest? Jij bent de eerste die ik zie, Nyrah. Ik hoop echt dat het hier een beetje gezellig wordt! Echt geweldig zo'n ervaring, en dan ook nog alle mensen die je kan ontmoeten...' ratel ik enthousiast. Ik vind het best moeilijk om zo te improviseren, maar het gaat me tot nu toe wel goed af. Het is gewoon zo lastig dat mijn personage precies het tegenovergestelde is van hoe ik echt ben... En ik vond het jammer dat ik, nu ik eindelijk een kans had om vrienden te maken, niet eens mezelf kon zijn, of überhaupt hun echte persoonlijkheden kon leren kennen... Behalve van de mannelijke bewoners dan.

I can't define who I am.

Alice "Liz" Angelique McCallister

Ik hield de laatste nood iets langer aan dan nodig was, maar dat deed ik meestal. Ook al was Alice een perfectionist, ik vond dat ik er toch nog wel een klein beetje een eigen draai aan kon geven. Ik pakte mijn mobiel erbij en zag dat Harry gereageerd had. Een zucht ontsnapte mijn mond, oké, dan had hij hier gewoon niet aan mee moeten doen. Wij konden er ook niks aan doen dat deze rollen waren uitgedeeld. Bovendien kwam het vaak genoeg voor dat mensen niet meteen aardig tegen je deden, hij moest het ook een kans geven. Er zaten vast ook rollen tussen die alleen aan het begin wat minder aardig deden, omdat ze je dan nog niet vertrouwden.
@Harry_Styles Well, I can't help you with that. Those girls have to act like that, otherwise you guys know who they are. But there is a chance that they just have to act like that in the beginning. As soon as they "trust" you, they might be nicer. And you can always chat with the boys, so I won't worry to much about that roommates, if I where you c;
Het was eigenlijk best wel grappig om dit te doen. Ik praatte gewoon als mijzelf tegen Harry, terwijl ik hier zat als Alice. Ik vroeg mij wel af wat de kijkers ervan vonden. Ik maakte mijzelf kwetsbaarder, dus misschien vonden ze mij wel dom, maar ze konden het ook wel spannend vinden. Ach, het zou wat. Vrolijk begon ik aan het muziekstuk van pirates of the caribbean. Dat was zo'n cool stuk dat ik net zolang had geoefend tot ik het kon spelen, toen ik nog les had. Het had bijna een jaar geduurd voor het lukte, maar nu kende ik het ook door en door.

(Someone for Liz?)

[ bericht aangepast op 20 juli 2013 - 17:50 ]

Happy Birthday my Potter!

Nyrah Jessy Sadler.
Fio draait zich om en kijkt me stralend aan. 'Hee! Mijn kamergenoot. Leuk je te ontmoeten. Ik ben inderdaad Fio,' zegt ze met een stralende glimlach.
'Oh nee bedankt. Ik ben een tijdje geleden gestopt, dus ik probeer dat zo te houden,' antwoord ze op mijn aanbod van een sigaret. 'Maar ga je gang,' vervolgt ze. 'Heb je al kennis gemaakt met de rest? Jij bent de eerste die ik zie, Nyrah. Ik hoop echt dat het hier een beetje gezellig wordt! Echt zo geweldig zo'n ervaring, en dan ook nog alle mensen die je kan ontmoeten...' ratelt ze enthousiast. Jezus, die meid praat veel. Maar het maakt haar wel vrolijk en spontaan, een persoonlijkheid waar zelfs Nyrah bijna niet gemeen tegen kan doen. Mijn personage is een bitch, maar er stond niet dat ze tegen iedereen gemeen is.
'Als wij ons best doen om het hier gezellig te maken, lukt dat vast wel,' zeg ik met een glimlach.
Ik ben stiekem wel blij dat we hier niet naar buiten mogen, ook al zou Nyrah dat wel willen om te skaten. Zo hoef ik niet te verbergen dat ik er absoluut niets van bak

"Family don’t end in blood”

Fio Violet O'Connor
Als wij ons best doen om het hier gezellig te maken, lukt dat vast wel,' glimlacht het meisje terug. Godzijdank, ze is aardig! Haar personage, althans. Maar daar zou het deze maand om draaien... Ik begin van mezelf te lachen. 'Natuurlijk lukt dat wel. En onze kamergenoot, Liam toch? Heb je hem al ontmoet?' Ik grijns speels. 'Twee leuke meisjes op zijn kamer, hij zal vast het gevoel hebben dat hij in de hemel is beland!' Eigenlijk was ik best nerveus om zo lang met een jongen opgescheept te moeten zitten, omdat ik niet echt ervaren ben met jongens. Ik voel me altijd een duffe, grijze muis bij iemand van het andere geslacht in de buurt. Mijn personage is echter heel anders. Misschien is Fio toch wel leuk... Op sommige fronten dan. Een beetje in tweestrijd voel ik automatisch aan een lok van mijn haar of mijn pruik nog perfect op haar plek zit, wat zo blijkt te zijn. Het was echt heel erg wennen, maar ik had een hele dure pruik aangeschaft die levensecht leek en niet zomaar van mijn hoofd afgerukt kon worden. Toch maakte het ding me nerveus. Stel dat dat ding ineens afviel! Dan was ik echt de sigaar...

I can't define who I am.

[Rider, ze kan best naar ons toekomen?]

I can't define who I am.

( TragicYouth --> ApexPredator )

I can't define who I am.

(Iemand voor Gyona of Zayn)

[ bericht aangepast op 24 juli 2013 - 13:26 ]

Baby, when I know you're only sorry when you got caught,

-Ik ben vrijdag terug van vakantie, dus dan zal ik mijn rol afmaken.-

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

[iemand voor Harry. Hij zit me iets te lonly op zijn kamer.]

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''