De laatste tijd is er me net even wat teveel gebeurd. School ging niet fijn, mijn baan is weg en mijn ouders doen vreselijk onmogelijk. Vooral het laatste punt vind ik erg. Mijn ouders bepalen de laatste tijd veel te erg mijn leven. Het gaat gewoon veel te ver. Ze verplichten mijn vriend mee te gaan naar de kerk, anders is hij niet welkom. Vandaag moest hij ook verplicht mee naar het feestje van mijn oma, terwijl mijn zus en haar vriend niet mee hoefden. Oké, dat snap ik dan nog wel, want zij hadden iets gepland dat eerder bekend was dan het feestje.
Maar ik vind gewoon dat mijn ouders mijn vriend niet moeten verplichten mee te gaan naar de kerk, ik heb het er ook al over gehad met ze, maar ze willen het niet horen. Ze zeggen telkens hetzelfde. Dat ze al heel veel moesten inleveren door hem maar 1x naar de kerk te laten gaan per zondag dat hij hier is.
Mijn vriend voelt zich niet op zijn gemak bij mij thuis en ik voel me ook niet op mijn gemak thuis. Bij hem wordt ik tenminste gewaardeerd en wordt er me niets zomaar verplicht. Er wordt altijd netjes overlegd en bovendien is er structuur. Dat mist bij mij thuis. Het is niet gezellig en er wordt gewoon bijna niet overlegd over dingen.
Nu is het zelfs zover gekomen dat mijn vriend het bijna wilde uitmaken vanwege de sfeer en mijn ouders. Dit heeft hij niet gedaan omdat hij wel heel erg veel van mij houdt. Dit vind ik heel lief van hem, ook al kwetste het me wel.
Ik vind het gewoon te erg voor woorden dat mijn ouders onze relatie gewoon bijna verpest hebben met hun bepalingen. Vooral mijn moeder speelt hier een grote rol in.
Toen ik laatst in de winkel een heel leuk shirt zag, mocht ik hem niet kopen omdat zij hem niet mooi vond.
Nu zit ik hier te huilen omdat ik niet meer weet wat ik moet.
Heeft iemand advies?
26 - 02 - '16