• Zo zien rode halfwassen eruit.(:

    Welcome in the House of Night.



    People are getting marked to become a vampire.
    The House of Night.
    Who will survive the change from half grown to vampire?
    Who will die because their body rejects the change?
    Who will become a redhalf grown?


    Mensen worden over de hele wereld gemerkt en gaan naar het huis van de Nacht.
    Daar leren ze alles over het verleden, het heden, en de toekomst.
    De verandering van halfwas naar vampier duurt een paar jaar.
    Maar als je lichaam de verandering afstoot ga je dood, en word je een rode halfwas.
    Rode halfwassen zijn anders. Ze hebben meer bloeddorst, zijn sterker en kunnen 's nachts beter zien.
    In de zon worden ze levend verbrand, en het liefst zijn ze onder de grond.
    En dat is nog niet het grootste probleem, in een Huis van de Nacht gebeuren vreemde dingen die niemand kan verklaren.
    Het Duister hangt buiten de school rond.
    Zal iedereen de verandering overleven en de vreemde dingen?


    Invul-ding-lijst:

    Naam:
    Affiniteit *hoeft niet per sé*:
    Leeftijd:
    Innerlijk:
    Uiterlijk:
    Extra:
    Rode halfwas/Gewone halfwas:

    Regels:

    - Er geldt een minimum van 6/7 regels.
    - 16+ is toegestaan, maar houdt het uiteraard netjes
    - Probeer minstens 1 post per week te schrijven
    - Reservering vervalt na 4 dagen
    - Powerplay is niet toegestaan
    - Geen perfecte personages, die bestaan niet
    - Let op spelling en interpunctie
    - Naamsveranderingen doorgeven
    - Als je even niet kan schrijven moet je dat even melden met de reden waarom je even niet kunt schrijven.
    - Geen ruzie.
    - Ik en Ewijn maken als enigste topics aan.
    - Als je hier iets wilt zeggen moet je dit erachter en ervoor zetten: () {} []


    Regels House of Night:

    - Als de avondklok ingaat, moet je op je eigen kamer of in de woonkamer.
    - Jongens en meisjes mogen niet bij elkaar op de kamer of in de woonkamer komen.
    - Niet met elkaar vechten.
    - Je mag overdag niet naar buiten als je merkteken niet verborgen is.
    - Je mag als halfwas geen mensenbloed drinken.
    - Geen spullen van andere stelen.

    Hogepriesteres: Camile Auracle - Glucio.

    Meisjes 7/7 VOL:

    - Jada Stone - MinnieMouseX
    - Katherine - emsie22
    - Rosemary Annabelle Nixon - Pebble
    - Marylou “Lou” Dianna Sagittarius - Rider
    - Audrey Walker - SPECS
    - Aurelia Luena Miller - Stuttgart
    - Aubree “Bree” Sogna - DreamerN


    Jongens 6/6 VOL:

    - Thom Dave Dyro - Winterwolves
    - Hayden Morran Ewijn
    - Brian O'Conner - Cinder
    - Dave Mason Shader - Winterwolves
    - Vincent Derek Twain/Poseidon - DreamerN
    - Philip Laurence Lee - Pebble


    OPGELET: Iedereen mag maar één affiniteit hebben.


    Begin: Iedereen wordt gemerkt en komt naar het Huis van de Nacht.

    [ bericht aangepast op 16 mei 2013 - 18:38 ]


    It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

    Brian O'Conner

    Ik zuchtte opgelucht toen de bel ging en viste mijn autosleutels uit mijn zak. Mijn beste vriend Ziggy had een achtste vandaag dus reed ik vandaag alleen naar mijn werkplaats. Ik ging nog naar mijn kluisje om mijn boeken vaar de volgende dag te nemen. mijn vingers speelden met mijn sleutels en ik graaide naar de vakken die ik dacht te hebben. Ik sloot mijn locker af en hees mijn loodzware tas over mijn schouder. Geplaagd door het nerveuze gevoel dat ik heel de dag al had gehad stak ik de parkeerplaats over en ging naar de plek waar ik mijn Dodge Challenger had geparkeerd. Ik stapte haastig in en smeet mijn boekentas op de passagierszetel. Ik zette mijn auto in achteruit en reed richting mijn werkplaats. Ik had mijn radio zacht gezet en met opengedraaide vensters reed ik naar mijn garage. Na een klein kwartier rijden kwam ik aan en begroette Ed, mijn werkgever. Ik parkeerde mijn auto achteraan en stapte uit. Ik schrok me rot toen ik me omdraaide en zag dat er een vent voor me stond.
    "Dude," zei ik, " je had me kunnen waarschuwen!" De enge man stak zijn hand uit.
    "Alex Walker, Nux roept je, je wordt gevraagd in het Huis van de Nacht." prevelde hij en mijn voorhoofd begon te jeuken. Huis van de Nacht? Ok dan. De man liep weg voor ik hem iets kon vragen en een misselijk gevoel overspoelde me. Ik nam mijn gereedschapskist en liep de garage binnen. Ed keek me aan met grote ogen.
    "Alex wat is..." vroeg hij en de rest herinnerde ik me niet want ik lag K.O. uitgerekt op de grond.

    Toen ik mijn ogen opendeed lag ik in een witte ruimte. Ziekenhuis? Ik keek om me heen. geen kans mogelijk dat dit het plaatselijke ziekenhuis was daar staan geen hoekzetels in.


    Sidera nostra contrahent solem lunamque

    [sorry voor de late reacte ik was op vakantie]


    Sidera nostra contrahent solem lunamque

    [Iemand die Rosemary wilt ontmoeten? Anders stuur ik Philip op haar af (: ]


    Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

    Pebble schreef:
    [Iemand die Rosemary wilt ontmoeten? Anders stuur ik Philip op haar af (: ]
    [ze kan Brian meeten? hij werd net wakker en is helemaal gedesoriënteerd]


    Sidera nostra contrahent solem lunamque

    {Shoot, helemaal vergeten ! Ik was nog bezig met een post van Bree XD}

    Aubree "Bree" Sogna ~ 18 ~ Duister en Licht ~ Ergens in Ierland

    Mezelf voorbereidend op Calder zijn reactie kneep ik mijn ogen dicht, waardoor de druppels die nog in mijn ooghoeken hingen naar beneden gleden.
    Ik schrok toen ik een vinger over mijn wang voelde glijden.
    "Je hoeft niet te huilen, ik vind het juist cool dat je gemerkt bent."
    Mende hij dat nou serieus ?
    Mijn ogen openden zichzelf en keken daardoor direct in de zijne en niets wees op een leugen of ook maar een grap.
    "Echt ?"
    Calder knikte. "Als een buitenstaander tegen mij zou zeggen 'Ik heb vandaag een heks gezien.' Dan zou het me niets boeien, omdat dit nou eenmaal een heksengemeenschap is." Hij wees naar mij en daarmee mijn Saffierblauwe merkteken. "Ik heb nog nooit echt een halfwas en laat staan een volgroeide vampier ontmoet en dat je een mix van beide dingen bent maakt het alleen maar interessanter." Hij glimlachte me bemoedigend toe. "Je hebt juist iets om trots op te zijn."
    Dankbaar probeerde ik er een glimlach vanaf te dwingen, maar verder dan mijn mondhoeken een beetje omhoog kwam ik niet.
    Hoe kon dit nou goed zijn ?
    Ik moest helemaal naar de andere kant van de wereld, waarvoor ?
    Om mijn gehele leven op z'n kop te gooien, om te leren hoe ik een goede vampier word, Waar bloed bij drinken ook bij hoort.
    Oh godin, wat moet ik doen ?
    "Wacht hier eventjes, ik kom zo terug." Calder knipoogde even naar me en schoot toen weer naar achter.
    Afwachtend bleef ik in het gangpad zitten, niet goed wetend wat ik moest verwachten.
    Ging hij alsnog een grap met me uithalen ?
    Nee, zo is hij niet.
    "Oké, ogen dicht, het is een verrassing."
    Gehoorzaam volgde ik op wat me gevraagd werd en sloot mijn ogen, steeds nieuwsgieriger wordend naar wat hij voor me in petto had.
    Ik hoorde hem wat schuifelen, waarna hij voor me plaatsnam.
    "Doe je ogen maar open."
    Natuurlijk deed ik dat en ik kon een verrukt kreetje niet inhouden.
    Hij hield een boek onder mijn neus. Het handboek voor beginnende halfwassen.
    "Het is een cadeau, van mij voor jou."
    "Bedankt !" En voor ik het wist had ik mijn armen om hem heen geslagen en hem een kus op de wang gedrukt, waar ik met grote ogen een beetje vandaan week.
    "S..sorry."
    Calder lachte. "Je hoeft helemaal geen sorry te zeggen gekkie." Hij woelde even door mijn wilde haardos heen terwijl hij me in een omhelzing trok.
    "Ik wil dat jij je op je gemak voelt met wat er allemaal komen gaat."
    Ah, wat is hij toch lief zo.
    Uiteindelijk maakte ik me los uit zijn handen en wees op het stapeltje boeken dat hij voor me achter gehouden had. "Dus die zijn 20,- bij elkaar ? Dan neem ik ze."
    Opgewekt huppelde ik zowat naar de toonbank, met het halfwassenboek dicht tegen mijn lichaam aangedrukt.
    Lachend volgde Calder me terwijl hij even op de klok achter hem keek.
    "Hé, ik ben zo vrij, als je zin hebt kan ik je naar huis brengen, ik denk dat je wel wat steun kan gebruiken wanneer je het je ouders verteld over..." Hij wees naar mijn voorhoofd. "Je andere geschenk."
    Ik knikte. "Bedankt, dat kan ik echt wel gebruiken."
    En zo zaten we al niet veel later in zijn klavergroene auto te hobbelen over een landweggetje heen, wat volgens hem een binnendoor weg was.
    "Weet je het zeker ? Ik herken het hier namelijk niet echt ?"
    Maar Calder knikte en wees voor zich uit. "Kijk daar, daar is de toren van je dorp al."
    En hij had gelijk en al snel kwamen de rieten daken ook al in beeld.
    Voor mijn tuinhek kwam de auto zachtjes ronkend tot stilstand en deed ik het portier open, geduldig wachtend tot Calder klaar was met de auto op slot doen voordat ik het hekje opendeed en mijn moed bijeenraapte.
    "Het is tijd om het mijn ouders te vertellen, hopelijk vatten ze het goed op."
    Calder legde bemoedigend een hand op mijn onderrug. "Vast wel."
    Schoorvoetend deed ik de deur open. "Ik ben thuis."
    Mijn stem klonk hees, waardoor mijn moeder direct gealarmeerd leek en de gang in kwam snellen.
    "Bij de godin." Waarna ze een geluksteken sloeg. "Kom snel verder mijn lieverd.”
    En door de arm van mijn moeder werd ik de woonkamer ingeleid werd waar mijn moeder al snel de rest naar beneden riep en ik op de bank neer plofte.
    Calder nam naast me op de bank plaats en pakte met zijn linkerhand mijn hand vast , een prachtige bijkomst van dit alles, terwijl hij met zijn vrije hand het haar voor mijn voorhoofd wegveegde zodat de rest van mijn familie het ook kon aanschouwen.
    “Wow, kindje, wat is er met je gebeurd ?”
    Snel keek ik even opzij naar Calder, die me toeknikte.
    En dus begon ik maar te vertellen.


    Credendo Vides

    Cinder schreef:
    (...)[ze kan Brian meeten? hij werd net wakker en is helemaal gedesoriënteerd]


    [Oh, ja, is goed hoor! Zou je hem op haar af kunnen sturen? Rosemary kan namelijk niet zomaar bij zijn kamer naar binnen komen lopen...]


    Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

    Pebble schreef:
    (...)

    [Oh, ja, is goed hoor! Zou je hem op haar af kunnen sturen? Rosemary kan namelijk niet zomaar bij zijn kamer naar binnen komen lopen...]
    (hij ligt in de ziekenboeg dus je kan hem bereiken ;) en hij is aangekleed no worries)


    Sidera nostra contrahent solem lunamque

    (Ik wilde wachten tot iedereen binnen was, zodat iedereen gewoon zijn kamer gewezen kon krijgen, maar aangezien mensen niet reageren, zet ik wel een Camile post neer dat iedereen weet wat waar is. Dan kan iedereen gewoon overal heen)


    Happy Birthday my Potter!

    Camile Auracle

    'Camile?' Ik keek op van het boek dat ik in mijn handen geklemd had en zag mijn krijger, Ares, in de deuropening staan. Meteen verscheen er een glimlach op mijn gezicht en stond ik op. Hij hoefde niks meer te zeggen. De nieuwe halfwassen waren aangekomen en het was mijn taak ze uit te leggen hoe alles werkte en waar hun kamers waren. Als vanzelf ruimde ik het boek netjes op en liep de gangen door naar de grote hal waar de jonge leerlingen stonden te wachten. Mijn glimlach werd voor zover dat kon nog breder, terwijl ik naar alle verse nog niet ingekleurde merktekens keek. De godin had weer een stel leuke kinderen gekozen. Althans, daar zag het naar uit.
    'Hartelijk welkom in Het Huis van de Nacht, allemaal. Ik ben Camile Auracle, hogepriesteres van Nux en docente vampiersociologie.' Ik keek even naast mij waar Ares zoals gewoonlijk stond en gebaarde naar hem. 'Dit is Ares, hij is krijger en wanneer er problemen of vragen zijn kunnen jullie altijd bij mij of hem terecht. Bij alle docenten trouwens. Zoals de meesten van jullie wel zullen weten, kunnen jullie docenten makkelijk herkennen aan de volledige merktekens. Dat zijn namelijk de "volwassen vampiers". Ik zal jullie nu laten zien waar jullie slaapzalen zijn en waar de woonkamers zijn. Het is verboden om in de woonkamers en slaapkamers van het andere geslacht te komen. Verder zullen jullie wel gezien hebben dat het heel rustig is op de gangen. Dat komt doordat wij overdag slapen en 's nachts school hebben. Roosters zijn te vinden in de nachtkastjes van jullie kamers. Daar kun je ook de keuzevakken vinden. Het is aan jullie welke jullie willen volgen.' Ik schonk de leerlingen nog een glimlach en begeleidde hen naar hun kamers, terwijl ik vertelde welke deuren waar naartoe leidden.


    Happy Birthday my Potter!

    Glucio schreef:
    (Ik wilde wachten tot iedereen binnen was, zodat iedereen gewoon zijn kamer gewezen kon krijgen, maar aangezien mensen niet reageren, zet ik wel een Camile post neer dat iedereen weet wat waar is. Dan kan iedereen gewoon overal heen)
    [dat wordt probleem ^^ Brian was van de wereld xD dus hij is ergens in de zieknboeg]


    Sidera nostra contrahent solem lunamque

    Cinder schreef:
    (...)[dat wordt probleem ^^ Brian was van de wereld xD dus hij is ergens in de zieknboeg]


    (waar je personage is maakt vrij weinig uit. Nu kunnen de mensen die braaf bij het huis wachtten in ieder geval weer verder. De rest kijkt maar wat hij/zij ermee doet. Oftewel, niet mijn probleem.)

    [ bericht aangepast op 16 april 2013 - 22:40 ]


    Happy Birthday my Potter!

    Glucio schreef:
    (...)

    (waar je personage is maakt vrij weinig uit. Nu kunnen de mensen die braaf bij het huis wachtten in ieder geval weer verder. De rest kijkt maar wat hij/zij ermee doet. Oftewel, niet mijn probleem.)
    [indd das waar]


    Sidera nostra contrahent solem lunamque

    Dave Mason Shader ~ Emotie

    Met een zucht loop ik het hek van het Huis van de Nacht door. Ik ben van de vorige school getrapt, en nu mocht ik het hier opnieuw proberen. Maar het was helemaal niet mijn schuld dat ik van school werd getrapt, nou ja, dat vind ik dan.
    Ik bedoel, als die jongen me niet geduwd had, had het uiteindelijk niet op een gevecht uitgelopen, en zou ik niet van school afgetrapt zijn. Die jongen begon. Op het moment dat ik aankom komt de hogepriesteres naar buiten en leidt ons de school door en laat zien waar onze woon- en slaapkamers zijn.
    Ze gaat weg met een glimlach.
    Ik slaak een zucht en loop de slaapkamer in waar ik de aankomende tijd zal doorbrengen.
    Ik zet mijn koffers neer en begin uit te pakken. Oud, vervelend wekkertje op het nachtkastje, kleren in de kledingkast, frutsels op de plank boven mijn bed. Donkerblauw beddengoed. Lampje. Wat boeken, wat films.
    Als ik klaar ben schuif ik mijn lege koffers onder mijn bed en loop naar de woonkamer toe. Daar ga ik op de bank zitten en begin na te denken.


    It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

    Rosemary Abelle Nixon II Affiniteit voor zintuigen.
    Ik stond nog niet zo lang te wachten toen er een vrouw aangelopen kwam. Aan haar uiterlijk was te zien dat ze behoorlijk belangrijk was. Haar tatoeage viel me het eerste op. Het saffierblauwe teken van Nux stond duidelijk, maar sierlijk op haar voorhoofd en liep verder naar haar slapen en jukbeenderen. Er zat een moeilijke structuur in, waardoor je niet direct zag wat voor figuren erin zaten. Ze droeg een lange, donkere jurk en glimlachte warm naar mij en nog wat andere net aangekomen, nieuwe halfwassen. 'Hartelijk welkom in Het Huis van de Nacht, allemaal. Ik ben Camile Auracle, hogepriesteres van Nux en docente vampiersociologie.' Ze keek even naast haar waar een man stond en gebaarde naar hem. 'Dit is Ares, hij is krijger en wanneer er problemen of vragen zijn kunnen jullie altijd bij mij of hem terecht. Bij alle docenten trouwens. Zoals de meesten van jullie wel zullen weten, kunnen jullie docenten makkelijk herkennen aan de volledige merktekens. Dat zijn namelijk de "volwassen vampiers". Ik zal jullie nu laten zien waar jullie slaapzalen zijn en waar de woonkamers zijn. Het is verboden om in de woonkamers en slaapkamers van het andere geslacht te komen. Verder zullen jullie wel gezien hebben dat het heel rustig is op de gangen. Dat komt doordat wij overdag slapen en 's nachts school hebben. Roosters zijn te vinden in de nachtkastjes van jullie kamers. Daar kun je ook de keuzevakken vinden. Het is aan jullie welke jullie willen volgen.'
    Ik knikte begrijpend en nam afscheid van mijn moeder, die beloofde vaak langs te komen. Ik duwde nog een kus op haar wang en snoof haar vertrouwde geur nogmaals goed op voor ik de hoogpriesteres volgde. Zodra ik bij mijn slaapkamer aangekomen was legde ik mijn spullen op het meest rechter bed en opende die. Vlug richtte ik mijn deel van de kamer in zoals ik het wilde en ruimde mijn kleren in de kast. Zodra ik klaar was schoof ik de lege koffers onder mijn bed en verliet de kamer weer. Eerst maar eens het gebouw verkennen. Hoewel ik net een minirondleiding had gehad, bekeek ik nu liever op mijn gemak. Ik liep door de woonkamer van de meisjes heen en de gangen door, tot ik bij een soort ziekenzaaltje aan kwam. Er lag een jongen in bed. Hij was de enigste daar en leek nogal gedesoriënteerd, dus ik besloot naar hem toe te lopen. 'Eh, hallo,' begroette ik hem zachtjes. Ik had geen idee wie hij was of hoe hij zou reageren, dus ik besloot het maar rustig aan te doen. Langzaam liep ik dichterbij, tot ik aan het voeteneind van zijn bed stond. Mijn grote, lichtblauwe ogen gleden even over zijn gezicht en bleven hangen bij zijn saffierblauwe merkteken, die er precies hetzelfde uitzag als de mijne. Voorzichtig glimlachte ik naar de jongen, in de hoop dat hij me niet raar zou vinden, of iets dergelijks.

    Philip Laurence Lee II Affiniteit voor kracht.
    Zuchtend draaide ik me nogmaals om, om vervolgens naar de muur van mijn kamer te staren. Ik wist niet wat ik had, maar op de een of andere manier kon ik de slaap niet vatten vandaag. Een kleine kreun verliet mijn lippen voor ik opnieuw omdraaide, om dit keer op mijn rug terecht te komen en mijn arm onder mijn hoofd te leggen. Marshmallow, de kitten waar ik mee verbonden was, protesteerde luid vanaf het voeteneind en kwam deftig over mijn benen en buik heen gelopen, om me een kopje tegen mijn gezicht aan te geven en vervolgens midden op mijn buik weer op te krullen.
    Een glimlach verscheen op mijn gezicht en ik aaide over het witte bolletje wol heen, voor ik opnieuw mijn donkere ogen over het plafond laat glijden. Deze had ik in de twee weken dat ik hier naartoe verplaatst was vaak genoeg onderzocht. In het Huis van de Nacht bij mij thuis in Australië werd het aardig vol, dus besloten de vampiers daar me hierheen te sturen, wat wel goed voor me zou zijn, dachten ze. Het was hier namelijk wat rustiger dan thuis, wat beter was voor zowel mij als mijn gave. Glimlachend sloot ik opnieuw mijn ogen, denkend aan thuis, terwijl eindelijk de slaap het van me overnam.


    Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

    Pebble schreef:
    Rosemary Abelle Nixon II Affiniteit voor zintuigen.
    Ik stond nog niet zo lang te wachten toen er een vrouw aangelopen kwam. Aan haar uiterlijk was te zien dat ze behoorlijk belangrijk was. Haar tatoeage viel me het eerste op. Het saffierblauwe teken van Nux stond duidelijk, maar sierlijk op haar voorhoofd en liep verder naar haar slapen en jukbeenderen. Er zat een moeilijke structuur in, waardoor je niet direct zag wat voor figuren erin zaten. Ze droeg een lange, donkere jurk en glimlachte warm naar mij en nog wat andere net aangekomen, nieuwe halfwassen. 'Hartelijk welkom in Het Huis van de Nacht, allemaal. Ik ben Camile Auracle, hogepriesteres van Nux en docente vampiersociologie.' Ze keek even naast haar waar een man stond en gebaarde naar hem. 'Dit is Ares, hij is krijger en wanneer er problemen of vragen zijn kunnen jullie altijd bij mij of hem terecht. Bij alle docenten trouwens. Zoals de meesten van jullie wel zullen weten, kunnen jullie docenten makkelijk herkennen aan de volledige merktekens. Dat zijn namelijk de "volwassen vampiers". Ik zal jullie nu laten zien waar jullie slaapzalen zijn en waar de woonkamers zijn. Het is verboden om in de woonkamers en slaapkamers van het andere geslacht te komen. Verder zullen jullie wel gezien hebben dat het heel rustig is op de gangen. Dat komt doordat wij overdag slapen en 's nachts school hebben. Roosters zijn te vinden in de nachtkastjes van jullie kamers. Daar kun je ook de keuzevakken vinden. Het is aan jullie welke jullie willen volgen.'
    Ik knikte begrijpend en nam afscheid van mijn moeder, die beloofde vaak langs te komen. Ik duwde nog een kus op haar wang en snoof haar vertrouwde geur nogmaals goed op voor ik de hoogpriesteres volgde. Zodra ik bij mijn slaapkamer aangekomen was legde ik mijn spullen op het meest rechter bed en opende die. Vlug richtte ik mijn deel van de kamer in zoals ik het wilde en ruimde mijn kleren in de kast. Zodra ik klaar was schoof ik de lege koffers onder mijn bed en verliet de kamer weer. Eerst maar eens het gebouw verkennen. Hoewel ik net een minirondleiding had gehad, bekeek ik nu liever op mijn gemak. Ik liep door de woonkamer van de meisjes heen en de gangen door, tot ik bij een soort ziekenzaaltje aan kwam. Er lag een jongen in bed. Hij was de enigste daar en leek nogal gedesoriënteerd, dus ik besloot naar hem toe te lopen. 'Eh, hallo,' begroette ik hem zachtjes. Ik had geen idee wie hij was of hoe hij zou reageren, dus ik besloot het maar rustig aan te doen. Langzaam liep ik dichterbij, tot ik aan het voeteneind van zijn bed stond. Mijn grote, lichtblauwe ogen gleden even over zijn gezicht en bleven hangen bij zijn saffierblauwe merkteken, die er precies hetzelfde uitzag als de mijne. Voorzichtig glimlachte ik naar de jongen, in de hoop dat hij me niet raar zou vinden, of iets dergelijks.


    Brian O'Conner || Affniteit voor montage/repaties/auto's (totaalpakket weet er allee geen naam voor)

    Ik moest twee keer kijken voor ik zag dat er daadwerkelijk iemand voor me zat.
    "Eh hallo," zei het meisje. Ik deed mijn mond open, toen weer dicht en probeerde wat speeksel aan te maken. Maar dit lukte niet mijn mond was zo droog als een woestijn op het warmste moment van de dag.
    "hoi," antwoord ik dan. Ik dacht even na. Ik keek even naar het meisje en zag een maansikkel op haar voorhoofd staan.
    "Holy! Waar ben ik? Ed vermoord me als ik te laat kom! " zei ik gepanikeerd. Ik dacht aan de Dodge Charger waarvan ik niet wist waar hij was. Zenuwachtig begon ik heen en weer te kijken. De onrust die ik voelde nam met de seconde toe. De meest beledigende scheldwoorden schreef ik aan mezelf toe. Opeens besefte ik dat ik niet alleen was.
    "Ow sorry onbeleefd van me, waar ben ik?" vroeg ik aan haar.

    [ bericht aangepast op 18 april 2013 - 1:15 ]


    Sidera nostra contrahent solem lunamque