Blake Field Fantasy High School | RPG - Speeltopics

Ooit was de wereld vol met verschillende soorten wezens, er zijn altijd al magiërs en andere varianten geweest en dit geld ook voor stuurders. De mensen hebben er echter nooit mee te maken gehad omdat de stuurders te veel op normale mensen lijken. De stuurders hebben zich eeuwenlang verborgen gehouden voor de mens door een eigen stad op aarde te creeëren, alleen de andere mythische wezens wisten hiervan. Omdat er alleen maar stuurders in de stad woonden heeft nooit iemand de stad over kunnen nemen. Maar na een groot gevecht waren er nog maar een honderdtal aan stuurders over, ze besloten zich te verspreiden over de wereld, en hun stuurdersidentiteit te laten varen. De stad ligt dus nog ergens in de bossen. Er zijn ondertussen al honderden generaties aan stuurders geweest, maar er is niemand geweest die de stad ooit nog heeft teruggevonden, aangezien deze alleen zichtbaar is voor stuurders die dingen onzichtbaar kunnen maken of helder kunnen zien. De stuurders denken echter dat de stad in de buurt van Blake Field High ligt. Er zijn al honderden stuurders naar op zoek geweest, maar niemand is ooit levend teruggekomen van deze queeste, en heeft dus het verhaal door kunnen vertellen. Het is dan ook geen geheim dat de stuurders de hoop op de oude stad sinds een paar jaar hebben laten varen. Er zijn weer veel jonge stuurders, en dit heeft een groot voordeel, want hiermee kunnen de oude stuurders een bevolking creeëren die net zo groot was als de oude, en met deze bevolking een nieuwe stad maken, waar ze weer in vrede kunnen leven.

Er zijn verschillende personages in de school:
Het Schoolhoofd, Araelia Nods, Leven en Emotie.
De Conciërge, Marvin Conrad, Verschijnselen en Levitatie.
De Bibliothecaresse, Larenta Bardou, Muziek en Geluid.
De Bibliothecaris, Louis Fenri, Helderwaarnemend.
Leraar Krachten, Taylor Barakat, Verschijnselen en Levitatie.
Leraar Verdediging, Duncan Anderson, Onzichtbaarheid en Gedaanteverwisseling.
Leraar Aanvallen, Davis Brown, Vuur en Warmte.

---

Regels:
- Géén one-liners.
- Geen perfecte personages.
- Houd het realistisch, voor zover dat kan in een fantasy-RPG, haha.
- Off-topic in quotes.
- Meld het als je langere tijd offline bent (hele dagen).

---

Leerlingen:

Lucht en Wind

Aarde en Flora

Patch Dave Di Lorenzo - Winterwolves

Water en IJs

Vuur en Warmte

Ricardo Drake Aiden Haglesbury - x Destine

Muziek en Geluid

June Alison Morrinson - Sourire
Mo Montrose - Cheesburger

Leven en Emotie

Verschijnselen en Levitatie

Angela "Angel" Raven Moore - Winterwolves

Energie en Tijd

Zurie Pricilla Wilde - Rider

Helderwaarnemend

Tyler Jay Valentino - Malino

Beeld en Gedachte

Chloedette "Chloe" Libby Morgan - AppleBottom
Alyson Rose Valentino - Malino

Onzichtbaarheid en Gedaanteverwisseling

Aimée Yara Bennett - Erestor

[ bericht aangepast op 20 mei 2013 - 12:05 ]

Drake

Ik zwaaide het achterportier open en stapte uit de zwarte Jaguar van mijn oom. Vanaf hier zou ik moeten lopen. "Dag oom Nick." begroette ik de mijn oom, waarna ik het portier weer dichtsloeg. Ik liep naar de achterkant van de auto en gooide de klep van de kofferbak open. Ik pakte mijn koffer en weekeindtas eruit en zette ze beiden op de grond, en sloeg de klep dicht. Het duurde niet gauw voordat de auto in beweging kwam en ik achter werd gelaten in een wolk van uitlaatgassen. "Daar zijn we dan.." mompelde ik met dat ik me omkeerde en naar het lange bospad keek wat voor me lag uitgestrekt, aan het einde van dit bospad lag Blake Field High School, de plek waar ik dit jaar voor de derde keer mijn schooljaar door zou brengen.

[Mijn topics, ik reageer wel pas vanavond waarschijnlijk :')]

---

The artist is the kid that survived.

June Alison Morrinson.

Mijn vingers tikte op het dashbord mee met het ritme. Ik keek mijn beste vriend aan. 'Sorry-' zei ik maar voor dat ik mijn zin af kon maken voegde hij er aan toe: 'Automatisme, jaja, ik weet het.'. Ik bloosde licht en keek uit het raam. Het grootte gebouw naderde. 'Spannend?' vroeg hij me. 'Mmmm, neh, niet echt.' zei ik en ik keek hem aan. Jake is al jaren mijn beste vriend. Hij begreep me al geen ander. Ik kende hem al van de lagere school. 'Zo, we zijn er.' zei hij toen we bij het bos pad stonden. Ik glimlachte en stapte uit. Jake stapte ook uit en deed de achterklep open. Ik pakte mijn gitaartas eruit en deed hem om mijn schouders. Hij haalde mijn twee koffers voor mij eruit en zette ze op de grond. 'Nou, veel plezier dan.' zei hij wat ongemakkelijk. Ik lachte even. 'Je red het wel zonder mij.' zei ik en hij nam me in een omhelzing. Ik knuffelde terug en drukte een kus op zijn wang. 'Bedankt voor het brengen.' zei ik en we lieten elkaar los. 'Graag gedaan' antwoorde hij en ik glimlachte. Ik pakte mijn koffers bij het trek gedeelte vast. 'Bye.' zei ik als afscheid en hij groette terug. Ik liep het bospad op en keek nog even achterom. Hij zwaaide en stapte vervolgens in de auto. Een glimlach sierde mijn mond en ik keek weer voor me. Het bospad was best lang, aangezien de school echt midden in het bos lag. Ik zuchtte en stapte verder. Het derde jaar op Blake Field High School begon.

---

† Impossible isn't something that can't be done, it's something that isn't done before. †

[Mijn topics btw.]

---

† Impossible isn't something that can't be done, it's something that isn't done before. †

[Mijn topics]

---

El Diablo.

Alyson Rose Valentino

Tyler stopt zijn Ferarri voor het pad en we stappen tegelijk uit. Met een simpele piep staat hij op slot en ik pak mijn witte koffer. Zodra hij ook zijn tas heeft lopen we het pad op. 'Blake Field, we're back!' grijnst Tyler die snel door loopt. 'Tyler, loop niet zo snel.' klaag ik en probeer nog wat sneller te lopen. 'Wees nou eens wat sneller kleine.' grinnikt hij. 'Kan ik er wat aan doen dat jij 23 centimeter langer bent.' grinnik ik. Hij stopt met lopen en zet zijn tas vast op mijn koffer. 'Wat doe jij nou? Moet ik nou ook met jouw spullen gaan sjouw-' verder kom ik niet aangezien ik in de lucht word gegooid. Een kleine gil verlaat mijn mond maar Tyler vangt me gemakkelijk op. 'Idioot.' grinnik ik en klim op zijn rug. 'Niet zo klagen kleine.' grinnikt hij en hij loopt snel door terwijl hij de tassen meetrekt. 'Mhm, dit is wel makkelijker... Brave Tyler.' grijns ik..

---

El Diablo.

[Mijn topics]

---

The big big bang The reason I'm alive

Zurie Pricilla Wilde || Energie en Tijd - Outfit

In een rustig tempo liep ik over het bospad richting de school, diep gelegen in de bossen. Af en toe hoorde ik een takje kraken onder mijn zorgvuldig gezette stappen, wat de stilte op deze afgelegen plek verbrak. Het was de vierde keer dat ik dit pad bewandelde aan het begin van een schooljaar en weer proefde ik de energie van alles om mij heen, terwijl de secondes wegtikten. Ieder jaar weer werd ik mij bewuster van hoe ik dit voelde, hoe dit mij beheerste en omgekeerd. Het voelde goed om weer terug te keren en ik voelde mij dan ook met iedere pas zekerder worden, hoewel onzekerheid mij nooit echt geplaagd had.
Op het moment dat de school eindelijk zichtbaar werd, hield ik halt en liet mijn blik langs het gebouw gaan. Mijn mondhoeken krulden iets omhoog bij de aanblik van mijn thuis voor het komende schooljaar. Ik stond exact vierendertig punt vijf seconden stil, voor ik mijn tas even een stukje verplaatste, zodat hij beter over mijn schouder hing en verder liep, terwijl ik mompelde: 'Welkom thuis Zurie".

[ bericht aangepast op 19 mei 2013 - 21:57 ]

---

Happy Birthday my Potter!

[Mijn topics, ik ga btw nog een meisje invullen.(:]

---

It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

June Alison Morrinson.

Nadat ik mijn sleutel had opgehaald bij de receptie liep ik naar mijn kamer. Elk jaar weer hadden we dezelfde kamers. Ik stak de sleutel in het slot en deed de deur open. Het zag er nog precies hetzelfde uit. Ik liep de kamer in en legde mijn gitaar tas op het bed. Ik had mijn posters nog laten hangen vorig jaar. Niet de tijd gehad om ze er vanaf te halen omdat ik te chaotisch ben zoals altijd. Ik liep naar de muur en begon ze eraf te halen om ze vervolgens in de prullenbak te gooien. Gelukkig had ik mijn speakers meegenomen en ik haalde ze uit mijn koffer. Ik haalde mijn Iphone uit mijn zak en plugde de speakers erin. Ik zocht een leuk liedje uit en zette die op. Daarna begon ik mijn koffers uit te pakken en alles in de kast te leggen. Ik keek naar de overgebleven spullen in mijn koffer dat geen kleren waren. Ik pakte de fotolijstjes en zette er één op mijn nachtkastje. De rest van de fotolijstjes gaf ik een plekje op de vensterbank. Ik pakte ook mijn gitaar standaard uit mijn koffer en klapte hem open. Daarna haalde ik mijn gitaar uit de gitaartas en zette hem op de standaard. Tevreden keek ik rond in mijn kamer

---

† Impossible isn't something that can't be done, it's something that isn't done before. †

[Dussss.... Iemand voor June?]

---

† Impossible isn't something that can't be done, it's something that isn't done before. †

Drake
De wandeling over het kilometers lange pad leek elk jaar weer korter te duren. Het was niet voor niets dat de school zo diep in de bossen lag. Ik tilde mijn koffer op en probeerde om mijn krachten weer een beetje te gebruiken. De afgelopen twee jaren had ik geleerd om mijn krachten te gebruiken in mijn voordeel, maar als je een hele zomer zonder speciale krachten moest leven was het toch wel weer even wennen. Ik bewoog mijn linkerhand tot voor mijn ogen en concentreerde me. Het duurde ongeveer een minuut maar uiteindelijk waren er op elk van mijn vijf vingertoppen kleine blauwe vlammetjes te zien. Ik gooide mijn hand in de lucht en de vlammetjes verlieten mijn vingertoppen. In de lucht verzamelden ze zich en met dat ik mijn hand uitstak viel er een oranje bal van vuur in mijn handpalm. Ik was zo druk geweest met mijn krachten dat ik niet merkte dat ik al bij de grote poort van de school was aangekomen. Ik liep naar de grote eikenhouten deuren en duwde ze voorzichtig open. "Dag meneer Haglesbury." begroette de receptionist mij. "Hey Marvin." begroette ik de man achter de balie, die tevens de conciërge van de school was. "Hier is je sleutel, mevrouw Morrinson is al boven, jij bent de tweede." deelde Marvin me mee. "Dankjewel Marvin, ik zie je bij het diner." zei ik met dat ik de trap op liep richting de slaapzalen. Toen ik langs de kamer van June liep hoorde ik zachtjes muziek spelen. Ik had June vorig jaar ontmoet, ze zat bij mij in de verdedigingsklas. Ik besloot even een praatje te maken, zette mijn koffer en tas op de grond en klopte aan.

Wow, lang stukje, hihi. Ik heb trouwens wat info toegevoegd over de personages in de school, zodat jullie ook weten waar ik het af en toe over heb.

[ bericht aangepast op 19 mei 2013 - 20:24 ]

Tyler Jay Valentino

Na een kleine tien minuten zijn we toch aangekomen bij de school, en beide lopen we met een grijns naar binnen. Bij de receptie laat ik Alyson van mijn rug glijden en ik geef haar sleutel. We lopen naar de kamers en ik neem de rechter. Alyson zat naast me, wat niet zo heel vreemd was. Vind ik zelf dan. Ik open mijn deur en zet mijn tas in de kamer. Vervolgens loop ik verder, wat zal ik eens doen.. Ik ben in een flirtbui dus ik moet even wat meiden vinden... Ik kom een groepje van drie tegen en ik grijns even. Dat was echt een van de domste groepjes van de hele school, maar oké. Ik knipoog even naar de "leider" die zacht giechelt. Ik lach even. Ach, altijd leuk om een laatstejaars te zijn.. Nu even een leuker meisje vinden...

---

El Diablo.

[Wie wil Tyler meeten?]

---

El Diablo.

June Alison Morrinson.

Zingend en dansend gaf ik alles een plekje. Als er camera's in mijn kamer zouden hangen zouden de mensen die dit keken echt slap liggen van het lachen. Maarja, waar moet ik mijn energie anders in stoppen? Ik hoorde boven de muziek geklop uit komen. 'Ik kom!' riep ik boven de muziek uit. Ik liep naar de speakers en zette ze uit. Daarna wou ik naar de deur lopen maar liep tegen mijn kleding kast op, waar ik net een doos met foto's op had gezet. Ik gilde toen ik een regen van foto's over me heen voelde vallen. 'Shit!' mompelde ik toen ik alles op de grond zag liggen. 'Ehm.. De deur is van het slot' zei ik toen maar en ik begon de foto's op te ruimen. Great. Dit gebeurd ook echt alleen mij. Ik zuchtte even en ging verder

---

† Impossible isn't something that can't be done, it's something that isn't done before. †