X Factor ll One Direction ll 004 - Speeltopics

Ja, X Factor is weer begonnen en deze keer met One Direction als jurlyleden.En het werkt net iets anders. Van de 20 mensen die meedoen gaan er 10 door. 2 bij elk jurylid. Hun zullen samen met de 5 juryleden en hun vriendinnetjes samen gaan wonen in het X Factor huis. Elke week zal er een liveshow plaats vinden waar niemand[/center] zal afvallen we werken dus met een punten systeem. Maar zal de liefde tussen de vriendinnetjes van de jongens blijven staan. Zullen de meisjes hun bedriegen? Of word een van de jongens verliefd op een andere kandidaat? Is een van de jongens homo? Een verhaal tussen liefde haat en verdriet.

Reseveringen blijven 12 uur staan. Je mag je rol al wel voor de helft invullen en derest later

Jury/One Direction/Jongens
-Harry Styles ll Damnbieber-
-Zayn Malik ll Sidestap-
-Niall Horan ll ZiamStorason-
-Louis Tomlinson ll Magicales-
-Liam Payne ll BigFatLiar-

Kandidaten
-Chiara Bella Love ll Damnbieber-
- Elizabeth ''Liz'' Harper ll Panday-
-Mackenzie Lou Arretez ll Lavigna-
-Luke Smith ll Sylvesti-
-Holly Renée McDawn ll Seaver
-Kyra Luca Graig ll Semper-
-Gabrielle Aplin ll BigFatLiar-
-Lars Loseyn ll Seaver
-Mickey Smith ll Slyvesti-



Teams

Team Harry
-Kyra Luca Graig ll Semper


Team Niall
- Elizabeth ''Liz'' Harper ll Panday
--Gabrielle Aplin ll BigFatLiar

Team Liam
-Luke Smith ll Sylvesti
-Lars Loseyn ll Seaver

Team Louis
-Holly Renée McDawn ll Seaver
-Mickey Smith ll Slyvesti


Team Zayn
-Mackenzie Lou Arretez ll Lavigna
-Chiara Bella Love ll Damnbieber


Vriendinnetjes van de jongens
Dannielle Peazer ll Coockies-
Perrie Edwards ll Pushing-
Eleanor Calder ll Coockies-
Vriendinnetje Harry ll


Invullen
Rol:
Naam:
Leeftijd:
Uiterlijk: (Bekend persoon)
Innerlijk:
Extra:

- Minstens 4 regels Zonder spatie's
- 16+ toegestaan
-Naamsveranderingen doorgeven
- 7 dagen niet reageren en je bent eruit
- Zeggen als je een lange tijd weg bent
-Geen sneltrein
-Geen Mary Sue's of Gary Stu's
- Niet te veel off-topic, anders gebruik: {} [] () of spoiler
- Alleen ik maken de nieuwe Topic's aan tenzij het aan iemand gevraagd word te doen
- 3 rollen per acount!!!
- Naamsveranderingen doorgeven
- Hou het gezellig&sluit niemand buiten



Het huis

We beginnen dat je bij het x Factor house komt en bekend word gemaakt door Harry welk team jullie zitten. (Je komt dus gewoon in de hal staan)

[ bericht aangepast op 3 april 2013 - 18:14 ]

---

Baby, when I know you're only sorry when you got caught,

[Ik reageer vanavond met El]

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Louis Tomlinson
Hij kreeg een stralende glimlach van me terug. Echt deze jongen droeg bijzondere dingen met zich mee. Alles leek ineens helderder en vrolijker. Het ontbrekende laatste stuk van de puzzel was terecht. Langzaam liet ik hem weer los. 'Je zult net als mij nog even geduld moeten hebben.' Ik keek juist weer uit naar andere dingen, maar zeker dat de jongen voor me daar een grote rol in meespeelde. Ik glimlachte door het kusje op mijn neus en drukte er ook een op zijn neus. 'Zie je dat je snel bent.' Grinnikte ik en keek naar de tasjes aan zijn polsen. Bij zijn woorden stond ik gelijk stil en wachtte tot hij naast me stond op vrolijk weer mijn weg te vervolgen. Bij het soort van huppelen van Mickey schudde ik lachend mijn hoofd. 'Je blijft echt een gek. Maar wel de mijne.' Ik betaalde alles terwijl ik van mijn ooghoeken naar de hyperactieve stuiterbal bleef kijken. Na ik alles had betaald en de tasjes overhandigd kreeg, huppelde ik vrolijk zijn kant op. 'Allerliefste hyperactieve stuiterbal van me. Doe je wel een beetje voorzichtig en wat kan ik doen om je energie te verminderen? Niet dat het erg is, want hier nog iemand met het probleem. Maar de boze blik van iemand anders, zegt weer iets anders.' Grinnikte ik en drukte mijn lippen nog kort op de zijne. Het was te verslavend. Ik pakte zijn hand en verstrengelde onze vingers weer. 'Klaar om London verder onveilig te maken?'

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Mickey Smith
Ik grinnekte. "Weet ik toch. Ik ben wel heel erg blij om de jouwe te zijn hoor en jij bent mijn gek." Ik stuiterde tegen een paal waardoor ik rode krassen op mijn rug kreeg. De vrouw van de winkel keek me niet heel vrolijk aan. Die wilde vast geen bloed in haar winkel. ik ging dus maar weer recht staan toen ik pijnscheuten in mijn rug begon te voelen. Gelukkig zat er nog geen bloed aan de paal. Anders zou dat niet heel handig zijn geweest. Ik zag hem aan komen huppelen met zijn tasjes en glimlachte breed. "Ik denk niet dat je dat gaat lukken, maar ik zal proberen me te gedragen rond andere mensen, goed?" Ik kuste hem kort, te kort, terug. Dit was zo verslavend... Nee, hij was verslavend. Ik kon met iedreen zoenen, maar alleen hij liet me verstillen, zowel met mijn mond als met mijn lijf. Ik gaf hem een klein kneepje in zijn hand toen hij de mijne weer vastpakte. "Helemaal. ik weet alleen niet of London klaar is voor ons." ik gaf hem een knipoog en huppelde toen vrolijk met hem de winkel uit. Het kostte me precies 3.2 seconde om uit te vogelen welke kant we op moesten voor ik hem weer vrolijk met me mee over de straten trok. Ik werd vrolijk en druk van shoppen, zeker met zo'n leuke jongen aan mijn arm. De vogeltjes floten en het zonnetje scheen. het leven leek me letterlijk toe te lachen, ons toe te lachen. Ik stopte toen plots midden op de straat, lekker handig, toen ik een leuke winkel zag. "Kunnen we daar in?" vroeg ik aan Louis. Ik hoopte van wel, al zou ik het daar moeilijk krijgen me aan mijn shoplimiet te houden.

---

Bowties were never Cooler

Louis Tomlinson
Ik wilde hem echt naar me toetrekken en kussen, maar had het idee dat de vrouw van de winkel het niet op prijs zou stellen. 'Dan is het goed. Ik ben blij dat te weten en het te kunnen zeggen. Ik zal ook altijd jouw gek blijven, want zou echt niets anders meer willen.' Ik kon alleen maar zacht grinniken door Mickey en de vrouw, waardoor ik ook een boze blik kreeg. Het deed me niets, maar was blij dat ik de tasjes in handen had en naar Mickey terug kon huppelen. 'Voor mij hoef het niet, maar denk dat mensen zoals deze vrouw het wel op prijs stellen. Ik vind het juist leuk.' zei ik zacht. Ik beet op mijn lip en kon het niet laten om toch nog mijn lippen op de zijne te drukken. Deze jongen had voor nieuwe verslavingen gezorgd, maar vond het alles behalve erg. Een brede glimlach verscheen op mijn gezicht. 'Waarschijnlijk niet. Maar dat is niet ons probleem.' Ik straalde helemaal en voelde me gewoon geweldig. Vrolijk huppelde ik mee en toen hij de weg had gevonden ging ik gewoon weer mee. Drie dingen waarvan ik hield waren hier en kon dan ook niets anders dan vrolijk zijn. Daarom was ik ook blij dat mensen niet stoorde. Ja, ik hield ervan, maar op sommige momenten gewoon niet. Deze keer was ik degene die tegen Mickey opbotste en mijn wangen kleurde lichtelijk rood. Deze dromende blik was nog wel in mijn ogen te vinden toen ik mijn excuus aanbood. 'Natuurlijk kunnen we daar in' antwoordde ik met een brede glimlach waarna ik hem die richting al mee optrok.

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Niall Horan.

Ik glimlach als ik zie hoe Liam onder zit en ik kijk rond. Ik bijt op mijn lip als ik naar ze kijk, ik zie wel hoe ze naar me kaar kijken, de manier waarop Toby naar mij keek. Gelijk was mijn vrolijke drukke humeur weg en was ik weer verdrietig, ik mistte hem verschrikkelijk. 'sorry ik laat jullie wel even'mompel ik vaagjes en loop zo snel als ik kon naar mijn kamer om met een foto van Toby die ik mee genomen had en het beertje dat ik had gehad in mijn armen in huilen uit te barsten. Ik pakte mijn mobiel en verstopte me snikkend onder de dekens. ik ontgrendel hem en zie een foto van ons. Ik had mijn ontgrendel code veranderd, de jongens hadden hem altijd geweten, maar het had me pijn gedaan om zo te moeten liegen tegen ze. Ik bel naar Toby en hoor zijn stem door de voicemail waardoor ik harder begin te snikken. Ik klamp me vast aan het beertje terwijl ik probeer de foto droog te houden.

---

Change is for weirdos ~ Niall Horan

Danielle Peazer

Ik sta met mijn armen om Liam heen geslagen en glimlach naar hem. Ik haal een beetje chocolade uit zijn haar en druk een kusje op zijn lippen. Met een ondeugende lach kijk ik hem aan. Dan, opeens, hoor ik Niall. Ik kijk vragend op, maar hij rent al weg. Mijn lach verdwijnt van mijn gezicht. 'Ik ga wel. Daarna samen douche,' vraag ik Liam en druk nog een kusje op zijn wang. Dan ren ik achter Niall aan. De deur valt voor me dicht, maar ik maak hem weer open. Zachtjes loop ik naar binnen. Niall ligt onder de dekens. Zijn gehuil is luid hoorbaar.
'Niall,' vraag ik zachtjes en bijt op mijn lip. 'Je hele bed zit nu onder de chocolade,' zeg ik zacht. 'Nu moet je je bed aflikken,' zeg ik weer zachtjes en trek het dekbed weg. Ik zie Niall daar liggen met een teddybeer en een foto. Voorzichtig pak ik de foto af en kijk ernaar. Ik zie Toby erop staan en kijk dan naar Niall.
'Niall kom is hier.' Ik leg de foto op het nachtkastje en pak het beertje af. Ik trek Niall overeind. Mijn armen sla ik om hem heen. Het kan me niet schelen dat hij onder de chocolade zit. 'Hé Niall. Rustig maar, ik kan het niet aan je zo te zien,' zeg ik zachtjes en druk een kusje op zijn wang. 'Het komt goed. Oké? Toby en jij, het komt allemaal goed. En anders mag je bij Liam en mij aansluiten,' zeg ik met een zacht lachje en kijk hem aan. Ik trek puppy ogen. 'Ga je douche, dan verschoon ik het bed wel.' Ik kijk hem aan en bijt op mijn lip.

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Niall Horan

Ondanks mijn gesnik hoor ik de deur open en voel het bed inzakken voor er licht brand in mijn ogen. DAniellr zit er en zegt iets over chocolade en bedden likken, owja ik zat onder. Ze pakt de foto en zegt day het heus wel goed komt. daarna pakt ze mij beertje en zet ze de foto terug en trekt me in een omhelzing die ik maar altegraag aanneem. 'ik wil je zo niet zien NIall. Alles omt goed ga zo douhen en anders sluit je je bij pns aan 'zecht ze zacht en ik snik nog na. 'ik mis hem zo Daan. Iedereen heeft hier liefde en kan zo iedereen ktijhen en dan kunnen we een keer samen gezelllig weg en moet het verpest zijn. Waarom gunt biemand ons tijd?' hopeloos kijk ik haar aan. 'misschien id het een straf van God. Zeg ik zachtjes. Ja ik was niet de knapste mooiste of wat dsn ook maar een beetje geluk. 'dat beertje heb ik op onze eerstr date gekregen. We gingen naar de kermis en aten samen een suikerspin en hij heeft die gewonnen voor mij'zg ik en ik glimlach gelukkig door de herinnering.

---

Change is for weirdos ~ Niall Horan

Danielle Peazer

Ik kijk naar Niall en slik moeilijk. 'Hé, hé luister.' Ik kijk hem strak aan. 'Het is een klote situatie, daar heb je helemaal gelijk in. Jullie hebben hier naar uit gekeken, maar hetis voor jouw niet als enige klote. Louis en Eleanor zijn uit elkaar en El houdt zich ook sterk. Jij kan dat ook en jij hebt Toby nog, alleen is hij er niet. Liam en ik hebben dit ook gehad. De maanden dat hij op tour was... Het was verschrikkelijk. Ik mistte hem verschrikkelijk, maar het hielp niet om in bed te gana zitten huilen. Dan haal je je eigen humeur alleen maar naar beneden. Je moet juist afleiding zoeken, dingen doen. Dat vond ik in dansen en jij kan dat vinden bij je kandidaten. En als je je rot voelt kan je altijd naar mij of Liam of wie dan ook. We vrolijke je al te graag op, ik wil de raarste dingen voor je doen.' Ik kijk hem aan en woel door zijn haren, 'Maar luister goed. God of wie dan ook, zal je niet straffen. Iedereen gunt jouw het geluk. Je hebt al zoveel meer bereikt als andere. Dit had je een paar jaar geleden nooit verwacht en gedacht, toch?' Ik kijk hem aan. 'Je hebt al geluk. Dit is alleen een tegenslag in die periode vol geluk en die komt hard aan, omdat je het niet meer gewend bent. Nu heb je weer iets om voor te vechten, je hebt iemand om voor te vechten. Liefde is niet simpel, anders zou er niks leuks aan zijn.' Ik glimlach even. 'Niall je bent de liefste jongen die ik ken, op Liam na dan.' ik lach even. 'Ieder meisje zou geluk hebben met jouw als beste vriend en iedere jongen zou geluk hebben met jouw als vriendje.' Ik kijk hem aan. 'Ja?' Ik luister naar zijn verhaal en glimlach ook even. 'Denk aan de mooie herinneringen en kijk uit naar het moment dat je hem weer ziet. Laat het verdrietige gevoel los.' Ik kijk hem aan en knuffe hem weer even.

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Mickey Smith
Ik grinnekte en grijnsde mijn witte tanden bloot. "Dan is dat heel veel pech voor de stad, want ik ben niet van plan alleen maar in die coole villa en in de studio te blijven hangen. Ik wil ook echt lekker touristisch de stad zien." Ik huppelde vrolijk met hem door de drukke straten. Ik was nu gewoon op en top gelukkig. Ik wist dat als ik de juiste hoeveelheid medicijnen nam, 3 keer per dag 2 tot 3 pillen, dat ik een uitgedooft pitje werd, maar dan werd ik helemaal gek van mezelf. Ik vond het met 1 pil 's ochtends en 1 pil 's avonds dus wel prima. Als ik echt een slechte dag had misschien ook nog 1 's middags, maar dat gebeurde maar zelden. Ik huppelde vrolijk door tot ik opeens een leuke winkel zag. Ik stopte plotsklaps en voelde hem tegen me aan botsen. Ik trok hem tegen me aan en zag zijn wangen kleuren. "Fijn en ook eens leuk dat ik niet de enige ben die tegen mensen opbotst." Ik gaf hem nog snel een kus voor ik hem de winkel mee in trok. In Cardiff hadden we een 'groot' filiaal van deze winkel, maar deze was echt ENORM! Ik keek met open mond mijn ogen uit. Een second of wat later liet ik zijn hand los en begon ik hyper tussen de rekken kleding door te dansen bijna op zoek naar leuke kleren. Ik had maar weinig bij, dus ik mocht van mezelf ook shoppen. Ik had ook vooral ondergoed en sokken mee, de rest zou ik toch wel hier halen.

---

Bowties were never Cooler

Louis Tomlinson
Deze jongen leek zo onschuldig nu. Ik knikte en kon niet anders dan onschuldig glimlachen. 'Dat is het zeker, maar volhouden alleen in de villa en studio? Nee, dat is niet vol te houden ook en maar goed dat je een goede gids hebt.' Lachte ik zacht. Dat laatste was echt alles behalve waar. Nou ja, ergens zat er misschien wel een kern van waarheid in. Vrolijk huppelde ik mee en kon zoveel zeggen, alleen zou dan in herhaling vallen. We hielden het er maar op dat ik gelukkig was. En nu ook gewoon mezelf was zonder nog de moeite te doen om iets achter te houden of juist niet te doen. Ik boste tegen hem op toen hij plots stil stond en nog geen seconde later kleurde mijn wangen. Mijn ene arm vond zijn vaste plek om zijn middel, op het moment dat hij me tegen zich aantrok. 'Het kan ook niet met zo'n leuk iemand in de buurt. Dan kan je -je gedachten er niet bijhouden.' Mijn glimlach werd beter door zijn kus en huppelde toen weer rustig mee. Ik had wel wat gezien, maar hier keek ik ook even met open mond naar. En zo te zien was ik niet de enige. Net zo vrolijk volgde ik niet veel later zijn voorbeeld. ' Je weet wel waar je naartoe wilt. Je mag echt vaker iets uitzoeken.' Ik bleef rondkijken en had geen idee waar te beginnen. Volgens mij was bet namelijk niet handig om kriskras over naartoe te lopen.

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Niall Horan

Hé, hé luister.' Ik kijk hem strak aan. 'Het is een klote situatie, daar heb je helemaal gelijk in. Jullie hebben hier naar uit gekeken, maar hetis voor jouw niet als enige klote. Louis en Eleanor zijn uit elkaar en El houdt zich ook sterk. Jij kan dat ook en jij hebt Toby nog, alleen is hij er niet. Liam en ik hebben dit ook gehad. De maanden dat hij op tour was... Het was verschrikkelijk. Ik mistte hem verschrikkelijk, maar het hielp niet om in bed te gana zitten huilen. Dan haal je je eigen humeur alleen maar naar beneden. Je moet juist afleiding zoeken, dingen doen. Dat vond ik in dansen en jij kan dat vinden bij je kandidaten. En als je je rot voelt kan je altijd naar mij of Liam of wie dan ook. We vrolijke je al te graag op, ik wil de raarste dingen voor je doen.' Ik  knik evne en kijk haar dankbaar aan. Ik voel haar hand dpor mijn haar en glimlach even terwijl kk mijn tranen weveeh Maar luister goed. God of wie dan ook, zal je niet straffen. Iedereen gunt jouw het geluk. Je hebt al zoveel meer bereikt als andere. Dit had je een paar jaar geleden nooit verwacht en gedacht, toch?' Ik kijk hem aan. 'Je hebt al geluk. Dit is alleen een tegenslag in die periode vol geluk en die komt hard aan, omdat je het niet meer gewend bent. Nu heb je weer iets om voor te vechten, je hebt iemand om voor te vechten. Liefde is niet simpel, anders zou er niks leuks aan zijn.' Ik glimlach even. 'Niall je bent de liefste jongen die ik ken, op Liam na dan.' ik lach even. 'Ieder meisje zou geluk hebben met jouw als beste vriend en iedere jongen zou geluk hebben met jouw als vriendje.' ze kijkt mr aan
. 'Ja?' ik knik weer even.'denk aan mooie herinneringen en kijk uit naar het moment dat je hem weer ziet. Laat het verdrietige gevoel los'ik knik weer en geef jsar een kniffel. 'dankje Daan je hebt gelijk ik moet niet klagen over mijn leben'

---

Change is for weirdos ~ Niall Horan

Mickey Smith
Ik glimlachte naar hem. "Goede gids? Ik weet gewoon hoe te verdwalen." Jup, zelfs in mijn eigen stad kon ik zo verdwalen. Het was echt heel erg, al kende ik Bristol nu best goed. Ik huppelde vrolijk met hem verder door de straten. Ik stopte toen ik een leuke winkel zag en grijnsde bij zijn woorden toen hij tegen me op was gebotst. "Dat is zeker waar. Kom, dan gaan we naar binnen." ik gaf hem nog snel een kus voor ik hem mee naar binnen trok. Daar staarde ik eerst een paar seconden rond met open mond in ongeloof over de grote van de winkel. Daarna begon ik vrolijk en hyper tussen de rekken door te stuiteren op zoek naar leuke kleren. Af en toe trok en een shirtje of een broek uit de rekken. Ook hier zou ik weer moeten passen. De meesten waren ofwel in effen natuurtinten ofwel met camo of aztec print. Toch had ik ook een shirt met rode streepjes over dwars. Toch wilde ik het een keer proberen. Waarschijnlijk zou ik op een crimineel lijken ofzo en het direct terug hangen, maar wie weet. Ik liep niet veel later met een hele stapel naar de pashokjes. Vaak shopte ik in dit soort grote winkels per verdieping. Ik zocht kleren uit, paste ze en hing terug wat ik niet wilde voor ik verder ging. Anders zou ik het al snel niet meer kunnen dragen. Veel hing ik namelijk wel terug omdat het me toch echt niet zo goed stond, of omdat het me toch neit helemaal aanstond. Ik paste de kleren, maar bewaarde het shirt met de streepjes voor het laatste. Uiteindelijk paste ik het aan en bekeek me kritish in de spiegel. Hmmm... Ik stak mijn hoofd even uit het hokje. "Lou! Kan je even helpen?" riep ik ongegeneerd door de winkel heen.

---

Bowties were never Cooler

Louis Tomlinson
Ik grinnikte zachtjes. 'Misschien dat als we ons richtingsgevoel delen, alsnog de juiste weg zonder problemen vinden.' Het was dat ik London wel kende, maar in andere gevallen zou het misschien goed uitkomen. Zijn vrolijkheid was echt aanstekelijk en dat zorgde er alleen maar voor dat ik nog drukker en vrolijker werd. Ik drukte een klein kusje op zijn neus toen hij grijnsde bij mijn woorden. 'Natuurlijk is dat waar. En laten we gaan.' Ik grijnsde nu ook en hield de jongen die me meetrok naar de winkel met gemak bij. Zijn open mond liet me lief glimlachen naar hem, want hij was gewoon te schattig. Maar kon niet ontkennen dat ik hier niet door verbaasd was. Vrolijk volgde ik snel zijn voorbeeld en stuiterde ook tussen de rekken door. Ik haalde af en toe een shirts of broek uit de rekken en opvallende genoeg het merendeel zonder streepjes. Ik was altijd te lui om te passen en daarbij wist ik hier altijd wel of was wat, maar daarbij besteedde ik liever mijn tijd aan het zoeken van kleding. Ik keek even om naar Mickey, maar had al door dat hij naar de pashokjes was. Rustig ging ik die kant op terwijl ik nog steeds rondkeek naar kleding. 'Ben onderweg.' riep ik terug en vervolgde mijn weg te kijken naar kleding. 'Wat kan ik voor je doen?' vroeg ik toen ik bijna bij de pashokjes aankwam. De kleding hing ik eenmaal daar over een stoel en glimlachte.

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Mickey Smith
Ik stuiterde hyperactief door de winkel. Ik kreeg wat rare blikken, maar het viel gelukkig nog redelijk mee. Ik trok zo nu en dan een shirt of shorts of een lange broek uit de rekken. Toen ik mijn armen vol had ging ik naar de pashokjes. Ik paste altijd maar wel, want ik had er echt geen zin om eruit te zien als een ondervoedde bonestaak. De kleren die ik had uitgekozen waren grotendeels een effen natuurkleur of in came of aztec print. Ik had 1 shirt met streepjes. Ik trok het aan en keek kritisch in de spiegel. Hmmm... Louis moest dit echt beoordelen. Streepjes waren zijn ding. Ik deed mijn hoofd om het hoekje en gilde: "Lou! Kan je even komen helpen?" Niet veel later hoorde ik hem vragen wat hij kon doen. Ik trok hem zo het pashokje in, voor ik dat weer dicht deed. "Wat vind je? Jij bent de streepjes koning, dus jij moet het zeggen." Ik veegde even wat losse plukjes haren uit zijn gezicht. Zijn ogen waren zo betoverend mooi dat daar geen haar voor moest hangen, vond ik. Ik draaide even rustig een rondje met mijn armen in de lucht voor hem. Zo kon hij het goed beoordelen. Langzaam maar zeker kroop dan toch ook tot me dat we nu wel echt heel dicht tegen elkaar aan stonden. Ik vond het niet erg, maar nu voelde ik het wel echt goed. Het pashokje was namelijk echt niet groot. Een persoon met een normaal aantal kledingstukken kon er makkelijk in, maar twee lange jongens met een hele berg kleren, dat was wel een beetje erg vol.

---

Bowties were never Cooler

[Lavigna --> Infelia]

---

I don't want you to die, I want you to suffer.