Mystic Falls {RPG} {01} - Speeltopics

Hoe beginnen we?
Het is Maandag 08 September 2012. Het is een gewone dag voor de meeste inwoners van Mystic Falls. Behalve voor de familie van Elise Fell. Die dag ervoor is zij omgekomen bij een "dieren aanval". De Counsel is druk bezig met uitvinden wie de dader is van deze gruwelijke moord. Hoe reageer jij hierop als inwoner van Mystic Falls? Of weet je het niet eens? Misschien komt het gewoon over als een naar ongeluk en ga je gewoon verder met je dagelijkse doen van zaken. De meeste van jullie zullen gewoon hun dag beginnen op Mystic Falls High School, als gewone student, leraar, cheerleader of rugbyspeler. Je mag best af en toe een keer spijbelen, maar probeer het wel een beetje realistisch te houden en niet hele weken afwezig te zijn. Het is over vier dagen volle maan en het rooster van de studenten mag je gewoon zelf bedenken, dat is niet zo heel erg belangrijk. Probeer iedereen erbij te betrekken, dat is het leukst en hou de beginpost in de gaten voor nieuwe info! Veel plezier xx

[ bericht aangepast op 3 mei 2013 - 11:01 ]

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Lucas Booth
Ze zegt dat Lucas dan wel heel veel geduld zal moeten hebben om het haar uit te leggen en hij grinnikt. 'Ik heb 2 jongere zusjes dus heb ik geduld in overvloed als het om zulke dingen draait.' Ze zegt dan dat ze nog nooit van Mystic Grill gehoord heeft en Lucas leid haar de weg naar de bar. Samen slenteren ze door de straten van Mystic Falls tot ze voor een bar staan. 'Mystic Grill.' glimlacht Lucas. Hij kijk even naar Angela waardoor hij iets naar beneden moet kijken en beduid haar met een arm beweging dat zij als eerste naar binnen kan gaan. Dan steekt hij zijn handen terug in zijn broekzakken en voelt tot zijn opluchting zijn portefeuille. Gelukkig, niet op school vergeten. 'Ik trakteer.' meld hij haar nog aangezien hij geen discussie wil straks erover en glimlacht eventjes. Het voelt een hele tijd geleden dat hij zo nog tegen iemand heeft gedaan maar het voelt goed... Ookal kan dit voor problemen zorgen. Lucas beseft plots hoe eenzaam het zou zijn als hij iedereen op afstand houd. Hij zou alleen oud worden, zonder vrienden, zonder iemand om hem heen. Alleen maar door die vloek. Maar misschien gaat dit niet mis, denkt hij, misschien kan ik toch vriendschappen sluiten zonder die in gevaar te stellen.

'Doubt kills more dreams then failure ever will'

Lucy Willow Mikaelson

Ik veeg mijn tranen af en sta op. Ik voelde me al een stuk beter nu ik mijn woede onder controle had. Plots hoor ik iemand aan komen lopen. Degene was nog ver, maar ik kon haar horen. Geschrokken klim ik een boom in. Ik verstop me tussen de bladeren als ik Emma Gilbert zie. Ze huilt!
Ik klim weer langzaam omlaag. Ik haal wat haar uit mijn gezicht en loop dan Emma achterna.
'Hey Emma!' roep ik. Nu begin ik ook te rennen. Anders kon ik haar niet bijhouden. 'Emma,' roep ik opnieuw. 'Wacht even! Wat is er?'


Gale Torn

De bel gaat en iedereen lijkt me gewoon te negeren. Ze lopen gewoon langs me heen en doen net alsof ik niks heb gevraagd. Met een geërgerde zucht draai ik me om. Ik trok mijn tas iets beter over mijn schouder en liep naar buiten. Waar ging Lucy heen als ze kwaad was? Mijn god dat was ik weer eens vergeten. Ik ging op een bankje zitten en zag ondertussen hoe Emma huilend langs me rende. Geweldig. Ik pak mijn laptop en bekijk al de plannen voor het feest. Ik zou gaan als frankenstein en de muziek verzorgen. Veel zouden gaan als vampier. Althans dat was me te horen gekomen. Het was behoorlijk vermoeiend als je de leiding had van een schoolfeest. Het was leuk, maar vermoeiend. Ik haal een hand door mijn haar en kijk ondertussen of ik Lucy zie. Er komt af en toe een leuke jongen in mijn kielzog, maar daar besteed ik geen aandacht aan. Niet op het moment dat mijn beste vriendin me nodig had.

"Rebellion's are build on hope"

Roww schreef:
Destiney Lily Jones||Human Being
Ik glimlach wat breder als hij zijn naam zegt, zijn naam rijmt. Dat is toch best grappig?
Als hij op mijn beiden vragen tegelijk antwoord geeft schaam ik me een beetje, ik was weer aan het ratelen..
"Heb je anders zin om samen naar de les te gaan?" Vraagt hij me dan, iets wat me alleen maar breder laat glimlachen.
"Ja, Leuk" Zeg ik vrolijk, eindelijk hoef ik niet meer alleen door de gangen naar de les te lopen.. Al vind ik het wel raar dat hij me wel mag. De meeste noemen me raar, gewoon omdat mijn vader en broers Vampire Hunters zijn van beroep. Ik zelf doe er niet aan mee, ik vind het vreselijk hoe ze zo'n hekel hebben aan die wezens. Ik weet hoe het is om al gehaat te worden door enkel je achtergrond of door wat je bent. Dus ik zelf zou nooit iemand uitschelden of pijn doen enkel om zijn achtergrond of om wat diegene is, het gaat namenlijk niet om wát je bent maar om wíe je bent.

Teamin Jace Sangue||Hybrid
Ik ben opweg naar de volgende les als ik ineens omver gelopen word door een meisje. Met een plof beland ik op de grond.
"Sorry, ik had je niet gezien" Verontschuldigd ze zich, ik grinnik zachtjes.
"Ik was me ook nogal aan het haasten, dus komt ook deels door mij" Zeg ik schouderophalend. Ze ratelt iets over dat ze niet weet waar ze heen moet waarna ik zeg: "Nieuw zeker?" Vraag ik grinnikend "Welke les heb je nu?" Voeg ik er dan aan toe.
Ze stelt zich voor als Lily Dern en ik knik "Teamin Sangue" Stel ik mezelf dan ook voor. Ik vind het vaak grappig dat als iemand mijn naam vraagt en dat ze het dan vaak verkeerd schrijven, maar de ietwat slimmere mensen schrijven het vaak alleen zonder de u, aangezien je die niet uitspreekt.

Little do you know

Lauren Gaia Daphne Middleton ll Heks

'Jij..' begon Emma, "..Jij hebt gelogen! Je was mijn beste vriendin, we hadden geen geheimen voor elkaar, weet je nog? Hoe kon je Lauren? Hoe kon je niets zeggen,' zei ze huiend. Langzaam ontstond er een wanhopig gevoel in mijn binnenste. Voordat ik ook maar iets kon zeggen ging ze weer verder, ik voelde mijn ogen prikken. 'Je hebt me verraden Lauren. Je hebt Alexis verraden. Je hebt ons verraden.' 'Maar Emma, ik mocht niks zeggen! En ik deed het voor jullie veiligheid! Ik had mijn moeder belooft om als een soort geheime beschermengel voor jullie te zijn...' De laatste woorden kwamen er bijna fluisterend uit doordat ik bijna nooit over mijn moeder praat. Ik voelde me verschrikkelijk. De tranen stroomden over mijn wangen. Emma rende huilend weg. Richting het bos. Ik had haar dolgraag achteraan willen gaan, maar ik kon het niet. Ik stond daar, helemaal versteend, huilend toe te kijken hoe 1 van mijn beste vriendinnen boos van me wegrende. Verdrietig zakte ik op de grond en begon nog meer te huilen. Ongeveer een kwartier later kreeg ik mijn tranen onder controle. Langzaam stond ik op en bedacht me dat ik sneller moest zijn. Ik rende naar de plek waar Emma was verdwenen, het bos in. Ik volgde mijn gevoel, op zoek naar Emma, als ik Lucy zie. 'Lucy! Heb jij Emma gezien?' zeg ik terwijl ik de tranen van mijn wang veeg en er gewoon uit probeer te zien.

[ bericht aangepast op 21 april 2013 - 21:03 ]

It just takes one negative comment to kill a dream

Tobias Fell

Geïnteresseerd luister ik naar Lucy terwijl ik wat afwezig met mijn potlood op het tafelblad tik. Vanaf het moment dat ze weer over haar tekeningen begint, laat ik mijn blik terug naar de tekening op haar schoot glijden, maar spijtig genoeg heeft ze haar handen erop gelegd zodat hij niet zo goed meer te zien is. Lichte teleurstelling glijdt over mijn gezicht, maar ik herstel me best snel en zorg ervoor dat mijn gezicht terug glad is. Net als ik mijn mond wil openenen om nog iets te zeggen, verschijnt de leraar voor onze neus en begint Lucy bestraffend toe te spreken. "Meneer...." Ik wil net gaan uitleggen dat het eigenlijk mijn schuld is dat ze aan het praten was als Emma ineens opstaat en haar mening geeft. Het is echt gewoonweg oneerlijk dat Lucy diegene is die weggestuurd wordt terwijl ik net zo hard aan het praten was. Een stekende pijn gaat door mijn wang heen als de ruit ineens uit elkaar spat doordat de deur met een geweldige smak werd toe gegooid. Natuurlijk moest ik net weer best dicht bij de deur zitten waardoor een stuk glas mijn wang een had opgehaald. Even vertrekt mijn gezicht in een pijnlijk grimas terwijl ik een zakdoek uit mijn zak haal en deze tegen de wond duw. Ik kijk op als er iemand in de deuropening van het lokaal verschijnt met de vraag of iemand Lucy gezien heeft en voor de tweede keer trek ik mijn mond open om antwoord te geven als de bel net gaat. Geïrriteerd pak ik mijn spullen bij elkaar en laat ze allemaal in mijn tas glijden. Het was net alsof karma iets tegen me had en me daarom nooit op vragen liet antwoorden. Vaanf het moment dat ik de jongen op een bankje zie zitten, loop ik naar hem toe en plof naast hem neer terwijl ik de zakdoek nog steeds tegen mijn wang druk. "Lucy was eruit gestuurd bij geschiedenis en ik zou niet weten waar ze nu is. Om op je vraag van eerder te antwoorden." Ik glimlach wat voorzichtig terwijl ik wat met mijn vingers begin te spelen.

-Hi, I'm Andy, also freaking out- Andy Gallagher

Lucy Willow Mikaelson

Ik kan Emma nergens vinden. Moedeloos haal ik een hand door mijn haar.
'Lucy!' Hoor ik plots achter me. Ik draai me gelijk om. Ik zie Lauren Middleton staan. 'Heb je Emma gezien?'
'Ze rende net langs,' mompelde ik. 'Ik wou haar achterna maar ik ben haar kwijtgeraakt.'
Ik kijk haar onderzoekend aan. Ze had gehuild, dat was makkelijk te zien. Er was nog een beetje uitgelopen mascara te vinden op haar gezichtje. Denk Lucy denk. Waarom moeten ze beide huilen?
Emma huilde alleen als er echt iets heel ergs was. Net zoals Lauren. Lauren was een heks en had soort van zorg genomen op de meiden Emma en Alexis. Plots komt er een gruwelijk idee bij me op. Ik kijk Lauren aan. Dat zou ze nooit doen. Toch?
'Lauren?' vraag ik. 'Je hebt toch niet aan de meiden verteld dat je een heks bent?'

"Rebellion's are build on hope"

Gale Torn

Plots komt Tobias Fell op me afgelopen. Hij houd een zakdoek stevig tegen zijn wang gedrukt. Er was vast een stuk glas van het raam langs gesneden.
'Lucy was eruit gestuurd bij geschiedenis,' zei hij. 'En ik zou niet weten waar ze nu is. Om op je vraag van eerder te antwoorden.'
Hij glimlacht en speelt wat met zijn vingers. Ik haal een hand door mijn haar. Stomme zenuwtrek ook.
'Bedankt,' zeg ik glimlachend. 'En is dat door glas van dat raam gebeurd? Lucy gaat zich doodschrikken als ze dat ziet, geloof me ze knuffelt je plat en zegt wel sorry van iets van duizend keer.'
Mijn zin klopte niet echt, maar ik struikelde vaak over mijn woorden bij jongens. Weer die hand door mijn haar.
Ik wijs naar het bos.
'Ze kan daar zijn?' Mompeld ik. 'Wil je helpen zoeken?'
Ik herinnerde me dat ze nog zo boos op me was en dus ook mijn ramen had gebroken. Toen was ze huilend weggerend. Ik had toen wat glas in mijn arm gekregen. Daar had ik nu nog steed een litteken. Ik was haar gaan zoeken en had haar in een boom gevonden bij een meer. Toen ze de wond zag moest ze weer huilen en had ze me de hele tijd geknuffeld. Ook had ze iets van twintig keer sorry gezegd. Ik had alles weggewuifd. "Het is goed Lu" had ik met een lach gezegd. Ze stond erop om me naar het ziekenhuis te brengen. Het zou me niks verbazen als ze dat nu ook bij Tobias deed.

[ bericht aangepast op 21 april 2013 - 22:22 ]

"Rebellion's are build on hope"

Lily Anna Dern ~ Hybride

Hij kletst en vraagt tegelijk. Snel kijk ik nog een keer op mijn rooster.
'Ik heb Biologie nu, nee wacht, dat heb ik het derde uur nu heb ik Engels, kan dat?', ratel ik.
Echt slim Lily, vragen of het kan dat je Engels hebt.
'Aangenaam kennis te maken Teamin Sangue', zeg ik.
'Ik ben inderdaad nieuw hier', vermeld ik dan.
Waarom word ik nu nerveus? Vast omdat ik ergens ben waar ik het nog niet ken. Hopelijk kom ik nog op tijd aan bij het klaslokaal. Een goeie indruk is wel zo fijn. Waarschijnlijk kan Teamin mij daarbij wel helpen. Ik ga nog niet mijn bedachte verhaal vertellen waarom ik hier ben. Ik bedoel, dat is niet erg logisch. Nou ja, ik ben gewoon mij zelf vandaag even niet.

Physics is awesome

Lilliith Victoria Katherina Stark|Vampier

Hij glimlacht naar mij. Toen we uitstapte hielp hij me uit het karretje. Ik voelde me goed en veilig bij hem. Zo had ik me al niet meer gevoeld sinds ik Marcus had vermoord. Tenminste als hij dood was. Ook al deed ik relaxed ergens vanachter in mijn hoofd was ik nog steeds op mijn hoede en had ik al de mogelijke vluchtwegen al bedacht. Nu was volkomen kwetsbaar en .. gelukkig? Ik kende het gevoel niet.
Wanneer ik naast hem sta begint hij me mee te trekken naar een kraam. Hij hangt vol met knuffels. Voor te zien kun je een knuffel winnen als je alle zes de piramides van blikken met zes ballen omgooit.
“Zes ballen graag.” Zegt Brian tegen de man die achter de kraam staat. Hij knikt en geeft ze aan me. Dan draait hij me om naar mij. “Welke knuffel wil je?”
Ik bekijk de knuffels een voor een aandachtig. Ik vond ze allemaal wel iets hebben. Van een groot beer tot een echt klein popje. Wat mijn aandacht trok was een groot wit konijn met een paars lintje rond zijn hals. Toen ik klein was had ik een pop gehad met net zo'n paars lintje alleen in haar haar. Het leek iets met me te doen. Ik voelde me denkelijk blij, maar aangezien ik mijn emoties heb afgezet al veel te lang wist ik het niet. Het was raar dat zoiets klein of Brian me terug iets kan laten voelen beetje bij beetje. Misschien kon ik beter niet met hem omgaan? Nee, dit wou ik niet, dit gevoel wou ik niet kwijt.
Ik kruip tegen hem aan terwijl ik nog steeds naar het konijn keek.
"Ik wil die,"zeg ik zachtjes terwijl ik naar het konijn wees. "Veel succes." Opnieuw duwde ik mijn lippen tegen zijn wang als een gebaar van dankbaarheid voordat ik hem plaats geef. Hij liet me voelen hoe een tiener meisje zich zou moeten voelen. Blij als haar vriendje of een jongen iets voor haar wilt winnen. Ik kijk hem met een bemoedigende glimlach aan voor ik toe kijk hoe hij gooit.

[ bericht aangepast op 21 april 2013 - 23:45 ]

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..

Lauren Gaia Daphne Middleton ll Heks

'Ze rende net langs. Ik wou haar achterna maar ik ben haar kwijtgeraakt,' antwoordt Lucy.
Ik zucht, ik wil net weer verder gaan zoeken als Lucy ineens vraagt: 'Lauren? Je hebt toch niet aan de meiden verteld dat je een heks bent?'
Plots voel ik me nog dommer en weer wat schuldiger. Een beetje betrapt bijt ik op mijn lip en staar naar mijn voeten. 'Ik vond dat ze de waarheid verdiende. Maar nu... Nu haat ze me denk ik. Ze vind dat ik hun heb verraden...' zeg ik zachtjes.
'Wacht eens... Hoe weet jij dat?' vraag ik dan. Ja? Hoe weet Lucy dat? Ik dacht dat alleen Georgia het wist... Verder weten alleen andere bovennatuurlijke wezens van het bestaan van heksen. Dus dan moet Lucy...
'Lucy, wat ben je?' Ik kijk haar nu aan.
Wat ze ook is, ik ga haar geen pijn doen. Ze is en blijft Lucy. En als ze iets van plan was zou ze me allang pijn hebben gedaan. Denk ik.

[ bericht aangepast op 22 april 2013 - 7:59 ]

It just takes one negative comment to kill a dream

Lucy Willow Mikaelson

'Ik vond dat ze de waarheid verdiende. Maar nu... Nu haat ze me denk ik. Ze vind dat ik hun heb verraden...' zegt ze zachtjes. Ik kan mezelf wel voor mijn hoofd slaan. Het was verboden het aan mensen te vertellen.
'Wacht eens... Hoe weet jij dat?' vraagt ze plots. Ik voel een zware steen in mijn maag belanden. Ik bal mijn vuisten en zucht diep.
'Lucy, wat ben je?' vraagt ze. Ze kijkt me aan. Mijn belachelijke blauwe ogen keken haar aan. Mijn ogen waren te blauw om echt menselijk te zijn. Altijd had ik gezegd dat ik kleurlenzen had of een nare infectie.
'Ik ben een..' de woorden bleven in mijn keel hangen. Ik ga met een zucht zitten en kijk naar haar op.
'Ik ben een original,' zeg ik. 'Ik ben één van de eerste vampieren. Vandaar mijn blauwe ogen. Ik zeg altijd dat het kleurlenzen zijn, maar het is mijn echte kleur. Het punt is is dat ik het sterkste wezen op de hele wereld ben. Ik kan er niks aan doen. Als ik boos ben kan ik gewoon met spullen smijten. Daardoor ging dat raam kapot en als er iemand gewond is..' er rolde een traan over mijn wang. 'en als er iemand gewond is sta ik bij diegene in het krijt en zorg ik ervoor als een soort van beschermengel' maakte ik mijn zin af.
Ik kijk haar aan en veeg een traan van mijn wang.
'Ik ben een keer boos geworden op Gale Torn,' mompelde ik. 'Toen was het raam ook gebroken en was hij gewond geraakt. Sindsdien zprg ik ervoor dat hij ieder ongeluk overleeft. Ik bedoel weet je nog die auto die in de berm was beland. Gale was er bijna door aangereden, maar ik duwde die auto net nog op tijd weg.'
Waarom vertelde ik dit aan haar. Ze haatte me vast. Ik verborg mijn gezicht in mijn handen. Mijn adem kwam er huiverend uit.
'Dus dat is wat ik ben' zei ik.

"Rebellion's are build on hope"

Teamin Jace Sangue||Hybrid
Ze ratelt wat over welke les ze nu heeft en ik knik grinnikend "Ik heb nu ook Engels, En ik neem aan dat we ongeveer even oud zullen zijn en dus dezelfde les volgen" Zeg ik met een glimlachje, "Als je wil kun je meelopen" geef ik haar de optie.
"Aangenaam kennis te maken, Teamin Sangue" Reageert ze dan op mij wanneer ik mijn naam heb gezegd.
Ik grinnik opnieuw "Insgelijks, Lily Dern"
"Maar ehm, we komen bijna te laat en ik neem aan dat je niet te laat wil komen op je eerste dag, dus ik stel voor om alvast naar de les te gaan" Zeg ik dan met een glimlachje.
Ik begin alvast met lopen naar het Engels lokaal, ergens op de tweede verdieping. Onderweg wijs ik haar al een aantal lokalen waar we vandaag ook les zullen hebben. "Oke, daar zijn we dan. Het geweldige lokaal Engels, met de meest leuke leraar!" Roep ik sarcastisch.
Geen enkele leraar hier is écht geweldig ofzo, ze zijn allemaal zo saai en denken dat ze meer weten dan ik. Maar toevallig leef ik al honderd jaar en op die oude vent van Geschiedenis na ben ik daarmee volgensmij toch echt ouder dan de leraren. En aangezien ik veel dingen zelf heb meegemaakt weet ik er toch echt meer van.

Little do you know

Emma Abigail Gilbert
Ik dwong mijn voeten sneller te laten lopen, terwijl ik mijn neus ophaalde. Verwoed veegde ik met de rug van mijn hand de tranen weg, ik wilde niet dat iemand me zag huilen. Ik wilde niet zwak lijken.
''Hey Emma!'' hoorde ik plots. De stem herkende ik, het was Lucy Mikaelson, het lieve, verlegen meisje wat enkele minuten eerder de klas uit was gestuurd. Stug liep ik door, niet omdat ik Lucy niet mocht, integendeel, ik wilde haar niet met mijn problemen opzadelen. "Emma," riep ze opnieuw. ''Wacht even! Wat is er?'' vervolgde ze. Ik stopte met rennen, knipperde mijn tranen weg en liet mijn handen opnieuw over mijn wang glijden.
"Lucy.. Sorry, ik- Sorry," stotterde ik, proberend mijn ademhaling in controle te houden door langzaam zuurstof door mijn neus in te ademen en over mijn volle lippen te laten rollen. Toen er opnieuw een snik uit mijn keel ontsnapte, schudde ik mijn hoofd. "Sorry," mompelde ik opnieuw, ietwat beschaamd. Ik draaide me weer om en rende weg, gelukkig had ik een goede conditie door de cheerleader' trainingen. Ik wilde andere mensen niet met mijn problemen lastigvallen, niet met de dingen die Lauren me zojuist vertelt had. Ik wilde alleen zijn op dit moment, goed na kunnen denken. Ik rende naar de begraafplaats, om uitgeput bij mijn moeders graf neer te knielen. Ik veegde de haren uit mijn gezicht en hapte angstig naar adem. "Rustig.." mompelde ik tegen mezelf, proberend mezelf te kalmeren, de vreselijke dingen die ik gehoord had te vergeten - al was dat natuurlijk onmogelijk. Ik balde mijn handen tot vuisten terwijl ik opkeek en de zon recht in mijn gezicht scheen. Beschermend vernauwde ik mijn ogen. Ik had verschrikkelijk veel spijt dat ik zo tegen Lauren was uitgevallen, dat was namelijk niets voor mij geweest. Lauren bleef mijn beste vriendin, ondanks dat ze een heks was. Ik was gewoon boos geweest omdat ze niets vertelt had..

To love is to destroy.

Lauren Gaia Daphne Middleton ll Heks

'Ik ben een...' Lucy leek te twijfelen. Wat ze ook is, ik ga haar geen pijn doen. Tenzij zij mensen pijn doet, dan ga ik me er mee bemoeien. Maar ik geloof niet dat ze dat doet. 'Ik ben een Original,' zegt ze dan. Heel even kan ik haar alleen aanstaren, maar ik herstel me al snel. 'Ik ben één van de eerste vampieren. Vandaar mijn blauwe ogen. Ik zeg altijd dat het kleurlenzen zijn, maar het is mijn echte kleur. Het punt is is dat ik het sterkste wezen op de hele wereld ben. Ik kan er niks aan doen. Als ik boos ben kan ik gewoon met spullen smijten. Daardoor ging dat raam kapot en als er iemand gewond is..' er rolde nu een traan over haar wang. 'en als er iemand gewond is sta ik bij diegene in het krijt en zorg ik ervoor als een soort van beschermengel' maakt ze haar zin af. 'Ik ben een keer boos geworden op Gale Torn, toen was het raam ook gebroken en was hij gewond geraakt. Sindsdien zprg ik ervoor dat hij ieder ongeluk overleeft. Ik bedoel weet je nog die auto die in de berm was beland. Gale was er bijna door aangereden, maar ik duwde die auto net nog op tijd weg,' verteld ze. Ze verborg haar gezicht in haar handen. 'Dus dat is wat ik ben,' zegt ze dan. Eindelijk weet ik weer watte zeggen. 'Maar Lucy, je zuigt toch geen mensen leeg hè? Ik bedoel... Als je het niet expres doet en je ook alles weer goedmaakt, is er toch niks aan de hand?' Ze huilt nog steeds. Om haar te troosten geef ik haar een knuffel. Bij mij werkt dat altijd. Als ik depressief ben, heb ik gewoon een knuffel nodig. Als een soort oppeppertje. 'Maar jemig, een Original? Dan ben je supersterk!' floep ik er dan uit.'Maar, wil je helpen Emma te zoeken? Ik moet dit goedmaken,' zeg ik dan.

It just takes one negative comment to kill a dream

Lily Anna Dern ~ Hybride

Ik volg Teamin die lijkt te weten waar wij heen moeten. Onderweg komen wij langs nog een aantal lokalen waarvan Teamin zegt dat wij misschien in die lokalen ook wel les zullen krijgen. Eerst maar eens de Engelse les overleven en dan zie ik wel verder. Het sarcasme kan ik horen in zijn stem als hij zegt,
'Oke, daar zijn we dan. Het geweldige lokaal Engels, met de meest leuke leraar!'. Ach ja, sommige leraren moeten volgens mij ook terug naar school. Die ik vorig jaar had op mijn oude middelbare school in ieder geval wel. Vooral mijn Engelse lerares, heel veel kennis over literatuur en poëzie heeft ze niet.
Als ik een vak op school haat dan is het wel geschiedenis. Maar dat zal wel door mijn leeftijd komen. Van gym hou ik maar dat komt dankzij mijn vampier en weerwolf eigenschappen. Zo leuk om sommige mensen terug te pakken tijdens gym. Maar nu ben ik toch wel benieuwd naar de Engelse leraar. Hoe hij is qua les geven en hoe hij eruit ziet.

Physics is awesome