[RPG] the last airbender | the new legend | rpg topic. - Speeltopics

Hier is het RPG Topic! Zet het wel zo boven je post neer:

Naam - element - plaats - gevoel

May StarClan light your path.

Rosanne Nivandë Shinerwood, niet stuurder, Bos vlakbij het Aarderijk.

Ik hoorde voetstappen, zware voetstappen. Dit kwam niet van één persoon, maar van meerdere, een groep. "Tristitiam, ga kijken of het rovers zijn. Ik verwacht je binnen 2 minuten terug." Na dat ik dat gefluisterd had in Tristitiams oor vloog hij weg, wat een prachtdier was het toch. Ondertussen klom ik van tak naar tak om de groep mensen die daar stonden beter te kunnen zien. "Hmh, dwazen. Ze hebben waarschijnlijk niet naar de waarschuwingen van de dorpelingen gehoord." Mompelde ik in mezelf, terwijl ik wist dat ik toch geen antwoord terug krijg. Ik floot op een lage toon en stak mijn hand in de lucht, zodat Tristitiam daar rustig op kon landen. Hij piepte paar dingen, maar het was dus duidelijk genoeg voor mij dat het rovers waren. Ik knikte en gaf een aai over zijn kop, daarna vloog hij weg om te jagen voor zichzelf. Ik trok snel mijn boog van mijn rug en pakte voorzichtig een pijl uit mijn koker. Ik richtte op een man met een lange capé en gouden kettingen. Ik trok de pijl, die ik op mijn pees geplaatst had, naar achter en ik had mijn adem ingehouden. Ik liet de pees los en de pijl zat binnen één seconde recht in de keel van de man. De rest van de groep raakte in paniek en keek alle kanten op, wat toch geen zin had. Ik pakte snel een setje werpmessen uit mijn houder die om mijn been zat en worp deze met volle kracht richten de handje vol rovers die daar nog over waren. Deze raakte ze in hun borst, vlakbij hun hart. De laatste rover die overbleef keek met grote ogen rond en bibberde als een kind in de winternacht, zonder deken, zonder huis en zonder goede kleding tegen de kou. Het deed me denken aan vroeger. Ik ontwaakte snel uit mijn trans en sprong uit de dikke eikenboom. De rover pakte uit angst zijn dolk uit zijn schede die om zijn riem zat. Een gemene glimlach sierde mijn lippen, terwijl ik hem aankeek. De man stond in een houding wat blijkbaar voor hem een vechthouding was. Ik trok mijn 2 kleine zwaarden uit me schede die op mijn rug gevestigd was. Ik keek hem uitdagend aan, en nam een kleine spint naar met toe. Ik trok een zwaard een beetje omhoog en met een vloeiende beweging hakte in zijn hoofd eraf. Ik keek trost naar alle dode rovers. "Wat een dwazen, achja, ik kan me beter voorbereiden voor de volgende groep." Dit zei ik kalm terwijl ik mijn werpmessen terug uit de lijken haalde.



[Als er iets niet goed ik moet je het maar melden. ]

[ bericht aangepast op 30 juni 2013 - 13:45 ]

Aryanta - Vuur - Vlakbij de Avatar, bij het meer in het bos - Nieuwsgierig
Ik was nu al meer dan drie dagen aan het lopen, en mijn proviand raakte langzaam op. Ik zocht naar een grote stad, die ook nu, waarschijnlijk nog eens drie dagen lopen zou zijn. Kortom: Het liep helemaal fout, en ik kon geen kant meer op. De eenzaamheid was het ergste: Ik floot een deuntje, zong een liedje, bedacht soms een heel spel. Maar na een dag is het niet leuk meer, is het stil en zijn de bossen omsluitend. Ik probeerde mijn rugzak te doorzoeken op een sprankje hoop. Een half brood, vier appels, twee flessen water, nog twee légé flessen water en een stuk touw. Gelukkig had ik de flessen onderweg kunnen vullen, en was water tekort niet hetgeen wat mij bezig hield. Ineens vloog er een grote schaduw over me heen, en de bossen ruisten door de wind. Ergens anders hoorde ik een klap, gevolgd door het onrustige gegolf van water. Ik rende erheen, en zag al gauw water schitteren. Er in lag een grote bizon, met een meisje erop. Ik zag haar flauwvallen.
Ik rende erheen, bang voor wat ik aan zou treffen. Ik aaide de snuit van de bizon kort, die me niets aan leek te willen doen, maar rende toen naar het meisje. Ik waadde door het water, en stond al tot mijn middel in het water, toen ik het meisje van de bizon af kon trekken. Ze was er niet geweldig aan toe, maar haar gezicht kende ik vaagjes. Langzaam sprenkelde ik water over haar lippen.

Tijd voor koffie.

Katja Erica Edwards - Avatar - Bij een meer in het bos - in de war
Als ik mijn ogen open zie ik een meisje en ik ga gelijk rechtop staan in het koude meer. Het was een vuurstuurder. Ik zag het aan haar kleren. Wat deed ze hier? Mij vangen waarschijnlijk.. Oké, niet alle vuurstuurders zijn slecht maar toch. En wat deed ze in de waterstam?
'Hoi,' zei ik vrolijk, geen idee waarom. Ik was twee dagen op weg, uitgehongerd en dit was een vuurnatie meisje, ik hoor mezelf te beschermen en zo.
'Ik ben Katja, wie ben jij?' vroeg ik nieuwsgierig. 'En jij bent toch een vuurstuurder? Wat doe je dan bij de waterstam? Ben je hier om mij te vangen?' ik kon het niet helpen en stelde veel vragen. Nu maar antwoorden, dacht ik.

May StarClan light your path.

Monique "Moon" Greylake || Water
Ik gleed over het ijs heen naar de rand van het bos, waar ik net nog een meisje had zien lopen. Ik klom een van de bomen in die aan de rand van het bos stonden, en ik keek gefasineerd toe. Het meisje wat ik net had zien lopen zeulde een figuur van een gigantische luchtbizon af. Ik sprong uit de boom en bevroor het water als een soort pad, om me erover te begeven naar de twee figuren. "Oi!" riep ik. Doormiddel van watersturing was ik al snel bij de meisjes. "Wat is er gebeurd?" vroeg ik sceptisch aan degene die niet bewusteloos was. Nu zag ik dat de andere ook begon bij te komen, en allemaal ze vuurde allemaal vragen af op het meisje wat dus waarschijnlijk een vuurstuurder was. Ze had het over dat ze haar kwamen vangen. Toen pas zag ik de pijlen op de hoofd van Katja. "Je bent toch niet..." ik keek haar verbaasd aan.

[ bericht aangepast op 30 juni 2013 - 17:27 ]

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

[Oh haha. Ik zal het aanpassen.]

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

Katja Erica Edwards - Avatar - Waterstam - Nieuwsgierig
Er kwam nog een meisje aan. Dit keer wel een waterstuurder. Ik kwam het water uit en aaide mijn bizon over zijn neus. Hij was uitgehongerd, dat arme beest.
''Je bent toch niet...'' zei het waterstam meisje. ''Wat?'' vroeg ik. Maar ze zag mijn pijlen. Ik kon niet liegen, ook al zou ik nu wel willen dat ik loog.
'Een luchtstuurder.. en de Avatar..' dat laatste voegde ik er zachtjes achter aan. Ik keek naar de vuurstuurster, die nog geen antwoord had gegeven op mijn vragen. 'En wie ben jij eigenlijks?' vroeg ik aan het waterstam meisje.

May StarClan light your path.

Monique "Moon" Greylake.
"Een luchtstuurder... En de avatar." dat laatste was slechts een fluistering. Ik knikte ter bevestiging. "Ik had al zo'n vermoeden." mompelde ik. "En wie ben jij eigenlijks?" Ik trok mijn wenkbrauwen op. Ze was wel rechtdoorzee. "Ik ben Moon." zei ik kortaf. Ik legde mijn vingers in mijn mond en floot. Na een tijdje kwam ze het bos uitgestormd. "Yuckachi!" riep ik blij, terwijl het dier mijn jas likte. "En dit is Yuckachi." ik aai haar over haar hals. "Kan je bizon nog vliegen, of denk je dat hij te moe is?" vraag ik dan. Ik bestuudeerde haar luchtbizon, en kwam tot de conclusie dat het laatste zeker het geval was. Hij zag er uigehongerd en uitgeput uit. "Als hij het water uit kan komen, kan hij Yuckachi volgen naar ons dorp. Daar moeten we genoeg spul hebben om hem op te lappen." Yuckachi maakte een geluid om te bevestigen dat hij zijn taak begrepen had.

[Je hebt in de regels staan dat er minimaal vijf volle regels geschreven moeten worden, maar daar hou je je zelf niet aan.]

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

Katja Erica Edwards- Avatar - waterstam - nieuwsgierig.

'Een luchtstuurder..En de avatar. Ik had al zo vermoeden.' mompelde het waterstammeisje, wie zich voorstelde met 'Ik ben Moon.'
Ze floot en er kwam een hert-achtige beest aan lopen. 'Yuckachi!' riep ze blij. 'En dit is Yuckachi,' vertelde ze. 'Kan je bizon nog vliegen of denk je dat hij te moe is?' vroeg Moon. Ik keek naar mijn bizon. Hij vloog al twee dagen zonder te eten of drinken. Maar hij had wel nu net in het ondieppe water geslapen.
'Vliegen niet maar lopen of zwemmen misschien nog wel,' antwoorde ik. 'We vlogen ook al twee dagen zonder te rusten of te eten.' Net als ik wil vragen waarom ze het vraagt zegt Moon 'Als hij het water uit kan komen, kan hij Yukachi volgen naar ons dorp. Daar moeten we genoeg spul hebben om hem op te lappen.' Ik knik en maak Arrow voorzichtig wakker. 'Arrow,' fluister ik 'Kun je het water uit komen? Dan volgen we Yuckachi en Moon naar het dorp, daar hebben ze misschien wel eten en een slaapplek waar je niet bijna bevriest. Hij maakt een geluid en opent zijn ogen en klimt het water uit.
'Is het ver weg?' vroeg ik.

May StarClan light your path.

Rosanne Nivandë Shinerwood, niet stuurder, onderweg naar de Waterstam.

Overal door het bos hingen posters van de Avatar, een luchtmeester. Ik probeerde elke keer als ik een poster zag die kapot te scheuren, maar het waren te veel.
Ik sprong van boom naar boom in een haastig tempo, natuurlijk moest ik wel uitkijken naar welke tak ik sprong. "Ik wil die Avatar wel eens zien.." Mompelde ik terwijl ik naar een andere tak sprong, gevolgd in de lucht door Tristitiam, mijn zwarte valk. Ik wist welke kant ik op moest, richting de waterstam. Mijn reis zal zeker nog een paar dagen duren maar als ik dit tempo vol houd, zal het zeker binnen één dag lukken want ik was niet ver weg van de Waterstam. Ik sprong verder naar een andere tak, en zag uit mijn ooghoek weer een poster van de Avatar. Ik stopte even en keek nog goed naar de poster waar op stond ;
GEZOCHT : AVATAR. LAATST GEZIEN RICHTING DE WATERSTAM. Ik keek nog goed naar de schets van haar die eronder stond. "Wat willen ze nou met dat mens." Zei ik tegen mezelf terwijl ik omhoog in een boom klom. Toen ik hoog in de dikke, grote eik geklommen was had ik uitzicht op het bos, en ik zag de zee. "Nog even, en we zijn er." Mompelde ik tegen Tristitiam, die een geluidje leek te maken het het goed is. Voorzichtig klom ik uit de boom en nam een sprint veder. Ik trok mijn neus op en ik rook de geur van zeewater.

[ bericht aangepast op 30 juni 2013 - 18:24 ]

Aryanta - Vuur - Vlakbij de Avatar, bij het meer in het bos - Nieuwsgierig
Ik knik, op de vraag of ik een vuurmeester bent, maar ik probeer snel antwoord te geven op de vragen die ze me stelt. "Nee, ik wil je echt niet vangen, ik.. Loop hier, gewoon, denk ik-" Maar dan komt er een nieuw meisje ten tonele. Al snel raakt de 'Avatar' in gesprek met een nieuw meisje dat nadert. Ze lijkt van de waterstam af te komen. Al snel wordt duidelijk dat we naar de waterstam gaan, om de luchtbizon op te laten knappen. Het dier intrigeert me, maar ik voel me op een zekere manier aangetrokken tot dit mystieke wezen. Maar dat we naar de waterstam gaan, bezorgt me een hol gevoel. "Ik ben niet welkom, denk ik, of wel?" Vraag ik, aan de waterstuurder, terwijl we al richting het dorp lopen.
Op meerdere plekken ben ik al weggejaagd vanwege mijn sturingselement. Uitgejoeld, uitgelachen, bekogeld, en ga zo maar door. Zelfs toen ik een enkeling gered had, viel ik niet in de goede aarde. Ik deed niemand kwaad, zelfs het tegenovergestelde. Ik kijk naar de grond, en wacht een antwoord af van de watermeester.

{Ik heb hem even aangepast}

[ bericht aangepast op 30 juni 2013 - 19:50 ]

Tijd voor koffie.

Moon Greylake || Water || Op weg naar het dorp || Zelfverzekerd.
"Is het ver weg?" Ik schudde mijn hoofd. "Ik ben niet welkom, denk ik, of wel?" vroeg het vuurmeisje aan me. Ik lachtte kort, tot ik me besefte dat dat niet heel beleeft was. Snel sloot ik mijn mond. "Je bent wel welkom. Ik ben een van de betere waterstuurders van onze stam. Als ik je vertrouw, doet het volk dat ook wel." De rest van de tocht brachten we zwijgend door. Toen we na ongeveer een uur lopen er eindelijk waren, stuurde ik mijn boot uit de geul en zette deze zo neer zodat we in konden stappen. "Arrow kan achter ons aan zwemmen." zei ik kortaf. Toen iedereen ingestapt was, stuurde ik de boot naar de grote ijspoort. Een deel ervan zakte het water in dankzij mij, zodat we rustig verder konden varen.

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

Katja Erica Edwards - Avatar - Op weg naar het dorp -nieuwsgierig

Moon schudde haar hoofd op mijn vraag. De vuurstuurder had ook antwoord gegeven op mijn vragen. ''Ik ben niet welkom denk ik, of wel?' vroeg het vuurmeisje. Moon lachtte kort, en zei toen dat ze welkom was. Na een tijd lopen kwamen we aan bij de boot, ''Arrow kan achter ons aanzwemmen,'' zei Moon. Ze was heel kortaf. Op de boot keek ik de hele tijd of Arrow ons wel volgde. Het was mijn bizon. Hij was zijn hele leven bij me, en ik lette dus goed op hem. Onder tussen dacht ik na. Ik moest toch echt ooit de oorlog beeindigen. Ik zuchtte. Het was moeilijk. Misschien kon ik beter eerst beginnen met leren water sturen. In het dorp was het vast niet zo moeilijk een waterstuurleraar te vinden. Toen stopte de boot.

May StarClan light your path.

[ waar kan Syo inspringen?]

Yeah, and people in hell want Slurpees.

[Misschien op het strand waar ik ben. Ik ben onderweg naar de waterstam.]

Ik liet me vallen in het zand. Uit mijn tas haalde ik een stuk brood uit en nam hier een grote hap van. Ik klikte mijn waterbuidel van mijn riem en nam rustig een slok water en klikte het weer terug aan mijn riem. In mijn gedachte was ik druk bezig met wat ik dalijk zal doen als ik de Avatar gezien heb. Vriendschap sluiten en haar helpen, of toch gevangen nemen en geld vragen bij de Vuurnatie. Natuurlijk kon ik het ook makkelijker vergelijken; Vrede of geld. Ik nam nog een paar happen van het brood en deed de laatste stuk terug in mijn buidel, voor later. Ik liep met grote stappen naar een kleine berg van keien. Er was een soort grot, waar ik mijn kano in verstopt had. Ik sleepte mijn kano voorzichtig uit de grot en duwde deze naar het water en pakte de peddel uit de boot. Ik keek snel of ik alles had voor ik vertrok. Ik stapte uiteindelijk in de kano en peddelde rustig richting de waterstam.