Twilight || Stay, Leave or Fight - Speeltopics

All those fairytails are full of shit - Maroon 5

Emily Jamyson

Ik verveel me ontzettend. Ik ren een paar rondjes door mijn kamer om de energie af te blazen. Ik loop de trap af waarna ik Jocelyn en James in de woonkamer zie. Ik neem een kleine aanloop en spring dan op d bank. Dit deed ik wel vaker zeker als ik me verveelde. Ik zucht en kijk naar ze. 'Mag ik zo naar buiten toe ik verveel me.' Ik haal een hand door mijn haar. Mijn benen raken de grond niet als ik zit dus ga ik weer staan en kijk Jocelyn en James hoopvol aan. 'Wat is er?' Vraag ik dan en kijk ze aan. Voornamelijk James zag er niet zo blij uit. Hadden ze ruzie gehad ofzo? Ik wacht af en ga dicht tegen Jocelyn aanstaan voor een knuffel. Ik vond het fijn om te knuffelen, zeker met mensen om wie ik gaf. Het maakte me gewoon blij.

James Jamyson

Jocelyn zucht. ''James, je moet echt even wat kalmeren. Ga anders even jagen. Laat het los. De Volturi gaat niet toegeven, ook niet als je duizend brieven stuurt. Dan heb je juist meer kans dat ze een keer langs komen, omdat ze dan gaan denken dat we een bedreiging vormen. Ze mogen echt niet langs komen, dat brengt Emily in gevaar..'' Ik knik. Zo had ik het nog niet bekeken. Ik loop naar de brief en open hem. Daarna bestudeer ik de inhoud en laat alleen het vorderingsrapport zitten. Emily komt de trap aflopen en springt met een aanloop op de bank. Ik knuffel haar. Ze is niet zo als de andere onsterfelijke kinderen. "Ma ik zo naar buiten toe ik verveel me!" Zegt ze met haar schattige stemmetje. Ik knik. "Zullen we dan iets leuks gaan doen?" Ik probeer zo opgewekt mogelijk te klinken. Ze heeft me door. "Wat is er?" Vraagt ze. Ik grinnik. "Grotemensenzaken schatje." Antwoord ik. Aangezien ik door mijn gave mijn mensengeschiedenis beter kan herinneren dan de mensen zelf, weet ik nog dat mijn vader dat altijd zei.

Spoiler alert: you will save yourself

Emily Jamyson

"Zullen we dan iets leuks gaan doen?" Ik knik heftig. Ik hield van leuke dingen. Ik vond het veel gezelliger als we met zijn alle waren. Dan voelde ik me minder alleen. Wanneer ik vraag wat er is grinnikt James. "Grotemensenzaken schatje." Ik kijk hem een beetje boos aan en sla mijn armen over elkaar. 'Ik ben ook al groot.' Zeg ik en ga weer op de bank zitten zodat ik naast hem zit. 'Wil jij zo met mij naar buiten toe?' Vraag ik hoopvol en ga in de kleermakerszit op de bank zitten. Als jongste in het gezin was het lastig me te vermaken. Ik wilde het liefst de heledag buiten spelen of spelletjes spelen maar ik snapte ook wel dat ze daar niet altijd even veel zin in hadden. Ik speel met de veters van mijn schoenen terwijl ik op antwoord wacht.

Jocelyn Evelyn Jamyson
James knikte instemmend, iets wat me meteen een geruststellend gevoel geeft. Hij stond opnieuw op van de bank en opende de brief, hij bestudeerde de inhoud kort en liet alleen het vorderingsrapport zitten. Voetstappen gleden mijn gehoorgang binnen, Emily was inderdaad boven geweest en was nu onderweg naar beneden. Toen ze ons eenmaal bereikt had zuchtte ze.
''Mag ik zo naar buiten toe ik verveel me.'' Ze haalde een hand door haar blonde haren. Ik glimlachte toen ik besefte dat ik inderdaad gelijk had gehad. Ze vroeg altijd netjes of ze naar buiten mocht. James knikte. ''Zullen we dan iets leuks gaan doen?" ik merkte op aan zijn stem dat hij zo opgewekt mogelijk probeerde te klinken. Emily en ik kende hem goed genoeg om te weten dat het nep was.
''Wat is er?'' vroeg ze nieuwsgierig. James grinnikte. ''Grote mensen zaken schatje.'' Antwoordde hij nog steeds grinnikend. Emily ging dicht tegen me aanstaan en sloeg haar kleine armpjes om me heen. Glimlachend sloot ik ook mijn armen om haar heen en drukte een zacht kusje op haar haren.
''Ik ben ook al groot!'' zei ze, terwijl ze haar armen over elkaar sloeg en James een beetje boos aankeek waardoor ik zachtjes moest lachen. ''Wil jij zo naar buiten toe?'' vroeg ze hoopvol, terwijl ze naast hem ging zitten in kleermakerszit.
''Waarom gaan jij en James niet jagen?'' afwachtend keek ik het kleine meisje aan.

[ bericht aangepast op 2 april 2013 - 18:34 ]

To love is to destroy.

[oh ik had je post niet gezien. even aanpassen.]

To love is to destroy.

James Jamyson

Ik kan een glimlach niet onderdrukken als Emily zegt dat ze ook groot is. "Sorry," "waarom gaan jij en James niet jagen?" Vraagt Jocelyn aan Emily. "Ik vind het goed. Was ik toch al van plan. Ik vind het w gezellig als er een klein meisje meekomt," Plaag ik Emily. Ik pak har vast en hang haar ondersteboven. Ik glimlach. Emily jaag net als ik op dierenbloed. Daardoor word ze veel minder gevaarlijk voor de samenleving. "Dan doe ik meteen deze op de post," Zeg ik tegen Jocelyn terwijl ik de brief vasthoud. Ik zet Emily weer rechtop en kus haar even op haar voorhoofd. "Ik hou van je prinses," Zeg ik liefkozend tegen haar.

Spoiler alert: you will save yourself

Mya Catherina Wayland
Ik begon te blozen en vervloekte mijn lichte huidskleur. Als ik net als mijn vader en deze jongen getint was geweest dan had je dat verdomde blozen niet gezien. 'Kom je mee, ik wou net een wandeling gaan maken door het bos,' zei hij.
Ik twijfelde even, aan de ene kant wilde ik heel erg graag met Cameron meegaan maar ik kende hem pas net en waar ik vandaan kwam was het niet normaal om een volkomen vreemde in een keer uit te nodigen voor een wandeling. Cameron bleef me maar aanstaren en toen ik hem nogmaals in de ogen keek nam ik een impulsieve beslissing. 'Ik zou heel erg graag met je meegaan.'

Remember to be ridiculous.

Cameron Jase

"Ik zou heel graag met je meegaan,"Antwoord ze. Ik grinnik. "Zullen we dan maar gaan?" Vraag ik. Ik steek mijn hand uit zodat ze makkelijker op kan staan. Daarna werp ik een blik op de zee. Ik hou ervan hier in La Push te wonen. Ergens anders wonen zou voor mij lastig zijn. Ik zou hier toch nooit weg kunnen. Niet voor de roedel, en niet omdat ik gewoon hou van de zee, het strand, het bos en het volk. Ik denk aan de rest van de roedel. Wachten ze eigenlijk op me in het bos? Het bos waar jij en Mya heengaan, sukkel!! Oke de regel is dat wolven hun imprint alles mogen vertellen maar toch... Wat nou, en toch? Wat wil je doen? Zomaar ineens in het bos zeggen: Mya, ik ben een weerwolf en ik ben met je imgeprint? Ja oke dat klinkt echt raar. "Zullen we anders naar de klif gaan?" Vraag ik aan Mya. Hopelijk zegt ze ja.

Spoiler alert: you will save yourself

Mya Catherina Wayland
Een warme golf ging door mijn lichaam op het moment dat ik zijn hand aannam om overeind te kunnen komen. Ik moest de neiging onderdrukken om hem een knuffel te geven. Dat zou echt de meest verschrikkelijke eerste indruk ooit zijn. Ik wilde juist een goede indruk maken in mijn nieuwe buurt en dan in het bijzonder op Cameron. 'Zullen we ander naar de klif gaan?' vroeg hij opeens.
Ik antwoordde instemmend, momenteel zou ik alles doen om bij hem in de buurt te blijven. Ik merkte op dat ik zijn hand nog steeds vast had en liet hem snel los.

Remember to be ridiculous.

[Silas; heb je m'n post gemist? Die tussen Merlin & Lucy op de vorige pagina haha. ]

Emily Jamyson 

'waarom gaan jij en James niet jagen?" Vraagt Jocelyn. Ik kijk James hoopvol aan. Bloed zonder er om te hoeven vragen was altijd fijn.  'Ik vind het goed. Was ik toch al van plan. Ik vind het w gezellig als er een klein meisje meekomt," Ik wil er tegen in gaan maar hij tilt me op en hangt me ondersteboven Ik pak har vast en hang haar ondersteboven. Ik giechel en kijk hem aan. "Dan doe ik meteen deze op de post," Zegt hij tegen Jocelyn en zet me weer neer. Kames drukt een kus op mijn voorhoofd. ''Ik hou van je prinses," blij sla ik mijn armen om zijn heup want dat is het hoogste punt waar ik bij kan. 'ik hou ook van jou' zeg ik en kijk hem glimlachend aan. 'heb je een brief geschreven?' ik kijk naar de brief. 'voor wie is die?' nieuwsgierig kijk ik papa aan.

(iPod sorry voor eventuele spel fouten.)

[ bericht aangepast op 2 april 2013 - 22:59 ]

Cameron Jase

Ze antwoord instemmend en kijkt naar mijn hand. Ik wil hem wel terugtrekken maar toch ook weer niet. Ze trekt hem teru en ik glimlach. Daarna begin ik te lopen. Allemaal vragen schieten door mijn hoofd. "Waar woonde je eerst?" Vraag ik om een gesprek op gang te brengen. Ik pak haar hand weer vast. Hopelijk begint ze niet te lachen ofzo. Dat zou echt een afgang voor me zijn. Ik probeer me te herinneren wat er ook al weer voor regels waren over inprenten. Je mag haar alles vertellen. Je wil haar nooit meer kwijt. Liefdes gezwets. Ik lach even. Daarna kijk ik haar aan. Mijn ogen kijken rech in de hare.

James Jamyson

Ik kijk bezorgd naar Emily. "Sorry. Schat. Ik... We... Ik moet je iets vertellen." Ik kijk twijfelend naar Jocelyn. Ik wil nu mijn adoptiedochter vertellen dat ze illegaal is en dat als de Volturi achter haar bestaan komt haar gaat vermoorden. Niet echt een goed plan. Er is eigenlijk geen goed plan. Als ze het niet weet... "Ik heb je toch wel eens dtyles dat je speciaal bent? Een speciale vampier?" Vraag ik. Als Joce dit niks vindt kan ik het altijd nog in een grapje veranderen. Ik wacht op Emily's antwoord en speel wat met Jocelyns haren. Ik zoek in haar blik naar goedkeuring, want zonder is het moeilijk. Ik wil geen ruzie in dit gezin. Oké met al die pubers is dat best lastig, maar toch...ik zucht diep.

Spoiler alert: you will save yourself

Jocelyn Evelyn Jamyson
''Heb je een brief geschreven?'' Emily keek nieuwsgierig naar de brief die James in zijn handen had geklemd. ''Voor wie is die?'' bezorgd keek ik naar James' gezicht, benieuwd wat hij ging zeggen.
"Sorry. Schat. Ik... We... Ik moet je iets vertellen." Twijfelend keek hij me aan, niet helemaal wetend wat hij met deze situatie moest. Aangezien ook ik nog niet erg oud was - ook niet als vampier zijnde - vond ik het moeilijk om zo'n verantwoordelijkheid op mijn schouders te dragen.
"Ik heb je toch wel eens vertelt dat je speciaal bent? Een speciale vampier?" probeerde James, vragend. Hij speelde wat met mijn haren terwijl ik twijfelend op mijn zachtroze onderlip beet. Zijn goudkleurige ogen vonden de mijne, zoekend naar enige goedkeuring. Was het goed om haar te vertellen? Zou ze dan niet ontzettend bang zijn?
''Je bent erg speciaal Emily. Sommige mensen zijn een beetje jaloers op je. Daarom moet je zo min mogelijk opvallen. Zie het alsof je een spion bent. Je hebt een geheime missie, maar niemand mag je zien.'' Ik probeerde zelfverzekerd te klinken. We konden nou eenmaal niet zeggen dat de meeste vampieren haar dood wilden hebben als ze achter haar bestaan kwamen.

To love is to destroy.

Emily Jamyson

"Sorry. Schat. Ik... We... Ik moet je iets vertellen." Ik begrijp er niets van en kijk zowel mama als papa vragend aan. "Ik heb je toch wel eens vertelt dat je speciaal bent? Een speciale vampier?" Zegt papa dan. Ik knik langzaam en kijk wat omhoog aangezien ze beide een stuk groter waren dan ik. Papa kijkt naar mama en het is eventjes stil. Nog steeds snap ik niet wat er precies aan de hand is. ''Je bent erg speciaal Emily. Sommige mensen zijn een beetje jaloers op je. Daarom moet je zo min mogelijk opvallen. Zie het alsof je een spion bent. Je hebt een geheime missie, maar niemand mag je zien.'' Zegt mama dan. Ik voel een lach op mijn gezicht verschijnen. 'Dat is zo cool! Dan ben ik een echte spion en dan is het ons geheimpje!' Ik kijk ze hoopvol aan. Ik trappel kort met mijn benen op de grond. Dit was echt heel leuk! 'Maar mogen Lucy, Rosemary en Ryan het wel weten?' Ik kijk ze hoopvol aan. 'Dan zijn we net zo'n tv familie en dan gaan we vechten met gemene mensen en worden we net superhelden! Ik zie het al helemaal voor me en giechel vrolijk.

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel