Blazerer schreef:
Ik kan het niet anders dan oneens zijn. Voor de kinderen is een stabiele omgeving het belangrijkste en hoewel een scheiding een roerige periode met zich mee zal brengen zal het daarna een stuk rustiger zijn. Dit in tegenstelling tot wanneer de ouders bij elkaar blijven en elkaar dagelijks in de haren vliegen.
Uiteindelijk gaat het erom om welke reden(en) de ouders willen scheiden. Als het gewoon iets minder klikt zou het beter zijn om iets langer bij elkaar te blijven zolang je maar met elkaar overweg kunt,
het is voor een kind veel onstabieler om een veilige situatie te moeten verliezen en dan in iets nieuws te worden gegooid, waarbij er nooit zekerheid is of de nieuwe vriend(in) wel goed is. Ik heb zeer lang co-ouderschap gedaan, maar kon dat niet meer aan door mijn vader zijn houding tov mij en mijn broer dan tegen zijn vrouw en hun kind.
Mensen zouden eigenlijk eerst testen moeten doen voor ze kinderen mogen krijgen. Het is zo fucking unfair dat marginale ouders in kutomstandigheden kinderen mogen krijgen, al hebben ze shitloads van problemen, maar holebikoppels zoveel moeite moeten doen om zich nog maar te mogen opgeven als adoptieouders. Niet dat ik in marginale omstandigheden ben opgegroeid, dat geluk heb ik nog, maar mijn vader is mentaal gestoord en zou het recht niet mogen hebben kinderen te hebben.
Maybe we should doubt our fears instead our dreams.