[RPG] Acting Classes || One Direction || Topic 1. - Speeltopics

Tien meiden, die hun acteeropleiding bijna hebben afgerond, worden uitgekozen en krijgen een grote kans, wat dan voor hun ook meteen hun laatste opdracht zal zijn om te slagen. Ze komen hiermee ook op tv. Samen met vijf jongens zullen ze dertig dagen lang in een groot appartement verblijven. De meisjes krijgen allemaal een rol voorgeschreven. Ze krijgen een andere naam, een totaal andere, onherkenbare look en een heel ander karakter. De hele maand lang mogen ze niet uit hun rol vallen, doen ze dat wel, dan liggen ze eruit. De meisjes weten alleen niet, dat de jongens waar ze mee verblijven, niet zomaar jongens zijn. Het zijn de jongens van de boyband One Direction. Zodra ze hier achter komen, beseffen ze zich maar al te goed dat het voor sommige alleen nog maar moeilijker wordt. Misschien zijn ze fan, misschien juist haters. Maar misschien kennen ze de boyband wel helemaal niet. De jongens van One Direction hebben geen geheime identiteit, aan hun de taak ervoor te zorgen dat ze uit hun rol vallen. Zij krijgen van elk meisje een beschrijving met de echte naam, een beschrijving van haar uiterlijk (geen foto, dat zou te makkelijk zijn) en een beschrijving van haar karakter. Ze weten echter niet welke echte beschrijving bij welk acterende meisje hoort. De meisjes die aan het eind van de maand nog steeds niet uit hun rol gevallen zijn en niet geraden zijn door de jongens, hoeven verder geen opdrachten meer voor hun opleiding te doen en zijn meteen geslaagd.
Na afloop van elke (dagelijkse) uitzending, krijgen de kijkers thuis de kans om te stemmen op het meisje wat zij het beste vinden. Steeds na drie dagen worden de stemmen geteld en moeten de leden van One direction tenminste van een meisje de echte identiteit raden. Het meisje dat de minste stemmen heeft, moet een ding verklappen over haar echte identiteit. Dit mag met van alles te maken hebben: hun uiterlijk, hun karakter, noem maar op.
De meisjes krijgen de meest vreemde types als rol. Alles wordt uit de kast gehaald. Wie zullen er uit hun rol vallen en wie niet?

Het begin:
Het is ochtend. De meisjes hebben allerlei spullen, zoals kleding en andere attributen voor hun rol, thuisgestuurd gekregen en komen nu als hun rol aan bij het appartement. Daar staat een groot prikbord met allerlei informatie over het programma en de kamerindelingen, waarna de meisjes erachter komen dat One Direction er ook bij zal zijn. Ze pakken hun spullen uit en kunnen daarna de anderen, of de rol van de anderen, gaan leren kennen.

[ bericht aangepast op 11 aug 2013 - 0:25 ]

"Family don’t end in blood”

(Omg, haha, er waren grappige rare beesten op tv, dus ik typte sloom :p )

Alice "Liz" Angelique McCallister

Ik keek op toen er kabaal klonk van de gang, zo hard dat ik het zelfs door mijn Maroon 5 muziek heen hoorde, keek ik op en deed mijn oortjes uit. Blijkbaar werd er gevochten of zo, want ik hoorde een jongensstem roepen dat ze eruit zouden worden gegooid als ze zich niet gedroegen. Nou, de mensen hier waren tot nu toe niet bepaald aardig, dus ik zag het nog wel voor mij dat er zoiets voor zou doen. Ik hoopte alleen wel dat ik er niks mee te maken zou hebben. Maar ja, het zou niet goed zijn voor Alice, dus kon ik het vermeiden. Ik hoefde immers alleen uit eigenbelang te handelen. En bovendien zou Alice niet zomaar iemand aan willen raken, dus slaan was ook niet haar hobby.
Opeens ging de deur open en kwam niemand minder dan Harry Styles de kamer binnen gewandeld. Wel grappig om die jongens nu in het echt te ontmoeten, hoewel Alice natuurlijk niet bepaald gecharmeerd was van hun muziek. 'Hi,' zei de krullenbol.
'Heee kamergenoot. Jij bent toch wel 'arry?' groette ik de jongen terug en ik glimlachte even naar hem, voor ik mij op het scherm van mijn Ipod richtte en deze uitzette. Daarna keek ik weer op, wachtend op antwoord van Harry. Ik wist natuurlijk zeker dat hij het was, maar als je geen fan bent, zou je dat eerder niet weten dan wel.

[ bericht aangepast op 16 juli 2013 - 23:24 ]

Happy Birthday my Potter!

(mt)

And in that moment, we were infinite.

Harry Styles
Ik liet me in de lachte, frisse lakens van mijn opgemaakte bed vallen. Ik kantelde mijn hoofd naar mijn nieuwe kamergenoot en nam haar als automatisch in me op. Ik grijnsde licht. 'De enige echte? En jij mag zijn?' Ik was totaal nog niet bezig met de echte identiteit van de meiden. Alles kwam op zijn tijd en ik had nog geen zin om meteen druk met het spel bezig te zijn. Ik was toch niet degene die iets te verliezen had. Ik hing over mijn bed om de lades te doorzoeken. Het enige probleem was, als je zelf je spullen niet ordenen, dat je ook niet wist waar het lag. Ik vond in het laatje naast mijn bed de oplader van mijn iphone en plugde hem meteen in, waardoor hij zou opladen. Ik legde hem naast mijn kussen en ging er wat beter voor zitten. Ik eindigde in kleermakerszit tegenover het meisje. Ik vond het een eng idee dat ze er in het echt niet zo uit zouden zien. Want wat ik tot nu toe van ze gezien had, waren ze totaal niet lelijk. Ik vond het maar moeilijk te geloven en eigenlijk best eng dat ik straks mensen zou leren kennen en misschien wel nieuwe vrienden zou ontmoeten, die helemaal niet waren, wie ze leken. Ik wist dat, dat juist het doel was van alles. maar ik voelde me er toch niet helemaal prettig bij.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Alice "Liz" Angelique McCallister

Harry was op zijn bed neergeploft en had zijn hoofd vervolgens naar mij toe gedraaid. Er stond een lichte grijns op zijn gezicht. Het was echt bizar om hem in het echt te zien, terwijl ik niet eens mijzelf kon zijn. 'De enige echte? En jij mag zijn?' Oh wat had ik mij nu graag voorgesteld als mijzelf in plaats van de Franse Alice met smetvrees die zo goed als altijd uit eigenbelang handelde. Ze was misschien een lieverdje vergeleken met een heel aantal types die hier rondliepen, in ieder geval de rollen die ik had ontmoet, maar ik mocht haar niet bepaald. Ze was heel anders dan ik en had dat verdraaide Franse accent en die achterlijke smetvrees.
'Voor jou en de rest van de bewoners van diet 'uis ben iek Alice, maar je mag mij Liz noemen,' zei ik hem met een knipoog, nadat hij zijn oplader had gepakt en tegenover mij was gaan zitten in een kleermakerszit.

Happy Birthday my Potter!

Harry Styles
Mijn hoofd kantelde iets verbaast toen het meisje weer begon te praten. Het overdreven France accent had ik niet eerder opgemerkt, maar ik moest toegeven dat het behoorlijk sexy klonk. Ik had echt respect voor de meisje hier. Zelf kon ik al totaal niet toneelspelen, maar liet staan voor een maand, in een totaal andere huid kruipen en iemand te moeten zijn, die ik totaal niet was. Ik beet even op mijn lip en legde mijn hoed op het nachtkasje, waarna ik mijn krullen op hun plek schudden. 'Zo, dus Alice komt uit Frankrijk?' speelde ik het spelletje mee, met een onschuldige glimlach op mijn gezicht. Ik moest toegeven, dat ik aardig wat knipogen kreeg hier van iedereen. ik pakte mijn roze, fluffie dekentje en legde deze op mijn schoot om hem glad te strijken. ik was veelte verslaafd aan dit ding geworden. slapen deed ik in ieder geval niet meer zonder. Hoe kinderachtig het ook was, het kon me niets schelen. Daarbij was het algemeen bekend dat de fans het leuk vonden. helemaal omdat Louis dezelfde had in het blauw. ik keek weer op naar Alice, of wie het dan ook mocht zijn en grijnsde even. 'Zeg eens. Ben je in het echt ook zo knap?' viel ik schaamteloos met de deur in huis.

[ bericht aangepast op 17 juli 2013 - 0:15 ]

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Blue Mikelle Lynn.

Ze geeft me nog een trap in mijn knie en trekt dan de deur van haar kamer dicht. Ik lach, ja ik lach haar uit.
"Denk je dat -dat pijn deed?" roep ik haar na.
"Volgens mij gaat ze uithuilen hoor," zegt een ander meisje dan, grijnzend.
Ook ik grijns. "Dat zal wel," zeg ik. Hoewel ik het eigenlijk zielig vind voor het meisje. Maar goed. Blue zou dat nooit vinden. Dus nu ook niet. Ik kijk even grijnzend naar de dichtgeslagen deur en dan naar het andere meisje.
"Ik ben Blue," stel ik mezelf dan voor.

Reality's overrated.

Gyona Ifie Drashe(Omg quizlet heeft zo'n ding onderaan staan dat je kan kijken hoeveel worden je hebt. Sorry voor het korte stukje ik ga nu naar het strand)

Ik keek met medelijden naar de deur. Eigenlijk was het best wel zielig. Zodra ik doorhad dat het meisje mij weer aankeek zette ik een andere blik op. ''Dat zal wel'' ze keek me grijnzend aan om daarna weer grijnzend naar de deur te kijken. Zo te zien vond zij het geweldig dat het meisje ging huilen in haar kamer. ''Blue mooie naam. Mijn naam Is Gyona'' Ookal was Blue niet haar echte naam het was wel een mooie meisjes naam. Ik liet mijn ogen even over haar heen glijden. Het was wel een mooi meisje.

Baby, when I know you're only sorry when you got caught,

Nyrah Jessy Sadler.
'Volgens mij gaat ze uithuilen, hoor,' hoorde ik een ander meisje zeggen toen ik mijn kamer in was gelopen. Nou, je kunt het ook overdrijven. Ik weet het niet hoor, maar ik zie mezelf niet huilen. Normaal zou ik wel in huilen zijn uitgebarsten, want Blue heeft me wel geraakt met haar woorden. Maar Nyrah niet. Nyrah trekt het zich niet aan, het kan haar niets schelen wat anderen van haar vinden. Ik ga echt niet Blue toegeven, als ik zou gaan huilen zou ze juist haar zin krijgen. En ik zou uit mijn rol vallen.
Ik gooi mijn tas lomp op mijn bed en haal er een pakje sigaretten uit. Ik steek er een aan en neem een haal. Eigenlijk rook ik niet, ik vind het smerig. Gelukkig heb ik me wel een paar keer door mijn vrienden laten overhalen het wel te doen, dus ik begin niet meteen te kuchen en te hoesten, zoals bij de eerste keer. Gelukkig maar, anders viel ik meteen door de mand. Ik neem nog een flinke haal en loop de kamer uit. Op de gang gooi ik de sigaret op de grond en trap hem met de punt van mijn schoen uit.

[Iemand voor Nyrah?]

"Family don’t end in blood”

Alice "Liz" Angelique McCallister

'Zo, dus Alice komt uit Frankrijk?' Vroeg Harry en ik grinnikte even. Hij praatte over Alice in de derde persoon, terwijl ik nu natuurlijk Alice was. Het klonk wel beter dan wanneer ik ook daadwerkelijk Alice werd genoemd, maar ik moest hierdoor wel ontzettend uitkijken dat ik mij niet versprak en net als Harry als mijzelf over Alice gaan praten. Dat zou mij immers meteen verraden en aangezien al die andere dames de strijd al flink begonnen waren met hun gemene opmerkingen, was ik vastberaden dit vol te houden. Vooral nu ik de kans had Harry te bespelen en aan te geven dat ik niet zomaar te ontmaskeren was.
'Oui, je suis né en France,' antwoordde ik Harry dus ook kalm, zonder over te springen op de derde persoon en te zeggen dat ík geboren ben in Frankrijk. Mijn ogen gingen even naar het dekentje van Harry en ik fronste. Dat werd vast niet vaak gewassen en zou dus wel een bron van bacteriën zijn. Alice zou nu vast huiveren van walging en dus deed ik dat ook.
'Zeg eens. Ben je in het echt ook zo knap?' Oh, jeetje. Wat was het moeilijk om nu niet hard te lachen en uit te leggen dat ik alleen een andere haarkleur had en een andere kleur ogen. Daarbij was mijn kledingstijl natuurlijk ook iets anders, maar verder kon ik mijzelf niet echt veranderen.
'Ien 'et echt?' vroeg ik de jongen verbaasd. 'Iek ben Alice, iek ben echt.' Ik merkte dat ik niet kon voorkomen dat mijn mondhoeken iets omhoog krulden, dus praatte ik snel verder. 'Wat zou iek aan mijzelf veranderd moeten 'ebben? 'aarkleur, oogkleur? Veel meer kan je als mens niet veranderen, toch?'

Happy Birthday my Potter!

Harry Styles
de vrolijke lach op mijn gezicht bleef hangen en opgewekt keek ik naar Alice, toen ze me in het France uitlegde dat ze daar geboren was. 'Ahh, zo.' Lachte ik en schudden even mijn hoofd, waarna ik met mijn hand door mijn haar ging. ondanks de hoeveelheid haarlak die er 's ochtens in werd gespoten, voelde het nog altijd zacht aan en kon ik er mee doen wat ik wilde. Met een onschuldige blik en niet de altijd aanwezige stralende kuiltjes in mijn wangen keek ik Alice vrolijk aan, terwijl ik haar zonder schaamte vroeg of ze in het echt ook zo knap was. Ik vond dat, dat namelijk best gezegd mocht worden. de lach op mijn gezicht werd breder toen ze me vertelde dat ze echt was. ik tuiten mijn lippen even en knikte. 'Als jij het zegt. Alice.' Ik legde de nadruk op haar naar en grijnsde even naar haar. Ze had wel gelijk. het leek me sterk dat heel hun gezicht verbouwd werd. ik krabbelde even aan mijn nek en hing mijn ketting goed. 'Weet je al wie onze andere kamergenoot is?' Ik liet mijn blik vallen op het nog lege bed. Ik hoopte maar dat zei ook een beetje aardig was. of tenminste, speelde dat ze aardig was.

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Alice "Liz" Angelique McCallister

Ik kon de lach op Harry's gezicht breder zien worden. Zou hij heel gedreven zijn om erachter te komen wie ik was, of juist niet? Nou ja, het zou wel. Ik zou gewoon mijn best blijven doen, altijd in mijn rol moeten blijven en meer kon ik niet doen. Aangezien ik dus nog altijd Alice was en Alice haar Maroon 5 muziek miste, pakte ik de Ipod en deed één oortje in. Vervolgens deed ik voorzichtig mijn pumps uit en zette deze kaarsrecht naast elkaar, tegen één van de poten van het bed. Normaal zou ik ze gewoon ergens neergegooid hebben, maar Lizzie moest per se een perfectionist zijn. Ik liet mij languit op het bed vallen, met het oor zonder oortje naar Harry en staarde naar het plafond.
'Weet jij al wie onze andere kamergenoot is?' vroeg Harry en ik draaide mijn hoofd in zijn richting.
'Gyona, ze was op de trap gaan zietten, omdat ze 'aar koffers blijkbaar niet naar boven wielde tiellen, dus waarschijnlijk 'eb je 'aar al gezien,' mompelde ik ongeïnteresseerd, aangezien Alice niet geïnteresseerd was in anderen, die haar niet beter maakten en ik draaide mijn gezicht weer naar het plafond. Blug, dat kind was echt te competitief, net als dat andere blonde kreng trouwens. Dat ze onaardig doen, oké dat kan bij hun personage horen, maar zachtjes dingen fluisteren over hoe slecht je je rol hebt geïnterpreteerd valt daar niet meer onder. Dan ben je gewoon mensen aan het uitlokken uit hun rol te vallen en zo was ik zelf niet ingesteld. Aan dat soort mensen had ik juist een hekel. Oftewel, ik mocht Gyona, voornamelijk de persoon die het speelde, nu al niet.

Happy Birthday my Potter!

Harry Styles
Alice leek uitgepraat en pakte haar muziek erbij. Het viel me wel op dat iedereen hier, maar weinig om andere mensen gaf, geen manieren had of niet erg beleefd was. Zonder iets te zeggen zonderde ze zich van me af en Ik rolde met mijn ogen en ging op mijn buik, op mijn bed liggen. Misschien mocht het dan een karakter zijn wat iedereen speelde. Ze hadden er ook wel wat meer vrolijke, sociale personages tussen mogen stoppen. Die elkaar niet meteen uit probeerde te moorden, of zich zomaar uit een gesprek terugtrokken en muziek gingen luisteren. Ik probeerde het tenminste. Ik luisterde half naar Alice, die me dus wel gehoord bleek te hebben en me vertelde wie onze kamergenoot was. 'Ow.' Verliet zacht mijn mond, terwijl ik mezelf wel voor mijn kop kon slaan. Ik wist dus maar al te goed wie mijn andere kamergenoot was. Of eigenlijk wist ik helemaal niets. Ja, ik wist dat ik op dit moment heel graag naar huis wilde. Ik pakte mijn mobiel en opende Twitter. being nice. It's someting your mother learns you when you're a kid. It called manners

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Alice "Liz" Angelique McCallister

'Ow,' klonk er zachtjes vanaf Harry's kant. Ik kantelde mijn hoofd weer en bestudeerde de jongen. Ze hadden het wel heel leuk voor hen gemaakt met al die ongezellige bitchy karakters. Ik kon mij niet eens schuldig voelen over het feit dat ik zo onaardig en ongemanierd deed, want dat was iets dat totaal niet bij Alice paste. Een gefrustreerde zucht ontsnapte mijn lippen en ik draaide mij helemaal om naar de krullenbol. Alice kon vast wel bedenken dat Harry in dit gezelschap de grootste kans was op iets wat nog in de buurt zou kunnen komen van een vriend, dus moest ze maar leren aardiger tegen hem te doen. Al was het dan uit eigenbelang. Het was altijd handig om nog iemand te hebben die je niet helemaal haatte.
'Oké, dat was niet erg aardieg tegenover jou,' zei ik waarna ik mijn Ipod uit mijn oren haalde en recht ging zitten. 'Wat voor muziek viend jij eigenlijk vooral leuk? Iek bedoel, viend je werkelijk je eigen popmuziek leuk, of prefereer je zelf iets anders?' vroeg ik de jongen.

[ bericht aangepast op 18 juli 2013 - 0:16 ]

Happy Birthday my Potter!

Harry Styles
Eigenlijk kon het me niets schelen. Ik had hier mijn vier eigen beste vrienden nog. Ik was niet degene die hier dertig dagen zonder vrienden zou zitten als iedereen zo onaardig bleef doen. Als ze zichzelf al zouden uitroeien met hun arrogante, bitchy gedrag, hoefde ik het niet meer te doen. Ze hadden alleen zichzelf ermee dus. Ze hielden er zelf geen vrienden aan over en als ze me echt irriteerde stemde ik ze gewoon weg. Zo simpel was het. Ik scrolde nog even door mijn Twitter er keek even uit mijn ooghoeken naar Alice die weer recht was gaan zitten. Alsof ze doorhad wat ik dacht, probeerde ze weer een gesprek op te starten. Even keek ik haar met opgetrokken wenkbrauwen aan. Of ik werkelijk mijn eigen muziek leuk vond? 'Werkelijk?' Herhaalde ik. Alsof ze wilde zeggen dat het verschrikkelijk muziek was en het raar zou zijn, als ik de muziek die we maakte leuk vond. 'Ja, want ik maak muziek die ik zelf niet leuk vind.' Zou dat niet een beetje heel raar zijn. 'Maar nee, het is niet dat het op mijn playlist staat.' Welke idioot zou er nou naar zichzelf luisteren in zijn vrije tijd. Ik geloofde niet dat het haar werkelijk ook maar iets interesseerde. En eerlijk, ik had geen zin om mijn tijd en energie te steken in mensen die nep waren. Het mocht dan misschien het doel zijn. Ik hield niet van neppen mensen. En dat ware deze meisje. Alles wat ze zijden en deden was nep. Ik had oprecht aardig proberen te doen. Maar als zei niet oprecht aardig tegen mij kon doen, was ik er snel klaar mee. Toneel of niet. Ze hadden toch zeker wel manieren geleerd.

[ bericht aangepast op 18 juli 2013 - 2:51 ]

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Alice "Liz" Angelique McCallister

Harry trok zijn wenkbrauwen op en keek mij zo even aan. Oké, Ik haatte Alice, maar ik moest haar gedrag aanhouden. Ik kon merken dat ik zelfs, als ik haar karaktereigenschappen manipuleerde en ze gebruikte om toch nog niet het grootste arrogante ijskonijn te zijn, het geen zin had. En dat was logisch. Die jongens hadden ons nergens voor nodig. Het was al aardig van ze dat ze meededen en het dus mogelijk voor ons te maken onze opleiding af te ronden en ontdekt te worden. Maar dat ik dat vond kon ik niet zeggen en ik kon het ze ook niet duidelijk maken. Eigenlijk vond ik deze opdracht nu dan ook een stuk minder leuk, maar doorbreken was moeilijk en de banenmarkt was slecht, dus ik was nog steeds van plan door te zetten. Dat was immers ook hoe ik in elkaar zat, ik gaf niet zomaar op.
'Wel beter dat je het niet alleen maar doet, omdat je fans en de platenmaatschappij dat zo wielen. Sommige artiesten doen dat wel, maar dat viend iek altijd zo nep,' zei ik hem schouderophalend en trok mijn pumps weer aan. Daarna stond ik op en maakte alles weer netjes voor ik naar de kamerdeur liep. 'Iek ga 'et 'uis' bekijken. Au Revoir 'arry.' Ik opende de deur en liep de gang op. Een rooklucht kwam door mijn neusgaten naar binnen en ik hoestte even. Mijn blik vond een uitgetrapte peuk op de grond.
'Mince alors. Iek wil 'ier op deze manier helemaal keen maand zieten,' mompelde ik, terwijl ik met opgetrokken neus naar de sigaret keek. Maar het was mijn kamer niet en ik had geen handschoenen en schoonmaakmiddel bij mij, dus liep ik er met een extreem grote boog omheen en daalde de trap af, op zoek naar een piano, want Alice wilde nog wel kunnen oefenen deze dertig dagen.

Ik liep door en vond uiteindelijk een kamer met jawel, een vleugel. Ik ging erachter zitten en zuchtte even opgelucht. Ik had vroeger gelukkig wel zeven jaar pianoles gehad. Daarna was ik het echter zat geweest, maar het was leuk om het weer op te moeten pakken voor deze rol. Voor ik begon te spelen, pakte ik nog even mijn mobiel erbij en keek of Harry iets op twitter, waar ik de jongens al een tijdje volgde, had gezet. Ik zuchtte toen ik de tekst las. Dit was echt hopeloos. Snel maakte ik een anoniem twitter account aan en klikte weer op volgen, voor ik de jongen een bericht stuurde.
@Harry_Styles Awh, are they that awful? Well, it's still great you're giving them that opportunity, thought they can't give you guys such compliments, without losing. Unless they are smart enough to find another way to say it :p.
Ik glimlachte even om mijn slimme manier van alsnog bedanken en begon vervolgens de vleugel te bespelen.

Happy Birthday my Potter!