[RPG] Neverland [Speeltopic] - Speeltopics

Neverland, het magische land waar niemand ouder wordt. Een wereld waar je dan ook niet zo maar kan komen. Alleen door op een magische bol te slaan kan je erheen worden gebracht. De wereld zit onder andere vol met vreemde dieren, vogels, feeën, meerminnen, indianen, piraten en natuurlijk Peter en zijn Lost Boys.
Neverland bestaan uit een groot hoofdeiland met heel veel kleinere eilandjes in de zee eromheen. In de zee leven de meerminnen, samen met allerlij zee wezens. De piraten bevolken de eilanden het verst van het hoofdeiland vandaan. De meeste eilanden zijn bergachtig met bossen en weides. Het hoofdeiland is gesplitst in drieën. Een deel is overgroeit met bos, waar de indianen leven. Afgescheiden door een onoverkomelijke bergketen is een ijzige vlakte met veel grote woeste monsters, waar de indianen met een geheime gang gaan jagen. Ten derde is er het feeënrijk, dat aan de kant van de bergketen zit met de indianen, die het feeënrijk beschermen tegen de piraten. Peter en the Lost Boys leven overal en nergens, altijd opzoek naar avontuur.
Neverland is het fantasieland waar elk kind naartoe kan in zijn dromen, die nooit wil opgroeien.


Personages:
Lost Boys(max.6 + Peter)
- Peter - Sylvesti
- Curly - Bastard
- Nibs - CarrotNiall

Indianen
- Flow Halona Matana - Brookie
- Dylan Tigger - Coockies
- Pavati Niabi Imala - ForbesBrooks
- Xela Kylie Leqouia - Arriver
- Chayton Evan Leqouia - Arriver
- Elan Iye Singa - Beat

Feeën(Zowel mannelijk als vrouwelijk)
- Tinkerbell - Bastard
- Elliot Andy Leave - xElounor
- Vidia - Eluveitie

Meerminnen(Zowel mannelijk als vrouwelijk)
- Lydia Arianna Willows - xElournor
- Susan Adams - Ruexx
- Gwendolynn Lilly Ocean - Pebble

Piraten
- Captain James Hook - Bastard
- Aily Veins - Rider
- Davey Scarr - Djeesum
- Aria Maya Knight - Coockies
- Louis Michel Aury - ForbesBrooks

Rest
- Caitlin Alice Edwards - Beat - Gewoon Mensenkind
- Rosalou "Rose" Avalana McMitch - MrsShelley - Gewoon Mensenkind


Rollentopic


Regels:
- Minimaal 5 regels schrijven, dat is niet heel erg moeilijk. Voeg dingen toe zoals: Omgeving, gebruik tekst van andere, gevoelens, gebeurtenissen van vroeger, etc.
- Graag met leestekens en hoofdletters typen.
- OOC graag met haakjes; [] {} () - -
- Er mag best liefde tussen mensen die zelf verzonnen zijn en niet echt een karakter hebben maar natuurlijk ook tussen de rest van de schrijvers. Liefde kan niet binnen 2 uur van het ontmoeten van elkaar ontstaan. Dat groeit. Wees dus realistisch.
- Reserveringen blijven 3 dagen staan.
- Graag personages die verschillend zijn, qua karakter etc.
- Geen Mary Sue's (perfecte personages)
- 16+ is geoorlooft, maar hou het acceptabel.
- Geen personages van anderen besturen. Dat is echt super irritant.
- Geen personages vermoorden zonder wederzijdse overeenstemming.
- Alleen ik, Sylvestri, maak nieuwe speel en kletstopics aan.

[ bericht aangepast op 10 jan 2013 - 19:26 ]

---

Bowties were never Cooler

Gwendolynn Lilly Ocean.
Ik lag al zo'n vijf minuten op het strand toen de jongen terug kwam. Een beetje buiten adem, waarschijnlijk had hij het dier wat hij geschoten had eerst naar zijn huis gebracht. Hij keek naar me en plofte voor me in het zand. Ik zou niet bij hem kunnen, wat hij volgens mij wel fijn vond. Zeemeerminnen waren niet altijd te vertrouwen, dat wist ik, maar ik vond dat van mezelf wel meevallen. 'Hoi,' zei hij aarzelend. Er verscheen een glimlach op mijn gezicht en ik duwde mijn bovenlichaam met mijn ellebogen omhoog, zodat ik niet zo ver meer naar boven hoefde te kijken. 'Hoi,' begroette ik hem terug. 'Jij riep me net toch?' vroeg hij, met nog steeds de aarzeling in zijn stem. Ik knikte. 'Ja, dat was ik.' Hij trok zijn knieën op en keek naar me, maar dat vond ik niet erg, ik keek net zo erg terug. Hij beet op zijn lip. 'Dylan,' stelde hij zichzelf toen voor. Ik voelde gewoon aan hem dat hij niet echt wist hoe hij zich bij me moest gedragen, was ik zo anders dan de rest? Buiten dat ik een staart had? 'En wat is jouw naam?' wild hij toen weten en hield zijn hoofd schuin. 'Ik heet Gwendolynn, maar noem me maar gewoon Gwen, dat is korter,' zei ik en glimlachte weer naar hem. Ik bekeek hem even om te peilen waar hij vandaan kwam. Was hij een indiaan? Een lost boy in ieder geval niet, die kende ik allemaal. Soms deed ik zelfs mee met hun zoektochten, of ik vertelde hun informatie over de piraten. 'Kom je uit het indianendorp?' vroeg ik toen nieuwsgierig, ik wilde eigenlijk alles weten van deze aardbewoner, hij had immers benen en leefde boven het water.

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

Aily Veins (Aileana Elizabeth McCallis)

Zuchtend haalde ik de zwabber voor de duizendste keer door het vieze water in de emmer en begon weer stevig te schrobben in een poging al het vuil van het dek te spoelen. Het was echter een onbegonnen taak, want alles was hier toch vies. Het was immers een piratenschip en de hygiëne stond hier dan ook niet op eerste plaats. Alleen ik had nou eenmaal deze taak gekregen en ik sprak mijn Kapitein niet tegen. Zonder hem zat ik nu of weer bij mijn ouders, of lag ik ergens te vergaan in het dorpje waar ik heen was gevlucht.
Vele mensen zouden zich afvragen waarom ik mijn rijke luizenleventje zou inruilen voor dit hier, maar mijn antwoord was simpel: hier was ik redelijk vrij. In ieder geval een stuk vrijer dan dat ik thuis was. Ik moest dan wel werken tot de blaren op mijn handen stonden -en dat was snel, aangezien ik niks gewend was, maar ik werd hier niet gedwongen een ander persoon te zijn dan dat ik werkelijk was. Bovendien was stelen en het leven op een bood veel meer mijn ding dan mij zitten vervelen in een tuttige meisjeskamer.
'Yo Ho, Yo Ho! A pirate's life for me,' zong ik zachtjes om de pijn in mijn handen te vergeten en mijzelf ertoe te zetten gewoon verder te gaan met het geen waar ik mee bezig was. Het dek zou toch schoongemaakt moeten worden en voor het klaar was, kon ik er niet mee stoppen. Hard doorwerken was dus de enige optie, aangezien ik er dan des te sneller vanaf was.

---

Happy Birthday my Potter!

Pavati Niabi Imala

Ik lag op mijn rug in het gras, het was rustig in het kamp. De meeste waren bezig met de dagelijkse dingen maar ik had het gevoel dat er ook veel door het bos aan het zwerven waren, iets wat ik normaal ook zou doen. Ik plukte een paar grassprietjes uit de grond om ze vervolgens weer te laten vallen, ik zuchtte even diep en draaide op mijn buik. Uit het niets zag ik Dylan het bos uit rennen met een beest over zijn schouder, hij legde het dode lichaam neer en verdween even snel weer het bos in, ik vroeg me af waar hij zo snel heel ging en even overwoog ik hem te vlogen. "Nee Pavati, dat zijn je zaken niet." Mompelde ik tegen mezelf. Waarschijnlijk was hij gewoon weer jagen, toch?
Het was de manier waarop hij liep, of rende eigenlijk.. Mijn nieuwschierigheid groeide met de seconde, als ik me verveelde waren dit dingen die ervoor zorgden dat ik wat ging doen. Maar ik had geen zin om Dylan te volgen, en waarschijnlijk kon ik hem toch al niet meer vinden. Een tweede zucht verliet mijn mond en ik draaide terug op mijn rug.

Susan Adams
Nog één keer draai ik me om naar het strand. Dan duik ik de zee in. De wind blaast door mijn haren, de golven duwen mij verder de zee in. De zee is mooi diepblauw en vol gekleurde vissen. Het is erg jammer dat ik nog niemand heb gevonden die net zo van zwemmen houd als ik. Mijn ouders en mijn zusje hebben liever een rustig leventje en hebben net als veel andere meerminnen de wens om ooit eens te kunnen lopen. Lopen lijkt me echt totaal niks. Zwemmen is mijn hobby, net als praten. Jammer genoeg kan het niet tegelijkertijd. Beneden op de bodem zie ik een mooie schelp liggen. Zou er een parel inzitten? vraag ik mezelf af. Meteen zet ik me af en duik de diepte in. Langzaam tel ik de schelp op. Yeah vandaag heb ik geluk. Een kleine parel glinstert me tegemoet. 'Neverland, het land waar je dromen uitkomen.' zeg ik tegen mezelf. Ik zwem weer naar boven. Het is best een mooie parel. Snel zwem ik terug naar het strandje. Misschien kan ik hem in mijn haar doen ofzo, als versiering. En anders kan ik hem altijd nog aan mijn zusje laten zien. Die is dol op alles wat glinstert. Even glimlach ik bij de gedachte hoe blij ze was toen ze voor haar verjaardag een zelfgemaakte haar diadeem kreeg. Die hadden we gemaakt van kleine glimmende stukje die we in de zee vonden. Dan schrik ik op uit mijn gedachten. Dit is niet het strandje waar ik net was.Waar ben ik nu weer beland?

---

Aerials, in the sky. When you lose small mind you free your life .

Caitlin Alice Edwards

Ik tikte weer op de bol en opeens verschoot mijn omgeving. Ik schrok en keek rond. Ik was niet meer in het bos dicht bij mijn huis en ik bekeek mezelf. Oke, alles was normaal ik had mijn simpele kleren nog aan en ik had mijn pijl een boog nog. Ik keek rond en zag dat ik in een bos was. "Juist...." mompelde ik. Dat was mijn stopwoordje. Ik keek naar mijn handen waar de bol in zou moeten liggen, maar hij was weg. Ik trok mijn wenkbrauwn op. Oke, apart... Na weer een keer hebben rond gekeken begon ik ergens heen te lopen, ik had geen idee waar naar toe, maar waar ik stond was niet de volijkste plek. Dus begon ik maar te lopen. Na een tijdje gevonden te hebben zuchtte ik. Ik was nergens gekomen. Nogsteeds het saaie bos was mijn omgeving. Nog een zucht verliet mijn mond en mijn maag knorde. Ik klemde mijn armen rond mijn buik. Ook dat nog. Zover ik kon zien waren hier ook geen dieren of zo, of bessen, of appels, of in iedergeval dingen die in de boom hingen en eetbaar waren. Omdat ik vaak in het bos was wist ik wel wat eetbaar en niet eetbaar was. Ik vroeg me nog helemaal niet af waar ik was tot dit moment. Ik stopte met lopen. Ja? Waar was ik eigenlijk, waar was dit vreemde land? En had het uberhaupt wel een naam? Ik draaide een rondje. Ik herkende het ook helemaal niet. Ik beet even op mijn lip, zoals ik vaker doe als ik zenuwachtig word. Ik fronste even en begon maar weer te lopen. Ik moest snel wat te eten gaan zoeken, ik had sinds vanochtend helemaal niks meer gegeten.

Elan Iye Singa

Ik rekte me uit en zag dat ik nog in het gras lag. Ik was dus toch in slaap gevallen. Ik ging zitten en haalde mijn hand door mijn haar zoals ik gewoonlijk doe. Er vielen wat grassprieten uit mijn haar en ik klopte mijn broek af. Mijn hand door mijn haar halen was een soort va tik geworden, ik weet ook niet waarom ik dat deed hen hoe het gekomen was, maar ik deed het gewoon. Ik had eigenlijk best wel lekker geslapen, in de de nacht had ik namelijk helemaal niet geslapen dus was ik best wel moe. Ik gaapte even en bedacht me dat ik eigenlijk mijn dagelijkse taken nog moest doen, maar daar had ik niet zo veel zijn aan. Misschien was er wel iemand die iets leuks met mijn wou doen en ik kijk om mij heen. Ik zag Pavati liggen en liep naar haar toe. "Can I join?" vroeg ik en ik bleef staan. Ik kneep één oog dicht, omdat ik lichtelijk tegen de zon inkeek en krabte even op mijn achterhoofd. Ik wist niet of ze alleen wou zijn dus kon ik het maar beter vragen. Ik keek haar vragend aan en glimlachte licht.

---

† Impossible isn't something that can't be done, it's something that isn't done before. †

Davey Scar

Ik voelde het schip heen en weer schommelen terwijl ik langzaam mijn ogen open deed. Ik ging recht op zitten, ik keek met half dichtgeknepen ogen door de kajuit heen. Om mij heen lagen een paar oudere piraten te maffen. De ruimte was stil, het enige geluid was het water van de zee die tegen de boot aan kwam. Ik gaapte en wreef het overgebleven slaap uit mijn ogen. Ik besloot iets van mijn dag te maken. Ik stond recht uit de hangmat en bewoog richting de trap. Mijn benen voelde zwaar en ik wist dat vandaag een vermoeiende dag zou worden. Een lange zucht ontglip mijn lippen. Langzaam liep ik met grote tegenzin de trap op. Ik wreef met mijn hand door mijn haar en opende de ruimte naar het dek. De zon verblindde gelijk mijn ogen die ik toekneep tot spleetjes. Zacht geneurie vulde mijn oren. En een kleine glimlach verscheen op mijn lippen. Misschien was het dan toch een mooie dag, desondaks het misgelopen slaap van gisternacht. Ik moest lachen om de terugkomende herrineringen. Het gezang en de muziek die de nacht hadden gevult, de vaten rum die er doorheenen alsof het niks was. Denkend aan de rum greep ik naar mijn hoofd. Ik moest echt stoppen met drinken.

[ bericht aangepast op 8 jan 2013 - 21:39 ]

---

"It is the east, and Juliet is the sun"

Pavati Niabi Imala

"Can I join?" Hoorde ik een stem zeggen, ik keek op en zag Elan staan. "Tuurlijk, jij altijd" lachte ik naar hem en klopte naast me op het gras. Ik keek hem even aan "Jij ziet er ook lekker wakker uit" zei ik daarna sarcastisch. Ik richtte mijn blik weer op de strak blauwe hemel, het was een fantastische dag en ik lag hier een beetje niets te doen. Gelukkig was Elan naar me toe gekomen, een beetje gezelschap kon ik wel gebruiken eigenlijk. Ik rekte me even goed uit en ging overeind zitten met mijn benen opgetrokken. Een gaap ontsnapte uit mijn mond en sloeg een hand voor mijn mond, daarna wreef ik even in mijn ogen om vervolgens schaapachtig voor me uit te kijken. Ik zag het beest liggen die Dylan eerder had gebracht en moest even lachen om hoe hij het bos weer was in gerend. "Vertel eens Elan, had je plannen voor vandaag?" Vroeg ik hem, ik had wel zin in een beetje actie namelijk en ik wist dat dat met Elan in de buurt wel goed zou komen.

Louis Michel Aury

Ik zat achter op het dek een beetje met een mes te spelen, het zonlicht brandde op mijn hoofd en ik zuchtte diep, toen ik het mes neer had gelegd sloot ik even mijn ogen. Ik concentreerde me op de beweging en het geluid van de golven en voelde hoe mijn lichaam zich langzaam ontspande. Nadat ik een tijdje zo had gezeten besloot ik dat het misschien handig was om me ergens aan boord nuttig te maken, ik stond op en zwalkte langzaam over het dek. Er was altijd wel wat te doen, ik begon een paar touwen die los op het dek lagen op te rollen en legde ze over mijn schouder heen om ze vervolgens aan een van de haken aan de andere kant van het dek aan een haak te hangen. Besluiteloos loop ik een beetje rond op het dek om vervolgens toch maar weer ergens te gaan zitten. Als iemand mijn hulp nodig heeft ergens mee hoor ik het wel, ik heb geen zin om zelf initiatief te nemen en ik laat mijn rug tegen de rand van de boot rusten. Ik begin onbewust met mijn vingers een ritme te trommelen op het krakende hout van het schip.

[ bericht aangepast op 8 jan 2013 - 22:01 ]

Elan Iye Singa.

'Tuurlijk, jij altijd' lachte ze naar me en ze klopte naast zich op het strand. Ik grijnsde lichtjes en ging naast haar zitten en ze keek me even aan. 'Jij ziet er ook lekker wakker uit' zei ze sarcastisch. Ik grinnikte. 'Ja, eigenlijk had ik me voorgenomen om net niet in slaap te vallen, maar.... Ach, je kent me' vervolgde ik mijn grinnik. Ik keek even naar mijn schoenen en propte mijn veters weer in mijn schoenen. Ik nam eigenlijk nooit de tijd om mijn schoenen netjes te strikken, ik had veel betere dingen te doen. Ik keek even naar haar en zag dat ze gaapte en ik lachte zacht. 'Alsof jij lekker wakker bent' grapte ik en trok één been op. 'Vertel eens Elan heb jij plannen voor vandaag?' vroeg ze en ik keek even verbaasd. 'Eeehhh.. Nee, eigenlijk niet' zei ik en ik volgde haar blik. Ik grijnsde. 'Wat heb je in gedachte?' vroeg ik.

---

† Impossible isn't something that can't be done, it's something that isn't done before. †

Pavati Niabi Imala

'Ja, eigenlijk had ik me voorgenomen om net niet in slaap te vallen, maar.... Ach, je kent me' ik keek hem lachend aan en schudde mijn hoofd. Ik hoorde Elan zacht lachen 'Alsof jij lekker wakker bent' Zei hij nadat ik moest gapen, ik stak mijn tong even naar hem uit "Ik word moe van niets doen.." Zuchtte ik. Toen ik vroeg of hij iets te doen had keek hij me even verbaast aan, 'Eeehhh.. Nee, eigenlijk niet, Wat heb je in gedachte?'vroeg hij met een grijns op zijn gezicht. Ik keek hem aan een haalde mijn schouders op. "Geen idee eigenlijk, maar ik word zo gek van niets doen.." Ik moest altijd bezig zijn met iets. Onhandig stond ik op, "Kom.." zei ik en wachtte niet op hem, ik begon richting het bos te lopen. Ik draaide me even om en liep een stukje achteruit om te zien of hij me volgde, even beet ik op mijn lip en draaide me weer om. Ik had geen idee waar we heen gingen of wat we gingen doen, en het maakte me ook niet zoveel uit, zolang ik maar even in beweging kwam. Het was warm, echt zwem weer, maar als er iets is wat ik vreselijk vind is het zwemmen. Eigenlijk weet niemand hoe erg het eigenlijk is, meestal kom ik met een smoes om niet het water in te hoeven en anders zet ik me er net veel moeite overheen. Ik hou er niet van om toe te geven dat ik het zo vreselijk vind. Zolang ik met mijn voeten nog op de grond sta en mijn hoofd bovenwater heb valt het nog te doen.
Maar op dagen als vandaag baal ik er erg van. De schaduw in het bos is voor mij al genoeg verfrissing, het bos is echt mijn plek. Ik ben benieuwd of alle eilandjes hier zo mooi zijn, ik heb er eigenlijk maar twee gezien en weet niet eens hoeveel er precies zijn. Ons eiland is niet voldoende voor mij, ik ken het bos super goed en ik zou hier nooit verdwalen. Ik ben echt toe aan iets nieuws..

-dubbelpost-

[ bericht aangepast op 9 jan 2013 - 20:03 ]

Elan Iye Singa.

'Ik word gewoon moe van niks doen..' zuchtte ze en ik schoot in de lach. Dat kon ook alleen Pavati. Echt iets voor haar. Ze stond op en begon ergens heen te lopen en draaide zich om, om te kijken of ik achter haar aankwam en ik stond op. Ze draaide zich weer op en ik ging achter haar lopen. Ik wachtte heel even en tilde haar toen op om haar vervolgens op mijn schouder te leggen. Ik grijnsde. 'Dus..' zei ik en ik hield mijn armen rond haar benen zodat ze niet voorover zou klappen. Ik liep het bos in en draaide even een rondje en grijnsde licht. 'Waar wil mevrouw heen?' vroeg ik haar en liep verder. 'Ik keek even op toen ik wat vogels boven ons hoorde vliegen en keek toen weer voor me uit. Ik zou echt een keer willen vliegen. Gewoon even zien hoe alles er vanaf boven uitzag. Hier op de grond kon je niet veel zien, alleen alles om je heen en dat waren meestal bomen, het kamp of het strand. Best wel saai als je er zo over nadacht. Ik deed wel veel , want van stil zitten hou ik niet, zoals de meeste hier. Ja, ik zou zeker alles een keer vanuit de lucht willen zien, misschien zie ik dan niet ondekte plekken, waar de grond vruchtbaarder is voor onze stam en waar er meer dieren en vruchten waren in het bos. Dan zouden we niet uren ronddwalen in het bos opzoek naar een hert of een wildzwijn. Als je vruchten plukte duurde het altijd weer heel lang voor ze terug waren.

[ bericht aangepast op 9 jan 2013 - 21:29 ]

---

† Impossible isn't something that can't be done, it's something that isn't done before. †

Pavati Niabi Imala

Ik hoorde Elan achter me lopen en wou net wat tegen hem zeggen toen ik zijn handen om me heen voelde en hij me optilde en over zijn schouder legde, een kort gilletje kwam uit mijn mond gevolgd door een lach "Elan, laat me los!" Lachte ik hard, ik probeerde me even te verzetten maar liet me daarna los over zijn schouder hangen omdat het niet veel zin had. 'Dus.. Waar wil mevrouw heen?' Vroeg hij en draaide even een rondje. "ik weet het niet, veras me maar.." zei ik tegen hem, en weer moest ik hard lachen. Ik schommelde rustig heen en weer en voelde mijn hoofd langzaam rood worden doordat ik half ondersteboven hing. Onhandig probeerde ik mijn hoofd een beetje omhoog te houden maar gaf het al snel weer op. "Jij bent echt gek," mompel ik half in zijn trui terwijl ik mijn armen om zijn middel sla, iets wat een beetje moeilijk gaat aangezien ik ondersteboven hang. Aangezien Elan nu bepaald waar we heen gaan besluit ik me te laten verassen, niet dat ik goed zie waar we heen gaan want ik heb mijn hoofd half ik zijn trui begraven. Mijn lange haar hangt los naar beneden en ik voel mijn hoofd nogsteeds roder worden. "Alsjeblieft, laat me weer lopen." kreun ik overdreven en prik even in zijn buik in de hoop dat hij me hierdoor weer neer zet. "Ik wil best met je knuffelen hoor, maar liever als ik gewoon rechtop sta." Lach ik hem toe.

Elan Iye Singa.

'Ik weet het niet, veras me maar...' zei ze. 'Je weet wel tegen wie je dat zeg, hea?' zei ik grijnsend. 'Je bent echt gek' zei ze en ik voelde haar armen rond mijn middel en haar gezicht in mijn trui. Ik glimlachte even en liep naar de plek waar ik heen wou. Dit was een soort van in de lucht. Mijn boomhut. het was niet heel hoog ofzo. Je kon alleen het dorp overzien. Het zag er best gaaf uit. Vooral in de avond als je al die lichtjes zag en het kampvuur. Ik hield echt van een kampvuur, het gaf me echt het gevoel dat we allemaal bij elkaar horen, dat is ook wel zo, we zijn een stam, maar dan kreeg ik nog meer het gevoel. Ik glimlachte even bij die gedachte. 'Alsjeblieft laat me weer lopen' kreunde ze overdreven en ze prikte in mijn buik. Gelukkig kon ik daar tegen dus ze kon prikken wat ze wou. 'Ik wil best met je knuffelen hoor, maar liever als ik gewoon rechtop sta' lachte ze me toe. 'Oke, dan zet ik je neer' zei ik lachend en ik zette haar neer. 'Nou kom maar op met dat knuffelen' zei ik grijnsend en ik spreid mijn armen wijd.

---

† Impossible isn't something that can't be done, it's something that isn't done before. †

Pavati Niabi Imala

"Oké, dan zet ik je weer neer" lacht hij. " oh? Dan wel ineens ?" vraag ik terwijl hij me weer op de grond zet, ik wrijf even over mijn rode wangen. " Nou, kom maar op met dat geknuffel" hij sprijd zijn armen en ik moet lachen, dan doe ik weer een stapje dichter naar hem toe. Ik sla mijn armen voorzichtig om hem heen en blijf even zo staan om hem vervolgens op mijn beurt op te tillen, dit gaat iets minder soepel als verwacht, hij is dan ook een stukje groter. Heel even lijkt het alsof ik mijn evenwicht ga verliezen en we achterover vallen maar ik hetstel mezelf net optijd, ik draai een rondje zoals hij bij mij in het begin ook had gedaan en zet hem dan voorzichtig weer neer. Mijn armen hou ik om hem heem geklemd en ik leg even mijn hoofd tegen zijn borstkas. "knuffelkampioen" fluister ik zacht, Elan zijn knuffels zijn anders als die van de rest van de jongens, daarom is knuffelen met hem altijd net iets fijner, waarom kan ik moeilijk uitleggen. Voor iedereen zal dat we weer anders zijn denk ik. Ik laat hem langzaam weer los. "Ja, ja ze zijn er wel" zeg ik terwijl ik even in mijn 'spierballen' knijp. Ik heb absoluut geen gespierde armen maar ben toch best we sterk. " maarja, baas boven baas natuurlijk" lach ik hem toe terwijl ik even vriendschappelijk in zijn gespierde buik sla.

[een van de redenen waarom ik liever niet mobiel post; hij viel 2x uit dus moest het 3x schrijven -.-]

Elan Iye Singa.

'Oh? Dan wel inees?' vraagt ze terwijl ik haar op de grond zet en ze wrijft even over haar rode wangen. Ze moest lachen toen ik mijn armen spreidde en ze deed een stapje naar me toe. Ze slaat haar armen voorzichtig om mij heen om me vervolgens op te tillen. Ik grijnsde. 'Lukt het?' vroeg ik terwijl ik voelde dat ik lichtjes van de grond kwam. Ze zette me weer neer en legde haar hoofd tegen mijn borstkas. 'Knuffelkampioen' fluisterde ze zacht en ik glimlachte. Ik drukte en kus op haar hoofd en ze liet me weer langzaam los. 'Ja, ja ze zijn er wel' zegt ze terwijl ze in haar "spierballen" knijpt. Ik grinnikte. 'Maarja natuurlijk baas boven baas' lachte ze en ze sloeg me vriendschappelijk om mijn gespierde buik. Ik spande hem extra. Ik keek even naar mijn boomhut. 'Kom' zei ik en ik klom erin. Ik ging zitten met mijn benen over de rand. Hier zat ik graag, hoewel ik het ook niet verkeerd vond om omringd te zijn door mensen. Soms wou ik gewoon wat tijd voor mezelf en dan ging ik hier naar toe.

---

† Impossible isn't something that can't be done, it's something that isn't done before. †