Laatst moesten we met Mentoruur opschrijven naast wie we niet wilden zitten in de klas en naast wie dus wel. Nou, ik heb met een zo'n meisje al een hele tijd ruzie en zo, dus ik schreef op dat ik niet naast haar wilde zitten. Wat bleek dus, bijna alle meisjes wilden niet naast mij zitten, waaronder dus zij ook.
Mijn mentor schrok daarvan en ging toen met die mensen praten enzo. Nou, het kwam erop neer dat ik irritant was, wat ik totaal niet van mezelf herken, maar dat zal dan wel aan mij liggen.
Toen ging ik met mijn mentor, het meisje waar ik ruzie mee heb/had (R) en een meisje dat het altijd voor haar opneemt en echt vervelend doet tegen mij dan (A'), praten, aangezien ik al heel het schooljaar vroeg wat er aan de hand was waarom ze zo stom deed en ook mijn excuses heb aangeboden enzo. Ik ben er gelukkig achtergekomen dat het kwam omdat ik blijkbaar stom deed tegen R tijdens onze reis naar Oostenrijk. Veel meer zijn we niet opgeschoten, maar ze wil wel normaal tegen me gaan doen. A daarentegen, ziet het als een soort lolletje en lacht erover, maar ik vind het totaal niet grappig. Ik voel me er zwaar k*t door.
Toen moesten zij gaan en heb ik nog een tijdje met mijn mentor gepraat over waar het nou aan lag en zo. Toen vroeg ze me ook mee naar de makro om gewoon even wat meer te praten. Nu zullen jullie denken van wtf doet zij met haar mentor, maar het was eigenlijk best wel fijn. Ik kon alles kwijt tegen haar én ik heb anderhalve les gemist :')
Dus, dat wilde ik gewoon even kwijt. Het was voor mij echt een klap. Bijna alle meisjes wilden niet meer naast me zitten zonder dat ik enig besef had. Dan voel je je echt afgewezen...
Hebben jullie ook in zo'n soort situatie of zo gezeten?
[ bericht aangepast op 4 dec 2012 - 14:56 ]
"I solemnly swear that i am up to no good."
