ZEIKTOPIC
dus, het is nu lekker uit mijn mijn vriend, hoera (lees het sarcasme) en na nog eens deftig gesproken te hebben begrijp ik zijn beweegredenen, maar het stomme is dat ik nog van hem hou (hoe typisch.. zucht) en hij wil mij niet kwijt, maar een relatie zou niet meer lukken.
We hebben dan de vriendschap-optie besproken, en hoewel ik er niet zozeer in geloof wil ik het proberen, want hij is te awesome om volledig uit mijn leven te verliezen. Hij weet dat ik nog van hem hou en hij accepteert dat. Ik probeer nu gewoon het feit te accepteren dat hij niet meer van mij houdt zoals ik dat wil.
Gelukkig waren we tijdens onze relatie al meer maatjes dan lovers soms, dus, dat gaat wel lukken. Hoop ik.
Ik moet er gewoon over raken, en zien of het vriendschapsding lukt. Ik hoop echt van wel, want, ik hou van hem en wil hem niet kwijt, en vriendschap met hem is ook iets prachtigs.
We hebben elkaar helaas op het verkeerde moment leren kennen, toen we beiden nog te veel onzekerheden hadden en die onzekerheden hebben de liefdesrelatie te zwaar gemaakt. En hij was altijd eerlijk dat hij niet volledig wist hoe het met een ander meisje was, en was nu ook zeer eerlijk dat hij eerst dat boek wilt sluiten voor nog maar te denken om met mij terug samen te gaan, hij vindt dat niet fair voor mij, om dan ALS we ooit terug zouden samenkomen mij met nog een twijfel te zetten, en om mij nu te doen twijfelen of hopen of er ooit nog iets komt.
Ik vind het klotejammer en zo spijtig, maar ik moet nemen wat er nog te nemen valt, want ik hou van hem, en hem volledig uit mijn leven bannen zou té pijnlijk zijn voor mij.
ugh.
Maybe we should doubt our fears instead our dreams.
Salaryman
