Ze was zeven jaar ouder dan mij, drieëntwintig dus, bizar oud voor een kat. Helaas zitten er ook nadelige gevolgen aan zo'n leeftijd vast en ging het de laatste jaren al achteruit met Scramble. Vooral dementie was een probleem, ze deed af en toe echt de raarste dingen. Desalniettemin was ze verbazingwekkend gezond voor haar leeftijd en stond menig dierenarts onder de indruk.
Scramble is er mijn hele leven al geweest en ze hoort voor mij dus echt bij dit huis, bij het gezin. Ik was het daarom ook hevig met mijn ouders oneens toen ze begonnen over een spuitje. Ze was inmiddels zo erg aan het dementeren, dat ze haar behoeftes deed waar en wanneer het haar uitkwam. Sinds gister wist ze opeens niet meer hoe ze moest eten of drinken en deed ze erg raar. Het werd te gek. Mijn ouders maakten vanochtend een afspraak bij de dierenarts om Scrampie in te laten slapen.
Ik heb het er aardig moeilijk mee, maar ik sta achter de beslissing. De dierenarts was er ook van overtuigd dat dit het beste is, voor haar. Ik had alleen zo graag gewild dat ze gewoon natuurlijk was gestorven... Ze ligt nu begraven in de achtertuin in plaats van dat ze op mijn schoot ligt, wat ze normaal gesproken rond deze tijd deed. Ik mis haar.
i put the fun in funeral
