Mystic Falls {RPG} {02} - Speeltopics

[ bericht aangepast op 3 mei 2013 - 15:44 ]

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

[Yup, aangepast.(:]

Fantasy is in you.

Lucas Booth
Verkeerde vraag dus, denkt hij en kijkt hoe ze het glaasje in een beweging naar achteren gooit. 'Dat zijn 2 vragen.' grinnikt hij en glimlacht even. 'maar ok. Ik beantwoord ze wel beide. Ik ben 17 jaar. En waardoor zou ik me terug helemaal jong voelen? Hm op een zonnige dag gewoon met iemand, een vriend of vriendin, naar het strand gaan, een zandkasteel maken, een watergevecht houden met én zonder waterpistolen, ijsjes eten. Elkaar proberen overtreffen met kunstjes.' Hij glimlacht bij het idee. Hij heeft het nooit kunnen doen met zijn ouders toen hij jong was. aangezien ze in de grote stad woonden maar toen hij op vakantie bij zijn grootouders was dan kon hij het wel doen... jammer genoeg wel alleen. Dus misschien is het een kinderwens nog die hij ooit eens in vervulling wil laten gaan. 'Gewoon, plezier maken op het strand dus... of een boomhut maken dat kon ik nooit vroeger. Geen bomen in onze tuin.' Hij probeert nu een vraag voor haar te verzinnen. 'Oke nieuwe vraag. Heb je vriendinnen moeten achterlaten toen je verhuisde? Misschien wel een vriendje?' Hij kijkt haar afwachtend aan. Met deze vraag kan niets mis zijn. Of ja misschien het vriendjes gedeelte.

'Doubt kills more dreams then failure ever will'

Destiney Lily Jones||Human Being
''Zo reageren best veel dieren op me. HEt lijkt wel of ze weten wat ik ben, maar het is niet dat ze het door kunnen vertellen.'' Zegt Ashton nadat hij verteld over zijn ervaring met paarden. Ik grinnik zacht en knik "Ja, dieren voelen datsoort dingen aan. Als een zesde zintuig ofzo" Zeg ik met een glimlach.
"Ik wou dat ik dat had" Ik grinnik opnieuw. "Maar, wij hebben genoeg paarden op onze ranch. En ik weet zeker dat zowieso één paard jou wel leuk zal vinden" Zeg ik lachend "Het is nogal een dikzak, en hij heeft nog nooit iets gedaan wat niet ma.. Nee, wacht hij heeft gewoon nooit boos gedaan naar iemand. Hij doet vaak genoeg wat niet mag, want hij kan zijn eigen box open maken" Ik schud afkeurend met mijn hoofd "Hij gaat altijd direct naar het eten toe"
''Waarom is het bos eigenlijk jouw favo plekje?'' Vraagt Ashton me dan. Ik denk na..
"Het is er gewoon fijn en stil, op het gezang van alle vogels na dan, en er komt ook bijna niemand. Vooral na al die 'dierenaanvallen' komt er niemand meer. Iedereen is bang dat het hen ook zal overkomen" Ik zucht diep "Hoe kunnen mensen leven met zo'n enorme angst? Hoe zou dat eigenlijk zijn?" Vraag ik mezelf dan af. Het enige waar ik bang voor ben dat is mijn vader, maar ook écht bang ben ik nu ook weer niet voor hem. Ik ben enkel bang voor de pijn die hij me elke keer weer bezorgd. Ja, ik ben zo'n beetje allergisch voor pijn..

[Ik heb blaren onder mijn voeten -,-]

Little do you know

Mitshy wil je alsjeblieeeeft je reactie quoten?. :c

&
Wil iemand Daniël meeten?

Don't be like the rest of them, darling

Angela "Angel" Lana Eastwood ~ Heks

'Dat zijn 2 vragen.' grinnikt hij en glimlacht even. Ik grinnik even. 'maar ok. Ik beantwoord ze wel beide. Ik ben 17 jaar. En waardoor zou ik me terug helemaal jong voelen? Hm op een zonnige dag gewoon met iemand, een vriend of vriendin, naar het strand gaan, een zandkasteel maken, een watergevecht houden met én zonder waterpistolen, ijsjes eten. Elkaar proberen overtreffen met kunstjes.' Hij glimlacht bij het idee. Ik glimlach ook.
'Gewoon, plezier maken op het strand dus... of een boomhut maken dat kon ik nooit vroeger. Geen bomen in onze tuin.'
'Oke nieuwe vraag. Heb je vriendinnen moeten achterlaten toen je verhuisde? Misschien wel een vriendje?' Hij kijkt me afwachtend aan.
Ik slik een beetje en kijk weer naar mijn handen. Dan kijk ik weer omhoog en mijn blik kruist die van Jay, die gemeen grijnst. Meteen kijk ik weer naar mijn handen.
Vrienden heb ik niet gehad, en mijn vriendje was een eikel; Jay. Nou ja, ik had een vriendin, maar die was aangereden en overleden. Ik was kapot toen ik het hoorde. Zij was mijn enigste vriendin.
'Nee. Ik heb niemand achtergelaten.' Mompel ik en kijk dan weer omhoog. Dan glimlach ik weer.
'Heb jij geen vrienden of een vriendin achtergelaten? Zo'n vriendin die me waarschijnlijk mijn haren uit mijn hoofd zou trekken als ze zou zien dat jij hier bij mij zit?'

Fantasy is in you.

Lucas Booth
Ik kijk naar Angela maar ze heeft niet direct antwoord op mijn vraag. Ik zie haar naar haar handen kijken, haar opkijken en dan terug naar haar handen kijken, ik heb bijna spijt van mijn vraag en denk dat ze een shotje zal nemen in de plaats van de antwoorden als ze daadwerkelijk een antwoord heeft. 'Nee. Ik heb niemand achtergelaten.' mompelt ze en kijkt dan naar me met een glimlach. 'Heb jij geen vrienden of een vriendin achtergelaten? Zo'n vriendin die me waarschijnlijk mijn haren uit mijn hoofd zou trekken als ze zou zien dat jij hier bij mij zit?' Ik lach eventjes. 'Hm ik heb vrienden achtergelaten maar het is beter zo. Ze kunnen altijd eens komen in het weekend of zo als ze willen en voor dat laatste hoef je niet bang te zijn. Ik heb geen vriendin. Wel een ex en jah haar mis ik niet echt.' Amy is wel een vriendin nu, maar ik vergeef het haar nooit dat ze me bedrogen heeft. Ik heb niet door dat ik nu naar mijn voeten zit te kijken en wanneer ik het doorheb kijk ik snel terug op. Die periode is afgerond. Ik zie Amy niet terug en dat wil ik ook niet. 'Jouw beurt. Hm... ff denken. Heb je zin woensdag middag iets te gaan doen? Samen met mijn zusjes?' glimlach ik dan naar haar. 'Gewoon... als vrienden?'

'Doubt kills more dreams then failure ever will'

WillNotLearn schreef:
Mitshy wil je alsjeblieeeeft je reactie quoten?. :c

&
Wil iemand Daniël meeten?

Little do you know

Aston "Ash" Dyon Mikaelson ~ Original Vampier
"Het is er gewoon fijn en stil, op het gezang van alle vogels na dan, en er komt ook bijna niemand. Vooral na al die 'dierenaanvallen' komt er niemand meer. Iedereen is bang dat het hen ook zal overkomen"ze zucht diep.
Ze had wel gelijk. Sinds de "dierenaanvallen" was het een stuk rustiger in het bos. Eigenlijk wel fijn. Minder mensen die je dan kunnen storen.
"Hoe kunnen mensen leven met z"o'n enorme angst? Hoe zou dat eigenlijk zijn?" Vraagt ze.
"Ik heb echt geen idee." Zeg ik eerlijk. "Meestal zijn mensen ergens bang voor wat in hun jeugd is gebeurd. Of voor wat in verhalen en films is gebeurd. Soms kan die angst daarvoor heel erg worden. Sommige mensen hebben dan hulp nodig. Er zijn ook mensen die denken waarneer ze een einde aan hun leven maken ook een einde aan hun angst maken."zeg ik" Maar deze mensen hebben dan ook echt een hele grote angst voor iets."
Ik heb echt geen idee waarom ik dit allemaal zei.

srrry als het geen 8.regels zijn deed het via mobiel

I don't have time to worry if it's right or wrong, you can't hope for a horror story with a happy ending!

Tobias Fell

Het was een hele opluchting dat ik Emma, Lauren en Gale gevonden had aangezien de kans groot geweest zou zijn dat ik ten prooi zou zijn gevallen aan een vampier. Er waren er genoeg in Mystic Falls die een hapje niet aan de kant zouden laten liggen, zeker niet eentje die helemaal alleen in het bos ronddwaalde. Mijn mondhoeken krulden om in een brede glimlach toen Emma me begroette. Ze waren dus echt ongerust geweest nadat Lucy me helemaal alleen had achtergelaten, iets dat duidelijk maakte dat ze wel om me gaven. De glimlach op mijn gezicht verdween al bijna even snel als hij gekomen was en maakte plaats voor een emotieloze blik toen ik aan Lauren vroeg of ze alles wat er gebeurd was kon uitleggen. Ik wist wel een paar dingen over vampiers, maar ik had zo het gevoel dat Lauren veel meer wist dan wij allemaal bij elkaar. Ik knikte toen ze vertelde dat ze alles zou uitleggen als ze zich binnen vier muren bevonden aangezien er nog altijd wel een paar vampiers in het bos rondliepen en niet iedereen moest weten dat ze van hun soort afwisten. Even keek ik opzij toen Emma voorstelde om naar haar thuis te gaan daar er niemand thuis was. "Gaat alles wel goed?" Het was me heus wel opgevallen dat ze er wat afwezig bijstond na haar voorstel en ergens maakte ik me wel zorgen. Zou er iets gebeurd zijn in de tijd dat ik met Lucy aan het praten was?

Ethan James

Ergens mocht ik die heks wel, ondanks dat hij in het begin mijn geduld wel erg hard op de proef gesteld had. Je kwam niet iedere dag een heks tegen die wist wat je was en toch zomaar naar je toe kwam om zijn diensten aan te bieden. De meesten zouden het dom vinden, maar in mijn ogen was het blijk geven van lef. Ik zou heksen nooit echt iets aandoen daar ik weet dat sommige me makkelijk zouden kunnen vloeren zonder ook maar een vinger uit te steken. Natuurlijk waren er ook een paar die nog niet zo sterk waren om hem aan te kunnen, maar toch liet hij iedere heks -waarvan hij wist dat het een heks was- met rust. "Mijn behoeftes staan bijna gelijk aan die van een vampier, al moet ik niet echt veel bloed drinken om op m'n best te blijven. Daarbij drink ik geen mensenbloed, maar dat van gewone vampiers." Een kleine grijns kroop over mijn lippen terwijl ik mijn vingers achter mijn rug in elkaar haakte en Cayden even bestudeerde. "Hard verleden achter de rug?" De blik die Cayden trok, kende ik maar al te goed aangezien ik hem zelf al een paar keer in de spiegel had gezien. Na ruim 2000 jaar had je al veel gezien, maar ook veel verloren. Cayden was hoogstwaarschijnlijk nog niet erg oud, maar ik wist dat het leven van een heks iets complexer in elkaar zat dan dat van een mens, meestal toch. Even sloeg ik mijn armen over elkaar heen en tikte nadenkend met mijn wijsvinger tegen mijn kin. "Dus je biedt je diensten aan voor eender wat?" Niet dat ik van plan was om Cayden mensen te laten vermoorden of iets dergelijks, dat kon ik beter zelf. "Ik wil je best op je woord geloven, maar hoe weet ik dat je niet een van die amateurheksjes bent?" Ik was altijd al best voorzichtig geweest met het maken van deals aangezien ik wist dat er wezens waren die je zonder blikken of blozen konden verraden van zodra het even tegen zat en ze er beter van zouden worden.

-Hi, I'm Andy, also freaking out- Andy Gallagher

Angela "Angel" Lana Eastwood ~ Heks

Hij lacht eventjes.
'Hm ik heb vrienden achtergelaten maar het is beter zo. Ze kunnen altijd eens komen in het weekend of zo als ze willen en voor dat laatste hoef je niet bang te zijn. Ik heb geen vriendin. Wel een ex en jah haar mis ik niet echt.' Hij kijkt naar zijn voeten, maar zodra hij het merkt kijkt hij weer op.
'Jouw beurt. Hm... ff denken. Heb je zin woensdag middag iets te gaan doen? Samen met mijn zusjes?' glimlacht ze dan naar me. 'Gewoon... als vrienden?'
Ik begin weer naar mijn handen te kijken, en werp dan snel een blik op de shotjes.
Ik wijs jongens altijd af die me uitvragen. Maar feitelijk vraagt hij me ook niet uit. En het is met zijn zusjes, en het is als vrienden. Dus het kan niet kwaad toch?
Hij gaat je kwetsen, ik weet het zeker.
Ik bijt op mijn lip en denk na. Hij ziet er niet uit alsof hij me gaat kwetsen, maar schijn bedriegt. Nou ja, ik kan altijd wel zien wat er gebeurd toch?
Ik haal een hand door mijn haren en kijk met een glimlach weer op.
'Hmm, ik kan geen antwoord geven. Ik denk dat ik toch maar een shotje neem.' Zeg ik plagerig, en ik glimlach. Dan zeg ik:
'Dat lijkt me heel leuk.'
Ik denk even na en vraag:
'Ik ben weer aan de beurt met vragen. Wat gaan we dan doen op woensdag?'

Fantasy is in you.

Lucas Booth
Ik grijns lichtjes als ze vraagt wat we woensdag gaan doen en geef haar even een onheilspellende blik om daarna gewoon terug te lachen. 'Hm misschien moet ik maar een shotje nemen.' zeg ik pesterig en kijk haar met pretlichtjes in mijn ogen aan. Dan geef ik haar toch antwoord. 'Je weet het antwoord al. We gaan naar het strand, we maken zandkastelen en houden een watergevecht.' Ik glimlach. Zo kan ik die wens laten uit komen van mezelf en leer ik haar nog wat beter kennen. 'Tenzij je een beter idee hebt? Ik sta open voor voorstellen.' Ik drink nog wat van mijn glas en denk na voor een vraag. 'Wat is iets wat je echt nog wil doen?' Misschien heeft ze me ideeën voor wat we woensdag kunnen doen zodat het voor haar nog leuker is. Als het haalbaar is voor mijn twee zusjes natuurlijk. 'Een wens dus.' Ik buig me samenzweerderig naar haar toe. 'Want weet je... ik ben niet wat je denkt dat ik ben....' Ik zwijg even en kijk zogezegd serieus. 'Ik ben iets heel bijzonders. Uit een wereld waarvan je dacht dat die niet bestond.... Ik ben...' en weer zwijg ik terwijl ik me moet inhouden om niet te lachen. 'Angela, ik ben.... een wensenfee!.' En ik grinnik en laat me terug naar achteren vallen.

'Doubt kills more dreams then failure ever will'

Destiney Lily Jones||Human Being
"Ik heb echt geen idee. Meestal zijn mensen ergens bang voor wat in hun jeugd is gebeurd. Of voor wat in verhalen en films is gebeurd. Soms kan die angst daarvoor heel erg worden. Sommige mensen hebben dan hulp nodig. Er zijn ook mensen die denken waarneer ze een einde aan hun leven maken ook een einde aan hun angst maken. Maar deze mensen hebben dan ook echt een hele grote angst voor iets."Praat Ash aan één stuk door.
"Tja.. Deze wereld gaat steeds verder achteruit" Zeg ik zuchtend, "Ik begrijp zowieso niet waarom men vaak denkt dat de dood de oplossing is.. Kijk naar mij, als ik mezelf van kant had gemaakt had ik nu geen geweldige vriend gehad" Zeg ik, langzaam siert er een glimlach rond mijn lippen.
"Ik heb de hoop nooit verloren.. Iets wat mensen gewoon veel te snel doen als ook maar iets fout gaat" Vervolg ik zachtjes. Over het feit dat ik ooit wel weer vrienden zou vinden heb ik de hoop nooit verloren, nee. Maar de hoop die ik had dat mijn vader ooit wel weer bij zou draaien en spijt zou krijgen van zijn daden? Nee, die hoop die heb ik al lang op gegeven..

Little do you know

Cayden Adrian Jared Ziegler

Een kleine grijns trok over zijn lippen toen hij zei dat hij geen mensenbloed maar vampierenbloed dronk. Maakte dat me bang? Nee, natuurlijk niet. Een normaal persoon was wel bang geweest, maar ik had wel wat meer gezien dan een schrammetje of twee bijtwonden in de nek. Veel meer.
'Hard verleden achter de rug?' vroeg Ethan toen er een pijnlijke trek rondom mijn lippen verscheen.
'Ligt eraan wat je hard vindt' mompelde ik verbeten.
Ik herstelde me redelijk snel. Ik moest Ethan natuurlijk niet af gaan zeiken, ookal was ik dat gewend.
'Dus je biedt je diensten aan voor eender wat? Ik wil je best op je woord geloven, maar hoe weet ik dat je niet een van die amateurheksjes bent?' vroeg Ethan concluderend.
Ik begon die gast steeds meer te mogen. Natuurlijk was ik geen amateurheks. Er waren er zat, maar daar was ik allang geen meer van. Nee, als je Cayden iets vertelt, doet hij research. En dus had ik dat gedaan. Helaas ging er iets fout, iets waar ik nog steeds spijt van had en iets wat me nog elke dag achtervolgde. Maar ik had alles gedaan om het niet meer te laten gebeuren. Ik grijnsde.
'Wat wil je dat ik doe om te bewijzen dat ik geen amateur ben?' vroeg ik geamuseerd.

I will keep watch.

Lucy Willow Mikaelson

Ik liep terug naar Tobias. De woorden van Ethan wuif ik weg. Ik loop over de begraafplaats en hoor de stemmen van Tobias, Lauren Emma en Gale. Goed bij wie had ik nu geen goede indruk gemaakt. Is denken. Bij allemaal. Ik had voor hun ogen een aardig lijkende jongen op de grond gesmeten. Ik zuchtte en luisterde even. Er was een grote verwarring onder de groep.
Ik loop naar ze toe en wrijf mijn hand in mijn nek. Weer terug naar verlegen Lucy stand.
'Is alles goed?' vraag ik oprecht aan Tobias. Ik moest hem beschermen. Het was een afspraak die ik met mezelf had gemaakt toen ik klein was. Als ik ooit iemand pijn deed moest ik hem beschermen. Oke, ik geef toe, dat had ik dus niet gedaan bij Ethan. Wat voor mij kind was. Was hetzelfde als ongeveer 200 jaar terug. Ik keek even naar Emma en sla dan gelijk mijn ogen neer. Dan kijk ik weer naar Tobias. Hopelijk ging alles goed. Ik deed mezelf wat als hem iets of Gale was overkomen.

"Rebellion's are build on hope"

Ethan James

Goed, het leven in Mystic Falls ging dus even leuk worden als ik gefantaseerd had. Het was sowieso al het aantrekkingspunt voor het bovennatuurlijke wat er hoogst waarschijnlijk voor gezorgd had dat ik me nooit zou vervelen, maar ergens had ik verwacht dat het nog wel een paar dagen ging duren voordat ik me echt zou amuseren. Blijkbaar was het lot me dus goedgezind en had ze ervoor gezorgd dat ik al meteen zegmaar in actie kon schieten. "Geloof me, wat ik hard vind, is serieus hard." life is a bitch and than you die. Een gezegde dat bij een heleboel mensen paste, spijtig genoeg gold dat laatste niet voor mij. Als ik nu niet zo stom was geweest om achter de originals aan te gaan, had ik hier nu niet gestaan en zou ik samen met mijn vrouw en zoon meters diep onder de grond liggen na een rustig leventje. Natuurlijk zou de volle maan er telkens weer voor gezorgd hebben dat dat rustige leventje even verstoord werd, maar zelfs dat was nog beter dan het leven dat hij nu had. De bekende spottende grijns vormde zich om mijn lippen toen Cayden vroeg hoe hij kon bewijzen dat hij sterker was dan de meeste heksen die ik al tegengekomen was. "Ervoor zorgen dat ik mijn tanden niet in je nek zet?" De geamuseerde ondertoon in mijn stem was duidelijk te horen terwijl ik de knul vragend aankeek. "Een tip, ik ben meer dan 2000 jaar oud, dus je zult wel wat meer uit de kast moeten halen dan dat je bij een normale vampier zou doen om mij tegen te kunnen houden." Een lichte fonkeling was in mijn groene kijkers te zien terwijl ik mijn spieren even opspande om ze daarna terug volledig te ontspannen. "Is die uitdaging groot genoeg of wil je een grotere?"

-Hi, I'm Andy, also freaking out- Andy Gallagher