You cant hurry love ||RPG|| ~BRL - Speeltopics

Wat als een paar ouders van drie 16 jarige jongens ineens bedenken dat die jongens eindelijk maar eens een vriendin moeten zoeken? Wat als ze negen 16 jarige meisjes uitnodigen om samen met de jongens voor een tijdje in een huis te gaan zitten? Zal het plan van de ouders slagen en vind elke jongen een meisje of gaat het helemaal mis? Zullen er nieuwe vriendschappen ontstaan of zal iedereen elkaar gewoon vervelend gaan vinden of erger zelfs, haten? Aan het einde is het wel de bedoeling dat de jongens een keuze maken tussen de meisjes, maar willen de meisjes dan nog wel? Of vinden de meisjes de jongens helemaal niet leuk meer? De keuze ligt bij jullie

Huisregels
Iedereen is aanwezig bij het avond eten van 6.00 tot 7.00
Voor de rest van de dag staat er een buffet met eten waar je van mag eten wanneer je maar wilt
Elke vrijdag avond is er een feestje van 8.00 tot later
Iedereen mag na 11.30 niet meer naar buiten
Elke dinsdag ochtend kunnen de mensen uit het huis naar de stad
Contact met de rest van de wereld kan allen met brieven die verstuurd worden vanuit de stad waar je ze dinsdagochtend heen kan brengen
Op elke kamer hangt een belletje waar je aan kan trekken voor je bediendes

Regels:
- Alle normale regels van quizlet gelden ook hier
- Geen mensen buitensluiten of afkraken
- Geen andere personages besturen, wil je een gesprek met iemand voeren vraag het dan even
- Minimaal 200 woorden per stukje! Dat is makkelijk te halen!
- Maximaal 2 personages per persoon
- Niemand behalve ik opent hier topics voor
- Niet in een dagje stoppen doe dan gewoon niet mee
- Melden als je afwezig zal zijn voor een aantal dagen
- 16+ mag, maar zet het erbij voor de mensen die het liever niet lezen
- OOC tussen haakjes [({})]

Rollen:
Jongens
-James Julian Mathers BigFatLiar
-Damian Nathaniël Wright ShatterMe
-Murno Parker Hunter Seaver

Meisjes
-Melody Sarah McNeckle BigFatLiar
-Leah Isabella McGeorge pebble
-Abdel "Abbey" Felicia Thompson chocolover13
-Rosely Moore Ruexx
-Amy-Louisa Flora Campbell Squib
-Hailey Mary King Squib
-Ness Allison Candler nessje
-Cat Summers xJules001
-Nereah "Reah" Aserianachtkat

De slaapkamers (voor de jongens blauw met groen in plaats van geel rood):

Zitkamer:

Kamerindeling
Kamer 1: James Julian Mathers, Damian Nathaniël Wright en Murno Parker Hunter
Kamer 2: Leah Isabella McGeorge, Ness Allison Candler en Abdel "Abbey" Felicia Thompson
Kamer 3: Amy-Louisa Flora, Melody Sarah McNeckle en Cat Summers
Kamer 4: Rosely Moore, Hailey Mary King en Nereah "Reah" Aseria

Het begin
Alle drie de jongens net in het huis. Dat betekent dat ze het zelf ook nog niet hebben verkent. De meisjes zullen nu langzaam 1 voor 1 binnen komen. Het is ongeveer 3 uur in de middag.

Nu ergens
Iedereen gaat langzaam maar zeker naar het eten, het eten is alles wat jullie kunnen verzinnen en het is de bedoeling dat ze elkaar ook tijdens het eten beter leren kennen omdat ze dan ook echt met ze allen zitten. Verzin maar wat, een voorstel rondje, ik kan ik kan wat jij niet kan etc

Het praat topic

[ bericht aangepast op 27 feb 2013 - 20:11 ]

---

Dont say why me, say try me

[Mijn topics]

---

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

[Mijn Topics]

---

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..

(Mijn topics)

---

We've lived in the shadows for far too long.

James Julian Mathers
Zenuwachtig zat ik op de bank samen met de andere jongens. Ik had eigenlijk nog niet eens gedag gezegt, terwijl ik ze al tijden niet gezien had. Het was allemaal ook een beetje vreemd. Waarom moest mijn pa dit nou perse doen? Het sloeg toch nergens op? Straks kwam er een meisje die we alledrien leuk vonden! wat moesten we dan. Of dan hadden allebij de jongens zo een meisje en ik bleek niemand leuk te vinden, of niemand vond mij leuk!. Ik zuchte geergerd. Waar bleven ze? Ookal waren ze als ze nu kwamen ruim op tijd, toch was ik super ongeduldig. Ik sprong op en begon heen en weer te ijsberen. Wat nou als er een iemand was die ik echt leuk vond, maar me haate? Weer zuchte ik diep. Ik was totaal in gedachten verzonken toen de bel ging. Gelukkig schreeuwde ik nog net niet, dat zou nogal stom zijn. Ik lette niet meer op de andere jongens en sprinte naar de deur toe. Net voor de deur remde ik af. Ik deed mijn hand door mijn haar, trok mijn shirt recht en maakte zeker dat mijn adem onder controle was. Met een lichtjes trillende hand trok ik de deur open.

[als geen enkel ander meisje wil laat ik melody voor de deur staan anders maakt het mij niet uit]

---

Dont say why me, say try me

Hailey Mary King
Mijn neus was bijna tegen de ruit van de taxi gedrukt. Ik kon niet wachten tot ik aan was gekomen. Ik kon niet wachten om de anderen te ontmoeten, het werd vast ontzettend gezellig met z'n twaalven in dat huis. Ik had gelezen dat we met drieën op een kamer zouden komen, oh wat was ik benieuwd naar de meiden waarmee ik op de kamer terecht kwam. De taxi hield stil voor een groot huis. Ik gooide de deur open en sprong uit de auto. De wind speelde met mijn momenteel lila gekleurde haar, hierna zou ik het waarschijnlijk appeltjesgroen verven. De chauffeur haalde mijn trolly - met nog een gigantische tas er bovenop uit de achterbak. Ik stopte het geld vrolijk in zijn handen. 'Fijne dag nog,' zei ik en ik liep richting de voordeur waar ik op de bel drukte.

[Hailey drukt op de bel]

---

Remember to be ridiculous.

Murno Parker Hunter
Ik zette mijn koffer neer en keek even om mij heen. Het was echt een heel mooi huis, niet iets helemaal mijn smaak, maar wel mooi. Ik was sowieso apart als het ging om meubels en kleuren kiezen, misschien omdat ik een jongen was, misschien omdat ik gewoon apart was, ik wist het niet precies. Ik wist wel dat ik het niet erg ging vinden om hier een tijdje te wonen. Al vond ik de reden wat minder. Mijn ouders leken niet te begrijpen dat hoe goed ze het ook bedoelde ik dit niet wilde. Ik zuchtte zacht trok mijn jas uit. Mijn jas lag ik over mijn koffer die ik tegen de muur aanzette. Ik keek even naar de andere jongens. Ik kende ze, maar dat was het dan ook. Dat was op zich wel jammer. Niet dat ik iets tegen ze had, maar met echte vrienden is alles leuker. Ik draaide een rondje om mijn eigen as en keek rustig om mij heen. Hoe langer ik om mij heen keek hoe leuker ik er eruit vond zien, dat was iets goeds. "Dus, zijn we dan." Mompelde ik neer tegen mezelf dan tegen de andere twee. Ik ging ook op de bank zitten en zakte iets onderuit voordat ik mijn boek tevoorschijn haalde. Ik vroeg mij af of dit echt zo goed ging werken als onze ouders, of in ieder geval de mijne dachten. Maar ik wist al bijna zeker van niet. Qua dat soort dingen eiste mijn ouders veel te veel. Ik wist niet heel goed wat precies de bedoeling van dit al was, maar ik gokte erop dat het handiger was geweest als we eerst aan elkaar waren voorgesteld. Maar nee, we gooien gewoon iedereen meteen in dat huis en verwachtte dat iedereen elkaar mag. Ik nam tenminste aan dat mijn ouders zo gedacht hadden. Mijn ouders kennende hadden ze ook zo gedacht. Ik dacht er duidelijk niet zo over. Gewoon omdat ik niet zoals mijn ouders was als het ging om liefde, gewoon omdat ik niet al vijf vriendinnen had gehad op mijn 16de zoals "alle" andere jongens van mijn leeftijd. Ja, zo hadden mijn ouders het letterlijk gezegd en ik had het niet kunnen waarderen. Ik vroeg mij ook af wat voor meisjes het zouden zijn, aangezien ik een hekel aan huppels had. Niet dat ik verwachtte dat mijn ouders huppels zouden uitnodigen of misschien juist wel, in de hoop dat ik van mening zou veranderen. Na een tijdje werd aangebeld en voordat ik het wist vloog James nog net niet naar de deur. Ik richtte mij weer op mijn boek en las rustig verder.

[ bericht aangepast op 10 jan 2013 - 20:23 ]

---

We've lived in the shadows for far too long.

[Ik ga eerst even Wie Is De Mol kijken]

---

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

James Julian Mathers
Mijn mond viel open van verbazing. Ze had paars haar! Nauja lila eigenlijk, maar dan nog! En die kleren! Niet dat ik het gelijk lelijk vond, maar het was zo appart. Toen ik door had dat ik haar stond aan te gapen herstelde ik me snel. Teminste ik probeerde het, maar ik was nog altijd veel te nerveus. 'Kom binnen, hoe heet je eigenlijk? Ik ben in elk geval James. Mijn hele naam is natuurlijk langer, maar ik vind het best als je me James noemt. Mooi haar. Erg... Appart. Heb je het al vaker geverfd. Ik denk namelijk niet dat je met paars haar bent geboren. Dat zou best vreemd zijn. Is paars je favoriete kleur. De mijne is donkerblauw ofzo. Iets donkers in elk geval', Ik rattelde aan een stuk door en stopt aburpt met praten toen ik door kreeg dat ze er waarschijnlijk niks van verstond omdat ik suppersnel en zonder pauzes sprak. 'Sorry, Kom binnen' herhaalde ik. Dit keer liet ik haar ook echt binnen, want de vorrige keer bleef ik gewoon in de deuropening staan. Mijn ouders hadden me verteld dat ze de meisjes hadden uitgezocht, maar waarom hadden ze haar gekozen. Ze was absoluut niet mijn type, dat wisten ze. Misschien dachten ze dat een van de andere jongens haar leuk zouden vinden. Waar was ik mee bezig? Ik kende haar niet eens! Hoe kon ik nu al weten dat ze niet mijn type was. 'Hoe heet je?' Vroeg ik haar. Dan kon ik haar te minste haar kamer aanwijzen. Ik wist niet precies waar de kamers waren, maar mijn ouders hadden me het een beetje uitgelegd.

---

Dont say why me, say try me

Damian Nathaniël Wright

Ik had echt geen zin in dit gedoe. Ik kijk geïrriteerd toe hoe mijn ouders wegrijden mij achter latend met de koffer. Waarom deden ze me dit aan? Juist ja, ze wouden dat ik een meisje vond. Misschien vond ik wel niemand leuk die hier kwam? Dan zou ik eens goed lachen met mijn ouders! Ik zuchtte en liep het huis binnen waar ik een tijd ging in verblijven. Ik wist al niet meer hoe lang het zou zijn. Ik zocht naar de kamers van de jongens en was perongeluk in een meisjes kamer gelopen. Waarom hadden ze me niet eerder naar hier laten komen? Dan stond ik nu niet hopeloos in een meisjes kamer. Ik haal geïrriteerd een hand door mijn haar en liep terug verder op zoek naar onze slaapkamer. Ik smijt de koffer op de grond van de kamer en keek even rond. Het was eigenlijk nog best indrukwekkend. Straks zullen we waarschijnlijk nog moeten kiezen wie waar sliep. Het maakte me niet uit, ik zou zelf met plezier op de grond kunnen slapen. Ik zucht en liep naar de andere jongens. Ik kende hen nog van vroeger denk ik. Ik knikte als begroeting naar hun twee en plofte in de zetel neer. Ik sloot even mijn ogen om rustig te worden. Ja, ik was zenuwachtig. Stel je nu eens voor dat het meisje van mijn dromen er toch tussen zit? Dan zou ik waarschijnlijk de gelukkigste jongen zijn op de wereld. Ik zette mijn droge houding op toen ik de belde hoorde gaan en James zag net niet vliegen naar de deur. Ik kijk Murno aan. Het eerste meisje is voor te zien aangekomen. Misschien waren het er wel meer. Ik weet het niet, maar het maakte ook niet zoveel uit. Ik kijk naar James zijn rug met een verveelde uitdrukking.

[Is hij zo goed?(;]

---

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..

[Prima hoor ]

---

Dont say why me, say try me

Abdel "Abbey" Felicia Thompson

Ik gooide mijn skateboard voor me en begon naar het huis te rijden. Uitiendelijk kwam ik eraan en liet mijn lange haren uit de staart vallen. Ze waren aan de bovenkant zwart en aan de onderkant roze. Gelukkig was de deur open en stond er een of andere jongen met een meisje te praten. Waarschijnlijk ook diegenen die meededen. Ik kwam aanlopen, trapte met mijn voet op mijn skateboard waardoor ik hem optilde en onder mijn arm legde. Zo liep ik zonder pardon, de meisjes en de jongen aan de kant duwend, naar binnen. 'Mooi huis' mompelde ik en ik keek achterom. Ja, ik had wel manieren. Geen zin om ze te gebruiken. 'Oh sorry, ik ben nogal nieuwsgierig' verontschuldigde ik me. Er was nog een jongen, en nog een. Ohja, drie jongens. Dat was waar ook.

[ bericht aangepast op 10 jan 2013 - 20:49 ]

---

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Hailey Mary King
Ik grijnsde om het geratel van de James, en dan zeiden mensen dat ik snel praatte. Hij stopte opeens met praten, waarschijnlijk had hij het idee dat hij anders zou stikken. Jongens bleken niet zoveel ervaring te hebben met op een ontzettend hoog tempo praten als meiden. 'Sorry, kom binnen,' zei hij nogmaals en dit keer stapte hij ook echt iets naar achteren zodat ik binnen kon komen. Ik keek door het huis en zag de twee andere jongens zitten. 'Hoe heet je?' vroeg James ook voor de tweede keer. 'Ik ben Hailey,' zei ik glimlachend. 'Ik heb mijn haar inderdaad al vaker geverfd, wat mijn favoriete kleur is weet ik niet, ik denk erover om het binnenkort weer appeltjesgroen te verven.'
Ik glimlachte bij het zien van zijn overdonderde gezicht, waarschijnlijk had hij niet zien aankomen dat ik hem had verstaan maar je praatte nooit te snel voor een meisje, ze konden je altijd volgen. 'Waar zijn de kamers?' vroeg ik uiteindelijk. 'Dan kan ik mijn spullen daar dumpen en breekt niemand zijn nek erover. Kan je je nek eigenlijk wel breken door over een trolly te vallen? Ik bedoel de kans zou toch redelijk klein moeten zijn?'

---

Remember to be ridiculous.

Amy-Louisa Flora Campbell
Ik stapte de bus uit en keek richting het huis. Het was nog enkele honderden meters lopen vanaf de bushalte. Het liefst was ik verder gegaan met de bus, hoe haalden mijn ouders het in hun hoofd om me hierheen te sturen? Het was een hopeloze zaak, ik had geen zin in een vriendje. Begrijp me vooral niet verkeerd, ik kon geweldig met jongens overweg, beter als met meiden maar jongens zijn mijn beste vrienden. Ik slingerde mijn rugzak met mijn skates erin over mijn schouder en pakte mijn koffer op. Ik had gelukkig maar een koffer bij, zoveel kleding en schoenen had een mens niet nodig, er zaten een paar boeken in maar ik ging er vanuit dat ik toch niet te veel zou lezen. Ik zat daar met z'n twaalven dus er zou altijd wel iets te doen zijn. In een groep kon je beter iets actiefs doen of een film kijken als je afzonderen van de groep. Ik vroeg me wel af hoe de jongens en de andere meiden waren. Ik liep het huis binnen, langs een meisje met lila haar en een jongen met donker haar die ik begroette en liep de woonkamer binnen waar de andere twee jongens en nog een meisje zaten. 'Hi,' zei ik. 'Ik ben Amy.'

---

Remember to be ridiculous.

Cat Summers
Gespannen zat ik in de bus. Nou lettend hield ik het schermpje voorin de bus in de gaten die aangaf wat de volgende halte zou zijn. Toen ik mijn halte op het schermpje zag verschijnen stond ik op en liep ik naar voren. Uit mijn zak viste ik mijn OV-kaart en checkte uit. Het lampje sprong op groen, voor mij een teken dat ik goed was uitgecheckt. Eenmaal buiten de bus pakte ik mijn Iphone en zocht ik het adres van het huis op en zette de routeplanner aan. Na een minuut of 10 lopen na ik de laatst bocht en daar zag ik het grootst huis dat ik ooit gezien had. Even hield ik stil. Wat had ik daar nou eigenlijk te zoeken. Ik wilde eigenlijk niet. Wat nou als ze me niet mochten? Of niet accepteerden? Op dit moment kon ik Mara, mijn beste vriendin wel vervloeken. Zij was de gene die mij had opgegeven. Maar ik moest. Als ik nu terug ging leek ik wel een watje. Langzaam legde ik de laatste honderd meter af, zette mijn grote weekendtas naast me neer en drukte op de bel.

---

Never explain yourself. Your friends don’t need it and your enemies won’t believe it.

Damian Nathaniël Wright

Er was een meisje met lilakleurig haar binnen gekomen en ik wist niet waarom, maar ik vond haar al meteen leuk. Ze was anders dan de andere meisjes die ik heb gekend. Niemand zou met zo’n kleur van haar rond lopen en dat vind ik juist leuk. Dat is iets anders. Er was nog een meisje binnen gekomen met een skateboard en ik glimlach vriendelijk naar hun. Ik kon beter een goeie indruk maken meteen. Straks moest niemand mij als ik altijd met dezelfde droge blik blijf kijken. Er kwam nog een meisje binnen met krullend zwart haar.
'Hi. Ik ben Amy.' Zegt ze.
Ik sta recht en loop naar haar toe en steek mijn hand naar haar toe. ‘Damian.’ Voeg ik er nog rap toe en ik werp een blik op Murno. Die nog steeds zijn boek leek vast hebben. Hij was echt een boekenwurm. Ik lees ook graag, maar ik deed het niet zo vaak. Ik sport liever, dat leid me een beetje van de wereld af. Ik draai me terug naar haar om en glimlach.
‘Ik hoop dat je hier goed gaat voelen.’ Zeg ik nog en kijk haar recht in haar ogen aan. Misschien kon ik het toch wel naar mijn zin hebben hier.

---

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..