X Factor ll One Direction ll 004 - Speeltopics

Ja, X Factor is weer begonnen en deze keer met One Direction als jurlyleden.En het werkt net iets anders. Van de 20 mensen die meedoen gaan er 10 door. 2 bij elk jurylid. Hun zullen samen met de 5 juryleden en hun vriendinnetjes samen gaan wonen in het X Factor huis. Elke week zal er een liveshow plaats vinden waar niemand[/center] zal afvallen we werken dus met een punten systeem. Maar zal de liefde tussen de vriendinnetjes van de jongens blijven staan. Zullen de meisjes hun bedriegen? Of word een van de jongens verliefd op een andere kandidaat? Is een van de jongens homo? Een verhaal tussen liefde haat en verdriet.

Reseveringen blijven 12 uur staan. Je mag je rol al wel voor de helft invullen en derest later

Jury/One Direction/Jongens
-Harry Styles ll Damnbieber-
-Zayn Malik ll Sidestap-
-Niall Horan ll ZiamStorason-
-Louis Tomlinson ll Magicales-
-Liam Payne ll BigFatLiar-

Kandidaten
-Chiara Bella Love ll Damnbieber-
- Elizabeth ''Liz'' Harper ll Panday-
-Mackenzie Lou Arretez ll Lavigna-
-Luke Smith ll Sylvesti-
-Holly Renée McDawn ll Seaver
-Kyra Luca Graig ll Semper-
-Gabrielle Aplin ll BigFatLiar-
-Lars Loseyn ll Seaver
-Mickey Smith ll Slyvesti-



Teams

Team Harry
-Kyra Luca Graig ll Semper


Team Niall
- Elizabeth ''Liz'' Harper ll Panday
--Gabrielle Aplin ll BigFatLiar

Team Liam
-Luke Smith ll Sylvesti
-Lars Loseyn ll Seaver

Team Louis
-Holly Renée McDawn ll Seaver
-Mickey Smith ll Slyvesti


Team Zayn
-Mackenzie Lou Arretez ll Lavigna
-Chiara Bella Love ll Damnbieber


Vriendinnetjes van de jongens
Dannielle Peazer ll Coockies-
Perrie Edwards ll Pushing-
Eleanor Calder ll Coockies-
Vriendinnetje Harry ll


Invullen
Rol:
Naam:
Leeftijd:
Uiterlijk: (Bekend persoon)
Innerlijk:
Extra:

- Minstens 4 regels Zonder spatie's
- 16+ toegestaan
-Naamsveranderingen doorgeven
- 7 dagen niet reageren en je bent eruit
- Zeggen als je een lange tijd weg bent
-Geen sneltrein
-Geen Mary Sue's of Gary Stu's
- Niet te veel off-topic, anders gebruik: {} [] () of spoiler
- Alleen ik maken de nieuwe Topic's aan tenzij het aan iemand gevraagd word te doen
- 3 rollen per acount!!!
- Naamsveranderingen doorgeven
- Hou het gezellig&sluit niemand buiten



Het huis

We beginnen dat je bij het x Factor house komt en bekend word gemaakt door Harry welk team jullie zitten. (Je komt dus gewoon in de hal staan)

[ bericht aangepast op 3 april 2013 - 18:14 ]

---

Baby, when I know you're only sorry when you got caught,

Mickey Smith
Al snel was ook hij in de lach geschoten. Toch draaide ik me om en ik leunde wat tegen de koele muur om niet om te vallen. Ik kende mezelf nu wel. Ik glimlachte toen ik zijn handen over mijn lijf voelde gaan. Het voelde goed. Ik sloot mijn ogen en voelde de banan die hij trok. Mijn ogen schoten open toen hij me terug omdraaide. "Mehhhhhh." mekkerde ik zacht toen hij dat zei. Ik had geen idee wat voor geluid een zebra maakte, maar dit zou er toch wel op lijken? Ik glimlachte toen hij weer dicht bij me kwam staan en ik sloeg mijn armen bijna automatisch om hem heen. Hij was de mijne en de kriebels die ik de eerste keer had gevoelt waren er nogsteeds. Ze waren zelfs alleen maar erger geworden. Ik glimlachte bij zijn woorden. Hij begon zacht te zingen en ik legde mijn hoofd op zijn schouder. "Whohoho, my heart is yours and so am I." begon ik zelf ook zacht met zingen. Het was een liedje van een van Luke's favourite bands, maar ik vond het ook heel erg mooi. Mijn handen lagen nu weer in rust op zijn borst terwijl het water over ons heen stroomde. We zouden er straks wel onderuit moeten komen, maar nu nog eventjes niet. Dit voelde nog allemaal eventjes veels te fijn om ook maar te bewegen.

Luke Smith
Ik voel hoe ze bij de volgende haal haar balans begint te verliezen. Ik probeer nog te helpen, maar niet veel later liggen we samen op de straat. Ik breek haar val maar schaaf zelf wel mijn knie en elleboog. Nouja, daar kon ik wel tegen. Ik laat me door haar overend trekken en glimlach. "Ja hoor. Schaafwondjes, maar die kunnen me de pot op." Ik sprong weer op mijn board en wachtte geduldig af. Voor mezelf had ik niet zoveel geduld, maar als het ging om anderen het te leren had ik al het geduld van de wereld. Ik vond het maar als te leuk mijn plezier met anderen te delen, zelfs al zou het tot middernacht duren voor ze op zichzelf rechtuit kon rijden. "Kom dan gaan we. Het skatepark is nog 3 blokken verder." Ja, vanuit heel london kon ik daar naartoe de weg vinden. Ik zette voorzichtig af en gaf haar een zacht duwtje. Dan maar even niet steppen. Ze moest zich eerst maar eens concentreren op de bocht.

---

Bowties were never Cooler

Eleanor Calder

Ik kijk hem even aan en zie de schaafwonden. 'Het spijt me echt erg! Ik heb zelf weer helemaal niet eens. Sorry Luke!' Ik kijk hem even met sorry zeggende ogen aan. Hij staat alweer, voordatr ik het doorheb. Ik knik.
'Als jij er nog zin in hebt,' glimlach ik en ga op het board staan. Ineens word ik vooruit geduwd. Ik weet nog net mijn balans te herstellen. 'Kan je me voortaan even waarschuwen,' lach ik en blijf staan. 'En nu? Ik kom zo toch tot stilstand?' Ik kijk even om naar Luke en bijt op mijn lip. Ik wacht tot hij weer evensnel gaat en pak dan zijn arm vast. 'Zo moet het wel lukken,' grinnik ik en blijf goed staan. 'De bocht dus,' mompel ik en kijk even naar de grond. 'Leunen.... Met de bocht mee?' Ik kijk op naar Luke en glimlach even.

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Louis Tomlinson
Onbewuste speelde er nog steeds een glimlach op mijn gezicht. Heel even wachtte ik met hem inzepen tot hij iets was gedraaid en ging toen weer vrolijk. Ondertussen steelde ik af en toe een kusje voor ik met een onschuldige blik weer verder ging. Het leek wel alsof het zo hoorde te zijn. Ik genoot van de momenten. Een zachte lach verliet mijn mond, na zijn reactie op mijn woorden toen ik hem weer terug omdraaide. 'Zie je nu wel. Ik zeg het niet snel, aangezien iedereen weet wat mijn regels zijn en dat ik me heel snel verraden voel, maar streeptjes zo je wel kunnen hebben, om het helemaal af te maken.' Grinnikte ik. Het was voor iedereen verboden om streepjes te dragen, maar eens moest er een uitzondering komen. Ik sloot mijn ogen met nog steeds dezelfde glimlach toen ik zijn armen om me heen voelde. Deze jongen maakte zoveel gevoelens bij me los. Sommige had ik nog nooit eerder gevoeld. Ik voelde vreemd genoeg niet op te kijken om te weten dat hij glimlachte bij mijn woorden. Het was eng. Alsof we elkaar langer kende en door en door kende, dat er geen woorden voor nodig waren. Ik sloeg mijn ene arm weer om zijn middel terwijl mijn andere door zijn haar ging en langzaam stopte met zingen. Ik luisterde vervolgens naar Mickey zijn stem waardoor mijn greep om zijn middel iets verstrakte. 'And i'm all yours, my sweet little zebra.' Zei ik zacht. Zijn handen voelde ik weer op mijn borst en drukte een kusje op zijn neus. Het was gewoon geweldig dit. 'Ik wil je straks nog iets laten horen.' Ik wist zeker dat dit de juiste persoon was om het aan te laten horen. Maar dat kwam later wel, want had nog geen zin om er nu onderuit te komen. Het viel me wel op dat er nog heel weinig ergere dingen waren gebeurd, omdat we een stuk rustiger waren.

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

[Het is trouwens Liam zijn beurt om te reageren (:

En wie wil Rosalie meeten?]

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Luke Smith
Ik grinnekte toen ze zich begon te verontsculdigen voor mijn schaafwonden. "Dat geeft toch niks. Het zijn maar schaafwonden." Ik had niks gebroken ofzo. Ik sprong op mijn board en glimlachte naar haar. "Tuurlijk. Anders ben ik toch ook maar alleeen daar." Dat was niet helemaal waar, maar toch. Deze weg alleen skaten was niet heel leuk. Ik zette zachtjes af en duwde haar mee. We gingen wel wat harder dan daarne, maar goed. Dit keer voelde ik haar weer wankelen, maar ze bleef staan. "Sorry. Ik zal het voortaan doen." Ik keek even. De bocht kwam zo. "Nee, ik zorg er wel voor dat we op dit tempo blijven."Ik voel haar grip wat strakker worden rond mijn arm, maar ik vind het niet erg. "Ja. Wees niet bang was erg te gaan hangen van je board af. Zo snel val je niet en anders trek ik je wel terug." Ik zette nog een keer af, want we vertraagden iets te veel naar mijn zin. "Toe maar." katamaran skaten had ik vaker gedaan, maar dan kon de andere skater, Mickey meestal, er ook wat val. Dit was toch wat riskanter. Toch maakte het me niet bang. Het zou wel lukken. "Nu" zei ik tegen haar terwijl ik ook wat meer de bocht door leunde.

---

Bowties were never Cooler

Mickey Smith
Ik glimlachte en gaf hem een kusje toen hij zei dat streepjes mij wel goed stonden. 'Fijn om te weten, maar jij bent het matroosje. Ik blijf bij de Mexicaanse patroontjes." Ik sloeg mijn armen om hem heen en zuchtte nog eens gelukzalig. Hij maakte nu al meer gevoelens los dan wie ook van zijn voorgangers. En mijn gevoelens voor hem werden alleen maar sterker. Het voelde zo fijn en goed. Meer dan goed zelfs. Geweldig! Ik begon zachtjes te zingen en voelde ondertussen zijn handen door mijn haren en over mijn rug gaan. Zijn stem viel weg terwijl ik rustig verder zong. Ik zong uiteindelijk de laatste noot en legde mijn hoofd weer op zijn schouder. Ik grijnsde licht bij zijn woorden. De grijns werd breder door het kusje op mijn neus. Vreemd genoeg was ik nu heel erg rustig, maar natuurlijk neit voor lang. Op dat moment begon hij namelijk over een soort verrassing. Iets waar ik dus echt niet tegen kon. Hij wilde me iets laten horen, maar wat dat hield hij natuurlijk achter. Ik hief mijn hoofd wat op en keek hem aan. "Waarom nu niet? Asjeblieft?" ik keek hem met mijn grote bruine puppy ogen aan. Ik kon er echt neit tegen als mensen dingen voor me achter hielden. Mijn puppy ogen duurden alleen niet heel lang want als snel vielen er lange natte plukken voor mijn ogen. Ik keek nogsteeds met mijn puppy ogen en nu ook een pruillipje hem aan, maar dat haar zat zo in de weg dat ik een stukje zeep niet zag en zo uitgleed waardoor ik zo tegen hem aan, en dus ook met hem zo plat in de douchebak viel. Hij landde op zijn rug en ik op zijn borst over hem heen. Blozend probeerde ik snel van hem af te krabbelen, waardoor ik nog 3 keer op hem viel. "Sorry." mompelde ik toen ik dus maar gewoon van hem af rolde.

---

Bowties were never Cooler

Louis Tomlinson
Een grijns krulde rondom mijn lippen en een zacht genietend geluidje verliet mijn mond. 'Fijn om te weten dat jij dat fijn vind om te weten en waarom had ik dat idee al? Maar dat is goed, want dat ben je natuurlijk niet. Je hebt al een hele andere titel gekregen.' ratelde ik vrolijk. Mijn grijns werd alleen maar breder toen ik zijn armen om me heen voelde en drukte mijn lippen tegen zijn wang. Deze jongen was bijzonder in alle opzichten, want kon het echt niet anders beschrijven. Ik luisterde naar zijn stem . Het betoverde me keer op keer weer en had het idee dat ik er niet aan zou gaan wennen. Niet dat ik dat zou willen, maar dat was een ander verhaal. 'Je bent geweldig.' zei ik zacht toen de laatste noot gezongen was en zijn hoofd weer tegen mijn schouder lag. Mijn hand ging weer rustig door zijn haren en zag de grijns op zijn gezicht die steeds breder werd. Ook bij mij was deze nog steeds op mijn gezicht te vinden. Recht in zijn ogen keek ik Mickey aan toen zijn hoofd iets ophief en me aankeek. 'Omdat dat zo niet kan. Anders had je het al lang gehoord.' Bij het zien van zijn grote bruine puppy ogen liet zien, beet ik op mijn lip, want dat was iets waar ik niet tegen kon. Of met een beetje moeite wel, maar hij was nu nog schattiger, want het onmogelijk maakte. Toen niet veel later, ondanks er natte plukken voor zijn ogen vielen, ook nog eens een pruillipje bijkwam, beet ik nog harder op mijn lip. Ik opende mijn mond om iets te zeggen, alleen voor ik de kans kreeg, gleed hij zo uit over een stukje zeep en we zo plat in de douchebak vielen. Ik grinnikte zacht toen hij blozend van me af probeerde te krabbelen, maar nog 3 keer op me viel. Uiteindelijk toen hij maar gewoon van me afrolde, draaide ik me om en plaats mijn armen op zijn borst. 'Het maak me niet uit. Zolang je -je maar geen pijn heb gedaan.' Grinnikte ik zacht. 'Al is het wel leuk om je te zien blozen. Maar wat ik wilde zeggen was dat je toch even geduld moet hebben, ondanks de grote puppy ogen en het pruillipje. Het zo nu wel kunnen, maar dat vind ik weer niet leuk.'

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

[reageer morgen met El. Zit oo mobiel +bem moe haha ]

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Mickey Smith
Een klein glimlachje speelde op mijn lippen toen ik zag hoe moeilijk hij het had met mijn puppy ogen. Ondanks dat er wat plukjes voor mijn gezicht vielen ging ik toch voor. Dit keer ook met een klein pruillipje erbij. Ik wilde eigenlijk een stap naar hem toe zetten om hem nog zieliger aan te gaan kijken, of in de lach te gaan schieten, dat gebeurde namelijk ook nog wel eens. Op dat moment zou ik ik natuurlijk niet zijn als ik niet over een zeepje zou uitglijden en zo pats boem op hem zou vallen waardoor we alleei op de grond terecht kwamen. Mijn wangen werden direct knal rood en ik probeerde uit alle macht op te krabbelen, wat er alleen voor zorgde dat ik vaker op hem vie. Na 3 keer rolde ik toch maar van hem af. Ik glimlachte wat toen ik zijn armen op mijn borst voelde. Ik luisterde naar zijn woorden. "Ik heb me volgens mij niet erg veel zeer gedaan. Ik had een lekker kussen om op te vallen." Ik drukte een heel kort kusje op zijn lippen. "Ik kan alleen heel slecht tegen verrassingen, maar ik zal me er wel doorheen slaan." Ik ging rechtop zitten en keek naar de douche. "Zullen we zo anders maar eens er onderuit komen? Ik weet niet hoe laat het is en hoe lang dit water non-stop kan blijven lopen tot het koud wordt. Thuis kan ik namelijk maar een half uur douchen en dan begint het warme water in de boiler op te raken, dus dan wordt de douche langzaam koud. Dat is echt niet prettig. Zelfs niet als iemand je in de kou laat staan, als je snapt wat ik bedoel..." begon ik weer vrolijk te ratelen. Alleen toen ik bij dat onderwerp kwam hield ik maar mijn mond dicht. Ik ging niks pushen en ik wilde hem ook niet laten denken dat ik dat deed. Ik liep dus weer lichtjes rood aan en begon weer hopeloos en hyperactief te proberen overend te krabbelen.

---

Bowties were never Cooler

( ik probeer in de pauze te reageren en anders komt het als ik thuis ben (; )

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Louis Tomlinson
Toen een kleine glimlach rond zijn lippen speelde, trok ik een klein pruillipje. Ik kreeg steeds meer moeite om het niet te vertellen of beter te laten zien. De plukjes veegde ik voor zijn gezicht weg, ondanks ik dan weer beter zicht kreeg op de puppy ogen. Deze jongen moet deze dingen niet te vaak doen, want zou er op een bepaald moment niet tegen kunnen. Toch toen we allebei op de grond lagen doordat hij over een zeepje was uitgegleden, was er toch nog steeds een glimlach op mijn gezicht te vinden. 'Je blijft te schattig, Pumpkin.' zei ik toen zijn wangen direct knal rood werden. Ook zonder de rode wangen. Een zachte gegrinnik verliet mijn mond toen hij zo snel mogelijk op probeerde te krabbelen, maar zonder succes. Mijn hoofd plaatste ik op mijn armen en bleef hem met een glimlach aankijken toen ik uiteindelijk half op hem lag. 'Dan is het goed. En sinds wanneer liggen er kussens in de douche?' Vroeg ik heel onschuldig. Ik keek heel sip toen hij een, naar mijn mening een veel te kort, kusje op mijn lippen drukte. 'Oh je bedoel mij.' Vervolgde ik toen wel lachend en knikte toen langzaam. 'Dat zal ik onthouden en zorgen dat het niet te vaak voorkomt. Dan hoor je het op het laatste moment, maar je moet nu toch wel geduld hebben.' Toen hij rechtop ging zitten ging ik weer van hem af, maar bleef wel dichtbij tegen hem aan gekropen. 'Dat is goed, maar heb je al een plan wat je zou willen doen? En dat zo ik je eerlijk gezegd ook niet durven zeggen.' Ik luisterde naar zijn verdere woorden en knikte langzaam. 'Dat is soms wel een nadeel inderdaad en snap wat je bedoelt..' zei ik deze keer zonder te ratelen. 'Van mij hoef je -je mond niet te houden, darling, echt niet. En vind het goed, dus die schattige rode wangetjes zijn ook niet nodig.' Rustig krabbelde ik overeind en stak mijn hand naar hem uit. Misschien dat -dat zou werken. Tenminste ik leek rustig, maar van binnen leek ik alweer op een stuiterbal. Straks zou ik echt de hele tijd rond stuiteren. 'Wil je er trouwens gelijk onderuit of niet?'

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Eleanor Calder

Ik knik even en focus me op het board en de bocht. Ik doe wat me gevraagd wordt en hoop dat ik Luke nu niet laat vallen. Dat wil ik niet op mijn geweten hebben. Straks had hij meer wonden dan mij, terwijl ik degene ben die niet kan skateboarden. Bovendien moest hij er goed uitzien voor de liveshows. Ik niet, ik zag er toch al verschrikkelijk uit door alles. Ik zucht even zacht en hang iets mee de bocht in, maar wel voorzichtig. Ik wil niet vallen. Ondertussen heb ik Luke stevig vast en sluit mijn ogen. Oké, dat is niet zo slim! Vlug open ik ze weer en grinnik even. 'We leven nog,' zeg ik opgelucht en kijk voor me uit, weg van Luke.

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Mickey Smith
Ik glimlachte. Hij was toch zo schattig. Het was zo moeilijk voor te stellen dat wij meer dan 4 jaar scheelden. Het maakte me ook eigenlijk niet uit. Ik veegde mijn haar uit mijn ogen. "Ik overleef het wel hoor." Ik glimlachte en luisterde naar zijn commentaar op mijn geratel. Ik was zo blij dat hij me bij kon houden. Eigenlijk niemand kreeg dat voor elkaar. Ik zag hem overend krabbelen en pakte voorzichtig zijn hand. Ik trok me er aan op en stond weer. Mer een triomphantelijke grijs keek ik hem aan. "Maakt mij niet uit. Het heeft allebei voordelen. Maar kies jij maar." ik moest me inhouden niet weer te gaan ratelen. Dat deed ik echt veels te snel. Ik glimlachte naar hem en veegde wat van zijn haar uit zijn ogen. "Je moet je mooie ogen niet zo verstoppen, gekkie." zei ik vrolijk voor ik hem weer kuste. Nu niet zo kort. Ik wilde hem gewoon dicht bij me hebben en dicht bij me houden. Ik was dan wel een stuiterende idioot, ik kon ook heel liefdevol en rustig zijn... Nouja, rustig. Relatief rustig in ieder geval.Ik legde mijn armen rond zijn middel. Ik voelde vanbinnen mijn stuiterbalheid steeds erger worden. Ik wist niet wat het was, maar het leek wel of iemand me energydrink had gevoert. Iets wat ik absoluut niet mocht. Van caffeine stopten mijn medicijnen met werken en ik werd er nog eens een stuk drukker van, een formule voor een ramp dus. Een keer hadden vrienden me energy gegeven. Sindsdien weten ze dat ze het nooit meer meoten doen. Ik bleef toen rondjes rennen, over banken, bedden en trappen stuiteren, idiote skateboard trucs doen en nog veel meer. Dat voor 12 uur lang. Nee, dat was echt geen goed plan. Nu was ik niet druk en genoot ik gewoon van deze kus onder de warme stralen vand de douche met de jongen die mijn hart sneller liet slaan.

---

Bowties were never Cooler

Luke Smith
Ik voelde haar wat meehangen. "goed zo." zei ik bemoedigend, ookal vertrok mijn gezicht van de pijn omdat ze haar nagels diep in mijn vel duwde. Ik trok haar recht na de bocht en stepte nog een keer voor wat snelheid. "Zeker, we leven nog. Nu is het alleen maar rechtdoor. Durf je dat zelf te doen? Ik zal de hele tijd naast je blijven voor als je hulp nodig hebt." Als ze het niet durfde zouden we ook gewoon zo door kunnen gaan, maar leren was risico's nemen. Ik hield zeker ook wel van leren, mede daarom, maar niet van school. van school leerde ik toch amper iets. Ik had eigenlijk al mijn wijsheid uit ervaring, niet uit boeken. Maar goed, ik was leerplichtig, dus ik kon niet. Maar zodra ik klaar was met mijn middelbare was ik weg de wereld in. Studeren, what the hell! ik wilde reizen, optreden, laat gaan slapen en 2 uur laten nog half dronken opstaan uit een vreemd bed.

---

Bowties were never Cooler

( Magicales-> Vindicatif)

Louis Tomlinson
Ik beet op mijn onderlip terwijl de glimlach nog op mijn gezicht te vinden was. Dit zorgde waarschijnlijk voor een heel raar gezicht, maar ik wist het allemaal niet meer. Ja, ik wist het wel, want hield van deze jongen, maar snapte niet wat hij in deze korte tijd met me had gedaan. Al maakte me het niet uit, want was blij en niet overal was uitleg voor nodig. Ik lachte zachtjes en drukte een klein kusje op zijn lippen. 'Dat is goed om te horen.' Het was moeilijk om tijdens mijn commentaar op zijn geratel, zelf ook niet te gaan ratelen. Het was dat ik dit gewoon gewend was en het voor mij gewone spraak was. Dit maakte het ook makkelijk om te volgen. Ik hielp hem overeind toen hij voorzichtig mijn hand pakte. 'Het heeft ook beide voordelen. En je vraag serieus mij te kiezen? Hele slechte keuze.' Lachte ik toen hij me met een triomfantelijke grijns aankeek. Ik glimlachte en de vrolijke twinkeling in mijn ogen was te zien toen hij wat haar uit mijn ogen veegde. 'Degene die hier gek is, ben jij. Maar wel de mijne en je blijft ook gelijk heel erg lief.' Ik kuste hem zacht terug. Het bleef vreemd om te zien dat we het ene moment heel rustig waren en het andere moment echt net een stuiterbal waren. Zijn armen voelde ik rond mijn middel terwijl ik de mijne rond zijn nek sloeg. Deze jongen wist niet wat hij met me deed en had zeker nog geen moment spijt gehad om de keuze die gemaakt moesten worden. Mijn hart had ik deze keer gevolgd, wat zeker geen slechte beslissing was. Tot nu toe heb ik nog nooit spijt gehad om ernaar te luisteren, want als ik altijd naar mijn gedachten zou luisteren, had ik hier nooit gestaan. De gedachten zette ik aan de kant en genoot van dit allemaal. 'Wish i could freeze this moment in a frame and stay like this. Truly, Madly, Crazy, Deeply in love with you.' prevelde ik zachtjes. Ik meende het voor de volle honderd procent, maar tegelijkertijd verklapte ik hier ook een klein deel van de verassing mee. Al had ik het idee dat het niet op zou vallen, maar dat kwam straks vanzelf allemaal wel.

---

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer