Mystic Falls {RPG} {02} - Speeltopics

[ bericht aangepast op 3 mei 2013 - 15:44 ]

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

JJ Roxana Ross~Hybrid
"Ja, maar is dat wel zo leuk? Altijd alleen te moeten zijn.. Altijd zelf je dromen na te moeten jagen zonder dat iemand achter je staat die je verteld dat je het wel kan.. Toen Jae nog leefde had ik dat wel.. En ik wou dat ik dat nooit heb gehad, want je kan beter nooit iets gehad hebben dan het nu moeten missen" Zegt hij met tranen in zijn ogen.
Ga nou please niet huilen. Als er iets is waar ik niet tegen kan zijn het mensen die huilen.
"Ik ben nu hopeloos opzoek naar iemand die zijn plaats kan innemen, niet dat Jae vervangbaar is.. Verre van dat, Jae is iemand die niemand zou moeten proberen te vervangen. Maar het zou echt fijn zijn om iemand te hebben die altijd achter me staat.. Iemand die me opvangt voor de val"
Ik weet niet wat ik hier op moet zeggen. Ik was enig kind,ik werd gepest en mijn ouders waren er niet vaak, dus iemand waar ik op kon rekenen had ik niet.
Dan haalt hij een papiertje uit zijn broekzak en drukt het in mijn hand.
"Als er ooit iets zal zijn en je hebt iemand nodig.. Wees dan niet wantrouwend en bel me, oke?"
Ik kijk twijfelend naar het papiertje.
''Oke,''Zeg ik dan. Ooit zou ik hem toch achter moeten laten, maar dat betekend niet dat dat nu hoeft.
''Maar ik beloof niks.'' Ik wil niet dat hij denkt dat ik snel iemand vertrouw. Dat doe ik ook niet,maar toch.

I don't have time to worry if it's right or wrong, you can't hope for a horror story with a happy ending!

Teamin J. Sangue||Hybrid
"Oke," Zegt JJ na een beetje twijfelend naar het papiertje gestaard te hebben.
"Maar ik beloof niks" Vervolgd ze dan.
"Hoeft ook niet" Zeg ik dan met een glimlach "Maar als je me wilt excuseren, ik ga wat eten" Zeg ik waarna ik op mijn knorrende buik klop.
Ik loop langzaam achteruit "Ik zie je nog wel, JJ" Vermeld ik met een glimlach "Als je me nodig heb, just call me" Na dit gezegd te hebben draai ik me om en loop in menselijke snelheid richting het bos. Er stonden daar aardig wat huizen langs dus ik hoop niet dat ze dit verdacht ging vinden, misschien woon ik wel bij het bos? Oké, nee ik woon aan de andere kant van de stad. Maar dat hoeft zij niet echt te weten.. En als ze vanplan is me te volgen zeg ik gewoon dat ik een omweg neem naar mijn huis? Ik moet daar toch nog wel wat bloed op voorraad hebben, hoop ik tenminste..

Little do you know

Lillith Victoria Katherina Stark||Vampier

Hij glimlach geamuseerd en wacht tot we vertrekken. Als we gaan, gaan we eerst helemaal omhoog en dan met een noodvaart weer naar beneden. Ik hoor Brian vrolijk lachen terwijl de andere mensen angstig schreeuwen door de adrenaline die ik door hun aderen hoor pompen. Ik giechel als een blij kind terwijl ik mijn handen even in de lucht stak voor ik ze liet zakken.
Ik voel Brian zijn ogen op me branden en ik draai me om om zijn glimlach te zien. Ik glimlach automatisch breed terug. Ik sluit mijn ogen genietend terwijl we over kop gingen. Mijn ogen schieten weer open toen we tot stilstand komen en Brian me uit het karretje helpt.
We gaan een paar keer over de kop, en als we weer tot stilstand komen help ik haar het karretje uit.
"Gaan we wat drinken?" Vraagt hij met een lichte glimlach naar mij.
"Is een goed idee,"grijns ik terwijl ik zijn hand terug vastpak. "Waar wil je heen? Naar het stad of hier iets vinden? Mij maakt het niet uit."
Terwijl ik aan het wachten was op een antwoord, scande ik de omgeving naar goed ruikend jong bloed. Sommige mensen roken beter dan de ander en dat trok me vaak aan. Niet altijd, want sommige mensen zitten gewoon vol gepropt me vervain. Je kunt ze niet altijd vertrouwen. Niet zo heel ver vandaan rook ik 2 goed ruikende mensen. Een meisje en een jonge. Een klein gemeen glimlachje siert mijn lippen toen ik me van Brian even omdraaide zodat hij het niet kon zien.

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..

JJ Roxana Ross~Hybrid
"Hoeft ook niet" Zegt hij met een glimlach.
"Maar als je me wilt excuseren, ik ga wat eten" Het klopt op zijn buik en het enige wat ik doe is knikken.
''Oke.'' Zeg ik als ik mijn schouders ophaal.
"Ik zie je nog wel, JJ. Als je me nodig heb, just call me" Zegt hij terwijl hij achteruit loopt. Waarneer hij dit heeft gezegt draait hij zich om en gaat weg.
Ik kijk hem na als hij weg loopt. Iets is anders aan hem, maar ik weet niet wat.
''Wat maakt het ook uit.'' mompel ik tegen mezelf.
Ik begin met lopen, waarheen weet ik ook niet. Dat gesprek kan kan ik morgen ook wel doen.
Misschien kan ik beter eerst een huis vinden. Joost mag weten hoe.

I don't have time to worry if it's right or wrong, you can't hope for a horror story with a happy ending!

Isabel Elizabeth Mary Mikaelson
Geamuseerd keek ik toe hoe de hybride zijn lip iets optrok zodat zijn tanden zichtbaar werden toen ik me voorstelde. Ik rees mijn wenkbrauwen quasi onschuldig op, spottend een sussend geluidje makend.
"Ethan James, misschien herinner je me nog?" lichte woede was in zijn stem te horen. Ik prikte met mijn wijsvinger in mijn wang en zuchtte even. "Ethan James, hmm. Het klinkt bekend, moet ik toegeven. Och, nu weet ik het weer! Waren wij niet degene die jou van je miserabele leven als weerwolf af hadden geholpen? Zodat je niet bij volle maan hoefde te veranderen?" mijn mondhoeken krulden zich omhoog, tot ik me realiseerde dat Ethan niet al te blij had gekeken toen ik mezelf voorgesteld had. "Maar zo te zien ben je niet zo blij als we gedacht hadden, zonde." Ik haalde mijn schouders op en richtte me tot de andere jongen. "En wie ben jij?" vroeg ik nieuwsgierig, terwijl ik een pluk haar uit mijn gezicht streek en liefjes glimlachte. Alhoewel ik alles behalve dat was, het was gewoon een simpele act.
''Cayden Ziegler.'' Beantwoordde hij mijn vraag waarop ik tevreden knikte. "En, ben je nog iets bijzonders?" vroeg ik oprecht geïnteresseerd. Ik was altijd benieuwd naar heksen, de magie die ze uitoefenden was geweldig. Als ik niet veranderd was tot een vampier, had ik veel kans gehad ook een heks te zijn geweest aangezien mijn moeder de originele heks is. Al wist ik nog niet zeker of Cayden echt een heks was, maar ik ging er wel vanuit, want waarom zou Ethan hem anders nog niet vermoord hebben?

To love is to destroy.

Ashton ''Ash'' Dyon Mikaelson~Original Vampier
Ik blijf de duif aankijk. Dit is echt een van de domste dingen die ik ooit had gedaan. Met een duif praten.
Dan krijg ik weer een sms: 'Ik zou het echt niet weten, Ash, sorry' .
Ik haal mijn schouders op. Dan is het dus de duif en ik.
Dat ik zo ver kon zinken in het leven. Dan komt er een bekende geur binnen. Het zal toch niet......
''Volgens mij heb ik familie bezoek.....'' Stuur ik naar Destiney. geen idee waarom ik dit naar haar stuur, maar ik weet gewoon niet wat ik moet doen.
''Zo erg is het niet....'' Mompel ik tegen mezelf. ''Goed je hebt ze een lange tijd niet gezien, maar dat geeft geen reden tot paniek.''
Ja, alsof dat tegen mezelf praten werkt.
''Blijf uit mijn buurt!!!'' Schreeuw ik. Soms heb ik echt domme acties. Hopelijk hoorde ze dit niet.
Ik zie dat de duif weg is gevlogen. ''Tuurlijk, nu ga je wel weg.''
Ik leun met mijn hoofd tegen de boom en sluit mijn ogen.
Hopelijk is deze dag snel voorbij.

[ bericht aangepast op 26 mei 2013 - 22:39 ]

I don't have time to worry if it's right or wrong, you can't hope for a horror story with a happy ending!

Cayden Adrian Jared Ziegler || Heks

Ik luisterde naar wat Isabel zei. Ze was al een stuk meer te vertrouwen, aangezien ze niet voor de Council werkte. Vermoedelijk. Mijn ogen hingen op Ethan. De woorden van Isabel waren alles behalve geruststellend toen ik inzag dat dit waarschijnlijk Ethan meer zou beïnvloeden.
'Ik veronderstel dat je niet voor de Council werkt' mompelde ik verstaanbaar voor me uit.
Ik keek haar een tijdje aan.
'Ik ben een heks' zei ik uiteindelijk.
Het feit dat Ethan dit ook kon vertellen liet ik achterwege. Ik wilde hem niet vernederen. Een kwetterend geluid haalde me uit mijn gedachten. Ik zag een duif over ons heen vliegen, duidelijk niet blij. Als heks kan je, af en toe, ook met dieren praten. Je staat in verbinding met de natuur, wat zo nu en dan ook handig is. Ik floot zacht tussen mijn tanden heen en hield mijn arm op, als een soort valkenier. De duif keek op en binnen no time zat het dier op mijn arm. Het begon te kwetteren over een of andere gast die tegen hem aan het praten was en hem geen eten had gegeven. Ik rolde een beetje met mijn ogen. Duiven wilden echt altijd eten als je met ze praatte. Ik kon niet terugpraten, alleen maar luisteren. Vond ik niet erg. De duif gaf een omschrijving van " zijn ergenis " en vloog weer weg. Hij was dus zo geërgerd dat hij mij niet eens om eten vroeg. Het was gewoon een ijdele duif. Die gast die tegen het dier aanpraatte, was niet eens een heks. Ik wendde me tot Isabel.
'Zeg, Isabel. Heb je familie in Mystic Falls?' vroeg ik een tikje mysterieus.
Het zou wel moeten. Dezelfde achternaam terwijl ze allebij een vampier waren, en nog waarschijnlijk een original. Ik wilde gewoon mijn vermoedens kloppend hebben.

I will keep watch.

Ethan James

Een rilling van woede was door mijn lichaam heen getrokken vanaf het moment dat ik wist dat de dame die ons gestoord had Isabel Mikaelson was. Even flitsten mijn ogen van groen naar lichtbruin en voelde ik mijn tanden in mijn onderlip prikken toen ik haar woorden opving. Langzaam ademde ik diep in en uit, proberend mezelf te kalmeren waardoor mijn ogen hun normale kleur terug kregen en mijn tanden terug tot hun normale grootte slonken. "Waarom zou ik er blij mee zijn dat ik voor de helft zo'n achterlijk wezen als jou ben?" Ik deed geen moeite om de woede en afschuw die ik voelde voor vampiers te verbergen. Het was nooit een geheim geweest dat Weerwolven en Vampiers elkaar niet konden uitstaan wat ervoor zorgde dat het best moeilijk was om allebei ineen te zijn. Als het kon had ik mezelf waarschijnlijk allang van kant gemaakt, al ging dat nogal moeilijk daar een simpele staak niet echt hielp. Toch was er niemand die het echt wist wat er elke dag in mijn hoofd omging, wat maar goed was ook. Ik scheurde mijn groene kijkers van Isabel af en richtte ze op Cayden toen deze antwoord gaf op al haar vragen. Ik snoof even terwijl ik mijn armen over elkaar heen sloeg en nonchalant tegen een boom aanleunde. Misschien toch een slecht idee, maa r het zag er niet echt naar uit dat Cayden er weer voor ging zorgen dat ik me niet meer kon bewegen. "Wat kan jou het eigenlijks schelen wat hij is? Ik dacht dat je je nooit iets van iemand anders aantrok... tenzij je er zelf beter van wordt natuurlijk." De woede was voor het grootste deel uit mijn stem verdwenen en even vernauwde ik mijn ogen terwijl ik Isabel aankeek. Ze moest wel iets van plan zijn, anders had ze hier nu nooit gestaan.

-Hi, I'm Andy, also freaking out- Andy Gallagher

Isabel Elizabeth Mary Mikaelson
Cayden reageerde niet meteen, hij keek me eerst een tijdje aan waardoor ik ook zonder een beweging te maken in zijn ogen keek. "Ik ben een heks," bracht hij uiteindelijk uit waardoor ik een goedkeurend geluidje produceerde. "Toe maar. Weetje, ik moet toegeven dat jullie heksen me altijd fascineren."
Cayden floot zacht tussen zijn tanden en hief zijn arm op, binnen een mum van tijd landde er een duif op. Het leek alsof de duif tegen hem praatte, alhoewel ik er niks van kon verstaan en het voor mij alleen maar klonk als slechts gekwetter. Even later vloog de duif weer weg.
''Zeg, Isabel. Heb je familie in Mystic Falls?'' vroeg hij toen, waardoor mijn gedachten even terug naar Maia gleden en mijn glimlach even verbitterde, voordat ik mezelf weer herpakte en een gemaakte glimlach produceerde. "Ja zeker." Was mijn droge antwoord, terwijl ik mijn hoofd iets scheef hield. "En jij Cayden?" vroeg ik hem.
"Wat kan jou het eigenlijks schelen wat hij is? Ik dacht dat je je nooit iets van iemand anders aantrok... tenzij je er zelf beter van wordt natuurlijk." Zei Ethan plots, waardoor ik een zachte zucht over mijn lippen liet rollen voordat ik me omdraaide. De woede was voor het grootste deel uit zijn stem verdwenen, hij vernauwde zijn ogen terwijl hij me aankeek. "Let op je woorden," waarschuwde ik hem, terwijl ik een rondje om mijn as draaide. "Geloof je me niet als ik zeg dat ik me wat verveel? Ik dacht namelijk dat Mystic Falls wel iets spannender zou zijn dan dit." Ik haalde mijn schouders onverschillig op. "Hebben jullie Lucy al ontmoet? Mijn lieftallige zusje." Nieuwsgierig wendde ik mijn blik van Ethan naar Cayden en weer terug.

To love is to destroy.

MusicAngel schreef:
Lucas Booth
Ik luister naar haar verhaal en kijk dan even naar haar armen. Wat een klootzak is het, hoe kun je zo'n gevoelig meisje dat aan doen? Ik trek haar voorzichtig in een knuffel en wrijf geruststellend over haar rug. 'Alles gaat veranderen, ik laat niemand je nog kwetsen.' zeg ik zachtjes en ik meen het. Ik zou haar beschermen. Tegen de jongen in de bar en alle andere players die het op haar gemunt hebben. Waarom weet ik niet. Misschien omdat ik haar echt mag en ook een deel door mijn grote broer instinct? 'Zie mij maar als je bodyguard en beste vriend.' grinnik ik zachtjes om haar iets op te vrolijken. 'Als er iets is kan je het me altijd zeggen, wat dan ook.' Misschien vertel ik haar ooit mijn geheim. Misschien laat ik ooit een mens toe in mijn wereldje. Ik leg mijn kin op haar hoofd en blijf zachtjes over haar rug wrijven.

'Doubt kills more dreams then failure ever will'

MusicAngel schreef:
(...)

[merk nu pas op dat het kort is, sorry ][/quote



[Ghehe, dat geeft niet. Ik was eigenlijk net met de post voor Lucas klaar, maar ik ben nu ook bezig met een post voor Lillith zodat ik ze tegelijk kan posten.... Ik heb ze denk ik zo gepost.(:]

[ bericht aangepast op 27 mei 2013 - 17:46 ]

---

Fantasy is in you.

Angela "Angel" Lana Eastwood ~ Heks

Hij trekt me voorzichtig in een knuffel en wrijft geruststellend over mijn rug. Ik schrik, want ik ben niet gewend dat mensen me aanraken, knuffels geven.
Maar ontspan dan en laat mijn tranen de vrije loop gaan.
'Alles gaat veranderen, ik laat niemand je nog kwetsen.' zegt hij zachtjes. Ik bijt op mijn lip, om niet nog harder te gaan huilen. Waarschijnlijk is hij de enigste die zoiets ooit tegen me gezegd heeft.
'Zie mij maar als je bodyguard en beste vriend.' Grinnikt hij zachtjes. Ik glimlach, en lach een beetje maar dat klinkt eerder als een hik omdat ik gehuild heb, en dat nog steeds aan het doen ben.
Hij legt zijn kin op mijn hoofd en blijft me zachtjes over mijn rug wrijven wat kalmerend werkt.
'Als er iets is kan je het me altijd zeggen, wat dan ook.' Zegt hij tegen me.
‘Jij kunt, als er iets is, het mij ook altijd vertellen. Ik beloof dat ik niet over je zal oordelen, voordat ik het allemaal echt goed weet wat er aan de hand is.’ Mompel ik zachtjes, met een schorre stem. Ik bijt weer op mijn lip en overweeg hem te vertellen dat ik mishandeld word door mijn pleegouders, maar op dat moment klopt iemand op de deur en word de deur opengedaan. De tante van Lucas steekt haar hoofd om de hoek….

Brian Heith Salvatore

"Is een goed idee," grijnst ze terwijl ze mijn hand terug vastpak.
"Waar wil je heen? Naar het stad of hier iets vinden? Mij maakt het niet uit." Zegt ze. Ik glimlach en kijk even om me heen, net als zij.
Dan ruik ik lekker bloed van een jongen en een meisje.
Lillith draait zich even van me weg.
Ik wrijf even nadenkend over mijn kin en zeg dan:
“Die jongen en meisje daar,” ik knik naar de jongen en meisje die zo goed ruiken. ‘wat vind je daarvan?”
Ik kijk haar glimlachend aan terwijl ik wacht op een antwoord.
Snel laat ik mijn blik even over haar heen glijden.
Lillith is klein en heeft blonde haren wat haar er sexy uit laat zien, maar ook schattig. Ik weet zeker dat ze al met heel veel mannen iets heeft gehad.
Ze heeft groenbruine ogen met mooie lange wimpers, wat haar er gewoon geweldig uit laat zien.
Ik kijk haar weer aan en glimlach.

Fantasy is in you.

Lucas Booth
Ik voel mijn shirt nat worden door haar tranen maar trek me er niets van aan. Ik heb shirts genoeg. ‘Jij kunt, als er iets is, het mij ook altijd vertellen. Ik beloof dat ik niet over je zal oordelen, voordat ik het allemaal echt goed weet wat er aan de hand is.’ Mompelt ze zachtjes, haar stem schor van de emoties waarschijnlijk. Mijn keel zit even dicht omdat de waarheid anders is, ze zal flippen, weglopen en bang van me zijn, voor wat ik ben. Net op dat moment hoor ik de deur open gaan. Mijn tante kucht. 'Stoor ik? Ik wilde vragen of jullie iets wilden hebben?' vraagt mijn tante en ik maak me voorzichtig los van Angela. 'Misschien warme chocolademelk.' glimlach ik naar mijn tante en ze knikt. 'Ik ga zo de meisjes van school halen dus als er iets is, moet je me bellen, ik kom zo met de chocolademelk.' Ze loopt weg en ik sla mijn arm troostend over Angela haar schouders. 'Zullen we naar een film kijken? Het is goed voor je gedachten te verzetten en je mag wel een film van mijn tante of mijn zussen kiezen, voor één keer vind ik het niet erg om naar een meidenfilm te kijken?' glimlach ik en wrijf terug over haar rug. 'Alles word beter, ik beloof het je maar nu is het beter om er gewoon niet aan te denken. '

'Doubt kills more dreams then failure ever will'

Lillith Victoria Katherina Stark||Vampier

“Die jongen en meisje daar, wat vind je daarvan?” Hoor ik Brian zeggen.
Ik draaide me terug naar hem om net nog te zien dat hij me aan het bekijken was. Ik glimlachte terug naar hem terwijl ik al heel laangzaam naar de mensen toe loop.
"Ik vind het goed. Ik had ze ook al geroken," zeg ik met een klein glimlachje waardoor mijn tanden bloot waren. "Ze ruiken lekkerder dan de andere hé?"
Ik bekeek de jonge die al snel mijn prooi zou zijn. Hij was rond de 19 jaar, gespierd, stekelig blond haar en bruine ogen. Het was niet mijn type waar ik meestal opviel. Ik viel meestal op donker harige jongens of mannen. Net zoals Brian met zijn zwarte haren en donkere ogen. Ik liet Brian zijn hand af en stapte op een verleidelijke manier naar de onbekende jonge toe. Zijn aandacht werd direct getrokken door mijn aanwezigheid. Er waren mooiere vampiers in de wereld, maar dat betekende niet dat ze wisten hoe ze met hun mooiheid moesten omgaan. Ik daarentegen wist goed genoeg hoe je juist met je heupen moest schudde terwijl je stapte en hoeveel keer je mocht knipperen als je praatte. Dat noemde ze verleide en dat zonder de gave te moeten gebruiken.
"Hallo, ik ben Melody en wie ben jij? Heb je toevallig zin om even met me mee te lopen?" zeg ik en ik zette een van mijn verlegen gezichtjes op terwijl ik een arm uitsteek.
"Natuurlijk, ik kan moeilijk zo'n meisje als jou alleen laten rondlopen. Ik ben Steven," zei de jonge en hij pakte me uitgestoken arm aan. Ik wist meteen dat deze prooi een echte gentlemen was. We stapte op een rustige pas naar een donker stukje waar niemand was, behalve een kar.
Ik draaide mijn hoofd Brian toe om te zien hoe hij het deed. Ik wiebelde ook met mijn wenkbrauwen naar hem.

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..

Cayden Adrian Jared Ziegler || Heks

Mijn blik bleef hangen op Ethan. Hij verachte vampiers, dat was duidelijk. Zou ik hem daarmee kunnen helpen? Je zou het kunnen beschouwen als een vloek, niet? Ethan's wantrouwen wegens Isabel (zacht uitgedrukt) zorgde ervoor dat mijn vertrouwen in Isabel ook minder werd. Ik stak mijn handen in mijn zakken en voelde het koude metaal van mijn pistool tegen mijn hand aandrukken. Nog steeds hing mijn blik op Ethan. Ik keek hem een beetje vragend aan. Wat was er tussen hun gebeurd? Oké, ze haten elkaar en Isabel heeft Ethan in iets doen veranderen wat hij deels veracht, maar toch... Toen ze begon over mijn familie, ging mijn blik met een ruk naar haar toe. Even bleef ik haar monotoon aankijken.
'Niet meer' zei ik strak tegen Isabel.
Ik kon mezelf wel een schouderklopje geven wegens het feit dat mijn stem niet trillerig of bitter geklonken had.
'Ik ken niemand van jou familie bij naam, maar een familielid van jou praatte tegen die duif die net op mijn arm belandde' zei ik als antwoord op haar vraag over Lucy.
Ik had er zelf wel wat lol in, maar liet dit zo min mogelijk merken. Ik wilde namelijk geen tanden in mijn nek voelen. Ach wat, ik had Ethan ook van me af kunnen houden, plus ik kon mijn pistool zo uit mijn zak halen. Ik keek weer naar Ethan. Geen fobie voor bomen dus. Nou ja, ik zou hem niet meer aanvallen. Tenminste, niet nu.

I will keep watch.