Mystic Falls {RPG} {01} - Speeltopics

Hoe beginnen we?
Het is Maandag 08 September 2012. Het is een gewone dag voor de meeste inwoners van Mystic Falls. Behalve voor de familie van Elise Fell. Die dag ervoor is zij omgekomen bij een "dieren aanval". De Counsel is druk bezig met uitvinden wie de dader is van deze gruwelijke moord. Hoe reageer jij hierop als inwoner van Mystic Falls? Of weet je het niet eens? Misschien komt het gewoon over als een naar ongeluk en ga je gewoon verder met je dagelijkse doen van zaken. De meeste van jullie zullen gewoon hun dag beginnen op Mystic Falls High School, als gewone student, leraar, cheerleader of rugbyspeler. Je mag best af en toe een keer spijbelen, maar probeer het wel een beetje realistisch te houden en niet hele weken afwezig te zijn. Het is over vier dagen volle maan en het rooster van de studenten mag je gewoon zelf bedenken, dat is niet zo heel erg belangrijk. Probeer iedereen erbij te betrekken, dat is het leukst en hou de beginpost in de gaten voor nieuwe info! Veel plezier xx

[ bericht aangepast op 3 mei 2013 - 11:01 ]

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Destiney Lily Jones||Human Being
Hij stemt in met mijn voorstel om naar de les te gaan en dan lopen we in stilte richting het lokaal.
Ik zucht zacht, maar diep. Waarom moest ik hem nu ook alweer vragen waarom hij zo nerveus was? Soms word ik echt chagrijnig van mezelf. Dan zeg ik dingen waar ik achteraf altijd weer spijt van krijg, zoals nu.
"Het spijt me, soms kom ik feller over dan ik wil. Het is nogal een nare eigenschap. Ik hoop dat ik je niet te erg heb laten schrikken" Zegt Ashton na een tijdje.
Ik haal mijn schouders op "Tis al goed" Zeg ik zachtjes "Ik had je niet moeten vragen waarom je zo nerveus leek.. Dat was fout"
"Ik ben soms gewoon zo'n domme flapuit, dan denk ik niet na voor ik iets zeg" Beledig ik mezelf, ik was goed in slecht over mezelf denken. Door al dat gepest en mijn verleden ben ik nogal negatief gaan denken. Na al die jaren van negativiteit denk ik dat het moeilijk gaat worden om ooit weer een beetje positief te denken.

Little do you know

Tobias Fell

Vanaf het moment dat we de rand van het bos bereiken, versnel ik mijn tempo en laat mijn bruine ogen over elk stukje van het bos heen glijden om te zien of ik een glimp van Lucy kan opvangen. Nadat ik haar na een tijdje nog niet gezien had, volg ik Gale's voorbeeld en schreeuw haar naam door het bos heen. Het kan me op dit moment echt niet schelen dat iemand me zou kunnen horen. Straks was er iets ergs gebeurd ofzo en dat zou ik mezelf echt nooit kunnen vergeven. Ik wil net wat dieper het bos in lopen, als ik wat geritsel hoor, gevolgd door Lucy die uit de bosjes stormt. Ik wil net zeggen dat ik best blij ben dat we haar gevonden hebben als ze met haar vingers over de snee in mijn wang gaat en krimp wat in elkaar van de stekende pijn die door mijn wang heen trekt. Alle adem wordt uit mijn longen geperst als ze me ineens vast pakt en tegen zich aandrukt. Voorzichtig slaag ik mijn armen ook over haar heen en wrijf wat over haar rug terwijl ik even met mijn ogen draai als ik Gale's blik opmerk. "Het is goed, het doet al geen pijn meer." Dat was lichtjes gelogen aangezien er nog altijd wel wat steken door mijn wang heen trokken, maar zoals ik al eerder zei had ik al veel erger meegemaakt. Mijn bruine ogen fonkelen terwijl ik de korte conversatie tussen Gale en Lucy even volg en ik dwing mijn benen om te rennen van zodra Lucy er terug vandoor gaat. God, wat was er vandaag toch aan de hand? Het was net alsof iedereen een rotdag had en het gewoon even niet meer zag zitten.

-Hi, I'm Andy, also freaking out- Andy Gallagher

Lucy Willow Mikaelson

Ik hoor hoe Gale en Tobias de achtervolging in zette. Ik had dit echt zwaar verpest. Ik begreep soms echt niet waarom niemand het opmerkte. Bij ieder ongeluk, was ik er. Vaak om mensen te beschermen tegen iets anders, maar toch. Ik was zo in gedachten verzeild dat ik Lauren helemaal niet zag. Met een enorme sprong vlieg ik over haar heen. Ik knal tegen een boom aan en slaak een kreet. Beter zelf pijn hebben dan tegen Lauren opknallen. Ik kijk op naar Lauren of ze oke is. Ik voel hoe er iets langs mijn hoofd sijpelt. Mijn god ik had een wond bij mijn hoofd. Ik deins een beetje achteruit en grijp naar de wond. Het bloed kleurt bij mijn haar. Allebei even rood. Ik moet zacht huilen van de pijn. Ik kon niet meer goed horen waar iedereen zih bevond. Zwarte vlekjes dansen voor mijn ogen.
'Lauren!' Kan ik nog net uitbrengen. Ik zie nog heel even Gale verschijnen. Tobias zag ik niet meer want toen viel ik flauw.


Gale Torn

Ik ren achter Lucy aan. Man dat kind kon rennen. Ik onderdruk een paar vloekwoorden en ren nog net iets harder. Als ik een kreet hoor van Lu ren ik voort op angst. Ik hoor een harde pok. Lucy die huilt en "Lauren!" Zegt. Als ik bij ze aankom zie ik net hoe Lucy buiten westen gaat. Vloekend ren ik naar haar toe en til haar iets overeind. De wond zag er lelijk uit. Ik kijk naar Lauren en naar Tobias en neem een besluit.
'Tobias!' roep ik. 'Neem Lucy mee terug naar school en bel dan het alarmnummer!'
'Lauren!' Zeg ik tegen het meisje. 'Wij gaan Emma zoeken. Na die aanval van laatst wil ik niet dat har ook al iets overkomt.'
Ik til Lucy op in mijn armen en gebaar naar Tobias dat hij het over moest nemen. Ze kon doodgaan aan het bloedverlies als ze niet snel hulp zou krijgen.

"Rebellion's are build on hope"

Ashton 'Ash' Dyon Mikaelson ~ Original Vampier
''Ik ben soms een zo'n flapuit,dan denk ik niet na voor ik iets zeg.' Zegt ze.
Ligt het aan mij of denkt ze vaak negatief over haarzelf. Komt vast omdat er snel werd beoordeeld.
Best jammer dat ze die dinge geloofde. Ze heeft dus niet het echte beeld van haar zelf gezien.
Ik zie dat we niet meer zo veel tijd hebben om bij de les te komen. Ik durf te wedden dat waar neer we bij het lokaal zijn de bel/zoemer al is gegaan.
Het maakt me eigelijk niks uit. Het is niet de eerste keer dat ik te laat kwam. Ze mogen blij zijn dat ik uberhaut naar school ben gegaan. Ik heb we;l iets beters te doen met mijn leven. Ik weet alleen nog niet wat.
Ik vind het nog steeds zielig dat Destiney zo slecht over haarzelf denkt. Kon ik haar maar helpen.
'Destiney luister, als je zo over jezelf blijft denken blijf je je ellendig voelen. Je wordt er alleen ongelukkig en gestrest van , geloof me.'' Ik neem even een pauze om te denken wat ik wil zeggen.
''Ik heb twee opties voor. Optie 1: We gaan naar de les en komen te laat. Optie 2: We gaan niet naar de les en ik help je om een beter beeld van jezelf te krijgen. Je mag zelf kiezen.'

I don't have time to worry if it's right or wrong, you can't hope for a horror story with a happy ending!

Lauren Gaia Daphne Middleton ll Heks

Opeens komt Lucy aangerend vanuit het bos. Ik schrik als ik zie dat ze recht op me af rent. Snel buk ik en Lucy springt over me heen. Ik hoor een gil en kijk op om te zien waar ze is en zie dat ze tegen een boom aan is gerend.
Snel ga ik naar haar toe`. Ze zegt mijn naam nog voor ze flauwvalt. Raar, ik dacht dat originals niet flauw konden vallen. Maarja, ik weet er ook weinig van.
Ik hoor wat gestommel en zie dat er nog 2 jongens aan zijn komen rennen.
'Tobias! Neem Lucy mee terug naar school en bel dan het alarmnummer,' zegt de een. 'Lauren! Na die aanval van laatst wil ik niet dat haar ook iets overkomt,' zegt hij daarna tegen mij waarna hij Lucy optilt en aan Tobias geeft.
'Jij bent toch Gale?' zeg ik tegen de jongen, 'ik denk dat Emma op het kerkhof is, waar haar moeder is begraven.' Dat is meestal de plek waar ze naar toe vlucht. Niet altijd.

It just takes one negative comment to kill a dream

Angela "Angel" Lana Eastwood ~ Heks

Samen gaan we aan een tafeltje in de hoek zitten en hij glimlacht even naar me, waarna hij de kaart open legt zodat ze het ook kan zien.
Ik bekijk het aandachtig. Echt goed weten wat ik wil drinken, doe ik niet. Dan schuift hij de kaart wat meer naar me toe.
Snel glimlach ik naar hem en bekijk dan de drankjes. Dan zie ik iets wat ik nog nooit op heb. Op dat moment vraagt Lucas:
'Wat je al wat je wil denken?' Ik kijk hem twijfelend aan, en kijk weer even naar de kaart.
Dan wijs ik een drankje aan, een cocktail. Ik heb het nog nooit op, en ik weet ook niet wat het is. Maar ik ben een persoon die alles wat die nog nooit op heeft, wil proberen.
'Ik wil die,' zeg ik tegen hem. Dan zeg ik: 'Hoe smaakt een cocktail eigenlijk? Ik heb het nog nooit op.'
Vragend kijk ik hem aan. Opeens zie ik iets in mijn ooghoek bewegen. Fronsend kijk ik die kant op. Dan verstijf ik.
Nee, dit kan niet waar zijn!
Snel wend ik mijn gezicht weer af naar Lucas en zeg:
'Ik moet even naar de wc.' Zonder zijn antwoord af te wachten sta ik op en loop naar de bar toe. Na gevraagd te hebben waar de wc is, loop ik snel naar de wc toe.

Fantasy is in you.

Emma Abigail Gilbert
"Mama, wist je te veel? Is dat de reden dat ze je vermoord hebben?" mijn hand gleed langs de grafsteen, geluidloos rolden er tranen over mijn wangen. Ik hief mijn hoofd op, tranen proberend binnen te houden. "Mam ik hou van je," glimlachte ik naar boven, een zwakke glimlach rond mijn lippen vormend. Mijn chocoladebruine ogen gleden weer terug richting de grafsteen. "Iedereen zei dat je vermoord was door een wild dier, twee kleine wondjes hadden zich in je nek gevormd," ik slikte even, mijn handen langs mijn wangen wrijvend. "Ik had er nooit echt over nagedacht, dat het wel eens het werk kon zijn van een vampier. Het was ook allemaal zo vreemd.. Je zou terug moeten komen, mam. Je zou terugkomen.. En nu kwam Lauren ineens met het verhaal aanzetten dat al de mythes die vroeger rond het kampvuur werden vertelt, om elkaar bang te maken voor iets wat niet bestond, wel waar zijn. Lauren is zelfs een heks.. Het is allemaal zo onwerkelijk." Ik schudde mijn hoofd nog steeds verwart. Het begon steeds meer te lijken op een slechte droom, maar waarom werd ik dan niet wakker? Hoe hard ik mezelf ook in mijn arm kneep? "Ik denk dat ik mijn excuses moet aanbieden aan Lauren. Ik had nooit zo mogen reageren. Ze wilde me alleen maar beschermen.. Ze blijft mijn beste vriendin." Knikte ik, terwijl ik een roos op de donkerbruine aarde neerlegde.

To love is to destroy.

Lucas Booth
Ze wijst een cocktail aan. Passao. Dan vraagt ze hoe een cocktail eigenlijk smaakt. Lucas denkt even na om antwoord te geven. Jah hoe smaakt een cocktail? Hoe moet je dat uitleggen. 'Wel, het smaakt iets naar fruitsap?' Het verandert in een vraag aangezien hij het ook niet echt weet. 'Maar je moet opletten want jekan het zo naar binnen gie-' en plots zegt ze dat ze naar het toilet moet, staat op en loopt weg. Verdwaast blijft hij zitten. Heeft hij iets verkeerd gezegd? Er komt een ober naar hem toe en hij besteld dan toch maar. '1 cola en een passao.' zegt hij en de ober knikt waarna hij wegloopt. Lucas zucht zachtjes en haalt zijn gsm uit. Hij ziet dat hij 3 berichten heeft. 2 van zijn tante en 1 van zijn zus. Blijkbaar had de directeur naar huis gebeld. Leuk. Lucas zucht en wacht tot het drinken gebracht word en Angela terug komt na haar plotse vertrek. De ober zet alles op tafel en hij betaald alvast. Dan begint hij van zijn cola te nippen en kijkt nog eens rond. Is er iets waar ze van geschrokken is of zo?, denkt hij, of is het door hem? Hij voelt zijn gsm trillen en vist die terug uit zijn broekzak. Amy belt Lucas zucht en drukt op het rode telefoontje. Hij heeft geen zin om met haar te praten. Amy was zijn vriendin geweest in New York maar dat moet hij nu achter zich laten.

'Doubt kills more dreams then failure ever will'

Destiney Lily Jones||Human Being
Ik luister naar wat Ashton tegen me zegt, ergens heeft hij wel gelijk. Ik moet niet zo negatief denken, maar het is gewoon zo moeilijk met een familie als het mijne, en een school-situatie als deze om positief te denken..
''Ik heb twee opties voor ja. Optie 1: We gaan naar de les en komen te laat. Optie 2: We gaan niet naar de les en ik help je om een beter beeld van jezelf te krijgen. Je mag zelf kiezen" Zegt Ashton als laatst.
Met een diepe zucht denk ik na, ik wil eigenlijk niet naar de les.. Maar als ik spijbel krijg ik thuis weer gedonder. Even kijk ik naar hem, wat zal ik doen?
"Ik.. Ik ga denk ik voor optie twee, ik heb toch niks te verliezen" Zeg ik met een zwak glimlachje. Eigenlijk vraag ik mezelf nogsteeds af waarom ik nu ineens wel vrienden maak. Waar heb ik het aan verdiend een vriend te hebben? Ik dacht altijd dat ik voor alle zondes die mijn familie heeft gestraft werd ofzo, ja ik geloof in Karma.

Ik besloot toch maar om even online te komen d:

Little do you know

Lillith Victoria Katherina Stark||Vampier

Hij glimlacht naar me en begint met een bal te gooien. Even later zijn alle piramides allemaal om. Ik wist dat het misschien makkelijk was, maar het gebaar telde.
“Welke knuffel?” Vraagt de man niet echt geïnteresseerd.
Brian wees naar het konijn dat ik had aangewezen. De man pakt de konijn en geeft hem aan Brian. Hij pakt het konijn aan en draait zich om naar me. Dan glimlacht hij en geef het konijn aan me.
“Waar wil je nu in?” Vraagt hij met een glimlach.
Ik pakte hem vast en gaf hem een knuffel met het konijn achter zijn rug. Normaal geef ik nooit zoiets persoonlijk, maar dit voelde gepast op dit moment. Meestal geef ik dit alleen als het moet vooral als ik iets nodig heb van diegene, maar nu was het anders. Voor ik hem losliet kuste ik hem op zijn wang opnieuw.
"Dank je," zeg ik met een gemeende glimlach. "Het maakt me niet echt uit waarin. Kies jij nu maar eens een attractie."
Ik pakte mijn zilveren flesje uit mijn tas en neem er een grote slok van. Ik steek het naar hem uit voor als hij ook een slok wou. Er zat niet meer zoveel ik, maar dat was niet echt een probleem aangezien ik genoeg drank thuis had staan. We konden na dit misschien terug naar de Mystic Grill gaan of iemand samen delen als bloeddoner in mijn loft en zien wat er dan gebeurt. Ik drukte het konijn tegen me aan en glimlachte.

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..

Tobias Fell

Hijgend kom ik na wat lopen tot stilstand en zet mijn handen even op mijn bovenbenen om uit te hijgen. Ik had een goede conditie, maar Lucy rende wel erg snel. Misschien omdat ze bezorgd was over Lauren aangezien mensen best veel dingen konden vanaf het moment dat ze dachten dat er iemand in gevaar was. Ik ga pas terug fatsoenlijk rechtop staan als ik Gale's stem hoor en even schieten mijn ogen van Lauren naar Lucy, die bewusteloos op de grond ligt, en terug. Damn, dit was niet goed, dit was helemaal niet goed. Straks kwam er nog iemand die hen allemaal vermoordde, net zoals ze bij Elise gedaan hadden. De mensen zeggen de hele tijd dat het een wild dier geweest was, maar ergens zag ik gewoon aan hun ogen dat ze logen. Van de andere leden van het council had ik verwacht dat ze hem zouden vertellen dat ze vermoord was door wilde dieren, maar van mijn ouders niet echt. Natuurlijk was ik op dit moment erg teleurgesteld in hen, maar ik probeerde het ze min mogelijk te laten merken. Ik wordt bruut uit mijn gepiker gehaalt als ik Lucy in mijn handen geduwd krijg en ik kan mijn handen nog net onder haar rug en knieholtes steken zodat ze niet op de grond valt. Ik knik even naar Gale en draai me om om terug te lopen als ik ineens merk hoe de wond op Lucy's hoofd voor mijn ogen geneest. Het is niet aan mijn lichaamshouding te zien dat ik iets raars opgemerkt heb en loop rustig door. Pas als ik denk dat Gale en Lauren me niet meer kunnen zien, leg ik Lucy tegen een boom aan en schud wat aan haar schouder om haar wakker te krijgen.

Ethan James

Met een zuinige grijns om mijn lippen kijk ik toe hoe Brady het lijk van de brunette in brand steekt om zo hun sporen uit te wissen. Hmn, best slim, al is de geur van verbrand vlees wel erg goed te ruiken waardoor mensen er alsnog achter kunnen komen dat ze iemand vermoordt hadden, alleen zouden ze natuurlijk nooit kunnen bewijzen dat het vampiers geweest waren. "Wel, ik ga ervandoor. Zorg goed voor je neborn." Ik grinnik even en werp een glimlach op vrouw voordat ik er in vampiersnelheid vandoor flits. Ik zal Brady waarschijnlijk nog wel een paar keer tegenkomen aangezien Mystic Falls niet zo erg groot was en het ernaaruit zag dat de man van plan was om zich hier te vestigen. Op de begraafplaats kom ik tot stilstand en kijk even om me heen. Dit is nooit echt een plaats geweest waar ik graag kom, ookal liggen 1 op de 10 mensen hier wel door mij. Je zou het niet snel van me zeggen, maar ergens krijg ik gewoon de kriebels van plekken als deze. Ik wil me net terug omdraaien om ergens anders heen te gaan waar ik me wel zou kunnen amuseren als woorden die zachtjes uitgesproken worden tot me doordringen. Je kon zo aan de stem van het meisje horen dat ze huilde en laat dat nu net een van dingen zijn die ik niet zomaar kan negeren. Waarschijnlijk kwam dat gewoon omdat ik meer dan 2000 jaar oud was en mannen een meisje of vrouw nooit zo bebroken mochten achterlaten. Zonder een geluid te gemaken, volg ik de stem van het meisje en kom recht achter haar tot stilstand. Even laat ik mijn ogen naar de naam die op de grafsteen staat glijden en kom tot de conclusie dat ik de persoon om wie het meisje rouwde niet vermoordt had. "Misschien moet je inderdaad je excuses gaan aanbieden, want zonder vrienden kom je niet ver." Zoals altijd was er een licht spottende ondertoon in mijn stem te horen, maar deze keer probeerde ik deze zo goed mogenlijk te maskeren. Het was wel waar, een mens kwam nooit erg ver zonder zijn vrienden en zo te rijken was het meisje voor me een mens, al kon het natuurlijk wel zijn dat ze de krachten van een heks had.

-Hi, I'm Andy, also freaking out- Andy Gallagher

Emma Abigail Gilbert
Nog een tijdje genoot ik van de stilte die heerste op de begraafplaats, mezelf langzaam kalmerend. De tranen droogden op en verdwenen, mijn ademhaling en hartslag werden weer regelmatig. Ik had besloten mijn excuses aan te bieden aan Lauren, ze kon er ook allemaal niets aandoen. Ze had alleen maar geprobeerd het goede te doen.
"Misschien moet je inderdaad je excuses gaan aanbieden, want zonder vrienden kom je niet ver." Geschrokken versnelde mijn hartslag opnieuw, mijn ademhaling stokte in mijn keel. Langzaam draaide ik me om, recht in het gezicht kijkend van een jongeman die pal achter me tot stilstand gekomen was. Opgelucht - al wist ik niet of ik überhaupt wel opgelucht moest zijn - liet ik een lichte zucht over mijn lippen rollen.
"Je liet me schrikken," ik haalde diep adem en krabbelde snel en iets onhandig overeind. Toen ik helemaal overeind gekomen was en voor hem stond, moest ik omhoog kijken om zijn gezicht goed te kunnen zien. Zijn haren waren donkerblond gekleurd met lichte krullen. Zijn ogen waren groen en stonden ietwat spottend, wat mijn wenkbrauwen deed oprezen.
"En wie ben je? Aangezien je me stond af te luisteren." Snel liet ik mijn handen over mijn wangen glijden, zodat ik er zeker van was dat alle tranen verdwenen waren, tenminste, dat hoopte ik. Mijn ogen gleden naar zijn linkerwang, waar een aardig groot litteken op gevormd was. Ik kende de man niet, en hij leek me ook iets te oud voor school. Misschien was hij één van de vele nieuwkomers, aangezien er de laatste weken veel nieuwe mensen zich gevestigd hadden in het normaal niet zo bekende Mystic Falls.

[ bericht aangepast op 24 april 2013 - 15:55 ]

To love is to destroy.

Ethan James

Ergens kwam het meisje me best bekend voor zo langs de achterknt, maar dat kwam heel waarschijnlijk omdat iedereen er langs achter bijna het zelfde leek uit te zien. Daarbij had ik in de tijd dat hij leefde al veel mensen ontmoet waardoor het ook wel kon zijn dat ik al iemand was tegengekomen waar het meisje best hard op leek. Een grijnsje vormde zich om mijn lippen toen ik hoorde hoe haar hartsnal versnelde daar ze zich waarschijnlijk bijna dood geschrokken was. Zodra het meisje zich omgedraaid had, maakte de spottende uitdrukking plaats voor een geschokte. Ik was nooit heel goed geweest in zoiets te verbergen aangezien alles meestal schuilging achter de spottende grijsn waar ik om bekend stond. Van die grijns was nu niets meer te bekennen terwijl ik het meisje in haar ogen aankijken. De naam Tatia bleef door mijn hoofd heen galmen terwijl ik mijn mond opentrok om iets te zeggen, maar deze daarna terug sloot omdat ik er toch niets zinnigs uitkreeg. Normaal zou ik al lang iets gezegd hebben op de mededeling dat ik haar had laten schrikken, iets in de trant van een vraag ofdat ze misschien een slecht geweten had of iets dergelijks. Pas toen ze vroeg wie ik was, slikte ik de brok in mijn keel door en ontspande mijn spieren die ik onbewust aangespannen had. "Ethan, Ethan James." De woorden rolden zachtjes uit mijn mond, bijna voorzichtig alsof er iets ergs zou gebeuren als ik ze veel te luid zei. Nee, dit was een droom, een dagdroom aangezien hij al eeuwen niet meer sliep. Als ik met mijn ogen zou knipperen, stond ik hier helemaal alleen en bestond het meisje niet eens. Op goed geluk sloot ik mijn ogen even om ze daarna terug te openen. Een vlaag van teleurstelling ging door mijn lichaam heen toen ik merkte dat het meisje er nog altijd stond.

[Ik ga het terug bij de verleden tijd houden, makkelijker om te switchen tussen quizlet en rpg-forums xd]

-Hi, I'm Andy, also freaking out- Andy Gallagher

Lucy Willow Mikaelson

Ik voelde hoe iemand aan mijn arm zat te duwen. Ik had gelukkig geen last meer van mijn hoofd. Dat was fijn. Ik opende mijn ogen voorzichtig en keek in de bruine ogen van Tobias Fell. Ik slaak een kreet, maar herstel me dan snel. We stonden nu ergens anders, dus hij moet me hebben gedragen. Bij die gedachten krijg ik een lichte blos op mijn wangen. Dan wrijf ik even over mijn hoofd en voel ik de wond niet meer. Met grote ogen kijk ik Tobias aan. Hij had het gezien. Hij had gezien hoe mijn wond was genezen. Dat was onmenselijk en het verbaasde me dat hij niet aan het flippen was.
'Ik kan het uitleggen' zei ik bijna fluisterend. De tranen stonden in mijn ogen. Als het aan mij lag duurde het niet lang voordat heel Mystic Falls over mijn soort wist.

Gale Torn

Tobias kan nog net op tijd Lucy van me overnemen. Hij knikt en loopt met haar weg. Dan draai ik me naar Lauren.
'Ja ik ben Gale Torn,' zeg ik antwoord gevend op haar vraag. 'En als ze bij de begraafplaats is, zit ze net buiten het bos.'
Ik wil er al heen lopen en draai me dan alsnog naar Lauren.
'Zeg waarom moest Emma eigenlijk huilen enzo,' zei ik. 'Ik bedoel, jullie zijn beste vriendinnen en hebben nooit ruzie en nu is het zo erg dat ze wegrent terwijl er net iemand is vermoord.'
Ik had mijn stem verheft terwijl ik dit tegen haar zei. Ik vond het nog steeds moeilijk dat Elise dood was.
Ik herstel me snel weer en kijk Lauren dan doordringend aan.

"Rebellion's are build on hope"

Lauren Gaia Daphne Middleton ll Heks

Gale draait zich naar me om. 'Ja, ik ben Gale Torn. En als ze op de begraafplaats is, is ze net buiten het bos,' zegt hij.
Ik knik een beetje. Het enige waar ik aan denk is dat ik Emma moet vinden. Ik begin alvast richting de begraafplaats te lopen als hij plotseling een lastige vraag stelt. 'Zeg waarom moest Emma eigenlijk huilen enzo. Ik bedoel, jullie zijn beste vriendinnen en hebben nooit ruzie en nu is het zo erg dat ze wegrent terwijl er net iemand is vermoord.' Ik schrik een beetje van zijn plotselinge vraag en stop met lopen. Shit! Ik kan niet goed liegen. Ik heb het een paar jaar volgehouden, maar alsnog ben ik er slecht in. Rustig loop ik verder, nadenkend over hoe ik moet antwoorden. Het duurt dan ook een tijdje voordat ik antwoord geef. 'Sorry Gale. Het spijt me heel erg. Ik wou dat ik het mocht zeggen, maar het zijn privézaken. Sorry.' Ik vind het echt verschrikkelijk om iets verborgen te houden. Ook al weten niet zo veel mensen dat ik een heks ben. 'Echt Gale, het spijt me dat ik het niet kan zeggen.' Het bos ziet er momenteel een beetje spooky uit, nadat Elise Fell is vermoord. De moord zorgt gewoon voor een griezelige schaduw in het bos waar ik eerst zo graag kwam. Ik ben blij dat ik niet alleen ben, anders was ik denk ik niet door het bos naar de begraafplaats gegaan, maar het bos uit en gewoon over de weg erheen gerend. het bos heeft gewoon iets engs. 'Het bos lijkt een stuk enger hè? Nu er iemand is vermoord,' zeg ik om snel op een ander onderwerp over te gaan.

It just takes one negative comment to kill a dream