[RPG] Camp Wolfe O1 - Speeltopics

Regels:
• Je mag meerdere personages aanmaken, maar je moet deze niet verwaarlozen.
• Er komt een rollenstorie.
• Alleen je eigen personage(s) besturen. Anderen vinden het niet zo fijn als je die van hen bestuurt.
• Geen ruzies, behalve in de RPG zelf.
• 16+ en al het andere is gewoon toegestaan.
• Het minimum is zeker 200 woorden [8-10 zinnen] schrijven. Ik wil dan liever ook wat ervaren RPG-ers er tussen hebben zitten.
• Mary Sue’s aren’t allowed. Also, Gary-Stu isn’t.
• Geen andere dingen verzinnen van de verhaallijn of ervan afwijken. Houd je er gewoon aan.
• Ik zal de martelmanieren verzinnen. Voor diegene die een begeleider spelen, zal ik een PB sturen. Geen dingen erbij verzinnen dus.

Het begin: De begeleiders hebben een boot geregeld om alle kampeerders zo naar het eiland te laten brengen. Ze zijn al bij het kamp aan gekomen en vanaf daar leggen de begeleiders alles uit. Deze dag zal vooral gebruikt worden om mensen te leren kennen en zo het kamp + de regels te leren kennen.

[ bericht aangepast op 15 feb 2013 - 22:45 ]

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Jemima schreef:
Rayne Hazel Crowley
Er verschijnt een grijnsje op Ace' lippen. Hij likt er even overheen en gaat iets verzitten. 'Dit is gewoon een begin gesprek, omdat het nodig is om sommige dingen te weten te komen over jullie. Ik verwacht dat je verstandig bent en gewoon antwoord geeft. Straffen beginnen we gelijk de eerste dag mee als je niet mee wilt werken, daar hebben we geen problemen mee.' Natuurlijk straffen ze de eerste dag al mensen. Hij lijkt me echt zo'n typje dat daar op kickt. Het zou me niks verbazen als hij regelmatig aan SM doet. Tenminste, als hij überhaupt iemand kan vinden om dat mee te doen. Hij mag er dan wel goed uit zien, zijn ego is verschrikkelijk.
'Laten we maar beginnen met een uitleg over waarom je eigenlijk op vrouwen valt en hoe je daarachter kwam.' Er komt een iets geamuseerde glimlach op mijn volle lippen te staan. Deze vraag was te verwachten. 'Wel, aangezien je zelf ook op vrouwen valt, tenminste daar ga ik vanuit, dan kan je daar zelf ook wel antwoord op geven, of niet soms?' antwoord ik op het eerste. 'Maar goed, wat jij wilt: Vrouwen hebben vaak mooiere lichamen als mannen, zachter, sierlijker, sensueler. Bovendien tonen vrouwen tenminste hun emoties. Mannen zijn van die watjes die dat niet durven.' Ondertussen ben ik na gaan denken over hoe ik antwoord ga geven op zijn andere vraag, waarbij ik onbewust over de tattoo op mijn linkerwijsvinger wrijf. 'En hoe ik er achter ben gekomen? Erg simpel: flesje draaien.' Dat is niet de waarheid, maar dat weet hij toch niet. 'Ik was een feestje aan het vieren met mijn vrienden, en op een gegeven moment gingen we flesje draaien. Zoals je vast wel kan raden moest ik toen met een meisje zoenen en dat voelde goed.'

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

-Weet jij of Devins zijn vriend ouder of jonger dan hem was? Ben het nu al weer vergeten..-

Devin Ochoa

'Denk je niet dat ze daarin getraind zijn of iets dat zij dit wel doorzien? Maar oké, ik snap 't wel. Het gaat ze ook niets aan. Dat ouders hier echt hun geld voor kunnen neerleggen,' vertelde Jeremiah mij toen ik hem vertelde dat ik gewoon ging liegen. Hij had daar gelijk in.. Waarschijnlijk hadden ze wel gauw door dat ik aan het liegen was.. 'Ik haat het hier nu al,' mompelde ik. Kom op! Wat willen ze ons nu allemaal verbieden? Laat ons lekker op elkaar verliefd zijn.. Als of we iemand anders er mee kunnen vermoorden. 'Niet down worden hé. De blije Devin is veel schattiger en staat veer beter bij je,' zei Jeremiah met een lief glimlach. Verbaasd had ik hem aangekeken en kleine blosjes verschenen op mijn wangen. Een klein glimlachje verscheen op mijn gezicht en ik keek toe hoe hij zijn flesje oppakte. Het lekte een beetje, waarschijnlijk is dat gekomen door hoe hij hem tegen de muur gooide.. Flesjes kunnen veel hebben, maar als ze eenmaal verkeerd terecht komen.. 'Ga je douchen?' vroeg ik aan hem toen ik hem schone kleren zag pakken. 'Dat heb ik net al gedaan, dus ik blijf lekker hier,' zei ik met een klein glimlachje en liet mij vervolgens weer vallen op bed. Ik pakte mijn telefoon en haalde de foto van mij en Mason weer tevoorschijn. Bedenkelijk keek ik er naar. Zou ik kunnen liegen zonder dat ze het door hebben? Bedenkelijk keek ik eventjes naar Jeremiah. 'Jer!' zei ik en ik sprong op. 'Ken je mijn broer al?' Een speelse lach liet ik te voorschijn komen en liet hem de foto van mij en Mason zien. 'Kijk! Dat is hij. Hij is maar een jaartje ouder dan mij en we hebben verschillende moeder! Daarom lijken we niet echt op elkaar. Maar ondanks dat is hij de beste broer die je maar kunt wensen!' Ik draaide mijzelf om en stopte mijn mobiel in mijn zak voordat ik mij weer omdraaide naar Jeremiah. Met mijn hoofd ietsjes schuin keek ik hem vragend aan. 'Zou dat overtuigen overkomen?' vroeg ik hem rustig en vragend.

---

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

Oehh, goede vraag. Ik ga het even voor je teruglezen hoor.
*Leest terug*
Hahaha. Je hebt het gewoon in je laatste post geschreven. Hij is een jaar ouder.

      Jeremiah Franco Boyd.
Een verbaasde blik kwam mijn kant op en ik dacht dat ik kleine blosjes op Devins wangen spotte. Op zijn gezicht verscheen er een klein glimlachje. Het gevoel dat ik was afgewezen, vanwege dat ik was weggeduwd toen ik hem zoende, zat nog steeds vast in mijn buik alsof het een griep was. En ik was bang dat het daar voor een hele tijd bleef zitten. Dit liet ik alleen niet zien dat ik hiermee zat aan Devin. Nee, ik moest wel gek zijn om dit te laten zien. Om mijzelf zwak op te stellen was nou niet echt bepaald mijn ding en daarom verdronk ik ook altijd in het sporten als er wat negatiefs mijn kant op kwam. Sporten was mijn uitlaatklep. In dit geval was dat de afwijzing van Devin. Ik heb er nog helemaal niets over gehoord wat hij ervan vond en dit raakte mij vanbinnen. 'Ga je douchen?' Vroeg Devin opeens. Omdat ik niet erop had gerekend dat hij wat zou zeggen, of eerder gezegd; omdat ik in gedachten was ben ik vergeten dat er nog iemand in dezelfde ruimte was, dus schrok ik lichtelijk op.
'Dat heb ik net al gedaan, dus ik blijf lekker hier.' Met een quasi blije glimlach keek ik zijn kant op. En herinnerde mij toen ineens dat ik hem hoorde bij het douchen. Mijn mond had ik al geopend om wat te zeggen, maar er kwam niets meer uit.
“Dus jij was degene die tegelijkertijd met mij aan het douchen was! Nu herinner ik het mij weer. Je begon uit het niets te lachen en zei iets in de trant van 'hopelijk ergens beter dan hier'.* Praat jij misschien tegen jezelf, Devintje of voel jij je gewoon erg eenzaam?” Rolde er van mijn tong af, maar dit zei ik zonder na te denken en met het besef wat ik zojuist gezegd had probeerde ik er een grap van te maken, zodat het wat minder serieus klonk.
“Want dat hoeft helemaal niet hoor! Je hebt super Jeremiah tot je beschikking!” Ja. Al had hij me afgewezen was ik er alsnog wel voor hem. Er was een verdrietige blik in mijn ogen, maar probeerde dit te bedekken door mijn glimlach. Hij mocht niet weten dat ik geraakt was door zijn afwijzing. Al denk ik niet dat hij dit zag, want hij was naar een foto op zijn mobiel aan het kijken. Waarschijnlijk was het die Mason..
Mijn spullen had ik allemaal al bij elkaar gepakt om te kunnen douchen, maar Devin liet mij weer lichtelijk schrikken. 'Jer!' Zei hij en hij sprong op. 'Ken je mijn broer al?' Verbaasd keek ik zijn kant op en een speelse lach van Devin kwam mij tegemoet. Hij liet de foto van hem en Mason zien. Meteen kwam er een glimlach op mijn gezicht en schudde zo mijn hoofd op de manier alsof ik zou zeggen: 'Oh, Devin toch. Nee, dat ga ik niet geloven. We weten allebei dat het je broer niet is.' Maar ik had het niet gezegd, mijn gezichtsuitdrukking zei al genoeg.
'Kijk! Dat is hij. Hij is maar een jaartje ouder dan mij en we hebben verschillende moeder! Daarom lijken we niet echt op elkaar. Maar ondanks dat is hij de beste broer die je maar kunt wensen!' Hij draaide zich toen om en stopte zijn mobiel weg, waarna hij mijn kant weer opdraaide. Lachend schudde ik mijn hoofd.
“I bet he is.” Zei ik toen met nog steeds dezelfde verdrietige ogen en glimlach. Alleen was deze glimlach wel echt, want Devin heeft 'm gemaakt. Ik moest lachen door zijn acties, alleen niet door het gedoe wat hij allemaal zei over die Mason..
'Zou dat overtuigen overkomen?' Vroeg hij rustig.
Weer schudde ik mijn hoofd en antwoordde toen: “We weten allebei dat dát niet overtuigend overkwam, Devin.”

* Check bladzijde 10 om het na te lezen bij de doucheruimte.

---

† Love? I want to sleep.

-Haha, ik weet dat ik het in dat stukje heb geschreven xd. Ik moest toch iets! ;o... Ik bedoelde daarvoor of ik in een ander stukje toevallig had gezegd of hij ouder was of niet xd-

Devin Ochoa

'Dus jij was degene die tegelijkertijd met mij aan het douchen was! Nu herinner ik het mij weer. Je begon uit het niets te lachen en zei iets in de trant van 'hopelijk ergens beter dan hier'.* Praat jij misschien tegen jezelf, Devintje of voel jij je gewoon erg eenzaam?' vroeg Jeremiah, nadat ik had gezegd dat ik al had gedoucht. Mijn ogen sperden zich een beetje open en keek hem verbaasd aan. Hij had dus al gedoucht? Ik had hem wel in gedachten dat hij het was, maar nadat hij zonet zei dat hij ging douchen was het weg.. maar blijkbaar is dit de tweede keer al dat hij ging douchen. 'Want dat hoeft helemaal niet hoor! Je hebt super Jeremiah tot je beschikking.' Weer werden mijn wangen lichtjes rood en draaide mij gauw om. Ik zocht de foto van Mason en mij weer op in mijn telefoon en had een klein plannetje over het liegen. Toen ik begon was het al aan zijn gezichtsuitdrukking te zien dat hij mij niet geloofde. Lachend schudde Jeremiah zijn hoofd nadat ik klaar was. 'I bet he is,' zei hij tegen mij, waarna ik aan hem vroeg of het overtuigend over zou komen. Weer schudde Jeremiah zijn hoofd voordat hij antwoordde. 'We weten allebei dat dat niet overtuigend overkam, Devin.' Ik zuchtte zachtjes, liep om Jeremiah heen en liet mijn hoofd rusten tegen zijn rug aan. 'Maar ik wil hem niet helemaal kwijt zijn,' mompelde ik zachtjes. Het enige wat ik zag was het shirt wat Jeremiah aan had, maar dat maakte mij niets uit, dat betekende dat hij mij niet zag. 'Het is al uit tussen ons, is dat niet genoeg? Zullen ze het verwijderen als ze het zagen?' vroeg ik zachtjes tegen zijn shirt aan. Ik mompelde nog wat onverstaanbare woorden tegen zijn shirt, waarvan ik sommige zelf niet een kan verstaan. Zachtjes zuchtte ik en kwam met wat tegenzin overeind. Ik bleef achter hem staan, ik zag vanzelf wel of hij ging omdraaien of niet. 'Wil jij op mijn telefoon letten als ik zo'n gesprek heb?'

---

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

Oh zo, haha. Nee, ik heb wat stukjes nagelezen maar ik kon niets vinden? Of ik moet erover gelezen hebben? Gheheh. :'D

Jeremiah Franco Boyd.
Devin had niets meer over het incident van het douchen gezegd. Hij had alleen zijn ogen een beetje opengesperd en mij verbaasd aangekeken. Had ik hem betrapt? Ach, het was toch niet zo erg. Ik was alleen benieuwd aan wie hij dacht? Waarschijnlijk was het zijn ex Mason waar hij aan dacht. Zijn wangen werden lichtjes rood, maar ik kon het niet goed zien, want hij had zich snel omgedraaid.
Later zuchtte Devin zachtjes. Ik had hem eerlijk antwoord gegeven en ik zou niet tegen hem kunnen liegen. Ik zou zoiezo niet kunnen liegen tegen iemand, want dan gaat het aan mij vreten en daar kon ik niet tegen. Vandaar dat ik altijd wel de waarheid sprak.
Zonder dat ik er echt besef van had eerst, liep Devin naar mij toe en leunde met zijn hoofd tegen mijn rug aan. Geen idee waarom hij dit deed, maar ik kon hem zo niet zien. Misschien deed hij het daar om? Zodat ik niet kon zien hoe breekbaar hij eigenlijk was.
Alhoewel, het konden natuurlijk ook meerdere redenen zijn. Ik had geen idee. Alleen deze reden kwam in mij op.
'Maar ik wil hem niet helemaal kwijt zijn,' mompelde hij toen zachtjes. Hij mompelde het meer tegen mijn shirt dan tegen mij. Ik wilde tegen Devin zeggen dat hij hem ook niet kwijt zou raken, maar wist ik veel? Misschien zou dat wel gebeuren. Ik kende die hele Mason helemaal niet. Hoe wilde ik dan zulke dingen tegen hem zeggen? Dan zou ik alleen raaskallen.
'Het is al uit tussen ons, is dat niet genoeg? Zullen ze het verwijderen als ze het zagen?' Vroeg hij toen zachtjes.
Ik haalde mijn schouders op. Zelf had ik nog geen gesprek gehad en dan stelde hij mij zulke vragen? Ik had echt geen enkel idee. Ik wist alleen wel dat hij op moest passen met wat hij ging zeggen tegen de begeleiding. De begeleiding is heus niet dom, ze zouden vast wel wat trucjes verzinnen waardoor ze ons in de gaten kunnen houden en zien wanneer we liegen. Zouden ze onze ouders erover gesproken hebben? En zouden de ouders dan de waarheid vertellen of liegen? De waarheid natuurlijk. Ze zouden alles vertellen wat ze maar wisten en van nut was voor de begeleiding. Anders hadden onze ouders ons hier ook niet naartoe gestuurd.
Ik voelde me verraden door mijn ouders. Dat ze mij zoiets konden aandoen. Dat mensen serieus konden zijn en het als een ziekte zagen. Ze zagen liefde als een ziekte en dat maakte mij boos, maar vooral teleurgesteld in de mensheid. In mijn ouders.
Hopeloos schudde ik zachtjes mijn hoofd, totaal vergetend dat Devin er was.
Toen hoorde ik Devin nog wat dingen mompelen. Niet iets dat ik kon verstaan in ieder geval. Misschien was hij wel bang voor de begeleiding?
“Wie zegt dat ze je telefoon doorzoeken?” Antwoordde ik toen.
“Misschien willen ze alleen een gesprekje met jou? Het kan zijn dat ze geen eens weten dat jij je telefoon bij je had en dat ze er niet eens naar vragen.”
Devin zuchtte weer zachtjes en ik had de neiging om hem een knuffel te geven. Gewoon, voor de troost. Maar ik deed dit niet. Straks reageerde hij weer zo heftig. Ik moest het nu gewoon rustig aandoen en aankijken voor wat het was. Gewoon een vriendschap tussen twee gozers. Want we waren bevriend, toch?
Ik voelde hoe het hoofd van Devin van mijn rug afging en hoorde hem toen vragen: 'Wil jij op mijn telefoon letten als ik zo'n gesprek heb?'
Nu draaide ik mij wel om. Geen idee of hij dit gewilt had, maar ik deed het gewoon. Een vriendelijke, zachte glimlach kwam er op mijn gezicht. “Natuurlijk. Ik zal het met mijn leven bewaken.”
Toen legde ik wat twijfelend mijn hand op zijn schouder.
“Rustig maar, het komt heus wel goed. Voor je het weet zijn we hier vandaan.”

---

† Love? I want to sleep.

Caleb Wolfe, begeleider.

Lucy keek me aan met iets dat op een glimlach leek en knikte daarna, wat een vreemd beeld opleverde, omdat ze over het algemeen erg emotieloos was. Niet dat het mij iets kon schelen, als ze haar werk maar goed deed, en bovendien had ik er zelf ook een hand van. ‘Ja, ik had een vraag in verband met de gesprekken van de kampeerders.’ Haar blik flitste tussen Ethan en mij in. Ik zuchtte even ongeduldig voordat ze verder ging. ‘Heb jij soms nog een lijst van de mensen die ik onder handen moet nemen? Ik ben de mijne kwijt.’
Ethan schoof zijn stoel ondertussen een beetje ver naar achter, legde zijn handen op de leuning en hielp zichzelf vervolgens nonchalant omhoog. Ietwat overdreven langzaam begon hij naar de deur te schuifelen. Prima, als hij maar de kamer verlaat. Het maakt me niet hoe hij dat doet, hoe gek of raar dat ook is, het komt erop neer dat hij aan het einde de ruimte uit is. Lucy deed een stap voor hem opzij, maar keek hem wel iets onderzoekend aan. Ethan keek haar nog iets verveeld aan, maar klapte de deur vervolgens dicht. Die zit ook goed dicht, dacht ik droog erbij, terwijl mijn blik nog naar de andere begeleider gericht was. Nog altijd met die emotieloze blik, misschien zelfs ietwat tegen het laconieke aan.
‘Meestal ben jij wel ordelijk op je spullen, dacht ik zo.’ Zwijgzaam keek ik haar daarop even aan en terwijl mijn aanblik nog zo emotieloos als bijna altijd was, kwam er daarna toch een ietwat geërgerde blik in mijn donkere ogen. Misschien had iemand het wel gestolen om indruk te maken, in elk geval, de papieren was ze kwijt, waardoor ze er niet goed genoeg opgelet had. Even keek ik om me heen om de extra lijst te vinden, waarna ik de laden van het bureau opendeed om hierin te kijken. Niets. Echter wanneer ik me bedacht dat ik het opgeborgen had in de kast, stond ik haastig doch kalm op en liep er naartoe. Toen ik het open gedaan had, zag ik het direct liggen en streepte een aantal personen aan die voor haar waren. Dit deed ik wel nadat ik de kastdeuren dicht had gedaan en terug bij het bureau was. Vervolgens draaide ik me naar haar om, stak mijn hand met het papier erin naar haar uit. ‘Niet meer kwijtraken.’ Meldde ik haar.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Lucy Mae Ackerley

"Meestal ben jij wel ordelijk op je spullen, dacht ik zo." De neiging om voor mezelf op te komen, was redelijk groot, maar aangezien hij nog steeds wel een leidinggevende functie had, beet ik nog liever een stuk van mijn tong. Ik klemde mijn tanden kort op elkaar wanneer ik van op een afstandje toekeek hoe hij achter de extra papieren zocht en hoopte ergens dat hij ze toch nog zou hebben. Anders stond ik er niet bepaald goed voor op de eerste dag.
"Niet meer kwijtraken." Langzaam keek ik op wanneer ik besefte dat hij me zonet had aangesproken, het drong redelijk laat door wat hij net zei maar desondanks nam ik toch de papieren aan.
"Zal mijn best doen," Zei ik op een serene toon terwijl ik mijn ogen snel even over de namen liet glijden, het waren redelijk veel namen, maar het was niets wat ik niet aan zou kunnen.
Ik drukte de papieren tegen me aan en draaide me om, om het kantoortje te verlaten, maar bleef vlak voor de deur staan met de deurklink in mijn hand wanneer ik snel nog even over mijn schouder keek. Het duurde even voordat ik iets deed, maar uiteindelijk kwam het er toch nog uit. "Bedankt."
Een ongemakkelijke trek vormde zich op mijn gelaat, misschien wel de enige emotie die ik vandaag nog zou tonen. Om te voorkomen dat het gesprek nog langer zou duren dan ik eigenlijk wilde, wendde ik mijn blik af en trok onder een zacht gekraak de deur open om uiteindelijk toch nog naar buiten te gaan.
Eenmaal buiten, ademde ik de frisse lucht in en was me er van bewust dat ik echt opgelucht was dat ik weer buiten stond. Het was niet dat Caleb een slecht iemand was, maar naar mijn mening was hij af en toe wel iets te serieus dan goed voor hem was. Hij bezorgde me met momenten echt de kriebels.
Voor een tweede keer liet ik mijn blik langs de namen gaan die op het papier stonden terwijl ik vermoeid een hand door mijn rosse krullen haalde. Er was nog veel werk aan de winkel, ik mocht er geen gras over laten groeien.
Langzaam begon ik te slenteren in de richting van mijn kantoortje terwijl ik mijn blik nog strak op de papieren gericht hield. Ik keek niet echt uit waar ik liep, maar als er zich een obstakel zou vormen, zou ik er waarschijnlijk snel genoeg achterkomen.

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Devin Ochoa

'Wie zegt dat ze je telefoon doorzoeken?' vroeg Jeremiah aan mij. Ik haalde mijn schouders lichtjes op, niet dat hij dat zag. Mijn hoofd had ik nog steeds tegen zijn rug aangeleund. Ik was wel blij dat hij niet omdraaide. 'Misschien willen ze alleen een gesprekje met jou? Het kan zijn dat ze geen eens weten dat jij je telefoon bij je had en dat ze er niet eens naar vragen.' Weer haalde ik lichtjes mijn schouders op. Misschien.. Ik geloofde het alleen niet echt. Een beetje slimme mens heeft wel door dat een jonger iemand bijna altijd zijn telefoon wel bij zich had.. Ik haalde mijn hoofd van hem af en vroeg aan hem of hij op mijn telefoon wou passen wanneer ik zo'n gesprek had. Nadat ik had gedaan draaide Jeremiah zich om en lichtjes was ik geschrokken. Ik wist alleen niet zo precies waarom, misschien omdat ik het gewoon niet had verwacht. Een zacht, vriendelijk glimlach verscheen op de gezicht van Jeremiah en ik moest bekennen dat het wel iets betoverend had. 'Natuurlijk. Ik zal het met mijn leven bewaken,' zei hij. Een brede glimlach verscheen op mijn gezicht, ik zei maar niet dat hij een beetje overdreef. Zo erg beschermen hoefde nou ook weer niet. Ik keek naar zijn hand die twijfelend op mijn schouder belandde en keek daarna Jeremiah aan met mijn hoofd lichtjes schuin. 'Rustig maar, het komt heus wel goed. Voor je het weet zijn we hier vandaan.' Lichtjes knikte op zijn woorden en probeerde een glimlachje te voorschijn laten komen. 'Hmm, ik vind eigenlijk dat we het moeten vieren,' zei ik nadenkend terwijl ik met mijn wijsvinger op mijn onderlip tikte. 'Vind je ook niet?' vroeg ik met een klein lachje. Met mijn ene hand pakte ik zijn hand die niet op mijn schouder lag en mijn andere hand plaatste ik op zijn zij. 'Waag het eens om niet mee te dansen, jouw hand zette namelijk wel de eerste zet,' zei ik, doelend op zijn hand die op mijn schouder lag. Ik begon te dansen en probeerde Jeremiah daarbij in mee te nemen. 'Vind je ook niet dat we het moeten vieren?' begon ik daarna. 'Ik bedoel, we zijn bijna een dag doorheen! We zijn vriendjes, we hebben deze hele slaapzaal voor ons alleen! Twee extra bedden dus.. Zijn we zat van de ene bed, dan kunnen we zo overstappen op een ander! Genoeg redenen dus..'


-Met dank aan No.6 voor de inspiratie. Die gast wou ook opeens dansen om iets te vieren.. xd-

---

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

Jeremiah Franco Boyd.
Zoals ik ergens al verwacht had verscheen er een brede glimlach op Devins gezicht. De gedachte met dat ik zijn lippen op die van mij gevoeld had kwam er in mijn gedachten op en automatisch gleden mijn vingers zachtjes over mijn lippen. Een verdrietige blik kwam er in mijn ogen. Hij had mij afgewezen dat was overduidelijk. Hij vroeg zelfs waarom ik dat deed en praatte toen over zijn ex. Dat was overduidelijk een afwijzing geweest voor mij en het feit dat hij niet wist waarom ik hem zoende deed mij nog meer pijn. Ik voelde tranen branden achter mijn ogen, maar ik probeerde ze tegen te houden. Wat een geluk dat ik zo ging douchen.
'Hmm, ik vind eigenlijk dat we het moeten vieren,' zei Devin nadenkend, terwijl hij met zijn wijsvinger op zijn onderlip tikte. Het beeld kwam weer in mijn hoofd. Ik kneep mijn ogen dicht om het beeld eruit te krijgen. 'Vind je ook niet?' Hier had ik geen antwoord opgegeven. Simpelweg, omdat ik dacht dat het er dan eerder verdrietig klonk en mijn tranen echt zouden ontsnappen.
Toen voelde ik opeens een hand in de mijne en een hand op mijn zij. Verschrikt had ik mijn ogen geopend. Het gezicht van Devin was vlakbij. Ik wilde hem vragen waar the fack hij mee bezig was, maar hij had zijn mond al geopend: 'Waag het eens om niet mee te dansen, jouw hand zette namelijk wel de eerste zet.'
Niet begrijpelijk keek ik hem aan, maar snapte toen dat hij doelde op de hand die ik op zijn schouder had gezet. Het was meer een vriendschappelijk schouderklapje geweest;in de hoop dat hij niet gemerkt had dat hij mij gekwetst had. Een zwakke glimlach kwam er op mijn gezicht.
Devin begon met dansen en probeerde mij mee te nemen; wat nogal moeilijk ging, omdat ik er met mijn gedachten nog bij de afwijzing zat en ik niet echt veel fut en zin erin had om mee te dansen. Wat raar was, want ik had altijd wel zin om raar te doen.
'Vind je ook niet dat we het moeten vieren?' Begon hij. 'Ik bedoel, we zijn bijna een dag doorheen! We zijn vriendjes,' Hier haakte ik met luisteren. Vriendjes.. dat dus alleen. Dit stond nu echt vast.
Devin praatte alleen nog maar door, maar ik had geen zin meer om 'gezellig verder te dansen', dus rukte ik mij los uit Devins handen en draaide me om.
'Zijn we zat van de ene bed, dan kunnen we zo overstappen op een ander! Genoeg redenen dus..' Hoorde ik als laatste wat Devin zei.
Ja, inderdaad Devin. Genoeg redenen om van bed te ruilen.
Weer draaide ik me om met mijn blik meteen gericht naar mijn bed. Hij stond naast die van Devin en ik was van plan om maar in een ander bed, van Devin vandaan, te gaan slapen.
Mijn blik richtte ik nu naar Devin. Ik schraapte mijn keel. “Ik ga douchen.” Melde ik als enigste en ik pakte mijn spullen allemaal bij elkaar.
Voordat ik de zaal inging van de douches zei ik: “Dans en vier het maar met jezelf.”
Dit keer had ik mijn mobiel meegenomen, om de zielige reden dat ik wist dat ik zou gaan huilen, en ik had meteen mijn muziekspeler geopend, omdat ik er al een paar over mijn wangen voelde rollen.

- Waarschijnlijk heb je er niet veel aan, want het is vooral dat hij veel denkt en niet veel zegt. Maar hopelijk kun je er wel wat uithalen.

---

† Love? I want to sleep.

Devin Ochoa

Mijn grote lach verdween abrupt toen Jeremiah zich van mij losrukte en met zijn rug naar mij toe stond. Zijn blik stond gericht op de best die naast mij stond, had ik wat verkeerd gezegd? Ik krabde lichtjes aan mijn achterhoofd en wachtte af. Wat moest ik doen?
'Ik ga douchen,' was het enige wat hij zei. Hij raapte zijn spullen bij elkaar en liep naar de douches toe. 'Dans en vier het maar met jezelf,' zei hij voordat hij het zaaltje in liep. Mijn mond zakte een stukje open en keek hem eventjes verbaasd aan. Lichtjes schudde ik met mijn hoofd en liep nog wat twijfelachtig achter hem aan.
'Je maakt een grapje, niet?' vroeg ik verbaasd aan hem. 'Je maakt een grapje. Ik kan iets niet in mijn eentje vieren.' Ik liep een beetje door zodat ik zijn shirt aan kon raken en wanneer ik dat kon greep ik hem ook vast. 'Ik wil het met jou vieren. Je bent leuk, wie wilt het nou niet met jou vieren!' Ik beet zachtjes op mijn lip en krabde iets aan mijn achterhoofd. 'Alsjeblieft Jeremiah, één dans?' vroeg ik zachtjes aan hem. Ik liet zijn shirt los en liep om hem heen, zodat ik voor hem kon staan. Beschamend keek ik omlaag. Ik was wat aan het doordrammen, logisch dat hij dan liever ging douchen. Met een klein beschamend lachje hief ik mijn hoofd iets op zodat ik naar hem kon kijken. Mijn lachje verdween en ik keek hem geschrokken aan. Ook al kon ik hem nog niet zo heel goed zien, toch zag ik de twee waterige strepen over zijn wangen. Deed ik hem zeer? Wou hij daarom niet dansen. 'Oh god, sorry Jer!' zei ik tegen hem. 'Deed ik te wild? Waar heb je pijn? Wil je zitten? vergeet wat ik zei, we gaan niet dansen, je moest rusten! Douchen kan wachten,' ging ik aan één stuk door. 'Kom je moet zitten, of liggen... Als het kan beiden,' zei ik als laatst en wou hem meenemen terug naar de bedden.

---

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

Jeremiah Franco Boyd.
Omdat ik had gedacht dat Devin alleen achter zou blijven en mij vooral niet achterna zou gaan liet ik de tranen maar over mijn wangen glijden, maar als ik had geweten dat Devin mij wel zou volgen had ik deze snel weggeveegd; wat dus niet het geval was. Ik zat te erg bij de gedachten dat Devin met vol vermaak over zijn fantastische ex praatte.
'Je maakt een grapje, niet?' Had ik hem verbaasd horen vragen. 'Je maakt een grapje. Ik kan iets niet in mijn eentje vieren.' Hierop haalde ik alleen mijn schouders op en zei ik niets. Misschien was dat wat asociaal, maar daar dacht ik op dit moment niet zo aan. Toen voelde ik dat hij mijn shirt vastgreep. Ik had de neiging om zijn hand los te halen van mijn shirt, maar hij begon door te praten.
'Ik wil het met jou vieren. Je bent leuk.' Leugens. 'Wie wilt het nou niet met jou vieren!' Ik rolde mijn ogen. Kan er zo wel een paar opnoemen.
“Hou nou maar op.” Gromde ik wat zachtjes.
'Alsjeblieft Jeremiah, één dans?' Vroeg hij vervolgens zachtjes aan mij en hij liet mijn shirt los. Opeens zag ik zijn gedaante voor mij staan. Verschrikt keek ik wat met mijn hoofd naar beneden; in de hoop dat hij mijn tranen niet zag en deed ik net of ik iets in mijn oog had, dus wreef ik met mijn handen in mijn ogen.
'Oh god, sorry Jer!' Begon Devin abrupt. Met een verbaasde, maar vooral een beschaamde gezicht keek ik naar hem op. Hij had toch niet mijn waterige ogen gezien hé? De tranen had ik weggeveegd en quasi verbaasd keek ik hem aan. 'Deed ik te wild? Waar heb je pijn? Wil je zitten?' Begon hij aan een stuk door te vragen.
Ik verloor mezelf in zijn ogen en zijn bezorgde blik. Hij was zo lief als hij zo deed. Ugh, fuck. Waar was ik toch mee bezig? Ik dumpte mijn spullen op het bankje dat er stond. Speelde Devin nou met mijn gevoelens of niet? Net had hij nog ronduit over zijn ex gepraat en mij afgewezen en nu is het 'zorgen voor Jeremiah-tijd' leek het wel. Speelde hij nou met me of niet? Met dat ik dit dacht keek ik naar Devin die nog steeds door ratelde. 'Vergeet wat ik zei, we gaan niet dansen, je moet rusten! Douchen kan wachten. Kom, je moet zitten. Of liggen.. Als het kan beiden,' zei hij laatst en hij wilde mij mee terug nemen naar de bedden.
Weer had ik mezelf losgetrokken van hem en een wat geïrriteerde blik kwam er op mijn gezicht terecht. Een zucht rolde uit mijn mond. “Laat me nou even met rust.”
Ik draaide me om en bleef voor een paar seconden naar de muur kijken van de douchezaal. Toen keek ik weer naar Devin. “Ik weet nou niet of je dit allemaal expres doet. Telkens zo lief doen, maar doe dit niet. Als je niet wilt dat ik je leuk vind moet je ermee stoppen.”
Ik wreef over het stickertje dat ik op mijn wang had zitten (en van Devin had gekregen). Deze haalde ik er simpelweg af om de reden dat 'ie er anders wel vanaf zou gaan vanwege het water en plakte ik op de houten bank; die nog perfect bleef plakken. Mijn shirt, dat vol met zweetplekken zat van het sporten, trok ik uit en gooide ik neer op de grond. Toen merkte ik dat Devin er nog steeds stond en draaide me naar hem om.
“Blijf je kijken of ga je nog weg?” Vroeg ik hem toen uiteindelijk; misschien op een wat ongeduldige, asociale manier; maar dat was niet mijn bedoeling geweest.

---

† Love? I want to sleep.

Devin Ochoa

Weer had hij mij losgerukt.. Pijn had hij blijkbaar niet, wat had ik dan mis gedaan? Een wat geïrriteerde blik verscheen er op zijn gezicht en bij mij kwam nu langzamerhand toch de tranen omhoog komen, maar ik hield mij groot!
'Kaat me nou even met rust,' had hij gezegd. Hij draaide zich om, keek een tijd naar de muur voordat hij weer naar mij keek. 'Ik weet nou niet of je dit allemaal expres doet. Telkens zo lief doen, maar die dit niet. Als je niet wilt dat ik je leuk vind moet je ermee stoppen.' Verbaasd keek ik toe hij over zijn wang heen wreef, het stikkertje eraf haalde en die tegen de houden bank aan plakte. Hij vond mij dus leuk? Dat had ik zelf ook wel kunnen bedenken door die kus van net. Ik dacht eerlijk gezegd dat hij mij probeerde op te vrolijken of iets anders.. Ik wist het niet, maar leuk vinden kwam eerlijk gezegd niet zo snel in mij op. Lichte blosjes kreeg ik op mijn wangen toen Jeremiah zijn shirt voor mijn neus uit deed. Ze werden wat duidelijker toen hij zich omdraaide en mij aankeek. 'Blijf je kijken of ga je nog weg?' vroeg hij op een wat ongeduldige, asociale manier. Ik had hem recht aangekeken met de rode blosjes nog steeds op mijn wangen.
'Kijken,' mompelde ik zachtjes voordat ik het ook maar echt doorhad. Gauw keek ik beschamend omlaag en bewoog een beetje nerveus met mijn voet. 'Misschien wil ik wel dat jij mij leuk vind,' mompelde ik zachtjes verder. Ik krabde lichtjes achter mijn hoofd en probeerde een beetje tussen mijn haren door naar Jeremiah te kijken. 'Maar ik wil ook weten wat ik fout heb gedaan... Je doet anders.. Ik kan je niet volgen. Je humeur veranderd telkens voordat ik kan begrijpen waarom je een bepaalde humeur heb.'

---

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

Jeremiah Franco Boyd.
Devin had mij recht aangekeken en als ik het goed zag had hij rode blosjes op zijn wangen. 'Kijken,' hoorde ik Devin zachtjes mompelen. Waarom zou hij willen kijken? Zo speciaal is het niet. Mijn ogen keken weer richting Devin en zagen dat hij nu omlaag keek en zijn voet wat bewoog; het leek wel of hij wat nerveus was. Misschien kwam het door wat hij had gezegd? Maar betekende dit dan dat hij het niet gemeend had of wel?
Ik zuchtte en antwoordde: “Het was niet echt een vraag, Devin.”
'Misschien wil ik wel dat jij mij leuk vind,' mompelde hij toen zo zachtjes dat ik het net kon horen.
“Ik -” Begon ik met praten, maar haakte af door wat hij had gezegd. Het drong later pas tot me door. “Wacht, wat?” Mijn ogen verwijdden zich wat verbaasd, maar vooral geschokt door wat hij zei. De hele tijd had ik met afwijzingen moeten leren omgaan, maar nu had Devin dit gezegd. Hoe moest ik dan reageren?
Ik haalde wat verward een hand door mijn haar en het klein beetje hoop kwam weer tevoorschijn in mijn lichaam. Betekende dat dan dat hij mij leuk vond of niet? Nee. Natuurlijk niet, want hij had dit niet gezegd; alleen dat hij misschien wilde dat ik hem leuk vond.
Devin krabde achter zijn hoofd en ik zag dat hij tussen zijn haren door nog naar mij probeerde te kijken.
'Maar ik wil ook weten wat ik fout heb gedaan.. Je doet anders.. Ik kan je niet volgen.' Had Devin gezegd. Kon ik dan ook niet duidelijker zijn dan dit? Wat snapte hij er niet aan? Moet ik soms alles uitleggen van waarom ik zo doe? Had ik net zo goed een hele uitlegboek over mezelf kunnen schrijven.
'Je humeur veranderd telkens voordat ik kan begrijpen waarom je een bepaalde humeur hebt.'
“Logisch als iemand de hele tijd over z'n ex praat.” Mompel ik zachtjes, en meer voor mezelf, voor ik er echt over heb nagedacht. Waarom gebeurde mij dit altijd? Niet goed nadenken voordat ik het zei.
Nogmaals haalde ik een hand door mijn haar. “Waarom zou je dat willen? Ugh.” Ik zuchtte en trok toen mijn broek uit die ik op de grond gooide. Nu eventjes had ik schijt aan wat iedereen vond en meer dan dit zou hij toch niet zien.
De douchedeur had ik open gedaan en de handdoek gooide ik over het deurtje heen, zodat ik erbij kon wanneer ik klaar was. “Luister Devin. We gaan geen bespreking hierover houden onder de douche. Laat me eerst douchen, dan leg ik het uit.”
Ik had de kraan alvast opengedaan van het warme en koude water, zodat het op temperatuur kwam. Voordat ik de deur dichtdeed, richtte ik me op Devin. “Doei.”
En ik had de deur dicht gedaan, waarna ik mijn boxer uitdeed en deze over het deurtje gooide, zodat die op de grond terecht kwam bij het andere vuil van mijn kleding.

---

† Love? I want to sleep.

- verkeerde account.

[ bericht aangepast op 23 maart 2013 - 11:27 ]

---

Don't walk. Run, you sheep, run.

-Ik kon sneller antwoorden, maar ik werd opgehouden door een aantal verhaaltjes xd.-

Devin Ochia

'Logisch als iemand de hele tijd over z'n ex praat,' hoorde ik Jeremiah zachtjes mompelen. Beschamend keek ik omlaag nadat eindelijk te horen kreeg dat dat het was wat ik fout deed. 'Waarom zou je dat willen? Ugh.' Jeremiah zuchtte en mijn ogen sperden iets open toen ik hem zijn broek zag uit doen, ging hij zich hier nu helemaal uitkleden? Bij die gedachten merkte ik dat mijn wangen rood werden, gauw keek ik weer omlaag in de hoop dat hij het niet zag. 'Luister Devin. We gaan geen bespreking hierover houden onder de douche. Laat me eerst douchen, dan leg ik het uit.' Ik schudde lichtjes mijn hoofd terwijl ik de water hoorde vallen. Weer schudde ik lichtjes mijn hoofd. Het gesprek was eerder! 'Doei,' hoorde ik hem nog zeggen voordat er een deur dicht ging. Ik wou de deur proberen open te doen, maar haakte af toen ik een rond vliegende boxer zag.Ik draaide mijzelf om en ging voorzichtig tegen de deur aan leunen.
'Waarom zou ik dat willen,' mompelde ik zachtjes. Totaal negerend over wat hij zei en dit gesprek voeren onder de douche. 'Heb jij dat nog nooit gehad Jer? Vele vriendinnetjes gehad, die alleen maar zaten te klagen over hun exen en alles.. Bovendien had je er alleen maar mee om je ouders daarmee blij te houden. Je voelt er alleen niets voor en je weet in begod niet hoe dat komt.. Een jongen spreekt je op een gegeven moment aan en dan word het duidelijk hoe en wat.. Is het dan zo raar om over je ex te hebben?' Ik krabde lichtjes aan mijn hoofd en vroeg mij dat ook werkelijk af. 'Hmm.. Veel plezier met douche,' had ik nog als laatste gezegd voordat ik terug ging naar de bedden. Ik wou zijn uitleg weten, anders was ik maar weer doelloos gaan rondlopen. Echt ergens heen kon je hier toch niet. Ik zuchtte zachtjes en ging met mijn rug op bed liggen.

---

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you