I don't have a problem, I am the problem! || One Direction. (Topic 1.) - Speeltopics

Vijf jongens en drie meisjes maken met elkaar kennis in een speciaal gebouw voor probleemjongeren. Iedereen heeft een ander probleem waar niemand begrip voor kan opbrengen. Toch lijken de jongeren elkaar te kunnen begrijpen en scheppen ze een band. De jongens willen al tijden iets met muziek doen en willen een band oprichten terwijl de meiden hun hierbij helpen. Lukt het deze jongeren om door te breken en tegelijkertijd de strijd met zichzelf te kunnen winnen?

Regels:
-Géén one-liners.
-16+ mag, hieronder staat drugs, seks, geweld etc.
-Reserveren mag.
-Twee personages mag, maar dan wel van het andere geslacht.
-Als je geen tijd hebt, schrijf je dan alsjeblieft niet in. Anders loopt alles vast.
-Ga niet teveel off-topic.
-Als je voor langere tijd afwezig bent, graag even melden.
-Reageer minstens om de dag, als je geen geldige reden hebt om niet te reageren krijg je een waarschuwing.
-Geen ruzie buiten de RPG.
-Het zijn probleemjongeren, ze vertrouwen de buitenwereld dus niet goed. Ga dus geen Mary Sue spelen of een personage dat meteen alles doet wat hem of haar wordt opgedragen.
-One Direction bestaat nog niet!
-Ga niet te snel, ze hoeven niet meteen van hun probleem af te zijn in een dag en de band hoeft ook niet meteen door te breken. Hiermee gaat de lol ervan af en is het RPG snel afgelopen...

Jongens:

-Niall James Horan. -Schizofrenie. IrishCharm
-Liam James Payne. -Vertrouwensproblemen, CxStylinson
-Harry Edward Styles. -Multipele persoonlijkheidsstoornis (MPS) Malino
-Zayn Jawaad Malik. -Agressieproblemen. Malino
-Louis William Tomlinson. -Drugsprobleem. NOI

Meisjes: (Max. 3.)
- Leila Sofia McFall. -Zichtbeperking. CxStylinson
- (Gereserveerd) Brennan
- (Gereserveerd) Agentp

Overige personages: (Denk aan doktoren, psychologen, verpleegsters, familie etc.)

Vul hiervoor dit lijstje in:
Naam:
Leeftijd:
Rol: (Verpleging, doktoren, psychologen, etc.)
Eventuele speciale band met: (Voor familie kan dit van toepassing zijn. Ook voor vast personeel is het mogelijk dat een bepaald persoon een sterke band met ze heeft. Overleg dit wel even met de persoon die je hiervoor uitkiest!)

Bij vragen, problemen of advies kun je contact opnemen met CxStylinson

Reading a good book is like taking a journey.

Niall james Horan

Ik voelde hoe ik meegetroken werd door Leila waardoor ik weer even in elkaar kromp bij de aanraking. Al snel botste we tegen Zayn aan en ik hoorde Leila een sorry mompelen. Ik probeerde me te concentreren op Zayn en Leila, maar Sebastiaan en Patrick riepe steeds luider. "Je kan niets eens voor je zelf opkomen! Je bent zwak, Horan!" Riep Sebastiaan. "Geen wonder dat je vader je haatte!" Riep Patrick op zijn beurt. "Je bent een schande voor je vader! Had hem een plezier gedaan en had hem tenminste zijn vrouw gegund!" Riep nu Sebastiaan weer.
Opeens voelde ik een hand op mijn schouder waardoor er weer beelden van mijn vader voor mijn ogen kwamen. hoe hij mijn schouder soms beetnam en me tegen de muur trok. Ik deinsde van de aanraking angstig terug. Mijn beeld werd langzaamaan weer duidelijk en zag het bezorgde gezicht van Zayn. "Gaat het?" vraagt hij me. Hij kijkt me recht in de ogen aan en glimlacht. Ik voel hoe mijn hartslag rustig wordt.
"Hey, dik rund! We praten tegen je!" hoor ik Sebastiaan opnieuw roepen. "Je denkt toch niet dat hij bevriend met je zal willen worden, als hij weet dat je je eigen moeder hebt vermoord," kwam Patrick er ook weer bij.
Ik probeerde nieuwe tranen te voorkomen en slikte ze weg. Ik keek Zayn aan, waarschijnlijk met tranen in de hoeken van mijn ogen. "Het gaat wel," stamelde ik.

Take me to wonderland

Louis Tomlinson.
'Dat geloof ik. Dat heeft iedereen die hier zit wel nodig, denk ik...' Twijfelend hield ik mijn hand iets omhoog, ik wist niet of hij het erg zou appricieren of ik mijn hand op zijn arm zou leggen, ik besloot om het niet te doen. 'Omdat er genoeg mensen zijn geweest die me hetzelfde vertelden, maar me later wel een klap ervoor teruggaven.' Jammerend trok hij zich nog verder terug. Ik beet op mijn lip, en keek hem voorzichtig terug aan. 'Da -dat wist ik niet, sorry voor je. Ik ga je niet slaan, nooit.' Daarvoor was hij veel te schattig, dacht ik in mezelf. 'I-Ik ga wel mee-eten...' Mompelde hij na een paar minuutjes. 'Jeeh, leuk, dankjewel.' Ik sprong ook op en glimlachte vrolijk naar Liam. Dit was dan een van de momenten waar de wondjes me even met rust lieten, maar dat duurt niet voor lang, waarschijnlijk...

stay safe because I like being alive at the same time as you

Leila Sofia McFall.

Ik merkte dat ik schichtig op Zayn reageerde en ik deinsde automatisch een stukje achteruit, waarna ik verontschuldigend knikte. Hij leek wel een beetje erg gesteld te zijn op Niall... Hij toonde zelfs zijn medelijden! Ik vond het aan de ene kant wel schattig, dus ik deed een behoedzame stap terug.
Het was te merken dat ik Niall had laten schrikken, dus misschien was het toch beter als ik eventjes wegging...
"Als je wilt praten, Niall... Ik ben meestal hierbinnen te vinden." zei ik zacht, waarna ik de recreatieruimte uiteindelijk met wat moeite inliep en naar mijn viool begon te zoeken. Papier, kleurpotloden, gitaar... Ik raakte het allemaal aan, totdat ik uiteindelijk mijn trouwe instrument vond en hem in mijn handen pakte. Ik pakte de strijkstok die op zijn vaste plek lag en zocht met mijn voeten naar een kruk, waar ik uiteindelijk op ging zitten en het instrument zonder moeite bespeelde. Soms voelde ik me net een psycholoog hier, omdat ik altijd met de anderen praatten om ze te kunnen helpen. Soms werkte het beter om met leeftijdsgenoten te praten. En ik deed het over het algemeen graag. Iedereen kon naar me toekomen met problemen en dat wisten ze ook.
Ik speelde rustig verder en liet me meesleuren in de muziek, genietend van de stilte om me heen. Tenminste, het was vrij stil als ik de viool bespeelde... Sommigen praatten gewoon verder, anderen keken toe hoe een blind meisje een muziekinstrument bespeelde.

[ bericht aangepast op 29 nov 2012 - 21:24 ]

Reading a good book is like taking a journey.

Zayn Malik

"Het gaat wel," stamelde hij maar ik zag de tranen in zijn ooghoeken.
'Het gaat niet' zeg ik, en zucht. Ik kijk even om me heen en werp dan mijn lege koffiebeker naar een prullenbak.
Ik kijk hem weer aan en merkte nu pas op dat hij echt mooie. blauwe ogen had.
Ik werd even stil, maar herstelde me al snel. 'Dus.. Zin om iets te gaan doen?'

El Diablo.

Liam James Payne.

Ik staarde Louis voor een ogenblik aan. Hij was eigenlijk best aardig... En hij klonk heel eerlijk.
Ik scheurde mijn blik van hem los en glimlachte heel zwakjes, waarna ik wachtte totdat Louis me zou volgen.
Ik merkte dat hij uiteindelijk toch wel achter me aan zou komen en liep de kamer langzaam uit, steeds achterom kijkend of alles nog te vertrouwen was. Af en toe keek ik voor me uit en kromp ik in elkaar als er iemand langs me liep, maar uiteindelijk stonden we dan toch in het grote cafetaria. Ze wisten altijd precies wat ik morgens at, dus mijn kom met muesli en een vork kreeg ik al vrij snel in mijn handen geduwd. Ik zocht een afgelegen tafeltje en ging schichtig zittend, wachtend totdat Louis ook plaats zou nemen. Ik viste af en toe wat muesli uit de kom en hield mijn hoofd op het tafelblad gericht.

Reading a good book is like taking a journey.

Niall james Horan

'Het gaat niet' zei Zayn waarop hij een zucht liet. Ik haalde enkel mijn schouders op. Ik was niet iemand die meteen zijn problemen aan anderen vertelden. Ik had altijd het gevoel dat ik hen dan tot last was.
'Dus.. Zin om iets te gaan doen?' Vroeg hij na een korte stilte. Ik knikte driftig, hopend dat ik dan voor een tijdje verlost zou zijn van mijn hallucinaties. "Ja, graag. Meteen zelfs," zei ik snel waarna ik snel een klein glimlachje toonde.

Take me to wonderland

Louis Tomlinson.
Ik volgde Liam richting het eetgedeelte, ik merkte dat Liam de hele tijd achterom keek om te zien om er iets raars aan de hand was. Stiekem was ik heel erg benieuwd waarom hij dat deed, maar ik durfde het niet te vragen, bang dat hij dan weer zo zou flippen als net. Ook ik kreeg wat eten in mijn handen geduwt, zo'n honger had ik nou niet, dus het zou wel weer eens niet opkomen. Zoals elke ochtend, 's ochtends was eten gewoon onmogelijk bij mij. Ik zette het bord op de tafel, en legde het beste ernaast waarna ik Liam glimlachend aan keek. 'Hoe lang zit je hier al?' Dat was een normale vraag, toch? Dat had ik wel kunnen vragen, toch? Ik beet op mijn lip, ik pakte mijn beste vast, maar net waarneer ik in het brood wilde gaan snijden merkte ik dat mijn wondjes weer op begon te spelen. Met een schreeuw gooide ik het bestek terug op de tafel en hysterisch begon ik aan alle wondjes te krabben. 'Het moet stoppen! Laat het stoppen! Alsjeblieft! Ik heb iets nodig, verdomme! GEEF ME NOU IETS! ALSJEBLIEFT!' En alle wondjes waren weer opnieuw open, ik had het nodig, ik moest iets krijgen. Ik hield het niet langer meer vol zonder, een week, een week zonder drugs, het was gewoon teveel. 'Alsjeblieft,' smeekte ik nog een keer.

[ bericht aangepast op 29 nov 2012 - 21:39 ]

stay safe because I like being alive at the same time as you

Zayn Malik

"Ja, graag. Meteen zelfs," zei hij snel en er vormt een kleine glimlach rond zijn lippen.
Ik knik en glimlach naar hem.
'Nou. Wat wil je doen? Gitaar spelen, voetballen?' zeg ik, en kijk even rond..

El Diablo.

Niall James Horan

'Nou. Wat wil je doen? Gitaar spelen, voetballen?' Ik keek hem verbaasd aan. "Speel jij gitaar?" Vroeg ik en mijn ogen twinkelde van opwinding. Mijn gitaar was mijn leven. Ik hield van het instrument en als ik kon speelde ik er elke dag op. Ik hield ervan om er gewoon op te beginnen spelen en liedjes te schrijven. Niet dat ze goed waren, maar ik deed het graag. Het is iets dat ik van mijn moeder had. ik herinner me nog goed dat ze elke gitaar speelde en dat ze me daarna het ook leerde., Thuis gebruikte ik,altijd haar gitaar dat ik enorm goed verzorgde zodat het niet kapot zou gaan. "Ik zou gitaar met je willen spelen, als je het niet saai vindt natuurlijk," zei ik zacht, maar toch twinkelde nog steeds mijn ogen van opwinding.

Take me to wonderland

Zayn Malik

"Speel jij gitaar?" vroeg hij en ik zag zijn ogen twinkelen. Ik lach even en knik.
"Ik zou gitaar met je willen spelen, als je het niet saai vindt natuurlijk," zegt hij en ik knik. 'Natuurlijk niet' glimlach ik.
'Ik denk nu al dat ik niet eens half zo goed bent als jij maar goed' mompel ik lachend en wacht bij zijn kamerdeur tot hij zijn gitaar heeft..

El Diablo.

Liam James Payne.

"Hoe lang zit je hier al?" vroeg Louis, waarna ik de vork uit mijn handen liet vallen en hem aankeek.
"Bijna drie maanden, nu. Maar je kan hier lang zitten, hoor... Ik ken er een paar hier die hier al een jaar zitten." zei ik zacht, waarna ik weer wilde beginnen te eten totdat Louis zijn bestek neerwierp en ik geschrokken in elkaar kromp.
Hij leek wel doorgeslagen met dat geschreeuw... Ik begreep het wel, er waren meerderen die dit hadden. Maar toch maakte het me bang... Bang om klappen te krijgen kroop ik van hem weg, waarna ik een bezorgde blik naar hem wierp.
"Wat wil je hebben?" vroeg ik zacht, waarna ik om me heen keek en een of andere verpleegster op ons af zag komen. Ik werd ineens verschrikkelijk misselijk van alle drukte en mensen hier...
"Heb je al gepraat met Ma-... Ik bedoel de psycholoog? Zij kan je misschien helpen... En anders ken ik nog wat mensen hier waarmee ik vaker praat." mompelde ik zacht.
Ja, er waren twee mensen hier waar ik veel mee kon praten. Nathan en Leila. Nathan kende ik het best en daar ging ik ook altijd naartoe als ik een probleem had en wilde praten, maar Leila stond voor me klaar toen Nathan ziek was...
Ik had wel vertrouwen in bepaalde mensen hoor, op ten duur. Het kostte ze alleen veel tijd om mijn vertrouwen te winnen.
Ik zweeg verder en staarde Louis aan, hopend dat hij snel zou bijdraaien.

Reading a good book is like taking a journey.

Niall James Horan

Ik liep mijn kamer haast in om mijn gitaar vanonder mijn bed te halen. Met een trotse glimlach bekeek ik het instrument even en liet mijn hand over het hout glijden.
'Ik denk nu al dat ik niet eens half zo goed bent als jij maar goed' hoorde ik Zayn van bij de deur mompelen. Ik pakte mijn gitaar voorzichtig vast bij de nek en liep mijn kamer weer uit. "Hoe weet jij dat nou?" glimlachte ik.

Take me to wonderland

Louis Tomlinson.
Waarneer niemand echt aandacht aan mij leek te besteden, hield ik op. Alsof het nog zou werken dan, niet dat het zou werken, alsof ze me hier ooit drugs gingen geven, ik was hier juist om er van af te kicken, maar ik betwijfelde of het ooit ging lukken. Verslagen ging ik terug op de stoel zitten en keek Liam aan. 'Wat wil je hebben?' Vroeg Liam zachtjes. Ik beet weeral op mijn lip voordat ik mijn mond opende. Maar ik kreeg het er niet uit, het was alsof het achterin mijn keel bleef haken. 'Gewoon wat spul, die alle pijn van de wondjes laat stoppen...' Mompelde ik toen maar, heel zachtjes, ik wist niet een zeker of Liam het wel gehoord had, of hij me uberhaupt begrepen had. 'Heb je al gepraat met Ma-... Ik bedoel de psycholoog? Zij kan je misschien helpen... En anders ken ik nog wat mensen hier waarmee ik vaker praat.' Mompelde hij daarna. Ik schudde mijn hoofd. 'Nog niet, ik denk dat het nog komt. Maar serieus, als ik al die mensen hier zie, dan hoop ik niet dat het komt. Iedereen maakt me gewoon zo bang, ik weet het niet...' Verloren staarde ik naar mijn eten, wat er nu ook niet meer lekker uitzag. Ik wilde hier gewoon weg.

stay safe because I like being alive at the same time as you

Zayn Malik

"Hoe weet jij dat nou?" glimlachte Niall. Ik grinnik even en haal mijn schouders op.
'Gokje' zeg ik en loop naar mijn kamer. 'Ga maar zitten, let niet op de bussen haarlak en alles' grinnik ik.
Ik plof op mijn bed en pak mijn zwarte gitaar. Ik laat mijn vingers even over de snaren gaan en grijns..

El Diablo.

Liam James Payne.

Ik begreep hem niet, en dat was vervelend... Welk spul?! Paracetamol? Ik wist het niet, maar het baarde me toch zorgen dat Louis zo reageerde... Niet dat hier niet velen waren die zo reageerden, maar toch.
Ik keek Louis aan en zuchtte. "Je denkt dat een psycholoog het probleem juist groter voor je maakt?" vroeg ik aarzelend.
Ja, ik kon ook bezorgd zijn om iemand. Dan leek het alsof die persoon kwetsbaarder als mij was en dat gaf me de moed om normaal te praten.
"M-Maar... Ik ken de nieuwe psycholoog niet, maar de meesten hebben er veel aan om met zo'n persoon te praten. Zelfs die agressieveling is rustiger geworden... En de jongen met MPS leert er ook langzamerhand mee omgaan... Bij sommigen werkt het niet, maar ik weet het zelf nog niet zo goed allemaal. Als je vragen hebt moet je die aan de jongeren stellen die hier al lang zitten."

Reading a good book is like taking a journey.