Rol: Overig
Naam: Gabriella Christine Vaughn.
Leeftijd: 21
Geslacht: Vrouw
Uiterlijk mét foto: klik
Gabriella heeft van zichzelf erg donker haar, het loopt golvend langs haar gezicht naar beneden toe en komt ongeveer tot aan haar borst. Vroeger knipte ze het vaak af maar ze waardeert lang haar steeds meer en meer. Ze heeft het ranke figuur van haar moeder geerfd maar de juiste vormen ontbreken er niet aan. Haar broer vind het dan ook niet fijn als ze eens een wat uitdagender setje kleren aan heeft. Hij is daarin nogal beschermend. Ze heeft grote, speelse ogen waar vaak een twinkeling in te zien is. De kleur is lichtgroen met een donkergroen randje. Haar gezicht is smal, haar handen en voeten iets aan de kleine kant, maar voor de rest past het allemaal.
Innerlijk: Gabriella is van zichzelf een verstandige jongedame, maar ze laat het niet altijd zien. Omdat ze vaak door haar vrienden wordt beïnvloed om allerlei dingen te doen, is het beeld wat je van haar op het eerste oog krijgt niet altijd even snugger. Maar als je haar beter leert kennen zal je merken dat dat ook heel anders kan liggen. Ze heeft haar naieviteit maar ook zeker haar sterke kanten. Net als haar broer probeert ze altijd goed voor anderen te zorgen, maar ze geeft het al snel op als iets haar niet zint. Als ze niet willen, pech gehad.
Over het algemeen is ze een vrolijke meid met haar mindere kanten. Maar wie heeft dat nu niet?
Geschiedenis: In tegenstelling tot haar broer, heeft Gabriella niets met het opgraven van dode dingen. Wat geweest is, is geweest en daar wil ze het graag bij laten. Als je je met het verleden gaat bemoeien dan komt het op den duur niet goed. Maar omdat haar broer er zo gek van was en nog steeds is , heeft ze er mee leren leven.
Als klein meisje was zijzelf al aardig bedreven in tekenen, fotograferen en bezig zijn met muziek. In die wereld heeft ze dan ook haar meeste vrienden gevonden. Populair was ze niet, maar het was tevens niet zo dat mensen haar niet zagen staan. Als ‘laatkomer’ in de familie had ze wel een streepje voor. Iedereen vond haar altijd geweldig. Maar ook voor haar veranderden dingen zodra hun ouders kwamen te overlijden.
Het verhuizen vond ze geen groot punt, maar ze had er wel moeite mee dat haar vrienden achter bleven. Ze moest op een andere plek haar hele sociale leven overnieuw opbouwen. En dat ging haar niet zo makkelijk af als ze had gedacht.
Toch heeft ze het voor elkaar gekregen.
Na haar middelbare school ging ze naar de kunstacademie, waar ze verschillende richtingen volgde. Volgens haar leraren had ze zeer zeker talent, maar dan moest ze er wel mee blijven oefenen. Dat is dan ook wat ze doet. Maar nu ze mee gaat met haar broer, is het soms wat lastig om er tijd voor te vinden. Toch blijft ze er elke minuut van de dag mee bezig, meestal dan. ze kan wel van andere dingen genieten en ze is niet bepaald carrière gericht.
Waarom meegegaan naar Mexico? (geld alleen voor overig) : Gabriella is mee gegaan met haar broer naar Mexico omdat hij het enige stukje familie is dat ze nog over heeft. Daarnaast kon ze het niet aanzien dat hij helemaal alleen naar een vreemd land zou gaan. Hoe stoer en koppig hij ook mag zijn, zij weet dat er een heel ander persoon achter kan zitten. Ze is er voor steun, mocht het moeilijk gaan worden.
Gelooft wel/niet in de legende : Eigenlijk is ze een beetje neutraal over de legende. Meestal moet ze het eerst zien voor ze het moet geloven. Het kon best zijn dat er zoiets bestond, maar tot ze zekerheid heeft blijft ze eraan twijfelen. Het kon immers altijd maar een verhaaltje zijn wat iemand had bedacht.
Extra: Door foute keuzes die ze in het leven heeft gemaakt heeft ze zichzelf al heel vaak in de problemen gewerkt. Meestal kon ze zichzelf daar wel uit halen, maar er waren momenten waarop ze zo diep was gezakt dat ze het niet alleen af kon, daardoor heeft ze een beetje last van onzekerheid.
Rol: Groepsleider
Naam: Andrew Christopher Vaughn.
Leeftijd: 28
Geslacht: Man
Uiterlijk mét foto:klik
Andrew heeft van zichzelf een bos woest bruin haar wat nooit goed wil zitten. Hoe vaak hij het ook kamt, of goed probeert te doen, het ziet er altijd uit alsof hij net uit bed is gekomen. Dat gecombineerd met zijn stoppelige kaak geeft hem wel een aantrekkelijke uitstraling. Hijzelf vind meer dat hij eruit ziet als een barbaar uit de negentiende eeuw, maar zijn opvattingen over uiterlijke verschijningen zijn heel luchtig. Zijn ogen stralen altijd warmte en vriendelijkheid uit. Ze zijn donkergroen van kleur met lichte stipjes. Hij heeft een mooie lach en witte tanden die over de jaren niet scheef zijn gaan staan. Zijn postuur is wat ruig, net zoals hij zelf ook is. Hij heeft grote handen, brede schouders en een goed gevormde romp. Toch weet hij hoe hij voorzichtig met dingen om moet gaan, dat kost hem nauwelijks moeite.
Innerlijk: Van zichzelf is Andrew een erg serieus persoon. Werk is belangrijk, en wat daarbuiten ligt gaat hem niet zoveel meer aan. voor zijn werk moet hij immers toch veel reizen. Alleen in vertrouwde omgeving durft hij iets van zichzelf te laten zien. Soms kan hij gewoon erg slecht wennen aan een nieuwe situatie maar mede door zijn wat ingewikkelde verleden wil het ook iets slecht. Hij weet wanneer hij het bij het juiste end heeft maar ook als hij iets niet helemaal goed heeft durft hij daar wel voor uit te komen. Hij is nogal eerlijk. Soms te eerlijk als hij zijn vrienden mag geloven. Niet alle mensen kunnen dat goed hebben, maar als hij recht voor zijn raap wil zijn dan was hij dat. Over de jaren is hij wel iets bitter geworden op het vlak van liefde tonen aan een ander. Het gaat hem simpelweg iets moeilijker af nu hij zoveel heeft door gemaakt. Gevoel is toch niet zijn sterke punt, maar hij doet zijn best om stukje bij beetje te ontdooien in de buurt van anderen.
Wat bij hem wel voorop staat is de zorg voor anderen. Wat je in eerste instantie niet van een man zou verwachten, maar toch was het bij hem wel van toepassing. Als er iets belangrijk is voor hem, dan is het wel dat iedereen zich fijn en op zijn plek voelt.
Wel is het zo dat als hij na een paar pogingen alleen maar negatieve reacties krijgt, dat de mensen het maar uit kunnen zoeken. Er zijn momenten bij waarop hij heel wispelturig kan zijn. Over het algemeen is zijn karakter vriendelijk, als een grote teddybeer. Maar als iemand bij hem op het foute lijstje komt te staan, dan is het zeker dat hij kil en afstandelijk word.
Als Andrew ergens niet tegen kan, dan is het wel als mensen liegen of zich anders voordoen dat ze zijn. Jezelf zijn is nog altijd het belangrijkst, er zijn immers al meer dan genoeg andere mensen.
Geschiedenis: Al vanaf kleins af aan is Andrew gericht op het ontdekken van lang verloren dingen. In de grote tuin van zijn ouderlijk huis groef hij op elk vrij plekje een gat om te kijken wat zich in de aarde verschool. Zijn ouders moesten hem soms letterlijk weg trekken voor er niets meer van hun tuin over bleef.
Hij is opgegroeid in een degelijk gezin waar het heel erg belangrijk was dat je goed was voor anderen. Zulke dingen stonden voorop. Zijn ouders deden veel aan goede doelen en hadden er zelf ook een paar. Maar alles veranderde op het moment dat hij zestien jaar werd. Hij werd met beide benen hard op de wereld terug gezet toen zijn ouders omkwamen bij een vliegtuig ongeluk.
Vanaf dat punt was het gedaan met het rustige, vrije leven waarin hij alles had wat iemand zich maar kon wensen. Hij moest zijn vrienden gedag zeggen en vertrok samen met zijn zusje naar een oom en tante die aan de andere kant van het land woonden. Daar moesten ze verder gaan met hun leven, maar dat is soms gemakkelijker gezegd dan gedaan. Andrew kon zichzelf moeilijk aanpassen, waardoor hij al snel met de nek aangekeken werd. Pas nadat hij de middelbare school had afgerond en eindelijk kon doen waar voor hij geboren was, leerde hij de juiste mensen kennen. Zijn passie voor het avontuur en het onbekende zijn nog steeds niet dood, en dat heeft hem uiteindelijk naar Mexico geleid, hij staat te popelen om de leiding op zich te nemen voor dit avontuur.
Gelooft wel/niet in de legende : Net als zijn zus is het voor hem ook van toepassing dat hij eerst iets moet zien voor hij het wil geloven. Dat heeft hij ook met dingen als ‘god’ of ‘de hel’ want zolang niemand er is geweest en terug komt met een verslag, is de kans groot dat het simpelweg niet bestaat. Ondanks zijn ideeen over dit alles vind hij het wel een erg triest doch mooi verhaal waar hij graag nader onderzoek naar wil doen. Wie zegt immers dat ze inderdaad niet hadden bestaan? Wellicht was er juist wel zo’n verhaal. Zo’n legende. Maar of er echt een geest is. Dat is nog maar de vraag.
Extra: Sinds zijn ouders zijn overleden, heeft hij de zorg voor zijn jongere zusje op genomen. Hun band is daardoor erg sterk en hij is erg beschermend tegenover haar waardoor hij zelf nog wel eens vergeet om goed voor zichzelf te zorgen. Men moet hem daar meestal op wijzen maar hij neemt het luchtig op. Zolang hij zijn hygiëne goed houdt, is er immers niets aan de hand. Daarnaast heeft hij een tatoeage op zijn rug.
[ bericht aangepast op 11 juni 2013 - 21:14 ]
The woods are lovely, dark and deep. But I have promises to keep, and miles to go before I sleep.
