Mystic Falls {RPG} {01} - Speeltopics

Hoe beginnen we?
Het is Maandag 08 September 2012. Het is een gewone dag voor de meeste inwoners van Mystic Falls. Behalve voor de familie van Elise Fell. Die dag ervoor is zij omgekomen bij een "dieren aanval". De Counsel is druk bezig met uitvinden wie de dader is van deze gruwelijke moord. Hoe reageer jij hierop als inwoner van Mystic Falls? Of weet je het niet eens? Misschien komt het gewoon over als een naar ongeluk en ga je gewoon verder met je dagelijkse doen van zaken. De meeste van jullie zullen gewoon hun dag beginnen op Mystic Falls High School, als gewone student, leraar, cheerleader of rugbyspeler. Je mag best af en toe een keer spijbelen, maar probeer het wel een beetje realistisch te houden en niet hele weken afwezig te zijn. Het is over vier dagen volle maan en het rooster van de studenten mag je gewoon zelf bedenken, dat is niet zo heel erg belangrijk. Probeer iedereen erbij te betrekken, dat is het leukst en hou de beginpost in de gaten voor nieuwe info! Veel plezier xx

[ bericht aangepast op 3 mei 2013 - 11:01 ]

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Ashton 'Ash' Dyon Mikaelson ~ Original Vampier
'Ja leuk!' Zegt Destiney vrolijk. Maar dan zie ik verbijstering in haar ogen. Heb ik iets verkeerd gedaan?
Ash niet zulke rare dingen denken het is vast niets.
We lopen de gangen door een beetje stil is het wel. Eerlijk gezegt heb ik een hekel aan stiltes Ik voel me er altijd ongemakkelijk bij.
Maar ik kan haar niks kwalijk nemen. Ze ziet er nu al iets minder verlegen uit als eerst.
De gang lijkt nu opeens een stuk langer dan eerst. Oke er moet nu echt iets aan die stilte gebeuren voordat ik gek word.
Ik kijk naar Destiney en zie dat ze ergens aan moet denken. Ik ben benieuwd of het iets met de verbijsterde blik die ze net had heeft te maken.
Ik wil er wel naar vragen, maar het zijn mijn zaken niet,toch? Aan de andere hand het stopt wel die stilte. Ik besluit het tweede maar te doen.
'Waar denk je aan?'

I don't have time to worry if it's right or wrong, you can't hope for a horror story with a happy ending!

Tobias Fell

Ik knik als Gale vraagt of de wond op mijn wang van het raam komt en grinnik even. "Het is niet zo heel diep, dus zoveel spijt moet ze er niet van hebben." Ergens zie ik Lucy er wel voor aan om zich schuldig te voelen over het feit dat er nu een rode streep langs mijn wang loopt, maar zo erg is het niet. Ik ben er niet van dood gegaan en ik heb al wel ergere dingen meegemaakt. Na een tijdje haal ik de zakdoek van mijn wang af en stop het weer weg nadat ik merkte dat het gestopt was met bloeden. Waarschijnlijk wer dhet wel een litteken aangezien ik altijd aan van die wondjes krab als ze aan het genezen zijn. "Ja, ik ga wel mee zoeken aangezien het deels mijn schuld is dat ze eruit gestuurd werd."
Misschien moest ik me ook maar even gaan melden bij de directeur, al denk ik niet dat Lucy echt de moeite heeft genomen om naar de directeur te gaan voordat ze naar buiten liep. Rustig ga ik terug op mijn benen staan en wrijf even door mijn ogen terwijl ik een geeuw probeer te onderdrukken. Ik wacht nog totdat Gale ook recht staat en begin langzaam richting het bos te lopen. Ergens voel ik me wel schuldig dat ik niet eerder rechtgestaan was en met haar was meegelopen, dan hadden ze haar nu niet moeten gaan zoeken.

-Hi, I'm Andy, also freaking out- Andy Gallagher

Gale Torn

Ook al zei Tobias dat het meeviel, Lucy zou zich dood schamen. Ik kende haar daarvoor net iets te goed. Ik sta ook op en loop samen met hem richting het bos.
'Ze moet denk ik hier ergens zijn' mompelde ik.
'LUCY!' riep ik met mijn handen aan mijn mond. Ik kreeg geen antwoord terug. Ik zucht en wrijf in mijn ogen. Dit werd moeilijker dan ik dacht.
Plots stormt Lucy de bosjes uit. Met haar handen op haar knieën en naar adem happend kijkt ze ons aan. Haar ogen worden groot als ze de wond op de wang van Tobias ziet. Haar handen gaan voor haar mond en de tranen kan ze nog net onderdrukken. Ze loopt op hem af en gaat met haar hand over de wond. Dan, uit het niets, omhelst ze hem en moet ze huilen. Ik gebaar en geef Tobias de blik "Ik-had-het-je-toch-gezegd."
Ik herinnerde me nog dat ik Emma voorbij had zien rennen toen ik nog op de bank zat.
'Lucy?' vraag ik. 'Waar is Emma. Dat meisje uit jouw klas?'

Lucy Willow Mikaelson.

Ik moet een beetje lachen omdat ze het blijkbaar cool vind dat ik super sterk ben. Ik vond er eigenlijk niks cools aan, maar ja.
Ik wou graag helpen met Emma zoeken, maar plots hoor ik mijn naam. Ergens in de verte, maar mijn Original oren pikken het op. Ik sprint erheen en sta al snel oog in oog met Gale. Tobias was bij hem. Ik moet even adem halen en leun even op mijn knieën. Plots zie ik de wond bij Tobias. Er zat een flinke striem op zijn wang. Ik sla met een kreetje een hand voor mijn mond. Dot kon je niet menen. Ik wist het. Weer had ik iemand pijn gedaan. Ik loop op hem af en strijk met mijn slanke vingers over zijn wang. Dan moet ik huilen en vlieg ik zonder pardon om zijn hals. Ik voelde me een loser en waarschijnlijk wou hij nu toch geen vrienden met me zijn. Ik was al helemaal verbaasd geweest dat Lauren me een knuffel had gegeven. Vonden mensen me dan toch aardig?
'Lucy?' vraagt Gale plots. 'Waar is Emma? Dat meisje uit je klas.'
Ik laat Tobias los en kan er nog even een vage glimlach van af brengen.
'Sorry' zeg ik zacht.
Dan kijk ik Gale aan en haal ik mijn schouders op.
'Lauren en ik wouden haar net gaan zoeken' zeg ik.
Shit Lauren! die stond daar nog.
'Kom mee!' riep ik vlug en ik begon weer te rennen. Terug naar Lauren.

"Rebellion's are build on hope"

Teamin Jace Sangue||Hybrid
Met een neppe glimlach begroet ik de leraar waarna ik naar mijn vaste plek in het lokaal loop: Achter in bij het raam.
Ik wenk Lily dat ze naast me moet komen zitten, maar ik denk dat de leraar wel eerst wil dat ze voor de klas komt staan om te vertellen wie ze is en datsoort gebeuren. Maar ik hou een plek naast mij vrij voor als ze klaar is met aan de klas te vertellen wie ze is.
Onderuitgezakt op mijn stoel het raam uit starende wacht ik tot de les begint. Waarom heb ik ook alweer besloten om weer naar school te gaan?
Oh, ja. Omdat ik me verveelde met van stad naar stad trekken en aangezien ik weer wat kennis wilde bijbrengen, maar daarmee bedoelde ik niet hoe ik engels moet spreken en geschiedenis.. Ik kan vloeiend engels en de geschiedenis heb ik zo ongeveer zelf meegemaakt, oké niet heel veel, dus daar weet ik wel genoeg van..

Destiney Lily Jones||Human Being
Na een lange stilte hoor ik Ashton iets vragen: "Waar denk je aan?"
Eigenlijk haalt hij me hiermee ook meteen uit mijn gedachtes.
"Eh.. Ik dacht eraan dat ik het raar vind dat jij me wel mag.. In tegenstelling tot dehele school.." Zeg ik zacht, ik heb het altijd al moeilijk gehad met het feit dat niet echt veel mensen me blijken te mogen "En aan het feit dat iedereen me meteen beoordeeld aan mijn afkomst.. En vooral aan mijn Vader en Broers" Ik zucht diep, een beetje geërgerd. Ik ergerde me er dan ook enorm aan het beroep dat mijn familie gekozen heeft, en ook aan het feit hoe iedereen me ermee beledigd. Maarja, zo is het leven. Ik moet er maar mee leren omgaan, toch?
Eigenlijk vind ik het best lastig dat ik er altijd aan moet denken.. Het maakt niet uit hoe ik me voel, ik denk er altijd wel aan hoe iedereen hier een hekel aan me lijkt te hebben. Iets wat mijn humeur altijd tot een vriespunt kan brengen..

Little do you know

Lauren Gaia Daphne Middleton ll Heks

Lucy begon een beetje te lachen na mijn laatste reactie. Tevreden kijk ik haar aan. Ze is denk ik niet meer verdrietig.
Maar ik moet Emma vinden. Dan rent Lucy opeens met een topsnelheid weg. Jemig, ik was even vergeten dat vampiers zo snel zijn. Maar wat gaat ze doen? Misschien vond ze mijn reactie toch niet zo leuk. Met een zucht ga ik weer verder meet zoeken. Maar ik kan haar niet vinden.
Wacht eens, waar gaat Emma heen als ze verdrietig is? Volgens mij naar het kerkhof, waar haar moeder ligt. En als ik haar niet vind, zie ik haar morgen waarschijnlijk op school of bij cheerleader training. Of ze nou wil of niet, ze moet het begrijpen.
Ik wandel richting het kerkhof, hopend om Emma daar te vinden.
Wat als ze boos op me blijft? Hoe moet het dan verder? En kan Alexis zich dan wel opsplitsen? En dan hebben we geen superavond op het Halloweenfeest. Oooow, ik heb het helemaal verpest.

It just takes one negative comment to kill a dream

Ashton 'Ash' Dyon MIkaelson
Ik kijk Destiney niet begrijptend aan.
Waarom zou iemand haar beoordelen vanwegen haar afkomst of familie? Dat is toch de domste reden om haar te beoordelen.
Soms weten mensen gewoon niet hoe erg je andere kunt kwetsen. En zo te zien is dat bij Destiney aardig gelukt.
Ik kan niet geloven dat de rest van de school haar niet mag. Ze is een hardstikke aardig meisje,maar alleen niemand weet hoe moeilijk ze het heeft.
Dat zij uberhaut al die kritiek kan nemen. Mij zou dat nooit gelukt zijn.
De bel gaat zo al,maar toch wil ik weten wat er aan de hand is. School kan altijd nog.
'Waarom beoordelen ze je dan vanwegen je afkomst en familie? Dat geeft ze toch geen reden om je niet te mogen.'Begin ik. 'Je kan me echt vertellen wat er aan de hand is. Geloof me het lucht op waarneer je dingen vertelt die je vervelend vind.'

I don't have time to worry if it's right or wrong, you can't hope for a horror story with a happy ending!

Destiney Lily Jones||Human Being
Hij kijkt me niet begrijpend aan en even is het stil. Met een zacht zuchtje kijk ik naar mijn schoenen en friemel ik wat aan de mouw van mijn blouse.
Na een tijdje zegt hij: "Waarom beoordelen ze je dan vanwegen je afkomst en familie? Dat geeft ze toch geen reden om je niet te mogen. Je kan me echt vertellen wat er aan de hand is. Geloof me het lucht op waarneer je dingen vertelt die je vervelend vind."
"Je weet blijkbaar niet welk beroep mijn familie heeft gekozen" Zeg ik met een klein lachje, echt vrolijk klonk het niet..
"Mijn vader en broers zijn Vampier jagers. Ze geloven er heilig in dat die wezens bestaan, en ik opzich ook wel aangezien ze al een paar gedood hebben.." Begin ik zachtjes "Ze hebben een hekel aan alles wat mensen vermoord enkel omdat ze bloed nodig hebben.. In mijn eerste jaar hier had ik wel wat vrienden. Maar toen ik ze mee naar huis nam om ze aan mijn familie voor te stellen begon mijn vader ze meteen te bekijken en van alles en nogwat te doen om te zien of ze misschien vampiers waren" Tranen hopen zich op in mijn ogen bij de herinnering eraan "De volgende dag op school noemde iedereen me een Freak en sindsdien vertellen ze elke nieuweling en iedereen die ook maar enig interesse in me heeft dat ik een Freak ben" Ik haal mijn schouders op en knipper met moeite de tranen weg, ik wil niet huilen.. "Dusja, ze zullen binnenkort ook wel bij jou beginnen" Mijn stem klinkt schor. Ik probeer het nare gevoel in mijn keel weg te slikken, maar het lukt niet..

Little do you know

Brian Heith Salvatore ~ Vampier

Ze bekijkt de knuffels één voor één aandachtig. Na een tijdje kruipt ze tegen me aan terwijl ze naar een knuffel kijkt.
"Ik wil die," zegt ze zachtjes terwijl ze naar een konijn wijst met een paars lintje om de hals. "Veel succes." Opnieuw duwt ze haar lippen tegen mijn wang voordat ze me plaats geeft.
Ze kijkt me met een bemoedigend glimlach aan. Ik glimlach terug naar haar en begin een bal te gooien. Met gemak zijn alle piramides even later om, maar tja, ik ben dan ook een vampier.
“Welke knuffel?” Vraagt de man niet echt geïnteresseerd.
Ik wijs naar de konijn die Lillith me had aangewezen. De man pakt de konijn en geeft hem aan me. Ik pak de konijn aan en draai me om naar Lillith. Dan glimlach ik en geef hem aan haar.
“Waar wil je nu in?” Vraag ik met een glimlach aan haar.

Angela “Angel” Lana Eastwood

'Ik heb 2 jongere zusjes dus heb ik geduld in overvloed als het om zulke dingen draait.' Zegt hij. Ik grinnik even. Dan leidt hij me de weg naar Mystic Grills. Samen slenteren we door de straten. Ik weet niet hoe het komt, maar het voelt vertrouwd aan, alsof ik Lucas al jaren ken. Dit zou eigenlijk het moment moeten zijn dat ik me van hem zou afzonderen. Maar weet je, daar heb ik geen zin in. Ik zie wel aan hoe het loopt.
Ik negeer het stemmetje in mijn achterhoofd die zegt: “Het loopt slecht af, ik zal gekwetst worden”
Ik schrik op uit mijn gedachten als Lucas zegt:
'Mystic Grill.' Hij glimlacht en kijkt dan naar mij waardoor hij iets naar beneden moet kijken. Waarom ben ik ook alweer zo klein?!
Hij maakt een gebaar dat ik als eerst naar binnen mag gaan. Ik glimlach en loop naar binnen.
'Ik trakteer.' meld hij en glimlacht eventjes. Ik wil protesteren, maar als ik naar hem kijk doe ik het maar niet, ik weet niet waarom, maar hij geeft me een fijn gevoel.

[ bericht aangepast op 22 april 2013 - 19:03 ]

Fantasy is in you.

Ashton 'Ahs' Dyon Mikaelson ~ Original Vampier
'Dus ja, ze zullen binnekort ook wel bij jou beginnen.'Zei Destiney met een schore stem.
Opeens drong het me pas door wat ze net zei. Haar vader en broers zijn vampierjagers. Dat zag ik niet aan komen. Nou ja,voor alles is een eerste keer.
Tuurlijk ga Destiney hierop niet beoordelen. Het is alleen dat ik me nu gewoon nerveus en zenuwachtig voel. Wat nou als ze er achter komt dat ze net een gesprek heeft gevoerd met een van de eerste vampiers. Ja dan krijg ik de jagers achter me aan. Ik had mezelf voor genomen om een vriendschap met haar te sluiten, maar dat word een beetje moeilijk als haar familie bestaat uit jagers.
Toch vind ik het dan wel weer zielig om haar dan in de steek te laten. Ze zei niet dat zij een jager was. Het enige dat ik hoef te doen is er voor zorgen dat ze niet achter kom wat ik ben, Me te beheersen en woede aanvallen te vermijden. Makkelijk toch? Dacht het niet. Maar ik moet toch proberen.
'Weet je het boeit me niet wat ze denken. Ze hebben gewoon niet het geluk gehad jou te leren kennen en geloofde alleen die roddels. Ik vind jou geen freak , ik vind jou aardig of je het nou gelooft of niet. Je moet zelf ook niet geloven wat jan en alleman zegt. Je krijgt dan alleen een slecht beeld van jezelf.' Zeg ik nog steeds een beetje zenuwachtig.
Tuurlijk vind ik haar geen Freak,ik bedoel kijk naar mij ik voed mezelf van haar soort. Als iemand hier een Freak is ben ik dat wel.

I don't have time to worry if it's right or wrong, you can't hope for a horror story with a happy ending!

Destiney Lily Jones||Human Being
Met een glimlachje kijk ik hem aan als hij zegt dat hem niet boeit wat iedereen zegt, al lijkt hij ineens wel wat nerveus..
Zal ik hem vragen wat er aan de hand is? Eigenlijk ben ik nu heel nieuwsgierig naar wat hem zo nieuwsgierig maakt, maar gaat mij dat uberhaupt wel wat aan?
Ik kijk hem nogaltijd met een glimlachje aan, maar mijn glimlach verdwijnt als ik de klok zie "Shit.. We zijn te laat voor de les.." Zeg ik, lichtelijk geschrokken. Ik was zo'n soort meisje dat er niet tegen kan als ze te laat komt of om andere reden straf kan krijgen op school. Nu is het mijn beurt om nerveus te zijn.
Nu ik aan nerveus zijn denk.. "Waarom kijk je zo nerveus?" Flap ik er zo uit, zonder erbij na te denken. Bijna wel direct na het gezegd te hebben sla ik mijn hand voor mijn mond en kijk hem spijtig aan. Yep, ik ben een flapuit.. Ik denk vaak niet zo goed na voor ik iets zeg..
Ik kijk hem een beetje angstig aan, bang dat hij boos word omdat ik hem vraag naar waarom hij zo nerveus is ineens. Hij is lief, en ik verwacht ook niet echt dat hij boos zal worden hierom. Maar je weet het nooit, mensen kunnen vaak anders reageren dan je denkt..

Little do you know

Lily Anna Dern ~ Hybride

Zodra wij in de klas zij, kijkt de leraar mij aan. Ik weet al wat hij gaat vragen. Of ik mij zelf even wil voorstellen aan de klas. En jawel, nog geen minuut later vraagt hij het, 'Zou jij, jezelf willen voorstellen aan de klas?'. Ik knik als antwoord op zijn vraag.
'Ik ben Lily Dern, 18 jaar oud, ik woon hier nog niet zolang en ik zal jullie klasgenote zijn voor dit jaar. Als je iets wil weten kan je het altijd vragen', vertel ik.
'Dankjewel Lily, je mag gaan zitten', vertelt de leraar mij.
Ik loop snel naar achteren. Dan ga ik naast Teamin zitten. Ik probeer zijn blik te vangen. Ondanks mijn vrolijke karakter en mijn nogal impulsieve gedrag soms ben ik ook wel een beetje onzeker. Maar hoe kan ik aan Teamin vragen of ik het een beetje goed heb gedaan?
'Had ik meer moeten zeggen?', vraag ik aan hem terwijl ik op mijn lip bijt.
Ik heb wel eens wat uitgebreider over mij zelf verteld. Maar ik dacht dat de leraar snel wil beginnen met de les. Nou ja, ik kan er nu niks meer aan doen.

Physics is awesome

Ashton 'Ash' Dyon Mikaelson~ Original Vampier
'Waarom kijk je zo nerveus?' Hoor ik Destiney opeens vragen. Als ik me naar haar om draai zie ik dat ze haar hand voor haar mond slaat.
Shit,hier had ik niet op gerekend. Ze heeft dan wel vertelt wat haar dwars zat ,maar dat betekent niet dat ik kan vertellen wat mij dwars zit.
Ja ik weet dat ik zei dat je dingen beter kan vertellen ,want dat lucht op. Soms moet je ze gewoon voor jezelf houden om jezelf en andere geen pijn te doen.
Goed ik ben er dus overuit, ik vertel haar niet dat ik een vampier ben. Als ik dit wel doe flipt ze misschien. Maar misschien denkt ze wel dat ik haar niet gehoord heb en vergeet ze de vraag gewoon.
Ze kijkt me een beetje angstig aan. Blijkbaar is ze de vraag dus niet vergeten. Fijn, moet ik toch iets verzinnen.
'Ik ben helemaal niet nerveus!'zeg ik feller dan ik bedoelde terwijl ik mijn vuiste bal. Ik probeer mezelf te kalmeren en ga dan weer veder.
'Ik heb mijn huiswerk niet gemaak en heb gewoon geen zin in dat gezeik dat is alles.'

I don't have time to worry if it's right or wrong, you can't hope for a horror story with a happy ending!

Teamin Jace Sangue||Hybrid
Lily verteld haar, redelijk korte, verhaal en komt dan naast me zitten.
"Had ik meer moeten zeggen?" Vraagt ze me, na een tijdje denken, terwijl ze op haar lip bijt. Ik schud glimlachend mijn hoofd.
"Zo houdt je onze lieve klasgenootjes nog wat nieuwsgierig" Zeg ik grinnikend "En daarbij is die ouwe gewoon veel te ongeduldig om jou je hele verhaal te laten doen" Zeg ik terwijl ik afkeurend naar de leraar wijs. Ik zie dat hij boos mijn kant op kijkt, hij heeft me dus gehoort. Met een onschuldig glimlachje zwaai ik vrlijk naar de man.
"Damn, waarom nemen ze niet een keer wat knappere mensen aan op deze rotschool?" Vraag ik zuchtend aan niemand in het bijzonder.

Destiney Lily Jones||Human Being
"Ik ben helemaal niet nerveus!" Roept hij ineens fel, waardoor ik een klein beetje achteruit deins. Ik vond het niet fijn als mensen boos op me werden.. En ik kon er totaal niet tegen ook.
"Oh.." Zeg ik zachtjes als hij zegt dat hij zijn huiswerk niet gemaakt heeft en geen zin heeft in al dat gezeik. Ik zie dat hij zijn vuist gebald heeft, er zit hem wel deglijk iets dwars.. Hij word niet zomaar ineens boos, alleen omdat hij zijn huiswerk niet gemaakt heeft. Als dat de echte reden was geweest dan had hij waarschijnlijk normaal en rustig geantwoord. Ik bijt kort op mijn lip en kijk hem spijtig aan.
"Sorry.." Zeg ik nog zachter dan toen ik een minuut geleden 'oh' heb gezegd. Wijselijk houd ik mijn mond over het feit dat ik niet geloof dat hij zo nerveus is omdat hij zijn huiswerk niet af heeft. Hij ziet er niet echt uit als iemand die daar veel om geeft..
"Laten we.. Laten we naar de les gaan" Stel ik zachtjes voor om van het onderwerp af te wijken, ik wilde niet dat hij nog bozer zou worden. Ik ken mezelf goed genoeg om te weten dat als iemand boos op me word ik snel in huilen uitbarst..

Little do you know

Lucas Booth
Hij loopt achter haar aan naar binnen en kijkt even in het rond. Het is niet zo heel druk aangezien iedereen op school zit of aan het werk is. Hij gaat aan een tafeltje in de hoek zitten en glimlacht even naar Angela waarna hij de kaart open legt zodat ze het ook kan zien. Hij twijfelt. Alcohol of niet. Misschien beter van niet, als hij dit meisje te vriend wil houden aangezien hij stomme dingen doet als hij dronken is. Lucas schuift de kaart wat meer naar haar toe aangezien hij zelf wel weet welke frisdranken er zijn.Hij laat zijn blik nog eens door de zaak glijden. Hij heeft nog niemand van zijn soort tegen gekomen en dat vind Lucas irriterend. Misschien is hij wel de enige weerwolf in heel Mystic Falls. Dat zou betekenen dat hij bij niemand echt zichzelf kan zijn. Niet dat hij enkel weerwolf is, hij is ook zichzelf maar die maanvloek is een deel van hem en dat kan hij niet vergeten. Hij zou, op het verkeerde moment en de verkeerde plaats, zomaar dit meisje voor hem kunnen kwetsen. Letterlijk. Zonder dat hij het echt wil enkel omdat zijn instinct hem dat zegt te doen. Het is niet eerlijk. Het is slecht. 'Wat je al wat je wil denken?' vraagt hij haar dan vriendelijk om zijn eigen overpeinzingen te negeren en te stoppen.

'Doubt kills more dreams then failure ever will'

Ashton 'Ash' Dyon Mikaelson ~ Orginal Vampier
''Laten we....Laten we naar de les gaan'' stelt Destiney zachtjes voor.
Ik probeer nog steeds mijn ademhaling rustig te houd. 'Is goed.' zeg ik.
Meteen voel ik me schuldig over hoe ik tegen haar reagerede. Ze verdiende het helemaal niet.
Eigelijk verdiend ze de waarheid wel, maar dat vertel ik haar nog niet. Ik vertrouw haar nog niet helemaal.
Steel dat ze het door gaat vertellen. Dan ben ik mooi de pineut. Helemaal tegen haar gelogen heb ik niet. Ik bedenk me net pas dat ik mijn huiswerk echt niet af heb.
Goed dat word dus of strafwerk of nablijven. Het maakt me eigelijk helemaal niet uit. Ik draai me terug naar Destiney.
'Het spijt me.'' zeg ik. 'Soms kom ik feller over dan ik wil. Het is nogal en nare eigeschap. Ik hoop niet dat ik je te erg heb laten schrikken.''

I don't have time to worry if it's right or wrong, you can't hope for a horror story with a happy ending!