Madhouse || One Direction || 01. - Speeltopics

Madhouse.
Op een dag werdt de Britse Boyband One Direction uitgenodigt bij 'Madhouse.' Het scheen dat daar de ergste gekken zaten. De een gestoorder dan de ander. De jongens van One Direction maakte er alleen maar grapjes over en spotte er de heletijd ermee.
Ze geloofde het niet zo. Waar je ze gelijk in kon geven. Het scheen dat je als je er eenmaal binnen bent het word zoals het is in horror films. Vooral daar spotten ze mee, wie gelooft er nou in dat het het zelfde als een horror film was? Niemand kon er antwoord op geven. De gene die eenmaal binnen waren, kwamen er niet meer uit. En zelfs hun werden gestoord, lang niet allemaal, de een pleegde zelfmoord en de ander werd vermoord. Natuurlijk, wie gelooft er daar nou in? De Britse boyband dacht dat het een of ander Horrorverhaal was en gingen dus met plezier naar het huis. Wat gebeurde er als ze in kamers werden ingedeelt bij èèn van de gekken. Wat gebeurde er als en gek ontsnapt? De meeste 'patiënten' waren moordende psychopaten, lang niet allemaal. Natuurlijk maakte de patiënten ook vrienden met elkaar of met de Britse Boyband. Wat gebeurt als er vriendschappen ontstaan tussen de boyband en hun kamergenoten? Wat gebeurt er als er relaties ontstaan, wat als het allemaal een 'game' was voor je kamergenoot. Of wat gebeurt er als een van de jongens bij een psychopaat word ingedeelt.

Boys;
-Niall Horan // Nessje
- Harry Styles // Amphitryon
- Louis Tomlinson // Loubearx
- Liam Payne //Pezz
- Zayn Malik // Sempra

Girls;
- Navaeh Riley Smith // Gereserveerd iPayphone
- Jevany Avril Claine// Curlies
- Ariana Angel Braun // DamnBieber
- Cresselia Lenka Ivanov //Hour
- Kate Darcelle Aeron //Rider

Eigenaar 'Madhouse':
- Cole Gethin Deville // Rider

Overige patiënten:
- Gabriel Simon Collins.// Fleeko
-  Avalon Ellie Reaser // Sempra
- Aidan Jonathan Mitchell// Llamarmy
- Anthony Daniel Puckerman // Cannibal
- Elleanna Patricia Latanez. // Essink


-

Kamerindeling:
Jevany Avril Claine - Liam James Payne.
Kate Darcelle Aeron - Zayn Javadd Malik.
Cresselia Lenka Ivanov - Niall James Horan.
Navaeh Riley Smith - Harry Edward Styles.
Ariana Angel Braun - Louis William Tomlinson.

Elleanna Patricia Latanez - Aiden Jonathan Mitchell.
Avalon Ellie Reaser - Anthony Daniel Puckerman - Gabriel Simon Collins.

Regels van het topic komen zo snel mogelijlk. Hou je please wel aan de algemene regels. En schrijf sowieso vier zinnen.

[ bericht aangepast op 16 juni 2013 - 19:46 ]

---

But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.

[Iemand voor Louis, aangezien Rider in Rome zit en dus tot maandag niet reageert?]

---

"Family don’t end in blood”

Anthony Daniël Puckerman
Ik snapte nu maar al te goed, waarom mensen mij de kleine van ons twee noemden. Aiden was een soort grote broer voor me. Hij was degene die me altijd tegen alles beschermde. En ik? Ik was degene die met zijn staart tussen zijn benen achter zijn rug kroop. Net als nu. Aiden had de splinters met gemak uit zijn eigen huid getrokken en ik zat hier een beetje te jammeren. Maar het deed gewoon zo'n pijn. Ik wilde ook stoer zijn. Maar in plaats daarvan was ik een kleuter met een stomme lamamuts. Ik had mijn voorhoofd op mijn knieën gelegd en mijn gezicht was verkrampt van de pijn. De splinters die net even nog wat dieper in mijn huid borden, voordat ze eruit werden getrokken. En dan niet te spreken over het verspilde bloed, dat nu op de keukenvloer lag. En als ik aan mijn eigen bloed drinken deed, had ik nu wel genoeg bloed gehad. Maar dat was uitgesloten. 'Bijna klaar?' Piepten ik zachtjes. Ik wilde gewoon dat het over was.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Aidan Jonathan Mitchell
Ik bleef zo vlug als ik kon, maar ook zo voorzichtig mogelijk, de stukjes steen uit zijn arm peuteren. Ik snapte niet hoe hij het zo goed wist vol te houden, want volgens mij deed ik hem echt veel pijn. Bij mij was het niet zo erg geweest omdat de meeste stukjes nog uit mijn huid staken, maar bij hem zaten ze er echt allemaal diep in. Het bloed wat nu in stromen over zijn arm liep hielp ook niet echt mee. Ik trok net het laatste stukje uit zijn huid toen hij vroeg o ik bijna klaar was. "Nog even al dat bloed van je lijf poetsen en dan ben je weer helemaal klaar om rond te gaan rennen." Ik pakte een babydoekje en begon eerst maar eens zijn gezicht schoon te poetsen. Dan hadden zijn armen ook even tijd om zelf het bloeden te stelpen. "Je hebt het echt goed gedaan, Antz." zei ik terwijl ik zijn lamamuts even van zijn hoofd trok om ook eronder het bloed weg te poetsen. Ze noemden mij altijd de oudere broer van ons tweeen, en misschien was ik dat ook wel, maar ik zag Anthony zeker niet als mijn ondergeschikte. Ik veegde zijn haar uit zijn nu schone gezicht en zette zijn muts toen weer stevig op zijn hoofd. Daarna pakte ik voorzichtig zijn arm op om die met een schoon doekje ook schoon te maken. Er zat erg veel bloed op, maar als ik keek naar de berg splinters en scherven die uit zijn armen waren gekomen viel het me nog mee.

---

Bowties were never Cooler

Anthony Daniël Puckerman
Ik glimlachte heel klein en keek Aiden met grote ogen aan. Ik kon niets anders zeggen dan dat ik blij was dat het klaar was. Dat ik nog even moest bijkomen, was een ander verhaal. Natrillend, liet ik Aiden mijn gezicht schoonmaken, terwijl mijn handen nog altijd trillen en open op de badrand lagen en ik deze niet wilde bewegen. Ik kneep mijn ogen dicht en bolde mijn wangen automatisch iets, toen het bloed van mijn gezicht werd gepoetst en trok mijn neus even op toen mijn muts werd afgetrokken. Al de wondjes branden nog steeds en het leek wel alsof er telkens opnieuw nog een naald in werd gestoken. Ik knorde tevreden toen mijn muts weer op mijn hoofd zat en opende mijn ogen weer. Met een schuin, beteuterd hoofd keek ik naar hoe Aiden aan mijn arm begon. Het snikken was nog niet helemaal opgehouden, maar dat kwam meer door de naschik. 'Dankje, mitch.' Zei ik stil. Zonder hem liep ik waarschijnlijk de rest van mijn leven met een mok onder mijn huid.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Aidan Jonathan Mitchell
Ik glimlachte toen ik hem tevreden hoorde knorren toen ik zijn muts weer op zijn hoofd zette. Dat ding zat ook onder het bloed en moest eigenlijk in de was, maar ik wist niet of Anthony hem ooit zou wassen. Ik pakte een schoon doekje en begon rustig zijn arm schoon te boenen. Ik glimlachte bij zijn woorden. "Geen probleem, Antz." Ik gooide het bebloedde doekje bij de anderen en pakte een schone voor de rest van zijn arm. Toen zijn ene arm schoon was pakte ik weer een schoon doekje en begon zijn andere arm schoon te maken. Ik was wel blij dat het bloeden was gestopt voor het grootste deel. Ik zuchtte even en pakte nog een doekje om het werkje af te maken waarna ik mijn handen eraan afveegde en opstond. Ik veegde alle scherven en doekjes bij elkaar en deed ze in de prullenbak bij de wc. "Wat wil je gaan doen?" vroeg ik toen ik de wc-bril dicht deed en erop ging zitten. Ik zat met mijn ene enkel op mijn andere knie en mijn ellebogen op mijn knie en enkel. Het kon me weinig schelen, maar in de badkamer blijven zitten was ook nou weer zo wat.

---

Bowties were never Cooler

Aquari schreef:
Navaeh Riley Smith.
Ik wist vrijwel zeker dat ik ging hoesten. Ik had nooit eerder gerookt, en de meesten die voor het eerst roken gingen hoesten, toch?
Hij nam nog een haal en gaf de sigaret aan mij. Ik pakte hem rustig aan en stopte hem tussen mijn lippen. Ik nam een haal en begon vrijwel meteen te hoesten, snel gaf ik hem terug aan Gabriel. Toen ik klaar was met hoesten begon ik keihard te lachen. Het was best wel genant. Af en toe klonk er een hikje door mijn lach. Steken kwamen in mijn buik en snel sloeg ik me armen om mijn buik heen. Het was jaren geleden dat ik gelachen had. Ik probeerde door mijn lach iets te zeggem wat op 'genant' moest lijken.

[Slecht stukje, haha]

Gabriel Simon Collins

Naveah nam de sigaret aan en zette die tussen haar lippen ,waarna ze een haal nam en ze meteen begon te hoesten.
Snel haf ze men sigaret terug en ik keek haar geamuseerd aan ,waarna ik zelf nog een haal mijn sigaret neem. Toen ze stopte met hoesten begon ze te lachen en ik kijk haar met een opgetrokken wenkbrauw verbaasd aan,want ze begon te lachen en af en toe hikte ze erbij. Ze sloeg haar armen om haar buik heen en begon weer verder te lachen ,waarna ze iets zei wat op genant moet lijken en ik grijns even.
"Wauw ,Naveah dat lach t om iets dat is zeldzaam."zeg ik met een grijnsje en kijk even naar mijn sigaret ,nee het was geen joint dus daaraan kan het niet liggen.
"Vond je het zo lekker dat je ervan moest lachen?"vraag ik haar geamuseerd.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

[gefeliciteerd met je broertje. Zal later met de ander reageren denk ik. Want ben nu onderweg naar de diploma uitreiking van me broer. En me mobiel is bijna leeg.]

Anthony Daniël Puckerman
De alcohol die in de schoonmaakdoekjes zat prikten redelijk, maar was niets vergeleken met net. Ik schudden even met mijn armen toen Aiden klaar was en begon met opruimen. Bang dat ze er elk moment af konden vallen, want dat voelde wel zo aan. Beteuterd keek ik naar mijn kapotte huid en moest ik mezelf inhouden er niet aan te gaan zitten. Aiden ging op de wc-bril zitten en vroeg wat we gingen doen. Langzaam haalde ik mijn schouders op. Ik fronste mijn wenkbrauwen terwijl ik nadacht en stak plots mijn vinger uit als teken dat ik het wist. 'Hond.' Hoopvol keek ik Aiden aan, als een kind dat op kerstochtend voor de kerstboom zat en hoopten dat al de cadeautjes eronder lagen die hij gewenst had. Ik wilde het zo graag.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

[gefeliciteerd met je broer ]

---

Bowties were never Cooler

Aidan Jonathan Mitchell
Ik hield mijn oog op Anthony. Als hij zou beginnen te krabben zou ik hem wel stoppen. Die wondjes moesten helen, anders kon hij er hele lelijke littekens aan overhouden. Ook was ik benieuwt wat hij zou kiezen om te gaan doen. Misschien konden we gaan voetballen in de hal of iets anders gezelligs. Maar wat...? Ik schrok op uit gedachten toen hij zijn vinger naar voren stak. Ik glimlachte bij zijn woorden. "Is goed. We gaan wel naar Cole." Ik wist dat we het gesticht niet uit mochten, maar via de website van de SPCA kon je alle honden in het asiel bekijken en ook hun karakter zien. Hopelijk mochten we een hond als huisdier. Achter hadden we een soort kooi waarin we naar buiten konden en dan zouden we hem of haar ook kunnen uitlaten in het stukje omkooide tuin en we zouden de hond trucjes kunnen leren. Het zou ook goed zijn voor Antz' vertrouwen en zelfvertrouwen. Ik tilde hem voorzichtig uit de badkuip en zette hem op zijn voeten op de grond. "Kom je?" vroeg ik terwijl ik de deur van het slot draaide.

---

Bowties were never Cooler

Anthony Daniël Puckerman
Met grote onschuldige ogen keek ik Aiden aan en ik giebelde zachtjes toen hij opschok uit zijn gedachte. Met de rug van mijn hand wreef ik in mijn ogen, die meteen oplichten toen hij instemde. Ondanks dat ik de antwoord van cole eigenlijk al wist, had ik toch hoop. Gewoon omdat ik het zo graag wilde. Ik kneep mijn handen samen tegen de jeuk, maar dat deed enkel pijn. Ik liet me uit het bad tillen en trippelde even heen en weer toen mijn blote voeten met de kouden tegels in aanraking kwamen. 'Kom je?' Ik knikte snel en greep iets te enthousiast de deurklink beet. De druk branden na op mijn kapotte huid en meteen trok ik mijn hand los. Zielig ging ik ermee over het zachte dons van mijn muts, maar zelfs dat voelde niet prettig, omdat de korte haartjes in de wondjes prikten. Het zat ook niet mee ook. Misschien moest ik mijn handen maar gewoon helemaal verbinden. Maar tot
Zover moest Aiden de deur maar gewoon opendoen.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Navaeh Riley Smith.
"Wauw, Navaeh dat lacht om iets dat is zeldzaam," zei Gabriel met een grijnsje en keek naar zijn sigaret. Kort hikte ik nog na en ga tegen de koude muur aan leunen. "Vond je het zo lekker dat je ervan moest lachen?" vroeg hij geamuseerd. Wild begon ik mijn hoofd te schudden, "Verre van dat, walgelijk." Hikte ik nog zachtjes na. Ik vond het echt vies, snap niet dat mensen het lekker vonden. Een koude windvlaag kwam opeens de gang in waardoor een rilling over mijn rug liep. Alsof je in een koeling stapt. Ik draaide mijn lichaam naar Gabriel toe en liet mijn ogen zijn gezicht scannen.

[ bericht aangepast op 26 juni 2013 - 23:41 ]

---

But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.

Aidan Jonathan Mitchell
Ik zag hem helemaal oplichten toen ik het over naar Cole gaan had. Waarschijnlijk zou het toch niet gebeuren. Een hond in een gesloten gesticht, zag je het zelf al gebeuren? Toch was er een klein deel van me die wel hoop had. Misschien kwam het omdat ik door Anthony's entausiasme zelf ook helemaal druk en raar werd van vrolijkheid en hoop. Ik tilde hem uit de badkuip en draaide de deur van het slot. Nog voor ik die kon openen had hij de deurklink al vast. Toch trok hij zijn hand nog geen seconde later terug alsof de klink wit heet gloeide. Misschien moesten we ook maar wat verband halen voor zijn handen, want dit was niet erg practisch. Ik hield de deur voor hem open met een vrolijke glimlach op mijn gezicht. Dit was echt heel anders dan mijn psychopaten grijns. Zo zag ik er echt weer uit als de vrolijke jongen op de militaire academie en op de baisischool. Mijn haar was alleen nog vrij vettig, maar als ik straks gedouched had was dat ook weer zacht en pluizig. Ik keek de gang door. Er was niemand. Zo erg vond ik dat niet. Ik kon het niet altijd even goed vinden met de anderen, op Antz na dan.

---

Bowties were never Cooler

Anthony Daniël Puckerman
Als een klein kind dat voor het eerst een ijsje zou krijgen, zo enthousiast was ik. Terwijl de kans miniem was, dat we werkelijk een hond zouden krijgen. Eigenlijk was het gewoon stom dat we het überhaupt gingen vragen. Tenminste, Aiden moest het vragen, want de kans dat ik iets zou zeggen tegen cole was nog kleiner, dan dat we een hond zouden krijgen. Als hij maar niet wist hoe ik me vandaag gedragen had. Eerst de inzinking met het mes en daarna met de nieuweling. Hij zou me wat doen. Aan de andere kant. Dit was de slechtste instelling ooit. Toen ik nog in de gesloten inrichting zat, mocht je niet eens vrij rondlopen en liep overal bewaking en werd je heel de dag door gefilmt. En waar waren de bewakers hier? De bewaker die me vanaf vanochtend in de gaten had moeten houden, vanwege het messen incident, had ik niet meer gezien. Ik had Crea aaarschijnlijk gemist en niemand die me was komen zoeken. Ze lieten die nieuwelingen gewoon los tussen de leeuwen lopen. En dan zeide ze dat wij gek waren. Ik trippelde de gangen door, die verlaten waren, naar Cole zijn kantoor.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Gabriel Simon Collins

Naveah hikte kort na en leunde dan tegen de muur. Toen ik haar die vraag stelde ,schudde ze wild haar hoofd ,waardoor haar lokken voor haar gezicht vielen.
"Verre van dat, walgelijk." zei ze en ik grinnikte even. "Waarom lach je dan zo ,ik bedoel ik heb je nog nooit zien lachen?"vraag ik haar dan en kijk haar fronsend aan. Ik strijk even de plukken haar uit der gezicht en neem nog een haal van mijn peuk ,die ik dan op de grond gooi.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

[Iemand voor Louis? ]

---

"Family don’t end in blood”