[RPG] Exchange Student ~ 1D - 01 - Speeltopics

Hello we are the London national high school.
We ask you to join our lovely school to share your culture with ours. If you except the offer you will go in a nice home with a family who will take care for you and you'll go to our school for a year. This is good for your own education culture and confidence. If you are intrested please send a mail back or Call us

Ja de perfecte mogelijkheid. Uit je eigen land naar Engeland. Je eigen thuis verlaten voor een jaar en binnenkomen in Engeland. The Uk. Groot Brittannië. Je gaat daar naar High school je laatste jaar doen. Je bent uitgewisseld om leerlingen met jouw cultuur te laten kennismaken en andersom. Er word goed voor je gezorgt en dit gebeurt met 5 meiden. Vijf meiden mogen naar deze school en toevallig heeft One Direction dit jaar een pauze om hun school af te maken voor de toekomst aangezien het manegement bang zijn dat ze minder populair zouden worden en ze dan geen toekomst meer hebben. De meiden krijgen een host family, maar wat als dat toevallig bij de ouders van de jongens zijn?

De meiden
- Skylar Aurora Valencia HurtedHeart (1,2)
- Valerie Ohndrea McBryar Rider (1,2)
- Chloe Layla Rosefield Lumineers (1,1)
- Darcélia Malita Smith Aquari (1,3)
- Camilla Sophie Lauder Stylez (1,1)

De jongens
- Harry Edward Styles ~ Limits (1,3)
- Niall James Horan ~ MonkeySwag (1,5)
- Zayn Javadd Malik ~ Abelard (1,1)
- Louis William Tomlinson ~ HurtedHeart (1,6)
- Liam James Payne ~ Fericire [1,3]


Regels:
- Ik wil niet dat als je hieraan begint je stopt. Privé redenen oke, maar als je al iets hebt waardoor je uiteindelijk zal stoppen begin er dan niet aan. Ik wil mensen met ervaring en ik wil mensen die niet zullen stoppen na een paar berichten.
- 5 Regels zou makkelijk moeten lukken vind ik.
- OOC praat je of ik het Praattopic of binnen haakjes. Ik wil ook niet dat het hele topic vol gespamt word over privé zaken die niets met de rpg te maken heeft aangezien het vrij onoverzichtelijk kan zijn. Ruzies ook niet binnen de RPG alleen tussen personages.
- Geen Gary stu of Mary Sue (Perfecte personages)
- Niet uitsluiten, het is geen sneltrein en lees andermans Posts.
- Reserveringen blijven twee dagen staan maar vul ze zo snel mogelijk in. Maar 1 personage per persoon tenzei ik een uitzondering maak.
- Ik maak de topics, hou het leuk en kom met vragen naar mij!
- Ik vraag niet om heletijd te reageren aangezien sommige mensen proefwerkweek hebben of PTA week. Al als je op vakantie zijn en je niet zeker weet if het wel kan kijk of het zeker is dat je kan reageren anders is het zonde.

Huizen indeling
Chloe en Zayn
Valerie en Louis
Camilla en Niall
Darcelia en Liam
Skylar en Harry.


Datums Vakantie:
- HurtedHeart 12-07 t/m 4-08 waarschijnlijk Wi-Fi (Betaald)
- Curlies 28-07 t/m 26-08
- Lumineers 05-07 t/m 19-07
- Abelard tot 9-07, 12-07 t/m 26-07, en 28-07 t/m 5-08. Met Wi-Fi
- Rider Gaat niet
- Fericire 8-07 tot 13-07 geen wifi

Het begin:
Iedereen komt aan op het vliegveld en word met een aparte chauffeur naar de huizen gebracht met de jongens. Daar komen ze elkaar te leren kennen. De meisjes weten nog niet bij wie ze komen en zullen dus verrast zijn of misschien gaan gillen/fangirlen als ze de jongens zien. Niet ieder meisje is namelijk geen fan. Omdat het nog vakantie is voor twee dagen voor school zijn de ouders en zussen er nog niet.

[ bericht aangepast op 7 juli 2013 - 22:44 ]

---

I'm finally back, Finally after a Year break

Zayn Javadd Malik

Het meisje stelde zich voor als Chloe en knikte instemmend dat zij inderdaad de uitwisselingsstudente was. Ik zag haar roze koffer en een grinnik verliet mijn mond. Prachtige koffer, ik wilde er gelijk ook een paar. 'Ken ik jou niet ergens van?' vroeg ze aan me waarna ze haar -haar in een staart deed. 'Dat kan. Ik zit in een boyband genaamd One Direction' knikte ik. Vrolijk keek ik Chloe aan. 'Kom, dan laat ik je -je kamer en het huis zien' zei ik enthousiast. De koffer tilde ik op en glimlachend wenkte ik Chloe dat ze mee moest komen. Moeiteloos liep ik de trap op. Het was wel een lichtelijk zware koffer, maar het was met gemak te houden. Ondertussen gaf ik steeds knikjes naar deuren. 'Dat is mijn kamer, dat is die van mijn ouders, dat is de badkamer, daar is de kamer van Safaa, mijn jongste zusje en daar is de kamer van Waliyha, mijn middelste zusje. Doniya, de oudste van de drie, woont op kamers' vertelde ik. De kamerdeur van Chloe maakte ik met mijn vrije hand open. 'Uw kamer' zei ik terwijl ik de deur opende. Een grote kamer met een tweepersoonsbed, in allerlei vrolijke kleuren geverfd en mooi ingericht naar mijn smaak. Het was niet kaal en saai zoals al die andere logeerkamers van mensen. Wij, de familie Malik, wilden onze gasten het naar hun zin maken en oh God het lijkt net alsof ik één of ander kind ben dat in een hotel werkt. Chloe's koffer legde ik op haar bed zodat ze het dadelijk kon uitpakken. 'Ik denk dat je zelf de weg wel kan vinden naar de keuken en de woonkamer beneden' grijnsde ik. 'Wil je dat ik wegga zodat je -je koffer uit kan pakken?' vroeg ik haar. Zelf kon ze het huis ook nog wel verkennen.

---

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Skylar Aurora Valencia
Ik hoor door de deur heen iemand naar beneden rennen en de deur gaat open. Ik kijk naar diegene die voor me staat. Ik herken hem vaag ergens van hij had groene ogen en krullend haar. Ik herkende hem ergens van. “Hi, ik ben Harry. Sorry dat ik er vreselijk uitzie ik kom net uit mijn bed, mijn ouders hadden me niet wakker gemaakt en mijn zus is shoppen dus tsja.” Harry. Daar herkende ik hem van. Hij was het gespreksonderwerp op mijn school tussen de meiden. Ik was niet echt fan van hem of zijn bandleden ik weet hun namen niet of de band niet al herken ik ze wel. Ik denk niet dat ik ze kan haten zonder dat ik ze ken toch? “Ik bedoel: kom binnen.” Herstelt hij zich. Ik glimlach vriendelijk naar hem. Zolang hij maar niet gaat denken dat ik ga fangirlen voor zijn neus of posters in mijn kamer op ga hangen want no hell no how dat dat gebeurt. 'Ik ben Sky.' Stel ik me vriendelijk voor om langs hem naar binnen te gaan. Het was hier groot en ik kijk om me heen mijn blauwe koffer naast me neer zetten. 'Je hebt een prachtig huis.' Het floept eruit en het zag er mooi uit. Mooi licht mooi behang en prachtige vloerbedekking. Om eerlijk te zijn had ik veel geluk om hier te zitten. Een glimlach siert mijn lippen en ik draai me weer naar Harry. 'Als ik het mag vragen waar is mijn kamer?' Vraag ik nieuwsgierig aangezien ik graag mijn koffer ergens wil neerleggen.

---

I'm finally back, Finally after a Year break

[Mijn Topics]

---

But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.

Chloe Layla Rosefield

'Dat kan. Ik zit in een boyband genaamd One Direction' knikte hij en ik glimlach even. Hoe gaaf klonk het wel niet dat je een jaar mag verblijven bij een celebrity.
Hij keek me vrolijk aan.'Kom, dan laat ik je -je kamer en het huis zien' zei hij enthousiast ,waarna hij mijn roze koffer met gemak optilde.
Glimlachend wenkte hij me ,dat ik hem moest volgen en ging hij de trap op ,wat ik dan ook maar doe.
'Dat is mijn kamer, dat is die van mijn ouders, dat is de badkamer, daar is de kamer van Safaa, mijn jongste zusje en daar is de kamer van Waliyha, mijn middelste zusje. Doniya, de oudste van de drie, woont op kamers' legde hij uit en terwijl hij dat deed ,haf hij ook een knikje richting de deur.
We liepen door naar een deur ,dat waarschijnlijk mijn kamer zou zijn.'Uw kamer' zei hij ,terwijl hij met zijn vrije hand de deur openmaakte.
Bewonderend keek ik de kamer rond. Het was erg ruim en de muren waren in allerlei vrolijke kleuren geverfd. Een tweepersoonsbed voor mij alleen en de kamer zag er erg leuk uit. Zayn legde mijn koffer op het tweepersoonsbed.
'Ik denk dat je zelf de weg wel kan vinden naar de keuken en de woonkamer beneden' grijnsde hij. 'Wil je dat ik wegga zodat je -je koffer uit kan pakken?" vroeg hij me dan en ik haalde mijn schouders op."Als jij hier nog wat wilt rondhangen ,vind ik dat best. Het is nogsteeds jou huis."zeg ik met een glimlachje ,waarna ik naar mijn koffer ga. "Dank je voor de rondleiding ,de rest zal ik ,zoals je zegt ,zelf ontdekken."bedank ik hem dan.
Ik doe mijn roze koffer open en haal alvast als eerst mijn laptop uit ,waarna ik die op mijn bed leg. Daarna ga ik naar de enorme kledingkast en zo vervul ik mijn tijd met de kast te vullen.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

(Sorry dat het zo lang duurde. Zoals sommigen van jullie misschien al gezien hebben, zetten we een Q revolutie op gang, door een story met allemaal stories te maken, gezien de unknown stories hype dinges niet zo werd gewaardeerd. Dat nam in ieder geval mijn tijd en energie even in beslag)

Valerie Ohndrea McBryar

Terwijl in ongeduldig naar de lopende band met koffers staarde, kraakte ik mijn nek even goed. Van Amerika naar Engeland in een vliegtuig met veel te weinig beenruimte, was niet goed voor je nek, rug en andere delen van je lichaam. Ik had serieus meer dan twaalf uur in dar verrekte ding gezeten, zonder mij normaal te kunnen bewegen! Ach ja, het was het allemaal waard. Dat hield ik mij tot nu toe in ieder geval voor. Er was natuurlijk een mogelijkheid dat het een kolossale ramp zou worden, maar erger dan nog een jaar thuis verblijven, kon het niet zijn.
Eindelijk kwam daar dan de stijlvolle grijs met groene koffer langs en had ik mijn bagage terug. Ik zuchtte opgelucht, aangezien dat nog wel eens mis kon gaan. Stel je voor; helemaal in Engeland, zonder kleren en andere kostbaarheden. Niet dat ik kleding-verslaafd was, maar ik had toch wel graag mijn eigen spullen. Vooral als ik voor zo'n lange tijd ver van huis was. Ik zocht namelijk ook niet echt een reden om half Engeland leeg te shoppen. Hoe vaak een groepje huppeltutjes van mijn High school in Amerika ook gezegd had dat je geweldig kon winkelen in Londen en dan hadden ze het voornamelijk over Oxford street en dergelijke. Nou, mij niet gezien. Ik was daar niet bepaald het type voor. Camdentown klonk mij dan een stuk beter in de oren.
Ik liep redelijk snel de luchthaven door, tot ik de persoon gevonden had, die mijn chauffeur zou moeten voorstellen. Hij zou mij naar mijn gastgezin brengen. Ik was wel benieuwd waar ik terecht zou komen. Niet dat ik echt bang was waar ik zou belanden. Ik was eerder nieuwsgierig. Eigenlijk was ik nooit echt bang en anders overwon ik die angst gewoon. Je moest je nooit laten leiden door je angsten, dat was mijn motto.

Ondertussen waren we aangekomen bij het huis van mijn gastgezin en had ik door het ruitje van de auto al heel wat van Engeland kunnen zien. Tot nu toe beviel het mij wel. Snel stapte ik uit, bedankte de chauffeur en sleurde met ietwat moeite de overvolle koffer uit de achterbak. Normaal had ik nooit zoveel mee, maar ik verbleef hier nu wel heel lang. Mijn rugtas was echter half leeg, wat achteraf niet zo slim was geweest, want ik had mij dood verveeld in het vliegtuig.
Terwijl ik op de bel drukte, viste ik een flesje water uit mijn tas en nam een slok. Mijn blik dwaalde af naar het naambordje. Familie Tomlinson... waar had ik die naam toch eerder gehoord?

[ bericht aangepast op 4 juli 2013 - 21:48 ]

---

Happy Birthday my Potter!

Louis William Tomlinson
Mijn moeder johannah en Stiefvader Mark waren weg met mijn zusjes Lottie Fizzy Phoebe en Daisy. Lekker door London terwijl ik hier bleef wachten op de uitwisselings studente. Ik hoop dat ze een beetje humor heeft. Het zou leuk zijn als ze een fan was al had ik niet bepaalt zin in gegil in mijn gezicht tot ik doof ben. Ik hou van mijn fans, maar dat kon soms wel wat minder. Ik loop nog in mijn joggingbroek en ik heb op dit moment geen shirt aan. Dan gaat de bel. Ik schrik op en doe snel even een wit shirt aan en mijn muts op mijn hoofd waardoor er nog een beetje haar uit piekt en ik doe de deur open. Ik was niet echt wakker op dit moment. Wat verwachtje het was net 12 uur dus ik ben officieel net uit bed... 'Hee sorry dat ik er niet uitzie ik kom net uit bed. Ik ben Louis, maar je kan me Lou noemen. Kom je binnen?' Vraag ik vriendelijk als ik de deur voor haar openhoud. Hopelijk was ze gezellig en kon ze tegen een grapje.

[ bericht aangepast op 4 juli 2013 - 22:53 ]

---

I'm finally back, Finally after a Year break

Valerie Ohndrea McBryar

Ik kon er maar niet opkomen waar ik de naam van kende, hoewel ik toch best lang de tijd had om na te denken. Ik wilde dan ook bijna nog een keer aanbellen, toen de deur openvloog en ik recht in de ogen van een maar al te bekend gezicht keek. 'Hee sorry dat ik er niet uitzie ik kom net uit bed. Ik ben Louis, maar je kan me Lou noemen. Kom je binnen?' Ik verslikte mij half in de slok water die ik zojuist had genomen. Oh jeetje, ik was bij het idool van de halve school terecht gekomen en liet ik nou net totaal geen fan zijn. Stiekem had ik hem gehaat, omdat die huppeltutjes hem altijd zo ophemelden. Hopelijk was hij niet al te arrogant door zijn roem en dergelijke. Anders kon ik net zo goed gelijk in een doos onder de brug gaan slapen.
Ik herstelde mij en besloot de jongen, genaamd Louis, een kans te geven. 'Valerie, aangenaam. Sorry, ik had dit niet helemaal verwacht,' zei ik dan ook verontschuldigend, aangezien ik er net waarschijnlijk als een idioot uit had gezien. 'Ik ben niet bepaald een fan. Nou ja, ik werd thuis gewoon helemaal gek van al die mensen die jullie ophemelen. Je zit bij die groep One Direction toch?' Mijn ogen bestudeerden hem even. Hij leek nog half te slapen en had een joggingbroek aan. Zijn haar kwam nog half onder zijn muts vandaan. Hij had niet hoeven zeggen dat hij net wakker was. Dat was namelijk wel duidelijk.
'Lekker geslapen?' vroeg ik met een lichte grijns op mijn gezicht.

[ bericht aangepast op 4 juli 2013 - 23:02 ]

---

Happy Birthday my Potter!

Louis William Tomlinson
'Valerie, aangenaam. Sorry, ik had dit niet helemaal verwacht,' Zegt ze naar me kijkend en licht verontschuldigend. 'Ik ben niet bepaald een fan. Nou ja, ik werd thuis gewoon helemaal gek van al die mensen die jullie ophemelen. Je zit bij die groep One Direction toch?' Vraagt ze. Ik glimlach. 'Ja ik zit in One Direction. Ik zal dan wel nadenken voordat ik zacht onze liedjes in mezelf zingen.' Zeg ik grinnikend. 'Lekker geslapen?' Zegt ze dan grijnzend. Ik beantwoord haar door te gapen, maar ik heb nog wel mijn manieren dus ik sla mijn hand voor mijn mond. 'Op zich wel mijn moeder maakte me een half uur geleden wakker zodat ik je kon verwelkomen. Al ik viel weer in slaap. Over mijn ouders gesproken die zijn nu in London dingen kopen enzovoort. Als het programma je nog niets ingelicht heeft je hebt er nu een broer bij genaamd mijzelf.' Zeg ik naar mezelf wijzend. 'En 4 kleine zusjes.' Zeg ik glimlachend. Ik kijk naar haar koffer. Natuurlijk. 'Zal ik je naar je kamer brengen?' Vraag ik als ik haar koffer alvast neem. Ze is de gast dus ik sjouw wel met die koffer van haar.

[ bericht aangepast op 4 juli 2013 - 23:07 ]

---

I'm finally back, Finally after a Year break

Valerie Ohndrea McBryar

'Oh, het is niet de muziek waar ik mij aan irriteer hoor, dus je kan wat mij betreft zingen wanneer je wil,' zei ik met een knipoog, terwijl hij luid gaapte. Volgens mij was hij nog best oké. En ik moest heel eerlijk toegeven dat hij zelfs zo slaperig niet lelijk uitzag, dus waarschijnlijk ging ik het wel overleven. Zolang ik geen horde gillende fans achter mij aankreeg, wanneer ik naast hem stond of iets dergelijks. Het was overigens ook wel grappig dat hij een Brits accent had, maar dat had natuurlijk iedereen.
'Op zich wel mijn moeder maakte me een half uur geleden wakker zodat ik je kon verwelkomen. Al ik viel weer in slaap. Over mijn ouders gesproken die zijn nu in London dingen kopen enzovoort. Als het programma je nog niets ingelicht heeft je hebt er nu een broer bij genaamd mijzelf.' Ik glimlachte om de benaming "broer". 'En 4 kleine zusjes.' Ik slikte even en hoopte grondig dat ik niet zou eindigen als een levensechte barbiepop. Ik was niet echt gewend aan andere kinderen om mij heen. Hoewel nog steeds alles beter was dan mijn ouders.
'Zal ik je naar je kamer brengen?' vroeg Louis en ik knikte. Ik wilde mijn koffer al pakken, maar Louis was mij voor. Met een beteuterd gezicht keek ik hem aan.
'Ik ga jou toch die hele koffer niet laten dragen,' zei ik hem dan ook en schatte met mijn hoofd een beetje schuin gehouden in, of ik hem van hem af zou kunnen pakken.

---

Happy Birthday my Potter!

Louis William Tomlinson
'Oh, het is niet de muziek waar ik mij aan irriteer hoor, dus je kan wat mij betreft zingen wanneer je wil.' Zegt ze met een knipoog. Ik glimlach. Ze vond mijn muziek dus niet erg. Dat was een opluchting. Als ik de koffer voor haar heb gepakt grijns ik. 'Ik ga jou toch die hele koffer niet laten dragen,' Zegt ze. Ik grijns kort en trek mijn wenkbrauw op. 'Wie het eerst boven is.' Kir ik als een klein kind. Ik til de nu ik het opmerk loodzware koffer op en ren naar boven. Zodra ik boven ben val ik na de koffer neer te zetten neer. Ik doe net alsof ik het heel zwaar had en leg mijn hand op mijn borst. 'Waarom is je koffer zo zwaar. Ik ga dood.' Ik kuch zachtjes en grijns naar Valerie. Ik krabbel overeind en pak haar koffer weer. 'We hebben zoals je ziet erg veel kamers namelijk 8. 4 kamers voor mijn 4 zusjes. 1 voor mij. 1 voor mijn ouders en nu 1 vor jou ons nieuwe zusje .' Zeg ik met een grote glimlach. Ik huppel met de koffer naar haar kaner en doe hem open voor haar. 'Hier is uw kamer Madamoiselle.' Zeg ik overdrevig deftig wat hilarisch klinkt met mijn accent. Ik kijk haar aan als ik even in de kamer spiek Ze had in ieder geval al een twee persoons bed. Ze had ook nog een inloopkast, maar wat wil je dit huis was gigantisch, maar dit heb ik betaalt voor mijn ouders zodat we een veel groter huis hadden plus het was naast de jongens.

---

I'm finally back, Finally after a Year break

Niall Horan

Vandaag komt er een meisje op bezoek dat een jaar bij ons blijft logeren. Ik vind het op zich wel grappig, maar hoop ook dat ze niet zo een fan is die echt de hele dag zit te gillen of zo iets. Ik kijk naar mijn outfit. Niet slecht. Ik loop naar beneden en ga op Twitter. Niet echt veel te doen. De jongens zijn vast ook nog niet wakker. Daar zit ik dan alleen. Niks te doen. Ik pak mijn gitaar er maar bij, maar na een paar minuten ben ik er wel klaar mee. Ik verveel me echt dood. Ik loop maar naar de tv en zet een film aan. Saai en saai en saai. De deurbel gaat. Ik zet de film op pauze omdat normale mensen dat doen als ze een film kijken. Nou ja, ik zat niet te kijken, maar toch. Ik loop naar de deur en doe hem open, nou ja, dat wil ik. Hij zit nog op slot. Ik trek een sprintje naar de keuken en pak een sleutel uit de la. Ik doe de deur open. 'Hoi. Ik ben Niall.' Zeg ik vrolijk.

---

Spoiler alert: you will save yourself

Liam James Payne

Met grote slokken dronk ik mijn glas water op. Met een harde klap zette ik het glas terug op de bijzettafel. Er zou een uitwisselingsstudente komen, die dag zelf nog. Ik had er wel zin in, als ze maar niet een overdreven hysterische fan of irritante hater zou zijn. Mijn ouders en zussen waren net weg, gelukkig. Ze zouden in de stad blijven tot vanavond, zover ik wist. Ik keek even naar de kleren die ik aan had. Dit kon toch wel? Niet heel bijzonder, maar ook niet vreselijk slordig. Ik keek even naar de tv, die op mtv stond. Terwijl ik op stond greep mijn hand naar het glas en liep naar de keuken. Ik zette het glas in de vaatwasser en deed 'm weer dicht. Toen hoorde ik het wel bekende deuntje van Kiss You. Ik trok een kleine sprint terug naar de woonkamer waar onze videoclip inderdaad bezig was. Een glimlach kwam op mijn gezicht toen ik mezelf weer zag zitten, naast Zayn en Harry. Wat zouden die nu aan het doen zijn?
Ik zong vrolijk mee tot het einde van het lied. Ik was gelijk een stuk vrolijker. Niet dat ik boos of iets was, maar ja. Ik plofte weer op de rode sofa en wachtte totdat de studente zou komen.

---

Do what people say you can't.

Valerie Ohndrea McBryar

'Wie het eerst boven is.' Ik grinnikte zachtjes. Die Louis leek wel een klein kind. Snel wierp ik mijn jas over de kapstok, trapte mijn all stars uit en volgde hem naar boven. Natuurlijk was het onmogelijk om sneller te zijn dan hij, aangezien ik al veel later begon, maar ik was ook niet zo'n watje om het geeneens te proberen. Boven aangekomen, trof ik een hijgende Louis aan. 'Waarom is je koffer zo zwaar. Ik ga dood.' Klonk het uit zijn mond. Lachend porde ik met mijn grote teen in zijn zij.
'Mijn koffer zwaar?' vroeg ik quasi verontwaardigd. 'Nou Lou, als je daar al dood van gaat, is het misschien wel een slim plan om jou hem te laten tillen. Dan kweek je tenminste nog wat spieren,' plaagde ik hem, waarna hij weer overeind kwam. Blijkbaar was hij nu opeens weer serieus. Het leek wel of hij om de haverklap omsloeg van idioot naar normaal persoon. Nou ja, tot nu toe was het gelukkig nog wel grappig.
'We hebben zoals je ziet erg veel kamers namelijk 8. 4 kamers voor mijn 4 zusjes. 1 voor mij. 1 voor mijn ouders en nu 1 voor jou ons nieuwe zusje,' vertelde hij mij en ik trok mijn wenkbrauwen op, terwijl hij alweer verder huppelde met de koffer. ZusJE? Zo klein was ik toch nou ook weer niet? In ieder geval was ik een stuk volwassener dan hij was.
'Hier is uw kamer Madamoiselle.' Dit keer kon ik mijn lach niet inhouden. Hij zei het met zo'n zwaar Brits accent dat ik zwoer dat hij een butler uit zo'n typisch Engelse film was met een overdosis Britse humor. Ik herstelde mij en keek de kamer rond. Niet slecht. In ieder geval niet heel veel kleiner dan mijn kamer thuis -wat ik overigens wel verwacht had- en ik had net zoals thuis mijn eigen inloop kast. Ik nam een aanloop en liet mijzelf op het bed ploffen. Het was in ieder geval zacht genoeg om dat te doen, zonder er blauwe plekken aan over te houden.
'Ik dank u zeer' zei ik de jongen en ik imiteerde zijn accent. Ik had genoeg films nagepraat om dat te kunnen. Vooral films als Harry Potter waren een goede leermeester geweest. 'Trouwens, gewoon uit nieuwsgierigheid, heb jij het huis betaald, of je ouders? Als je niet wilt antwoorden, snap ik het wel hoor.' Ik kwam overeind en keek Louis afwachtend aan, mij afvragend of hij antwoord zou willen geven.

---

Happy Birthday my Potter!

Camilla Sophie Lauder

Ik keek even rond in de buurt, het was vrij normaal en rustig. De deur ging open en een jongen met blond haar en blauwe ogen vergezelde me bij de deur. "Ik ben Camilla, je kan me Mila noemen." Glimlachte ik. Ik fronste even, ik kende hem ergens van. Mijn vriendin was verliefd op hem, maar zei altijd dat hij onbereikbaar was. Ik snapte het nooit, wel wist ik dat ze van een vage band fan was. Nog nooit gevraagd welke band het was. Ik beet op mijn lip en friemelde wat aan mijn haar. "Ik weet dat het onbeleefd is, maar waar kan ik jou ergens van kennen? Mijn vriendin is zeg maar verliefd op je, maar ze zegt dat je onbereikbaar bent. Nu snap ik haar ook niet meer namelijk," ratelde ik een beetje en glimlachte weer. Ik was nogal vaag ja, ik was nou eenmaal zo. "En volgens mij heb ik je nog nergens gezien.. Dus ik snap het niet helemaal." Mompelde ik er achterna.

---

I don't want you to die, I want you to suffer.

Louis William Tomlinson
Ik spieren kweken. Pfff ik was super mega sterk, maar ik laat alleen een glimlach rond mijn lippen sieren. Ze s aardig. Ik was erachter dat ze geen bitch was. Geen gestoorde fan en erg aardig wat ik al heel fijn vond. Zodra ik mijn extra nette zin had gezegt barst ze in lachen uit en grijns ik beter en grinnik ik zachtjes mee. 'Ik dank u zeer' Imiteert ze mijn accent. Ik grinnik even, maar trek mijn wenkbrauw omdat ze het erg goed deed. 'The pleasure was mine.' Zeg ik terug. Ik grinnik en loop ook haar kamer in. Ik ging haar nu eigenlijk net als mijn andere zusjes behandelen alleen was ze wat ouder. 'Trouwens, gewoon uit nieuwsgierigheid, heb jij het huis betaald, of je ouders? Als je niet wilt antwoorden, snap ik het wel hoor.' Zegt ze. Ik plof naast haar neer op haar bed. 'Ja ik heb het huis betaald, maar ik vind dat een verantwoordelijkheid voor mezelf. Mijn ouders verwennen. Ze hebben me toch opgevoed en zijn altijd mijn steun geweest.' Zeg ik met een glimlach rond mijn lippen. 'En hoe zit het met jou. Ik ken nu alleen maar je naam. Uit welk land kom je? Wat is je leeftijd? Wanneer ben je jarig? Wow dat zijn vrij veel vragen die nu in mijn hoofd komen. Kan je anders iets over jezelf vertellen??' Vraag ik nieuwsgierig. Ik was erg nieuwsgierig naar haar leven.

---

I'm finally back, Finally after a Year break