-pas op, zeiktopic-
Behoefte aan afleiding 
Ik had vandaag echt een kutdag op school, heb een hele les gemist omdat ik op de wc m'n ogen uit mijn hoofd aan het huilen was etc.
Maar ik kom thuis en ben echt gewoon een mentaal wrak. Als ik me zo voel wordt ik op dat moment liever met rust gelaten, net zoals mijn ouders. Dus ik waarschuw mijn vader vast dat ik een behoorlijk humeur heb en of ze alsjeblieft niet tegen me willen praten. Mijn vader begrijpt dat, en laat me dan ook gewoon met rust. Komt mijn moeder thuis, wordt ze vast gewaarschuwd door mijn vader over mijn vreselijke humeur. Ik zeg het voor de zekerheid ook nog maar een keer en vraag of ze geen vragen over school wilt vragen.
Het lukt haar tien minuten, tot ze begon te vragen wat er was, waarom ik in godsnaam zo chagrijnig was. Ik probeerde nog duidelijk te maken dat ik het nog even niet over wilde hebben, misschien na het avondeten. Zegt ze: "Nou, als je niet wilt praten ga je maar naar boven, naar je kamer" Dus ik heb mijn spullen gepakt en ben met tranen in mijn ogen naar boven vertrokken.
Ik vind dit zó gemeen hé. Altijd als zij een zware dag heeft gehad houd ik daar rekening mee, kook eten, haal thee etc. Heb ik een keer een zware dag, wordt ik naar mijn kamer gestuurd. Jeez, hoezo oneerlijk.
Maar goed, bedankt voor het lezen en kan iemand me alsjeblieft afleiden? Vertel over je dag, je weekend, wat je nog gaat doen, weetikveel. Alsjeblieft? 
If a writer falls in love with you, you can never die
