[RPG] Fallen Crowns • 1 - Speeltopics

Er was een tijd dat twee koninkrijken in vrede samenleefden.
Twee jonge koningen vochten zij aan zij in elke oorlog die ze vochten en deelden hun overwinningen met grote feesten aan de dorpelingen.
Ze waren als broers voor elkaar en er was niets dat hen kon deren.
Maar de twee koningen werden ouder en groeide na jaren van broederschap uit elkaar.
Huize Norhtwode wilde meer land te veroveren, om meer aan kracht te winnen, terwijl huize Baratheon opzoek was naar meer bondgenoten om wat veiligheid voor de dorpelingen te creëren.
Het koninkrijk van Baratheon groeide uit tot een fort dat bescherming gaf aan zij die het nodig hadden terwijl het koninkrijk van Northwode één van de meest gevreesde koninkrijken was geworden.
Na eeuwen van vrede, verklaarde huize Norhwode de oorlog aan huize Baratheon.
En dat was het begin van een tijdperk vol oorlog en politieke intriges.
Allemaal in het teken van macht en rijkdom.

Regels:

• Er is een minimum van 350 woorden en ja ik controleer!
• OOC is altijd tussen haakjes.
• Schelden en 16+ is toegestaan maar probeer het wat netjes te houden.
• Bespeel alleen je eigen personage en heb respect voor anderen.
• Personages mogen vermoord worden, in overleg met de eigenaars.
• Het is een realistische RPG, dus geen draken, trollen of weet ik veel wat.
• Naamsveranderingen en afwezigheden altijd doorgeven.
• Let op spelling en interpunctie, niets is zo erg als een post bomvol schrijffouten.
• Denk er aan, niemand is perfect.
• Reserveringen blijven 2 dagen staan en worden dan zonder waarschuwing verwijdert.
• Denk goed na voor je meedoet, ik wil geen mensen die na een dag al stoppen.
• Alleen Gipsy maakt de topics aan, tenzij ik anders vermeld.

Huize Baratheon

Vrouwen:

- Gipsy - Elizabeth Marique Baratheon - Prinses/Dochter van de koning. 1,1
- Pebble - Catherine Eleanor Baratheon - Prinses / Dochter van de koning 1,3
- DreamerN - Fauna Deidre Graham - Hofdame 1,3
- mismi - Elena Sophia Collins - Persoonlijke dienstmeid Elizabeth / Inzetbaar Spion 1,2
- Yseult - Ranghiel Ayla Angil - meid 1,5



Mannen:

- Tolkien - William Alfwyn Baratheon - Kroonprins / Troonopvolger 1,11
- Reservatie voor WillNotLearn
- Ceremonials - Iwan Robbert Starks - Bakkerszoon 1,5
-
-






Huize Northwode:

Vrouwen:

- Ceremonials - Anastasia Marbel Northworde - Dochter van de koning / Prinses 1,3
- HurtedHeart - Jade Elizabeth Marie McCartny - Jonkvrouw 1,7
- Endure - Allison Montgomery - Spionne 1,1
- Tolkien - Amelia Iphigenia Lancaster - Huurlinge 1,2
- Aurorea - Rosie Annora Wayland - Dame van plezier 1,4


Mannen:

- Reservatie voor WillNotLearn - Kroonprins / Troonopvolger
- Gipsy - Jonathan Xander Kingsley - Ridder / zoon van de hertog 1,1
- Yseult - Thonolan Domien Dust - Ridder 1,5
-
-






Meedoen kan altijd, als je hier klikt.
Klik hier voor de rollentstory
Praat-topic 1

[ bericht aangepast op 13 jan 2013 - 22:27 ]

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Elena Sophia Collins
Hij kijkt me even vreemd aan als ik hem de vraag over het zwaard vechten stel. “Zoals altijd denk ik. Beter dan elke dag drie uur oefenen kan ik denk ik niet.” Antwoord hij terwijl hij richting en tafel loopt waar eten op staat. Ik kijk even naar al het eten op de tafel en pak een trosje druiven waar ik er een van neem. Als ik zeker weet dat er niks overheen is gegooid bied ik William ook wat aan. “Misschien kunnen we samen een keer oefenen in het bos” stel ik dan een beetje twijfelachtig voor. “Dan kan ik wat meer ervaring opdoen, mocht ik het nog een keer nodig hebben.” Zeg ik dan. “Niet iedereen zal stoppen als ze zien dat ik een vrouw ben, of misschien hebben ze me dan al aan het zwaard geregen voordat ze erachter komen.” Ik glimlach even. Ik vond dat ik me redelijk goed staande had gehouden toen ik met hem aan het vechten was, vooral omdat het de eerste keer was dat ik echt moest vechten om in leven te blijven. Ik heb natuurlijk niet zo’n intensieve training gehad als hij. Ik kon vast nog veel van hem leren. Al was het natuurlijk wel een rare vraag. Ja, heel raar, zoiets kan je niet vragen toch… “Al heb je het waarschijnlijk te druk om zoiets te doen.” Zeg ik dan gehaast. Al zou ik het wel leuk vinden als hij me wat bij zou willen leren. Ik kan namelijk niet vragen of ik even mee mag doen als hij training krijgt. Ten eerste sta ik niet hoog genoeg in rang en ten tweede ben ik een vrouw. No way dat iemand mij een zwaard geeft en me er ook nog eens les in gaat geven.

Ik kijk even om me heen. Het feest is nog niet echt begonnen, maar het word steeds drukker dus dat komt vanzelf wel. Na een tijdje hebben de meeste mensen toch wel wat wijn op en loopt alles meestal vanzelf wel los. Ik hou het wel bij water vandaag. Dan kan ik het nog een beetje in de gaten houden allemaal.

[Ik heb deze niet echt nagelezen, normaal doe ik dat wel. Dus het is waarschijnlijk geen fantastische post. Ik schrijf op school, vandaar.]

Ranghiel Ayla Angil
'Het spijt me, maar ik ken zo niemand die pantalons verkoopt, zeker niet voor dames. Maar, als je dan toch in ons kasteel werkt, kan ik misschien regelen dat je een pantalon kunt dragen, in plaats van een jurk? Het is wel ongepast, maar ik denk dat ik mijn vader wel omgepraat krijg.' Ik luisterde geduldig naar Catherine’s verhaal over Pantalons, hoewel ik er niet al teveel vertrouwen in had dat ze dat voor me zou kunnen regelen. Wie had er nou baat bij als ik mijn zin kreeg? Ik kuchte om een lachbui te onderdrukken bij het woord dame, waar ze mij mee aan leek t willen duiden.
Ik maakte een geluid dat een beetje klonk als ‘Mmh.’. Ik zag niet in waarom haar vader zoiets voor me zou willen doen. Ik deed toch al nooit wat. Waarschijnlijk zou ik alleen maar ontslagen worden door ervoor te zorgen dat hij zijn aandacht op mij verstigde.
‘Het klopt dat de korsetten niet erg fijn zitten, en soms wilde ik ook graag dat ik het niet aan hoefde te trekken, maar ik vind de jurken wel ontzettend mooi, en daarom vind ik het niet erg om te dragen, ik ben het nu eenmaal gewend,’ Vertelde ze me. Ik deed mijn best om niet af te dwalen. Ik interesseerde me niet zo voor jurken, dat had ze waarschijnlijk ook wel gemerkt.
‘Mjaah,’ mompelde ik ‘Ik vind het u ook heel mooi staan hoor, het is gewoon niets voor mij. Ik denk sowieso niet dat ik nog lang bij jullie werk. Meid zijn is niets voor mij.’ Ik liet maar even achterwege dat ik er de helft van de tijd überhaupt niet was.
Er kwam een jongen van rond de twintig aangelopen. Hij bood Catherine een drankje aan, en liep (zei het met enig geknipoog en gezwaai) weer weg, nadat zij dat met een glimlachje had afgeslagen. Mij keurde hij nauwelijks een blik waardig.
‘Hé!’ Riep ik hem na ‘Ík wil wel een drankje met je drinken!’
Met een ruk draaide hij zich om en liep terug naar mij en de prinses. ‘En wie mag jij dan wel niet zijn?’ Vroeg hij, een tikkeltje bot. ‘Ik ben Ranghiel, aangenaam.’ Zei ik, met een soepele buiging. Ik hield er wel van als jongens een beetje bot tegen me waren. De lieverdjes waren sowieso veel te makkelijk te krijgen, geen kunst aan.

---

Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

Ik wilde dit weekend reageren, maar morgen begint toetsweek en ik zit behoorlijk in tijdnood.
Wss zal ik eind deze week/a.s. weekend wel kunnen reageren (;

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Endure schreef:
Ik wilde dit weekend reageren, maar morgen begint toetsweek en ik zit behoorlijk in tijdnood.
Wss zal ik eind deze week/a.s. weekend wel kunnen reageren (;

[Fijn voor de melding (: Aan de anderen; Get your lazy asses up and start writing before I'm really getting pissed(cat)]

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

|| Working on it right now, m'am (: ||

---

But calm, white calm, was born into a swan.

[Ik had gepost met Amelia.

Morgen ga ik posten met Will, omdat ik pas om 20u15 thuis was, nog moest eten, nu in de douche moet en daarna nog een rol moet uitschrijven.]

---

help

Anastasia Marbel Northwode

Allison knikte bevestigend, mijn vermoeden klopte. Ik had haar al vaker door het kasteel zien lopen maar echt zin om haar aan te spreken had ik niet echt. "Ach, Baratheon verschilt niet veel van Northwode. Het is even prachtig daar en de mensen zijn er vrijwel hetzelfde, toch prefereer ik Northwode." vertelde de vrouw. Het was de eerste echt lange zin die ze sinds het begin van de conversatie had uitgesproken.
 "Oh, ik zou het zo graag willen zien!" stamelde ik zacht, dromend over het koninkrijk Baratheon. Ik had erover gehoord, en wou het heel graag met mijn eigen ogen zien. Echt gereisd had ik nog niet, en zou ik waarschijnlijk ook nooit echt doen. 
Plotseling vloog de blik van Allison de andere kant op, ik volgde haar blik om erachter te komen waar ze naar keek. Een figuur in de verte was het, een tuinman waarschijnlijk.
 "Heeft u toevallig Jonathan gezien?" vroeg de vrouw voor me, nadat ze haar blik weer op mij had geprojecteerd. 
Even moest ik nadenken waar ik hem het laatst gezien had. "Het spijt me, ik denk dat ik deze vraag niet goed kan beantwoorden. Het laatste wat ik van hem vernomen heb is dat hij het kasteel uitliep, een uur of twee geleden misschien." zei ik op een bedachtzame toon, maar ik kon me echt niet meer herinneren dat ik hem nog gezien had net. Plots hoor ik een trompet schallen, het teken voor mij om terug te keren naar het kasteel. "Ik geloof dat het feest zo langzaam aan het beginnen is." glimlach ik.

---

But calm, white calm, was born into a swan.

[Ik ben al blij dat je iets post, maar het is wel zo'n 90 woorden te kort.]

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Gipsy schreef:
[Ik ben al blij dat je iets post, maar het is wel zo'n 90 woorden te kort.]

|| Ik zal er de volgende keer wat meer op letten, sorry (: ||

---

But calm, white calm, was born into a swan.

[Het is al chill dat je het feest nu hebt laten beginnen, wat overigens wel vaag is, want in Baratheon schoot het niet enorm op. Maar, het is nu dan dus avond?
Hopelijk wordt het nu dan weer iets interessanter, omdat er weer wat gebeurt.
Iemand die de wijnbrengende gast bij Catherine en Ranghiel een persoonlijkheid wil geven en hem wil spelen?]

---

Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

{Het is feest dus hoort er leven in de brouwerij te zijn... (;
Dus het is nu al avond ? Word er een tijd geskipt of zo ?
Ik ga nu een stukje schrijven, als het dus niet klopt moet het gezegd worden dan pas ik hem weer aan.}

Fauna Deidre Graham

Hoe ik het al die uren uit had gehouden wist ik niet, maar de schemering begon al in te vallen, de lucht kleurde in de meest prachtige kleuren die je alleen kan zien bij een zonsondergang.
"Mooi hè ?" Hoorde ik Citrick vlak bij mijn oor fluisteren, maar in de uren dat hij nu al als een waakhond aan mijn zijde verbleef was ik er al aan gewend geraakt, hoewel ik hem natuurlijk nog niet vergeven had van wat hij vroeger allemaal met me heeft gedaan, ook al had hij nog gezegd dat het van zijn moeder moest, het kon gewoon niet, hij had tegen haar bevel in moeten gaan.
Dan werd zijn geheim maar de wereld in gegooid, misschien had hij er een tijdje last van gehad, maar er gebeurden ergere dingen in de wereld en waarschijnlijk was iedereen het na een week alweer vergeten.
Ik draaide me naar Citrick om, die me grijnzend aan stond te kijken met een pul bier in zijn ene hand en een glas wijn voor mij in zijn andere.
"Wil je nog iets drinken ?" Hij stak me mijn beker toe die ik zuchtend aannam, blijkbaar had ik niet echt een keus.
"Proost."Hij hief zijn beker. "Op een betere toekomst." Hij keek me diep in de ogen aan, waardoor ik wel terug moest kijken in zijn groene kijkers. "En moge iedereen gelukkig worden." Waarna hij zijn beker tegen zijn lippen aan zette en een flinke slok nam.
Zelf deed ik het wat rustiger aan, je weet maar nooit wat voor mensen hier rondlopen en wat ze wel niet allemaal doen met een vrouw die iets te veel genuttigd had wat alcoholische dranken betreft.
Het was een lekkere wijn, dat was zeker en ondanks mijn goede voornemen had ik hem al snel op, waarna ik doorkreeg dat Citrick de hele tijd geamuseerd toe had zitten kijken terwijl hij van zijn eigen drinken dronk.
“Wat ?” vroeg ik hem, toch enig sinds lichtelijk verbouwereerd en gegeneerd, ik was dan wel gewend dat mannen naar me keken, maar niet met zo’n intense gloed in hun ogen als dat hij had.
Citrick lachte. “Niets.”
Fijn, heel fijn, zou ik er ooit achter komen wat er in zijn hoofd omgaat ?
Was hij nog wel steeds zoals vroeger ? momenteel wees er echt helemaal niets op.
Bedenkelijk keek ik naar hem, maar zijn houding was niet te peilen terwijl hij naar me terug keek.
Uiteindelijk sloot ik al zuchtend mijn ogen en zette een stap bij hem vandaan.
“Ik ga even wat te eten halen, ik ben zo terug.” Maar mijn woorden zouden niet veel effect op hem hebben aangezien hij me toch wel zou volgen, aangezien hij dat al de hele avond doet.
Onderweg naar een etenskraampje kwam ik een aantal bekenden tegen waarmee ik even een babbeltje aanging, maar ik ontweek de meeste andere hofdames met een elegantie waar je u tegen kunt zeggen zonder opgemerkt te worden.
De snack die ik uiteindelijk in handen kreeg smaakte verrukkelijk en ik wenste dat ik dit vaker kon eten, misschien moest ik het aanvragen bij de kasteelkeukens, de chef zou vast wel bereid zijn om dit eens in de zoveel tijd te maken.
Mijn ogen gleden over het verdere plein, er werd muziek gespeeld door een groepje muzikanten; een man met een viool, een vrouw met een fluit, een man met een luit en een man met een doedelzak wat een heerlijk feestelijk dansdeuntje voortbracht.
Even voelde ik een hand op mijn arm, waardoor ik me omdraaide naar de desbetreffende persoon.
Natuurlijk, het was Citrick.
“Mag ik deze dans van u ?”
Hoe kon ik weigeren ? Hij had dit gevraagd met een kleine buiging terwijl hij zijn hand uitnodigend naar me uitgestoken hield, door zijn vertoon had hij de aandacht van menig omstanders getrokken.
Omstanders die nu allemaal naar mij keken voor mijn antwoord.
Even slikte ik. “U mag deze dans van me.” Ik weet niet hoe ik die woorden zo zelfverzekerd eruit had weten te krijgen, maar ik stond bijna te trillen op mijn benen.
Niet dat ik niet kan dansen, maar hij zou dan voor mijn gevoel veel te dichtbij komen.
Wat betekende dat ik me toch nog niet goed op mijn gemak bij hem voel.

---

Credendo Vides

Guys, waarom herinneren jullie me nooit? Maar goed, morgen of overmorgen kunnen jullie een post verwachten.

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.