X Factor ll One Direction ll 004 - Speeltopics

Ja, X Factor is weer begonnen en deze keer met One Direction als jurlyleden.En het werkt net iets anders. Van de 20 mensen die meedoen gaan er 10 door. 2 bij elk jurylid. Hun zullen samen met de 5 juryleden en hun vriendinnetjes samen gaan wonen in het X Factor huis. Elke week zal er een liveshow plaats vinden waar niemand[/center] zal afvallen we werken dus met een punten systeem. Maar zal de liefde tussen de vriendinnetjes van de jongens blijven staan. Zullen de meisjes hun bedriegen? Of word een van de jongens verliefd op een andere kandidaat? Is een van de jongens homo? Een verhaal tussen liefde haat en verdriet.

Reseveringen blijven 12 uur staan. Je mag je rol al wel voor de helft invullen en derest later

Jury/One Direction/Jongens
-Harry Styles ll Damnbieber-
-Zayn Malik ll Sidestap-
-Niall Horan ll ZiamStorason-
-Louis Tomlinson ll Magicales-
-Liam Payne ll BigFatLiar-

Kandidaten
-Chiara Bella Love ll Damnbieber-
- Elizabeth ''Liz'' Harper ll Panday-
-Mackenzie Lou Arretez ll Lavigna-
-Luke Smith ll Sylvesti-
-Holly Renée McDawn ll Seaver
-Kyra Luca Graig ll Semper-
-Gabrielle Aplin ll BigFatLiar-
-Lars Loseyn ll Seaver
-Mickey Smith ll Slyvesti-



Teams

Team Harry
-Kyra Luca Graig ll Semper


Team Niall
- Elizabeth ''Liz'' Harper ll Panday
--Gabrielle Aplin ll BigFatLiar

Team Liam
-Luke Smith ll Sylvesti
-Lars Loseyn ll Seaver

Team Louis
-Holly Renée McDawn ll Seaver
-Mickey Smith ll Slyvesti


Team Zayn
-Mackenzie Lou Arretez ll Lavigna
-Chiara Bella Love ll Damnbieber


Vriendinnetjes van de jongens
Dannielle Peazer ll Coockies-
Perrie Edwards ll Pushing-
Eleanor Calder ll Coockies-
Vriendinnetje Harry ll


Invullen
Rol:
Naam:
Leeftijd:
Uiterlijk: (Bekend persoon)
Innerlijk:
Extra:

- Minstens 4 regels Zonder spatie's
- 16+ toegestaan
-Naamsveranderingen doorgeven
- 7 dagen niet reageren en je bent eruit
- Zeggen als je een lange tijd weg bent
-Geen sneltrein
-Geen Mary Sue's of Gary Stu's
- Niet te veel off-topic, anders gebruik: {} [] () of spoiler
- Alleen ik maken de nieuwe Topic's aan tenzij het aan iemand gevraagd word te doen
- 3 rollen per acount!!!
- Naamsveranderingen doorgeven
- Hou het gezellig&sluit niemand buiten



Het huis

We beginnen dat je bij het x Factor house komt en bekend word gemaakt door Harry welk team jullie zitten. (Je komt dus gewoon in de hal staan)

[ bericht aangepast op 3 april 2013 - 18:14 ]

---

Baby, when I know you're only sorry when you got caught,

Louis Tomlinson
Vrolijk danste ik tussen de rekken door en haalde overal wel iets tevoorschijn. Dat ik tegen iemand op botste weerhield me niet om te stoppen en na een excuus ging ik dan ook weer vrolijk door. Toch werd het uiteindelijk moeilijk om alle kleding nog een beetje normaal vast te houden. Dat was voor mij een reden om zo toch even alles door te kijken. Soms was ik echt iets te makkelijk met kleding kopen en droeg sommige dingen dan ook echt niet, waardoor ze al jaren nieuw achterin de kast lagen. Of een keer gedragen. Zonde, maar mijn smaak veranderd soms wel of vond ik het uiteindelijk toch minder leuk dan gedacht. Mijn weg naar Mickey vervolgde ik zonder verder te kijken naar kleding toen hij me riep. Niet veel later stond ik dan ook bij hem in het pashokje. Een grijns krulde rond mijn lippen toen mijn blik naar zijn shirt werd getrokken. 'Zie je dat je stiekem ook een zebra bent. En ik hou van die titel, maar nog steeds meer van jou.' Ik trok hem in een knuffel, maar liet hem als snel weer los, zodat een rondje draaien mogelijk werd voor hem. Ik zette een bedenkelijk gezicht op en knikte langzaam. 'Jij bent echt de enige die bij deze streepjes mag gaan dragen.' zei ik om hem daarna toch weer in een knuffel te trekken. Tenminste voor zover dat nog mogelijk was, aangezien het hier al krap was, en drukte een kus op zijn lippen. Het kon me op dit moment allemaal even niets schelen, al vond ik het niet erg. 'Dat shirt staat je geweldig, dus nemen.'

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Mickey Smith
Ik grijnsde licht toen hij met mij in het hokje stond. "Meeeeeehhhhhhhhh" mekkerde ik. Ik had echt geen idee wat voor een geluid een zebra maakte, nogsteeds niet, maar dit zou er vast wel op lijken. "En ik hou van jou." Ik knuffelde hem zacht even terug. Toen hij me los liet draaide ik een pirouette. Ik stopte voor hem en keek afwachtend naar zijn bedenkelijke gezicht. Ik grijnsde weer wat bij zijn woorden en knuffelde hem terug. "Het is maar eens shirt, hoor." Mijn mond werd gesnoert door zijn lippen, iets wat ik totaal niet erg vond. Het was hier dan wel krap, dat maakte me echt niks uit. Zolang dit nog mogelijk was vond ik alles prima. Ik hoorde de woorden die hij mompelde. "Okay, dan gaat die op het kleinere stapelte voor kopen. De rest gaat zo terug." Ik liet hem los om het shirt uit te doen en mijn eigen shirt tussen deze warboel op te zoeken. Het was het shirt zonder kaartjes of mouwen. Ik had geen problemen met in mijn blote bast staan, of lopen, maar als je een shirt aan hebt voor je een hokje in gaat en geen shirt meer aan hebt als je eruit komt, is dat een beetje vreemd, niet? Ik keek even over mijn schouder naar Louis. "Heb jij mijn hemd gezien dat ik vandaag aan heb? Ik kan het niet vinden." zei ik voor ik verder ging met zoeken. Alleen zoeken met hem in het hokje was lastig door ruimte gebrek en hij leidde ontzettend af. Ik rechtte mijn rug weer en drukte nog een kus op zijn lippen. Ik kon het echt niet laten. Zijn lippen waren te verslavend om vanaf te blijven.

---

Bowties were never Cooler

Louis Tomlinson
Mijn lieve glimlach veranderde al snel in een vrolijk lach. 'Zie je dat je er stiekem ook bij hoort. Een hele leuke, lieve zebra.' Zei ik en vond het geweldig om iemand een zebra te noemen. 'Wat heb je toch met me gedaan?' De kriebels werden met elke aanraking of wood erger. Ik keek hem bedenkelijke blik aan toen hij een pirouette draaide. Ik haalde mijn schouders op bij zijn woorden, maar grijnsde wel. 'Weet ik, maar jij bent degene die het draagt.' Waren mijn woorden voor ik zijn mond verder snoerde met mijn lippen. Toch had deze krappe ruimte nog genoeg voordelen. Vooral niet met de jongen voor me. Ik knikte vrolijk. 'Dat is zeker de juiste keuze, want ik wil mijn zebra niet kwijt.' Ik liet hem ook los, maar mijn blik bleef wel op hem gericht. Geduldig wachtte ik af toe hij zou zeggen wat hij zocht. Tenminste had idee had ik en had ook al een idee wat het zou zijn. Ik keek rond bij zijn woorden en maakte een uhh geluidje. 'Maar ik heb er geen problemen mee als je zo meegaat.' Grijnsde ik terwijl ik ook aan het zoeken was. De kus op mijn lippen liet me glimlachen. Volgens mij hadden we er echt allebei een nieuwe verslaving bij. Het was een geluk dat we nu nog vaaak bij elkaar konden zijn, maar dat zou straks moeilijker worden. 'Datmshirt loopt niet weg.' Grinnikte ik en drukte nog een kus op zijn lippen.

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

[Waarop moet ik reageren? ]

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

[Semper --> Romarin]

---

Do what people say you can't.

Coockies schreef:
[Waarop moet ik reageren? ]

[Luke?]

Sylvesti schreef:
Luke Smith
Ik pakte de Fish en Chips van Gledis aan en gaf een van de twee zakken aan Dan. Ik stak een frietje in mijn mond. Ik draaide me naar Eleanor. "Kom dan lopen we terug richting het skatepark. Als je een frietje of een stukje vis wil moet je het zeggen." Ik stak rustig steeds stukjes vis en frietjes mijn mond in, net als Dan, waardoor we nu redelijk stil waren. In het park was het best druk en al gauw kwamen we aan op een van de randen waar we altijd met een groep zaten, net als nu. De plek lag op de rand van de Thames, zodat we met onze benen over de rand konden hangen en naar het water konden kijken tijdens het eten. "Kom zitten, dan stelt de rest zich zo wel aan je voor." Nu zaten alleen Dan en ik hier, maar de anderen zouden zo wel komen. Zeker als ze zouden zien dat Loney Luke hier met een meisje zat. Dat was natuurlijk groot nieuws in zo'n skatepark waar eigenlijk iedereen me wel kende.

---

Bowties were never Cooler

Mickey Smith
Ik grinnekte. "Hetzelfde als jij met mij hebt gedaan, matroosje." Ik draaide een rondje. Ik kuste hem daarna zacht, waarmee ik zijn mond snoerde. Ik glimlachte vrolijk naar hem terug. Ik grinnekte nog even voor ik het shirt uit deed en opzoek ging naar mijn hemd. "Heb je mijn hemd gezien?" vroeg ik terwijl ik zocht. Ik grinnekte en draaide naar hem toe. "Dat zal niet nee, maar het was een leuk hemd. Daarbij kan je straks lang genoeg nog naar mijn bleke huid kijken in het zwembad." Ik kuste hem zacht. Ik kon het gewoon niet laten. Zijn lippen waren verslavend en de kriebels in mijn buik bleven zeuren om meer. De verliefdheid was als een wild beest dat alleen wilder werd met elk woord en elke aanraking. "Weet ik en jij ook niet." Ik kuste hem terug en sloeg mijn armen om zijn middel. Dit voelde zo heerlijk. Het vreemde was dat ik niet de neiging had direct de kleren van zijn lijf te scheuren. Dar had ik met eigenlijk al mijn exen wel gehad. Maar het voelde goed om het rustig aan te doen. Ik legde mijn hoofd op zijn schouder en zag toen mijn hemd op de stoel liggen waar het stapeltje kleren wat ik zou kopen op lag. Ik liet hem met een arm los en propte het hemd in mijn achterzak. Ik zou het zo wel aantrekken, maar ik had geen zin deze omhelzing te verstoren. Ik sloeg mijn armen weer om hem heen en legde mijn hoofd terug op zijn schouder, waarvandaan ik zacht kusjes in zijn nek begon te drukken. Gelukkig was de winkel heel rustig, dus maakte dit absoluut niet uit.

---

Bowties were never Cooler

Louis Tomlinson
Ik trok een bedenkelijk gezicht. 'Het matroosje weet het zelf niet.' Ik grinnikte zacht terwijl mijn blik nog op hem gericht was. Deze keer werd mijn mond gesnoerd door zijn lippen, maar vond het alles behalve erg. 'Je mag me vaker de mond snoeren.' Grijnsde ik vrolijk en vroeg al snel waar hij naar opzoek was. Ondanks het antwoord al duidelijk was. Bij zijn vraag begon ik ook al snel te zoeken. Alleen stopte ik hier mee toen hij zich naar me toedraaide. 'Maar je bent hem niet kwijt, want dat hemd komt zo wel tevoorschijn. Hmm, je hebt een punt, maar weet je hoelang dat nog duurt? En daarbij zolang het kan, kan het.' Ik kuste hem zacht terug. Het kon niet anders dan dat hier magie aan te pas kwam. Stiekem was Mickey gewoon uit een of ander bekend sprookjesboek gestapt. Ja, ik had de verliefdheid echt te pakken en nog erger dan dat het ooit was geweest. Elke aanraking of zelfs maar een woord konden voor dingen zorgen dat nog nooit iemand voor elkaar kreeg. 'Dat is wel weer waar.' Mijn handen gleden over zijn borstkas terwijl mijn lippen nog steeds tegen de zijne aangeplakt zaten. Een glimlach verscheen op mijn gezicht toen ik zijn armen rond mijn middel voelde. Dit voelde gewoon veel te goed. Mijn hand ging door zijn haar toen ik zijn hoofd op zijn schouder voelde. Het moment dat hij me met een arm los liet, had ik het idee dat zijn shirt terecht was. Niet veel later legde ik mijn andere hand ook weer tegen zijn borst, nadat ik hem iets dichter tegen me aantrok. Een zacht genietend geluid verliet mijn mond als ik zijn lippen in mijn nek voelde en sloot mijn ogen. 'Hoe kom je nu al achter mijn zwakke plekken?'

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Mickey Smith
Mijn armen lagen stevig om zijn middel. Het was heerlijk. Mijn hart ging gigantisch hard tekeer. Dit was zo geweldig. Louis was mijn prinses in de toren. Ik had de draak van mijn onzekerheden verslagen en nu had ik hem hier in mijn armen. Ik voelde zijn handen op mijn borst, wat me tegen zijn lippen liet glimlachen. Het voelde echt heel goed. Ik speelde rustig met het randje van zijn shirt. Zacht sloot ik de kus af en legde mijn hoofd op zijn schouder. Ik voelde zijn hand door mijn haar gaan en glimlachte gelukkig. Toen zag ik mijn hemd liggen. Ik trok het met een arm van de stoel en stopte het in mijn kontzak voor ik mijn armen weer om hem heen legde. Ik voelde zijn handen weer op zijn borst en ging nog iets dichter bij hem staan. Ik legde mijn hoofd weer op zijn schouder en begon hem zacht kusjes in zijn nek te duwen. Een genietend geluidje motiveerde me rustig door te gaan. Toch stopte ik even bij zijn woorden. "Omdat het ook een van mijn zwakke plekken is." zei ik simpel voor ik nog een kusje in zijn nek duwde. Daarna liet ik hem met tegenzin los en trok ik mijn hemd weer aan. Ze zouden wel denken wat we aan het doen waren. "Kijken we nog verder hier? Of moet ik gaan afrekenen?" Ik had nog wel zin om door te shoppen, maar ik had ook zin om te shoppen en we moesten nog naar Leicester Square voor we terug konden naar het huis. Als Luke namelijk mijn board wilde gebruiken moest het wel goed zijn. We hadden bijna hetzelfde board, het deck was anders, maar alle afmetingen en zelfs de trunks, wielen en kogellagers waren hetzelfde. Niet dezelfde kleuren, maar het ging om de maten. Ik keek even naar Louis en maakte het hokje open om de kleren die ik niet ging kopen op het rek te hangen. De kleren die ik wel ging kopen zou ik erna meenemen.

---

Bowties were never Cooler

Coockies schreef:
[Waarop moet ik reageren? ]

(op niall)

---

Change is for weirdos ~ Niall Horan

Eleanor Calder

Ik glimlaxh even en schud met mij hoofd. 'Eet maar lekker zelf op,' grinnik ik. Ik knik. 'Natuurlijk. Daarvoor kwamen we hier,' zeg ik en loop met een gljmlaxh naar het skatepark. Eenmaal daar gaan we op een plek zitten. Ik neem veilig plaats naast Luke en geniet van het uitzicht. Genietend sluit ik mijn ogen en glimlaj even. 'Dit is echt een geweldige plek,' grijns ik en open mijn ogen weer. 'Hier zou ik wel aan kunnen wennen. Voortaan ga ik altijd mee om aan te moedigen en hier te zitten,' grijns ik en kijk opzij naar Luke. Ik zou hem echt zoveel kunnem bedanken. Zonder hem was ik ni depressief thuis of i het XFactor huis. Nu genoot ik, zoals de bedoeling was. Ineens komt een meisje op ons af. Zou ze skate? Ik dacht dat ze Luke zou kennen, maar ze richt zich op mij.
'Is het waar? Is het over tussen jouw en Louis,' hoor ik haar vragen. Even staar ik haar aan, maar knik dan zachtjes. Ze knikt even.
'Ja dat is waar,' probeer ik te zeggen met een glimlach, maar het faalt.
'O oke. Dag.' En weg is ze weer. Ik zucjt diep. Het had erger gekund. Zwijgend staar ik voor me uit.

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Danielle Peazer

Ik glimlach opgelucht. 'Zo wil ik het horen.' Ik knuffel hem nof een keer en spring dan op. Grijnzend trek ik hem overeind, loop naar zijn kast, pak wat kleren en duw hem dan met kleren em al de badkamer in. Vlug gooi ik alle dekens van het bed en ga in de kamer opzoek naar nieuwe. Na een lange tijd, heb ik die eindelijk gevonden. Met een zucht, maak ii het bed klaar en laat me wr daarna languit op vallen.
'Niall? Bed is klaar,' schreeuw ik en sta weer op. Vlug breng ik de dekens naar de wasmand en gooi ze erin. Dan liop ik langzaam terug naar boven en loop Niall Zijn kamer weer in. Daar besluit ik te waxhten tot Niall klaar is. Ongeduldig maak ik wat dans bewegingen en denk aan van alles en nog wat.

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Niall horab

:zo wil ik het horen' grijnst ze en duwt me naar mijn kast. Snel haal ik een geliefde witte polo met mijn rode vest en een beige chinno uit de kast en loop naar de badkamer. Ik kleed me uit en gavonder de douhe staan. Ik glimlach en was mijn haren en lichaam. 'niall bedbis klaar:hoor ik haar schreeuwen. 'okedankhe ik ben bijna klaar' schreeuw ik terug en begin Stereo Hearts te zingen. Ik stap onder de douche en droog mebzingend af. Ik trek alles aan en kam mijn haren. Nadat mijn blonde plukken met bruine uitgroei in de lucht staan doebik de deur open en loop mijn kamer in 'thanks Daan: glimlach ik en knuffela haar even. ''zit mijn haar een beetje?' braag ik ietswat onzeker

---

Change is for weirdos ~ Niall Horan

(Ik zal hier straks ook even reageren(: Dacht dat ik dat al had gedaan )

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Luke Smith
Ik glimlach naar haar en eet rustig door. Het was niet goed voor me, maar met het metabolisme van een eekhoorn. Ik bleef dus toch wel dun, heel dun. We gaan op ons randje langs de Thames zitten en ik kijk naar de schepen die passeren. Ik kijk vrolijk naar haar als ze begint te praten. "Dat vind ik prima. Ik kan wel wat steun gebruiken af en toe." Door die woorden krijg ik weer een elleboog tussen mijn ribben. "Jij en steun. Je wint altijd." Ik aai door Dan's haren. Op dat moment komt er een meisje onze kant uit. Ik ken haar niet goed. Ze is een van de jonkies hier. Gelukkig is niemand hier gecompliceerd of een roddelfreak. Roddels zijn leuk, maar je ging altijd gewoon naar degene toe waarover het gaat en vraagt of het waar is. Of het nou over ons gaat of over beroemde mensen. Als ze wegloopt leg ik mijn arm om haar heen. "Shhhhh maar. Zullen we gaan skaten?" Ik at rustig verder. "Neem anders toch wat friet. Eten zal je goed doen." Het was geen chocola, maar goed. Ik at rustig wat vis. Het was echt heel erg lekker.


Dit topic is gesloten omdat het maximum van 300 berichten is bereikt

---

Bowties were never Cooler