• Welcome to the streets of London,
    where the lost souls come to life.
    Where the battle-slain with bloodied bodies lay fading,
    already of their life deprived.
    Welcome to the streets of London,
    where nobody survives.


    Londen. 2307. Ruim twee eeuwen geleden raakten vampieren in de meerderheid. Maar naast hun allesvernietigende bloedlust hadden ze nog een honger die ze niet wisten te stillen. Macht, was wat ze wilden en het duurde niet lang eer deze drang hen in twee clan's verdeelde met elk een gevreesd leider. De mensen werden gezien als loslopend wild, een prooi of mogelijke soldaat die elke clan voor zich probeerde te winnen. Ze werden vermoord om hun bloed of getransformeerd om hun kwaliteiten tot ze op de rand van uitsterven stonden.
    Nu zijn er slechts nog enkelen van hun soort over, en ze zijn in groot gevaar. Het zijn Helden, omdat ze elke nacht overleven om 's ochtends het licht te kunnen zien. Maar zelfs dan zijn ze niet veilig. De dagen dat vampieren niet tegen zonlicht konden zijn immer al lang verstreken en hoewel ze er nog steeds niet tuk op zijn, zal een hongerige bloedzuiger zich niet meer schuwen om op klaarlichte dag een slachtoffer te zoeken.
    Maar zoals in elke oorlog zijn er ook revolutionairen, zij die zich afzijdig houden van de strijd van een ander. Zij zijn de Gidsen; vampieren die enkel drinken van vrijwillig gegeven bloed of dieren. Ze hebben een doel; de laatste mensen in veiligheid brengen, buiten de muren van Londen. Maar de vijand ligt op de loer om elke hoek, op zoek naar meer soldaten voor hun leider.


    De Camden clan: deze clan bezit het gebied ten noorden van de Thames.
    - Leider: Vincent Fitzgerald - Gancanagh
    - Echtgenote: Jane Maerwynn Stanburgh - Gipsy
    - Hoofd van de wacht: Rafael Mortenson - Jemima
    -
    -
    De Greenwich clan: deze clan heeft zich gehuisvest ten zuiden van de Thames.
    - Leider: Henry Aleksandar Petrov - Bonacieux
    - Echtegenote: Danae Isabelle Montgomery - Jemima
    - Hoofd van de wacht (mannelijk + gave)
    -
    -

    De Echtenotes zijn de vrouwen van de Leiders. Zij worden alom geprezen om hun uitmuntende schoonheid maar zijn verder niet speciaal. Ook de leiders hebben geen gaves. Er hoeft niet noodzakelijk echtelijke trouw te zijn tussen de Leiders en de Echtgenotes, de vrouwen zijn meer pronkstukken. De hoofden van de wacht hebben wel een gave. De rest mag eventueel een talent hebben maar dat hoeft niet. Het verschil tussen een gave en een talent is dat een gave iets bovennatuurlijk is (bv; het weer kunnen doen veranderen, iemand met een blik pijn kunnen doen, in de toekomst kijken,...) en een talent is een uitvergroting van iets dat ze in hun menselijk leven konden (zeer snel kunnen rennen, een super zicht hebben, ijzersterk zijn,...)

    De Gidsen: deze vampieren zwerven doorheen heel Londen in de hoop uit de handen van een clan te kunnen blijven en de mensen in veiligheid te kunnen brengen.
    - Khutouri - Gancanagh
    - Dilys Kendall Williams - Galinda
    - Alexander Emerald Winstons - Aghra

    De Gidsen mogen elk een talent of gave bezitten.

    De enige manier om de vampiers uit te schakelen is met een eikenhouten staak. Daar hebben de mensen er geen van (!) en ze blijven enkel dood zolang de staak door hun hart blijft zitten.

    De Helden: zij zijn de laatste vier mensen die nog over zijn. Ze weten het zelf niet, maar ze hebben een soort immuniteit voor vampieren waardoor ze heel moeilijk op te sporen zijn.
    - Valerie Hope McCalley - Vesta
    - Cassandra Alison Pike - Gwenx1D
    - Charlie Adams - MickeyMousee
    - Nathaniel Payton - Everdeen

    Regels:
    - Geen Mary Sue's of Gary Stu's, elk personage heeft zijn gebreken.
    - Ik wil stukjes tekst van minstens 10 regels.
    - 16 + (schelden, geweld en seks) is toegestaan.
    - OOC staat tussen vierkante haakjes.
    - Personages worden niet vermoord tenzij je daar toestemming voor hebt.
    - Hou het amicaal onder de spelers zelf
    - Ik wil geen sneltrein.


    [ bericht aangepast op 24 maart 2013 - 16:21 ]


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    [Voor mij was het goed hoor (: ]


    Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

    [Ze hoeven ook niet persé te gaan vechten als ze elkaar zien xd
    Maar het is denk ik inderdaad het leukste als ze wel uitgenodigd zijn :Y) ]


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    [Waar stuit Khutouri op? Haha, ik weet even niets voor een post.]


    Her heart was a secret garden and the walls were very high.

    [Op Nathaniel, haha]


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    [Oei, wat een toeval. Ik zal wel even iets in elkaar flansen dan.]


    Her heart was a secret garden and the walls were very high.

    Nate Payton
    De appel is alweer veel te snel weg en kijk verdwaasd naar het klokhuis, laat het ergens op de achterbank vallen en leun naar achteren, sluit mijn ogen. Ik zou nu zo ontzettend graag gewoon even willen slapen, een fijne droom te hebben in plaats van de nachtmerries die me al jaren lijken te achtervolgen. De beelden van vroeger, van Josephine, van mijn ouders en van al het geen wat ik gezien heeft, wat zijn sporen heeft achtergelaten. Hoewel ik eigenlijk moedig zou moeten zijn ben ik dat allang niet meer. Ik ben verloren en hopeloos, dwaal machteloos rond op zoek naar iets waarvan ik niet eens weet wat het is. Een moordwapen om een einde aan al deze ellende te maken? Ik denk het niet. Ik weet niet eens of die hier wel te vinden zijn. Het zal me niet verbazen als de vampiers deze al lang geleden weggeworpen hebben in de zee of diep verborgen in de kelders. Ze zijn heus niet dom en in bijna ieder opzicht te vergelijken met ons, op slechts een paar dingen na dan. Ze zijn sneller, hebben betere zintuigen, tja.. en wij zijn waarschijnlijk een stuk vriendelijker en meer.. biologisch. Ik ril van het idee en probeer het al snel van me af te schudden, wrijf over mijn ogen en haal mijn hand door mijn verwilderde donkerblonde haren. Is het wel de moeite waard om hier rond te blijven lopen, is het niet beter om er misschien maar gewoon een einde aan te maken en het op te geven. Me in te leveren bij één van die gekken. Als één van de laatste mensen durf ik te wedden dat ze me maar al te graag verwelkomen voor een laatste avondmaal of misschien, heel misschien dat ze nog gestoorder zijn dan dat ik denk en dat ze me in gevangenschap houden, wachtend tot er ooit nog een menselijke vrouw langskomt en zo op die manier hun avondmalen te verdubbelen naarmate de jaren. Het is ziek, maar ergens zie ik ze er best voor aan, alleen maar om henzelf te plezieren. Dan zou ik mezelf liever nog ophangen en er op die manier een einde aan maken, maar ergens weet ik dat ik dat nooit zal doen. Ik heb het ze beloofd en dat soort beloftes breek ik niet zomaar.
    Dan besluit ik uiteindelijk weer uit te auto te stappen. Mijn pauze is lang genoeg geweest, tijd om weer verder te gaan. Ik raap mijn spullen bijeen en gooi de deur van de auto subtiel dicht. Misschien iets te hard, ik weet het niet, maar ik heb wel door dat ik vandaag toch redelijk roekeloos bezig ben. Ik moet voorzichtiger zijn, meer gaan uitkijken, want voordat je het weet staan er twee bloedzuigers voor je neus.
    Ik slik moeizaam, voordat ik nog rond kijk, naar de auto's en dan langzamerhand richting het trappenhuis loop en de buitenlucht weer om me heen voel. Ik snuif de frisse geur op en begin weer aan mijn veel te lange wandeltocht. Ik kijk niet op waar ik loop, richt mijn ogen op de grond en steek mijn handen in mijn broekzakken. Het liefst wil ik gewoon mijn ogen sluiten en ze nooit meer open doen, weg van hier, weg van deze rotplek.
    Dan, uit het niets word ik van deze gedachten verzet door iets heel anders. Wanneer ik iets met een rotgang tegen me aan voel knallen, verlies ik bijna mijn evenwicht door de kracht waarop hetgeen op me afkomt, beduusd grijp ik naar mijn schouder die een flinke klap gehad lijkt te hebben en voel mijn rug tegen een oude auto vallen. Scherp nauwlettend kijk ik weer op, een jongedame die zo te zien net tegen me is op gebotst en gestruikeld is. Ik trek mijn wenkbrauw op, niet echt gewent om nog een mens te zien, maar bedenk me dan al snel dat met die kracht dat ze op me af kwam, geen mens is. Wanneer ik me draai en een paar stappen naar achteren zet, voel ik een scherpe pijn door mijn schouder heen varen, maar probeer dit zoveel mogelijk te negeren en houd de vampier goed in het oog. Dit word mijn einde, ik heb er zelf om gevraagd, gaat er al snel door me heen en grijp het pistool dat in mijn rugzak zit. Het zal der niet doden, maar misschien dat ik net genoeg tijd heb om weg te rennen en te ontkomen. Toch blijf ik staan, richt het wapen op haar achterhoofd, blijf afwachten totdat ze zich omdraait en om dan toe te slaan.

    [ bericht aangepast op 20 feb 2013 - 18:24 ]


    Her heart was a secret garden and the walls were very high.

    Danae Isabelle Montgomery – Greenwich clan
    Ik schrik op uit mijn nachtmerrie op het moment waarop ik gebeten wordt. Hoewel ik de nachtmerrie al vaak genoeg heb gehad brengt het einde me altijd van mijn stuk. Je zou verwachten dat ik er na al die jaren vampier zijn het niet meer erg zou vinden om te dromen dat ik gebeten wordt. Als ik de tijd zou kunnen terugdraaien naar het moment waarop Henry me beet en tot een vampier maakte, dan zou ik hem smeken mij gewoon te vermoorden. Het eeuwige leven klinkt in het eerste opzicht geweldig, maar het wordt al snel een heel stuk minder als je menselijke dierbaren doodgaan en je niet eens naar hun begrafenis kunt gaan omdat ze denken dat je allang dood bent. Natuurlijk ben ik dankbaar dat hij toentertijd mijn leven heeft gered, als je dat al zo kan noemen, maar ik neem het hem ook kwalijk.
    Ik zucht zacht en kruip dan tegen Henry aan. Ondanks dat hij degene is die me een vampier heeft gemaakt houd ik van hem, ik ben er alleen nog niet achter op welke manier ik van hem houd. Ik laat echter niet aan hem merken dat ik soms mijn twijfels over heb. Ik heb vaak genoeg gezien hoe hij tegen zijn “bedienden” kan doen en ik wil hem geen enkele reden geven dat hij ook zo tegen mij gaat doen.
    Het duurt even voordat mijn gedachten afdwalen naar iets anders, naar het bal van vanavond. Het is een understatement om te zeggen dat ik verbaasd was toen Henry en ik de uitnodiging kregen. Ik vertrouw het dan ook niet helemaal, maar Henry wilt er perse heen. Volgens mij wordt het feest gegeven ter ere van hun trouwdag. Uit mijn hoofd weet ik niet precies hoelang ze getrouwd zijn, wat ik wel zeker weet is dat dat langer is dan Henry en ik getrouwd zijn. Het lijkt me eigenlijk sterk dat ze een gevecht zouden willen houden op hun trouwdag, maar het zijn vampiers, en die zijn tot alles instaat.

    [Blegh, crappost. Ik beschrijf morgen de nachtmerrie nog wel, nu te moe voor]


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    [Ik wil niet vervelend doen, maar she practically ran his ass over (':]


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    |Ollivander went Bonacieux. (: |


    kindness is never a burden.

    (Maar yo, hij zit in een auto, in een verlaten parkeergarage. Ik dacht dat je bedoelde dat ze gewioon z'n geur rook? Anyways, dan pas ik mijn post wel aan als ik thuis ben, wacht nu namelijk op de bus.)


    Her heart was a secret garden and the walls were very high.

    [Oh, dan botst ze tegen de auto op ofzo :3]


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    [Zal morgen met Jane schrijven, voel me vandaag namelijk zo ziek als een hond.]


    Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

    Henry Aleksandar Petrov
    Henry streek liefkozend door de blonde lokken van Danae terwijl zijn ogen over haar gezicht gleden. Hij nam elke lijn, elk detail in zich op. Het barstje in Danae's bovenlip, het haartje van haar wenkbrauw die de andere kant op stond, haar neus die zachtjes bewoog. Zijn arm lag om haar schouder geslagen en haar haren kriebelden aan zijn oor. Henry zuchtte zachtjes en haalde zijn hand uit Danae's haar terwijl hij zijn ogen van haar gezicht afwende. Ze zou hem nooit liefhebben op de manier dat hij haar liefhad. Hij kon zien in haar ogen dat Danae twijfelde of alles. Ze liet het niet merken maar Hanry zag het toch. Hij had haar leven tot een hel gemaakt en dat wist hij zelf ook wel, maar op dat moment dacht hij niet aan wat zij wilde. Hij was egoïstisch en wilde Danae als zijn vrouw. Ongeacht de consequenties.
    Toen Danae bewoog keek Henry haar weer aan. Hij wachtte enkele minuten om te kijken of ze nog sliep en toen Danae zuchtte en tegen Henry aan kroop nam hij aan van niet. Zijn hand legde hij terug op haar haren en zijn greep om haar schouders en hals versterkte.
    "Een nachtmerrie?" fluisterde Henry in de oor van zijn vrouw.

    |Kort en crapy maar ik wist niks. :x |


    kindness is never a burden.

    Roane schreef:
    [Oh, dan botst ze tegen de auto op ofzo :3]

    [Ah als je hem nog niet hebt aangepast, laat hem dan maar zo, want ik weet anders wel wat, dan verander ik het hier en daar gewoon.]


    Her heart was a secret garden and the walls were very high.

    [Nee, had het nog niet aangepast.]


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.