Finn Hudson
Ik beantwoorde haar kus, en die groeide uit tot een hartstochtelijke zoen, vervolgens keek ik haar weer aan. 'Ik weet het ook niet, schat.' zei ik zuchtend. Voor mij was het ook helemaal een raadsel. 'Ik hou ook zielsveel van jou.' zei ik naar waarheid, en ik streelde haar haren en zuchtte even. Ik was er van van overtuigd dat het vast wel goed zou komen tussen hen. Ze waren beste vrienden, en dan zou het vast wel weer goed komen. 'Laat het even rusten, het komt allemaal wel goed.' stelde ik haar gerust. Het deed me pijn om haar zo overstuur te zien. En ik maakte me gewoon heel erg veel zorgen om haar en dat ze buikpijn had, stelde me helemaal niet gerust. Waarom had ze toch nog steeds steken in haar buik? Rachel had dat bijna nooit, en volgens de huisarts was dat al helemaal niet goed. Ik drukte nu ook een kus op Emily 's hoofdje, waarna ze haar grote oogjes op mijn richtte. 'Papa en mama, lief.' zei ze waarna ik haar vertederd aankeek en weer een kus op haar hoofdje drukte. 'Emily is ook lief.' zei ik lachend, waarna ik weer naar Bella keek. 'Neem even je rust, Bella. Dat zou je even goed doen en zo kun je even alles laten bezinken en alles.' adviseerde ik haar. Misschien kon ze even rustig in bad gaan, of misschien dat ze even kon liggen of iets. Ik wist zeker dat dat haar wel even goed zou doen. Ik maakte me nog steeds zorgen om haar, waarom kwamen die steken telkens maar terug? Er was toch niets met de baby he? Ik zou dat echt vreselijk vinden. Maar ze had er al een maand last van, en dat baarde mij echt zorgen. Ik wreef nu over haar buikje met mijn vrije hand en drukte een kus op haar voorhoofd. 'Het komt allemaal goed.' herhaalde ik nu fluisterend, zodat ze zich gerust gesteld kon voelen, hopelijk.
Kurt Hummel
Ik snikte zachtjes en probeerde even te stoppen toen ik hoorde dat er iemand op de deur klopte. Ik had geen idee wie het was, maar mijn vermoedens gingen toch uit naar Blaine. Mijn vermoedens werdn bevestigd toen hij me op zijn schoot trok en me vasthield in een baby-houding. Hij wreef geruststellend over mijn rug en gaf kusjes over mijn hele gezicht. Dankzij hem werd ik rustiger en zakte de boosheid helemaal weg. Ik werd echt veelste snel boos en dat was gewoon helemaal niets voor mij. En al helemaal niet op Bella, op haar was ik nog nooit boos geworden. Ook niet als ze een keer geirriteerd reageerde, dan liet ik het gewoon van mijn schouders zakken en liet ik haar met rust. Maar nu was ik opstandig en heel snel aangebrandt en schreeuwde ik telkens. Terwijl ik bijna nooit boos werd. Ik keek naar Blaine en snikte weer zachtjes. 'Ik weet het niet,' zei ik terwijl ik met mijn hoofd tegen zijn borst rustte. Ik voelde me gewoon vermoeid van alles en ik voelde me nog steeds niet helemaal lekker. Het was pas ochtend en ik was nu alweer moe, het kwam vast door mijn griepje. 'Ik heb het verpest.' snikte ik vervolgens iets luider, doelend op onze vriendschap. Mijn reacties waren veel te overdreven en zij had gewoon last van haar zwangerschapshormonen. Ze kon er niets aan doen en nog schreeuwde ik terug naar haar, terwijl ik dat niet eens wilde.Ik zuchtte toen hij over de huisarts begon. 'Blaine alsjeblieft,' smeekte ik hem zo onderand, ik haatte het om voor mezelf naar de huisarts te gaan. Ik was op één of andere altijd bang dat hij iets ergs ontdekte. En ik werd gewoon altijd nerveus en zenuwachtig als ik daar kwam. 'Ik wil niet naar de huisarts.' jammerde ik zachtjes, maar het was niet onaardig. 'Ik voel me weer goed.' loog ik, ook al was dat dus niet zo. Hij haalde zijn hand door mijn haar, waarna ik in een snelle reactie zijn arm wegduwde. 'Niet mijn haar.' zei ik streng maar niet onaardig, en probeerde te doen alles er niets aan de hand was. Ik voelde me alles behalve goed en ik wist ook wel dat Blaine dit niet zou geloven. Hij zag het gewoon wanneer ik loog.
MissStoran schreef:
Lizz
Ik haal mijn schouders op "ik heb geen idee waar hij is"
geef ik toe en glimlac.
rachel
Ik knik "het lag ook aan mezelf, maar ik heb besloten nu even van ons te genieten en daarna de rest"
"zullen we wat zwemmen?"
[ bericht gewijzigd door MissStoran op 28 dec 2012 - 17:23
Logan Hudson
'Is goed, lieverd.' glimlachte ik zwak, vervolgens stond ik op en tilde ik haar op en liep richting de zee met haar in mijn armen. Ik kwam bij het water terecht en voelde de koude zeewater aan mijn benen en gooide haar vervolgens iets dieper in de zee. Lachend zwom ik nu weer naar haar toe.
Don't be pushed by your problems; be led by your dreams.
