Ik ben vijftien jaar, van huis uit atheïstisch en heb ik mijn familie noch kennissenkring noch vriendenkring iemand die islamitisch is, wat dit dus dubbel zo raar maakt, denk ik. Zoals je in de titel al las, wil ik mij bekeren tot de islam. Maar ik heb een aantal problemen en dingen waarmee ik zit. Ik hoop dat jullie eventueel willen helpen met deze problemen en mijn vragen kunnen beantwoorden. (:
- We zijn thuis allemaal atheïstisch, op ikzelf na, alleen mijn ouders en zus denken dat ik atheïst ben en officieel ben ik dat ook, eigenlijk. Nu heb ik mijn moeder met een steen in mijn maag verteld dat ik sympathieën heb voor de islam, en ze heeft er over het algemeen geen problemen mee. Ze benadrukte wel dat ik geen hoofddoek mocht dragen van haar en sommige moslim's heel intolerant konden zijn. Nu vond ik zelf dat je mensen niet over één kam kunt scheren, aangezien in de hele wereld omhooggevallen eikels rondlopen, en op dat punt is in elke geloofsovertuiging of whatever je bent of gelooft eikels te vinden. De hoofddoek zelf wou ik niet al gelijk doen, als het moment van bekering komt, aangezien dat tijd nodig heeft, maar ik wil wel een hoofddoek dragen. Maar wat mij ook dwars zit, dat ik deels heb gelogen tegen mijn moeder. Ik zei dat ik sympathieën had, niet dat ik zeker was en heb mijn moeder verzekerd dat het allemaal geen vaart liep et cetera en dat het los loopt en dat het een ''fase'' is - waar ik van overtuigd ben dat het niet zo is. Maar dan zegt ze weer dat het helemaal geen ''fase'' hoeft te zien - opluchting dat ze het niet helemaal als een fase ziet - en je je niet gelijk hoeft te bekeren. Het punt uit dit hele verhaal is, is dat ik bij God niet weet hoe ik mijn moeder dit duidelijk maak. Mijn vader, moeder en zus hebben alle drie niets tegen op de islam, en ze zullen echt niet meer of minder van mijn houden en misschien stel ik mij heel erg aan, maar ik ben wel bang voor met name de reactie van mijn vader als ik het eerlijk vertel. Ik heb ook al overwogen om als zij op zaterdag boodschappen doen, ik naar één van de moskeeën in de stad ga en vraag of ik met een imam kan praten, maar ik heb een te sterk geweten tegenover mijn ouders en een te hechte band om die te schaden. Het voelt echt als ik dat voor me houdt en sneaky doe, ik hun vertrouwen schaadt. We zijn thuis heel hecht en ik voel mij heel geborgen bij mijn ouders en zus, dus ik vertel hun praktisch alles en dan wel niet na een tijdje. Hoe kan ik, van uitgaande dat ik mijn moeder eerst dit vertel en ga vragen of ze met mij wil helpe uitzoeken, aan mijn moeder dit alles uitleggen en vragen?
Want ik zit er heel erg mee. Ik bespreek dit niet met mijn mentor, die een vroom christen is. Het is niet dat christenen respectloos zijn en dat ze niet onpartijdig kunnen zijn over religie, maar ik denk dat het best wel je kan overvallen als mentor sowieso en je er misschien anders naar kijkt, vooral als het onverwacht komt. Ze is heel aardig, maar ik zou haar dit niet als eerste toevertrouwen. Ook geen ander contactpersoon op school, ik voel mij er gewoonweg niet prettig bij. Vrienden houd ik er helemaal buiten, dat moment komt nog, en op z'n hoogst zou ik naar mijn tante gaan hiermee. Maar ja, het is gewoon heel gecompliceerd.
- Ik kijk, lees, luister en doe van alles aan veldwerk en research en naslagwerk over de islam om alles af te wegen. Kritieken, de Koran, boeken over de islam, echt van alles, dus mijn afwegingen maak ik wel. Alleen ik ken niemand die moslim is en die mij kan helpen met de bekering en mijn vragen kan beantwoorden. Ik ben er heel zeker van, dus ik doe het in stapjes, zoals een sjaal elke dag dragen en vestjes, of jasjes of shirts met lange mouwen onder shirts of hemdjes of jurkjes of hesjes met korte mouwen te dragen, en ik doe mijn haar in een staart (heeft niet veel betrekking op de islam, maar het is wel dat het haar minder aanwezig is in een staart). Je wordt behandeld als iemands eigen dochter of zoon of als zuster of als broer binnen de islam, dat lees ik heel veel en gisteravond was er ook al iets over op tv. Maar ik heb gewoonweg helemaal GEEN connecties of referenties met de islam en de cultuur, waardoor ik eigenlijk als een buitenstaander binnenkom. Wordt je geaccepteerd op zo'n moment in de gemeenschap? En is het heel erg als je na de uitspraak van je bekering niet gelijk een hoofddoek draag, maar dat opbouwt?
Nou ja, heel veel vragen dus en als je iets kan vertellen buiten deze vragen om die handig zijn om te weten, mag je dat hier posten of mij mailen. Ik sta open voor mensen die willen helpen en misschien mij supporten in mijn eigen wil. Ik wil mij niet laten tegenhouden doordat ik als een buitenstaander binnenkom en mijn ouders het niet toejuichen, hoewel het dat het wel moeilijker op sommige punten maakt. Ik zou graag met iemand willen mailen die mij kan helpen. Heel erg bedankt als je dit hebt gelezen, dit alleen al waardeer ik enorm.
You can't blame gravity for falling in love.
Dat mag als mentor niet, je moet in zo'n situatie onpartijdig zijn en ze is heel diplomatiek, maar het is wel eng om het te zeggen sowieso al.
