The Roma Games [RPG] 02 - Speeltopics

The 99th anual Hunger Games
24 tributes, 1 real life arena
No forest, beach, sea or desert these time
But an old, classic city
which even in Panem still known as
Roma

And may the odds be ever in your favor

Okay. Dit jaar is de arena dus niet iets technisch van het Capitool. Geen nagebouwd landschap. Maar Rome, de bekende hoofdstad van Italië. Rome was vroeger al zeer bekend, maar zelfs in Panem kennen ze het nog. De enige plek die niet is vernield in de oorlogen. Eigenlijk is Panem niet het enige wat nog van de wereld over is.

Jongens
Meisjes

District 1 [Luxeproducten Capitool] :
-Noah Shaw||Bonacieux||Dead
-Rosa Amore Diamond|Lucerna||Dead

District 2 [Wapens en Vredesbewakers] :
-Jayy Kilian von Monroe||Mufinn||Dead
-Diana Taylor Temple||Sicam||Dead

District 3 [Technologie] :
-Gregor Rose||Jandewasbeer||Dead
-Girl District 3||Dead

District 4 [Visserij] :
-Dennis Cobus Adams||SunnySpring||Dead
-Lauren Fiona Johnsen||Celebration||Dead

District 5 [Medisch onderzoek] :
-Drew Jackson||Talpa||Dead
-Indianna Laurens||Libera||Dead

District 6 [DNA-manipulaties en -mutaties] :
-Peather Didier Butcher||Seaver||Dead
-Girl District 6||Dead

District 7 [Hout] :
-Micheal Dumont||Nyan||Dead
-Teaghan Anderson||Seaver||VICTOR

District 8 [Textiel] :
-Boy District 8||Dead
-Leyla Moore||Nyan||Dead

District 9 [Industrie] :
-Boy District 9||Dead
-Ariana Louisa Green||Talpa||Dead

District 10 [Vee] :
-Boy District 10||Dead
-Girl District 10||Dead

District 11 [Landbouw] :
-Mason Jacob Springfield ||Bonacieux||Dead
-Fea Diona Hendrixs||SunnySpring||Dead

District 12 [Steenkool] :
-Boy District 12||Dead
-Demitria Catherine Valentine||Bibble|| Dead

Er zijn niet echt regels, maar misschien zou je je aan een paar dingetjes willen houden:
- Er komt een praattopic van de Roma Games, dus plaats daar alles wat je niet weet of niets met de Roma Games te maken heeft.
- De posts zijn minstens 5 zinnen lang [liefst niet al te lang durende gesprekken, áls het een gesprek is, mogen het 4 zinnen zijn]
- Boven de post zet je je naam, district en de plek waar je je op dat moment bevindt.
[Bijvoorbeeld: Indianna Laurens || District 5 || Colosseum, Hoorn]

Btw wij trekken (ong) iedere week een loodje waarop staat wie er doodt gaat. Zo hebben wij even veel kans om dood te gaan als de rest. Het verhaal begint op het moment dat de tributen de arena in gaan. (dus het laatste moment met de stylist en dan de arena in)

Dit is de kaart van de Arena In het midden is het Colloseum, met daarin de Hoorn des Overvloeds. Rechts van het Colossem is het Parco del Colle Oppio. Daar zijn veel bomen, goede verstopplaats en jaagplaatsen. Boven en links van het Colloseum is een spookstad, waar vroeger dus mensen woonden. Onder het Colloseum is een groot plein. De rest van wat je op de kaart ziet hoort niet bij de Arena.

Rollentopic
Speeltopic 1
Praattopic
Praattopic 2
Praattopic 3

Het vervolg op The Roma Games: The Tower Games

Thanks!
xx Libera en Celebration

[ bericht aangepast op 10 mei 2013 - 18:38 ]

---

Aerials, in the sky. When you lose small mind you free your life .

[Dubbelpost srry]

[ bericht aangepast op 2 april 2013 - 20:29 ]

---

:)

[Lol sorry heel veel dubbelposts;) Quizlet deed gisteren weer ns raar.. sorry]

[ bericht aangepast op 2 april 2013 - 20:28 ]

---

:)

Indianna Laurens || 5

Ik kijk toe terwijl mijn pijl Dennis raakt. 'Het spijt me,' wil ik roepen als ik zie hoeveel pijn hij lijdt en dat hij amper kan staan, maar ik slik de woorden in en ga rechter op staan. Ik weet dat dit de Games zijn. Maar wiens spel is dit nu eigenlijk. Ís het wel een spel. Zelf zou ik het The Hunger Entertainment noemen, voor het Capitool, en voor de mensen die thuis zitten te genieten van onze dood. Val zelf dood.
Ik voel me eigenlijk sterker dan ooit, zo, nog steeds levend, bij de laatste vijf. Ik zou kunnen winnen. Maar ik wil het niet.
Ik wil niet thuis komen en dat iedereen blij is, maar toch verdrietig om Drew.
Ik wil niet mentor worden van jaren tributen, om ze te zien sterven in de Spelen.
Ik wil niet blij hoeven zijn dat ik het overleefd heb, als ik daarmee anderen heb moeten laten sterven. Want behalve een goede zus, ben ik niets. Gewoon een inwoonster uit Panem. Uit een District, wat niet eens tot de beroepstroep gerekend kan worden. Maar ik heb het overleefd tot nu. En dat is 5 waard. Mijn District verdient dit. Maar ik niet.. toch? Ik wil mezelf niet de beste noemen. Want ik vind dat iedereen dapper is geweest deze Spelen.
Pas laat merk ik dat Dennis met laatste krachten overeind heeft weten te komen.
Te laat merk ik dat hij zijn drietand heeft gegooid.
Veel te laat beslis ik of ik zal bukken of niet. Maar ik doe het niet. Gewoon omdat ik weet dat Dennis dit ook verdient. Ik mocht hem misschien nog wel als hij op dit moment niet mijn allergrootste vijand was geweest. En omdat ik Lauren heb vermoord, en me daar maar al te bewust van ben. District 4 verdient een winnaar. Net als de andere districten. Maar een dode op mijn geweten vind ik wel genoeg. Voor nu. Voor mijn leven, bedenk ik me slikkend.
Dus vroeg genoeg weet ik me op te richten. Ik voel hoe het bloed door mijn lichaam stroomt, hard werkend om mijn hart weer bij te vullen en het weer leeg te pompen. Hard werkend om mijn lichaam te laten functioneren.
De drietand komt dichterbij. En dichterbij. Ik verlang op de een of andere manier naar het moment waarop ik mezelf niet meer vragen te hoeven stellen waarop ik geen antwoord weet. Of waarop ik wel antwoord weet maar waar ik dan toch niet blij mee ben.
'Voor Charlotte,' zeg ik dus, als de drietand me bijna bereikt heeft.
Als Dennis' drietand aankomt, recht in mijn buik, kreun ik van de pijn. Ik val op de grond neer, en zie duizenden sterren voor mijn ogen.
Ik kijk naar de wond, en met mijn medische kennis weet ik dat dit niet op te lappen is. Mijn lever en maag zijn geraakt. Als het alleen maar een pijl was, zou er minder schade geweest zijn. Maar de haken van de drietand hebben zich in mijn lichaam genesteld. Ik probeer sowieso het pijnlijke ijzer eruit te halen, maar heb het gevoel als ik zachtjes aan de drietand ruk, dat ik alleen maar huid en organen meetrek.
Het is een misselijkmakend gezicht, en ik doe moeite om niet over te geven. Ik richt me met mijn laatste krachten op Dennis.
'Alsjeblieft. Voor mijn zusje. Alsjeblieft.' het laatste woord fluister ik. Charlotte mag me niet zo zien lijden. Wat moet dit beeld van mij verschrikkelijk voor haar zijn. En als de situatie andersom was geweest, had ik Dennis ook uit zijn lijden verlost.
Ik hoop dat Dennis zo menselijk is, dat hij dat in ieder geval in zal zien.

[Ze is nog niet dood:Y) Ook iets van 600 woorden^^]

---

:)

rosa
even kijk ik om me heen, het meisje van 5 is aan het vechten met dennis. het meisje die Noah vermoordt heeft doet niets en ik doe ook niets. het meisje van 9 is door Dennis en Lauren in het vuur gegooid, en daarna is Lauren vermoord. Lauren is dood, dat is best heel erg raar om te beseffen, zij heeft zo ongeveer de meeste mensen in deze spelen vermoord en nu leef ik langer dan haar terwijl ik niemand heb vermoord, niet dat ik dat wil, maar het is toch raar. dan kijk ik weer naar Dennis en het meisje van 5, het meisje ligt hier half dood te gaan, en Dennis is ook niet meer helemaal optimaal. ik heb zo het gevoel dat over een tijdje alleen ik en het meisje van 7 overblijven, HET MEISJE DAT NOAH VERMOORD HEEFT, het is echt slecht dat ik dat er steeds achter blijf denken, maar Noah was de belangrijkste persoon in mijn leven, en nu is hij dood door haar, door haar fout leef ik nu zonder de belangrijkste persoon in mijn leven.

---

I'm dying, praying, bleeding and screaming. Am I too lost to be saved? ~ Evanescence - tourniquet

Dennis Cobus Adams || District 4 || Colloseum
Na het gooien van de drietand, stort ik weer op de grond op mijn knieën. Op het moment voel ik al mijn krachten uit me stromen. Ik weet dat ik het nog iets langer moet volhouden, er leven er zo meteen nog twee die ik moet doden. In deze toestand kon Rosa nog wel eens moeilijk gaan worden. Ik leg de overgebleven drietand dicht bij me in de buurt, maar ik pak hem niet vast in mijn handen. Dat doet te pijn, geen idee waarom, maar het is nou eenmaal zo. Misschien omdat ik er automatisch in knijp en dat doorschiet naar de wond in mijn arm. Ik laat me voorover vallen, zodat ik op mijn ellebogen beland. Mijn hoofd laat ik naar beneden hangen, nu wachtend op het kanonschot wat snel zal volgen. Echter als ik na een paar minuten nog niks gehoord heb, kijk ik op. Ik zie op zo'n twintig meter afstand een lichaam liggen met een grote staaf ijzer er uit steken. Ze kronkelt nog een paar keer en er komt nog geluid uit. Ze leeft dus nog, het arme ding. Ze zal veel pijn lijden op het moment, aangezien ik goed gegooid heb, midden in haar borstkas.
Plots komt ze een stuk overeind, dat ze dat nog kan. 'Alsjeblieft. Voor mijn zusje.' Ze kijkt mij aan, wat betekent dat ze het tegen mij heeft. In eerste instantie begrijp ik niet wat ze precies wil. Tot ik verder nadenk. Ze wil uit haar lijden worden verlost, voor haar zusje die aan het kijken is. Dat wil ik ook, dat deze Spelen maar snel voorbij mogen zijn, dan kunnen ze me in het Capitool gaan oplappen. Hopelijk hoeft mijn been er niet af, want dan moet hij er helemaal af, aangezien de wond bovenin zit. Toch wil ik dit best voor haar doen, des te eerder is dit allemaal afgelopen. Ik kom weer overeind, wat in fases gaat, elke keer één klein stukje. Met de drietand in mijn niet gewonde arm, steun ik er half op. Met hinkjes ga ik steeds dichter naar haar toe. Eenmaal bij haar kijk ik eerst op haar neer, ze ziet er vredig uit, wachtend op het moment tot ze weg zal gaan van deze wereld. Geen idee of ze ooit wilde winnen of dat ze de moed altijd al had opgegeven, maar ze heeft er op dit moment in ieder geval geen problemen meer mee.
'Rust zacht,' mompel ik zachtjes, waarna ik met mijn gewonde arm de drietand in haar lichaam vastpak. Met één krachtige beweging trek ik de drietand uit haar lichaam. Door de haken aan de drie punten komen zo een heleboel huid en ingewanden naar buiten. Het eruit trekken heeft er voor gezorgd dat er weer een hevige pijn door mijn lichaam gaat. Ik stort weer eens op mijn knieën, naast haar lichaam, met beide wapens nog vast. Geen idee of ik aanvallen van de andere twee nu kan tegenhouden, maar ik ben vastbesloten om te winnen!

---

"Everything you see exists together in a delicate balance." -Mufasa

[WindySky ---> SunnySpring]

---

"Everything you see exists together in a delicate balance." -Mufasa

Rosa
'alsjeblieft, voor mijn zusje' hoor ik achter mij. het meisje van 5 wil vermoord worden. ik zie dat Dennis haar gaat vermoorden. Ik schrik, ik wilde altijd al winnen maar heb Noah beloofd om niemand te vermoorden. Maar als ik alleen nog maar ben met Dennis en het meisje die Noah heeft vermoord dan moet ik wel iemand vermoorden om te winnen. opeens wordt het me allemaal te veel, ik ren de hoorn in, het slechtste wat je op zo'n moment kunt doen, en ga daar zitten met mijn armen om me heen geslagen. "als dennis het meisje vermoordt en dan dood gaat aan letsel heb ik gewonnen zonder iemand te vermoorden denk ik blij en ga weer uit de hoorn, in de hoop dat het zo gaat.

---

I'm dying, praying, bleeding and screaming. Am I too lost to be saved? ~ Evanescence - tourniquet

Teaghan Anderson || district 7
Mijn ogen geleden over de grond. Van de muur van vuur die mij omringde naar het levenloze lichaam van Lauren, naar de gewonde Dennis en daarna naar Rosa. Ik had kunnen weten dat ik sowieso met iemand uit vier over zou blijven. Hij zou ons allebei vermoorden, ookal was hij gewond. Ik drukte mezelf dichter tegen de rand van de cornucopia aan. Ik beet zacht op mijn lip en slikte. Ik wilde niet dood. Ik wilde niet dood, zoals Fea, Mason, Micheal en alle andere. Het was niet eens onze keus. We wisten dat we gedoemd waren om te sterren toen we gekozen werden, maar iedereen had hoop, hoop dat ze hier nog weg zouden komen. Ik haalde mijn hand even over de boog van Micheal en opende mijn ogen. Ik kon nog winnen, ik kon nog naar huis. Maar dan moest ik eerst Dennis uitschakelen. Rosa zou ook nog wel moeilijk worden, aangezien zij niet gewond was, voor zover ik kon zien. Ik had de jongen uit één ook al te pakken gehad en nu nog haar. Ik pakte een van mijn messen en hield het stevig vast. Verassen. Mensen die werden verrast waren in dit op zicht in het nadeel. Ik hoopte ten minste dat het zo zou werken. Anders was ik er alsnog geweest. Daar zat ik niet op te wachten. Na alles wat ik gezien had en meegemaakt had had ik geen probleem meer met een mes tussen iemands ribben zetten. Niet meer, zeker niet na wat er met de andere was gebeurt. Ik stond hier veilig. Ik kon wachten tot die andere twee elkaar hadden afgemaakt en dan een douchebag move doen. Geval bespringen en een mes in de nek zetten van wie van hun twee had overleefd. Maar daar was het nu te laat voor, want ik was al achter de hoorn vandaan gekomen.

---

We've lived in the shadows for far too long.

[Kga thuis wss snel reageren(:
@SunnySpring: yeahhh ik mag Dennis nu echt(: ]

---

:)

[Ik ook x'D En dan gaat hij straks dood! Dat kan ik niet aan hoor! Het is m'n eerste RPG-figuurtje wat dood gaat, tijdens de RPG. Raar hoe je dan toch van hem gaat houden op een of andere manier x'D Ga zo reageren btw!]

---

"Everything you see exists together in a delicate balance." -Mufasa

SunnySpring schreef:
[Ik ook x'D En dan gaat hij straks dood! Dat kan ik niet aan hoor! Het is m'n eerste RPG-figuurtje wat dood gaat, tijdens de RPG. Raar hoe je dan toch van hem gaat houden op een of andere manier x'D Ga zo reageren btw!]

[indd dat had ik ook met Lauren^^]

---

Aerials, in the sky. When you lose small mind you free your life .

Indianna
Ik zie de blik in Dennis' ogen en ik weet dat hij me begrijpt. Dat hij ook weet dat wij, hier in de Arena, en het Capitool, niet de enigen zijn die dit meemaken.
Hij loopt op me af en haalt uit, om de drietand in me te steken. Ik slik en doe er alles aan om niet op mijn instinct te reageren, dat nu hard roept 'Duik weg, duik weg, duik weg!'. Het lukt me om dat niet te doen. En ik blijf rechtop zitten.
Dan voel ik de harde klap in mijn buik. Omdat ik amper meer pijn zou kunnen hebben dan ik al had, blijft die situatie hetzelfde. Maar mijn buik klapt inelkaar, en ik zak neer op de grond. Ik verslik me in bloed en wordt misselijk van de ijzersmaak die mijn mond vult. Dan zie ik hoe Dennis de drietand uit mijn lijf trekt. Wringt. Hoe je het ook wilt noemen. Ik voel toch nog meer pijn, ookal dacht ik dat meer niet zou kunnen. Ik weet dat het nu over zal zijn. Ik voel hoe Dennis naast me neerzakt op de grond, en leg mijn hand opzij, op zijn rug. Want ik weet dat ik nog wel iets kan zeggen, maar niet genoeg. Met de woorden en de energie die ik nog uit me kan halen, wil ik iets anders zeggen dan 'dankjewel'. Dus leg ik mijn hand op zijn rug in de hoop dat hij dat als bedankje herkent.
Ik weet dat dit snel voorbij zal zijn. Ik hoop het. Maar nu mijn ogen dicht zijn gevallen, mijn mond vol bloed zit en ik niet naar mijn lichaam durf te kijken, mompel ik nog een ding.
'Charlotte..' de zin kan ik niet afmaken. En het laatste wat ik voel is paniek. Paniek die voelt alsof er iets vreselijks gaat gebeuren. Iets wat ik niet kan plaatsbrengen. Paniek. Het woord galmt door mijn hoofd, echoot tegen alles wat zich daarin bevindt.
En dan opeens is er niets meer.


[Bam. Dood. :'( ik ga Indy nu al missen. Kunnen we niet íets doen om het afscheid van de rollen niet definitief te maken? Nóg een The Roma Games story starten ofzo, met iedereen?]

[ bericht aangepast op 15 april 2013 - 17:56 ]

---

:)

Rosa
het meisje van vijf is dood nog maar twee te gaan. denk ik als eerste als ik zie dat Dennis het meisje vermoordt. Dennis gaat zo ook wel dood want hij is er slecht aan toe. maar het meisje van zeven, die vast een overwinning voelt als ze heel district 1 kan vermoorden zonder ook maar enige moeite, dat wordt moeilijker zij heeft net als mij nog bijna geen verwondingen. ik kijk om me heen en zie haar achter de hoorn wegkomen. Dennis ligt nog steeds in de buurt van het meisje. zij is vast gelukkig daar boven, wat of waar daar ook maar is. ik hoop niet dat ik er heen hoef. ooit zal het moeten maar ik vind dat ik nu nog te jong ben om daar te komen.

---

I'm dying, praying, bleeding and screaming. Am I too lost to be saved? ~ Evanescence - tourniquet

[we kunnen een happy rpg met deze mensjes maken, dan hoeven ze elkaar ook niet te vermoorden. bijvoorbeeld Meet them all in heaven. (dan moet alleen Teagan even dood) en het is mogelijk

---

I'm dying, praying, bleeding and screaming. Am I too lost to be saved? ~ Evanescence - tourniquet

Lucerna schreef:
[we kunnen een happy rpg met deze mensjes maken, dan hoeven ze elkaar ook niet te vermoorden. bijvoorbeeld Meet them all in heaven. (dan moet alleen Teagan even dood) en het is mogelijk

[haha meet them all in heaven klinkt best geniaal(:]

---

Aerials, in the sky. When you lose small mind you free your life .