I don't have a problem, I am the problem! || One Direction. (Topic 1.) - Speeltopics

Vijf jongens en drie meisjes maken met elkaar kennis in een speciaal gebouw voor probleemjongeren. Iedereen heeft een ander probleem waar niemand begrip voor kan opbrengen. Toch lijken de jongeren elkaar te kunnen begrijpen en scheppen ze een band. De jongens willen al tijden iets met muziek doen en willen een band oprichten terwijl de meiden hun hierbij helpen. Lukt het deze jongeren om door te breken en tegelijkertijd de strijd met zichzelf te kunnen winnen?

Regels:
-Géén one-liners.
-16+ mag, hieronder staat drugs, seks, geweld etc.
-Reserveren mag.
-Twee personages mag, maar dan wel van het andere geslacht.
-Als je geen tijd hebt, schrijf je dan alsjeblieft niet in. Anders loopt alles vast.
-Ga niet teveel off-topic.
-Als je voor langere tijd afwezig bent, graag even melden.
-Reageer minstens om de dag, als je geen geldige reden hebt om niet te reageren krijg je een waarschuwing.
-Geen ruzie buiten de RPG.
-Het zijn probleemjongeren, ze vertrouwen de buitenwereld dus niet goed. Ga dus geen Mary Sue spelen of een personage dat meteen alles doet wat hem of haar wordt opgedragen.
-One Direction bestaat nog niet!
-Ga niet te snel, ze hoeven niet meteen van hun probleem af te zijn in een dag en de band hoeft ook niet meteen door te breken. Hiermee gaat de lol ervan af en is het RPG snel afgelopen...

Jongens:

-Niall James Horan. -Schizofrenie. IrishCharm
-Liam James Payne. -Vertrouwensproblemen, CxStylinson
-Harry Edward Styles. -Multipele persoonlijkheidsstoornis (MPS) Malino
-Zayn Jawaad Malik. -Agressieproblemen. Malino
-Louis William Tomlinson. -Drugsprobleem. NOI

Meisjes: (Max. 3.)
- Leila Sofia McFall. -Zichtbeperking. CxStylinson
- (Gereserveerd) Brennan
- (Gereserveerd) Agentp

Overige personages: (Denk aan doktoren, psychologen, verpleegsters, familie etc.)

Vul hiervoor dit lijstje in:
Naam:
Leeftijd:
Rol: (Verpleging, doktoren, psychologen, etc.)
Eventuele speciale band met: (Voor familie kan dit van toepassing zijn. Ook voor vast personeel is het mogelijk dat een bepaald persoon een sterke band met ze heeft. Overleg dit wel even met de persoon die je hiervoor uitkiest!)

Bij vragen, problemen of advies kun je contact opnemen met CxStylinson

Reading a good book is like taking a journey.

Niall James Horan

"Pas goed op jezelf, Niall..." hoorde ik Leila opeen zachtjes mompelen. Ik draaide me ven naar haar toe en keek haar vragend aan tot ik eraan dacht dat ze mijn blik helemaal niet kon zien. "Hoe bedoel je?" vroeg ik. Ik had het gevoel dat ik weer iets gemist had.
'Ze is blind.' zegt de jongen met het zwarte haar weer. Ik knikte. "Kwam er net achter," glimlachte ik. Zayn neemt een slok van zijn koffie en zucht dan. 'Dus, waarvoor zit jij hier' Vroeg hij. Oh nee, als ik dat zeg vindt hij me vast gestoord. Zelfs voor in een instelling als deze. "Uhm, ik heb schizofrenie," zucht ik. "Je denkt vast dat ik gek ben... En dat is misschien ook wel zo,"

Take me to wonderland

Liam James Payne.

"Ik doe je niets, echt niet, ik wil je alleen maar helpen..." zei de jongen, nadat hij tegenover me was gaan zitten en ik hem met grote ogen bleef aanstaren.
Ik schudde mijn hoofd langzaam. "Dat zeggen velen..." fluisterde ik.
Ik durfde mijn blik niet van hem af te scheuren, dadelijk kreeg ik nog een klap zodra ik me had weggedraaid.
Ik merkte dat hij tranen in zijn ogen kreeg toen hij een van zijn vele wondjes open had gekrabd, waardoor ik hem toch een bezorgde blik toewierp. Hij lek vrij onschuldig, maar ik kon hem niet vertrouwen. Niemand was te vertrouwen...
"Ik weet niet wat je bedoelt, maar, je zit hier vast, dus, erm, ja, sorry..." antwoordde de jongen op mijn vraag, waarna ik mijn ogen uiteindelijk toch neersloeg en zachtjes zuchtte.
"Ze is toch allang weg..." mompelde ik, waarna ik opkeek en de dokter nog eens wantrouwend aanstaarde.
"Ga nou weg..." fluisterde ik.
Ik wilde niemand bij me hebben! Als ik iets nodig had kon ik het zelf wel halen... Ik wist de weg waar de minste mensen liepen dus dat was geen groot probleem. Zelfs de jongen voor me vertrouwde ik niet, maar wel ietsjes meer als de arts.
Ik keek hem weer aan en beet op mijn lip, waarna ik mijn trillende hand aarzelend uitstak en naar een van zijn wondjes wees. "Doet het erg pijn?"

Reading a good book is like taking a journey.

Zayn

Ik kijk even naar Leile en vernauw mijn ogen even. Ik mag haar niet, ik weet niet waarom. Maar ik mag haar gewoon niet.
"Uhm, ik heb schizofrenie, Je denkt vast dat ik gek ben... En dat is misschien ook wel zo," zegt hij. Ik kijk hem even aan en schud mijn hoofd,
'Helemaal niet, we hebben allemaal iets, daarom zitten we hier, Of niet soms' glimlach ik kalm.
'Het maakt hier niet uit wat je hebt, dus eigenlijk zijn we dan allemaal gek' glimlach ik, en laat mijn witte tanden even zien in mijn glimlach..

El Diablo.

Leila Sofia McFall.

"Hoe bedoel je?" hoorde ik Niall verward vragen, waardoor ik een vinger op mijn lippen plaatste.
Zayn hoefde dit allemaal niet te horen. Als ik mezelf de dood nog in zou willen jagen moest ik vooral zo doorgaan als Zayn pal naast me stond. Of dicht bij me in de buurt in ieder geval...
"Ik leg het dadelijk wel uit." antwoordde ik, waarna ik mijn hoofd naar verschillende kanten liet draaien omdat ik een gesprek probeerde te volgen. Ik ving op dat Niall schizofrenie had wat hij blijkbaar gestoord noemde, maar ik vond het eerlijk gezegd vrij normaal. Er zaten hier nog meer kinderen en het kon altijd erger... Tenminste, zo dacht ik. Je had hier bijvoorbeeld kinderen zitten die alleen nog maar konden praten en zichzelf elke minuut van de dag toefluisterden dat hun einde weldra nabij zou zijn. Illusies...

Reading a good book is like taking a journey.

Louis Tomlinson.
'Ze is toch allang weg...' Mijn vingers stopte er weer heel even mee, voorzichtig keek ik de jongen aan. 'Wie?' Mompelde ik zachtjes. Met mijn rechterhand trok ik mijn linkerhand van mijn arm af. De wondjes in mijn knieholtes waren veel minder erg beschadigd dan die in mijn armholte zaten, ik was te eigenwijs geweest om naar de mensen hier te luisteren, die hadden gezegd dat ik geen t-shirts aanmocht. En nu zat ik met die rot wondjes. 'Ga nou weg...' Fluisterde de jongen zachtjes. Ik schudde mijn hoofd. 'Geloof me, ik doe je niets, ik ben niet zoals die rare mensen hier...' Ik blikte even op die rare verpleger, die er nog steeds stond, waarna ik mijn blik weer terug plaatste op de nog steeds onbekende jongen. 'Doet het erg pijn?' Vroeg hij uiteindelijk, terwijl hij naar mijn wondjes wees. Ik haalde mijn schouders op, en de verleiding om ze aan te raken was groot, maar ik hield me in. 'Gaat, soms heb ik verschrikkelijk veel last van, en de andere keer merk ik ze juist niet eens op, dat is wel het fijnste, toch...' Flauw glimlachte ik naar hem, waarna ik aarzelend mijn hand naar hem uit stak. 'Ik ben Louis, jij?'

[ bericht aangepast op 29 nov 2012 - 20:37 ]

stay safe because I like being alive at the same time as you

Niall james Horan

"Ik leg het dadelijk wel uit." Zegt leila naast me. Ik ben nog steeds verward, maar ik besluit om tot straks te wachten als ze het me wil uitleggen.
'Helemaal niet, we hebben allemaal iets, daarom zitten we hier, Of niet soms?" glimlacht hij naar me en ik knik. "ja, dat is wel waar,"
'Het maakt hier niet uit wat je hebt, dus eigenlijk zijn we dan allemaal gek" glimlacht hij waardoor zijn witte tanden te zien zijn. "Je hebt een mooie glimlach," meteen nadat ik doorheb wat ik net gezegd heb, sla ik mijn hand voor mijn mond. "Oh mijn God, sorry, euhm," stamelde ik. "Uhm, het was sterker dan mijzelf?" mompelde ik dan maar. Goed bezig, Niall. Je kent hem nog maar 2 minuten en zodadelijk wil hij nooit meer met je praten?

Take me to wonderland

Zayn Malik

"Je hebt een mooie glimlach," zegt hij waarna hij bijna meteen zijn hand voor zijn mond slaat. "Oh mijn God, sorry, euhm, Uhm, het was sterker dan mijzelf?" mompelt hij.
Ik grinnik kort, en bijt op mijn lip. Ik kijk hem recht in zijn blauwe ogen aan en grijns.
'Dankje, dat krijg je hier niet vaak te horen' zeg ik en mijn mond vormt zich in een lichte grijns.
'Maar ik moet zeggen, jouw ogen zijn ook niet verkeerd' grijns ik. Ach ja, ik was gewoon een flirt..

El Diablo.

Liam James Payne.

"Wie?" mompelde de jongen zachtjes.
Ja, hij was zeker weten nog niet zo lang hier. Anders had hij Maddie allang gekend...
"Maddie." antwoordde ik, waarna hij zijn hoofd schudde op mijn fluistering.
"Geloof me, ik doe je niets, ik ben niet zoals die rare mensen hier..."
Ik haalde mijn schouders op en keek hem ongelovig aan. Mijn ouders hadden hier ook niets te doen, maar toch had ik klappen van ze gekregen. De pesters waren hier nog nooit geweest, maar toch hadden ze me altijd te pakken gehad.
"Gaat, soms heb ik verschrikkelijk veel last van, en de andere keer merk ik ze juist niet eens op, dat is wel het fijnste, toch..." antwoordde de jongen op mijn vraag, waarna hij flauwtjes glimlachte en zijn hand aarzelend uitstak. "Ik ben Louis, jij?"
Zie je? Ik had gelijk gehad. Het was een van die nieuwe mensen hier...
"Liam..." zei ik twijfelend, waarna ik naar zijn hand staarde en een onwillekeurige piep liet weerklinken en nog een stukje achteruit kroop. Ik zat nu alweer bijna tegen de muur aan.
"Oké dan... Liam, je zal moeten eten. Waarom ga je niet samen met Louis mee?" vroeg de dokter me, waarna ik hem een schichtige blik toewierp en mijn hoofd schudde. Ik vertrouwde Louis niet genoeg om alleen met hem aan een tafel te zitten.

Reading a good book is like taking a journey.

Louis Tomlinson.
'Maddie,' antwoordde de jongen. Ik knikte. 'Die ken ik niet, nee. Wat voor iemand was ze?' Ik glimlachte voorzichtig naar hem, ik wist nog steeds niet of het helemaal oké zou zijn. 'Liam,' zei hij twijfelend, waarna hij naar mijn hand staarde alsof het iets vreemds is, en vervolgens een piep liet horen en nog verder naar achteren kroop. Ik zuchtte zachtjes. 'Ik weet niet wat er met je gebeurd is maar... Hoe kan ik je bewijzen dat ik je niets doe?' Ik glimlachte klein, en na een klein geluidje gemaakt hebben, vonden mijn vingers hun weg weer naar mijn wondjes, en zachtjes krabte ik er weer aan.
'Oké dan... Liam, je zal moeten eten. Waarom ga je niet samen met Louis mee?' Ik glimlachte aarzelend naar de verpleger, dit was nog niet eens zo'n slecht idee, dan zat ik eens niet alleen... Als Liam uberhaupt al met me mee wou. Ik kantelde mijn hoofd een klein beetje, en wierp een blik op Liam, die zijn hoofd schudde. 'Alsjeblieft, Liam? Ik doe je echt nies, echt niet... Waarom geloof je me niet?' Mompelde ik er zachtjes achter aan. Opnieuw sprongen de tranen in mijn ogen, het zoveelste wondje had ik opengekrabt. Morgen zouden ze weer geheeld zijn, en die dag erop weer open. Zo ging het iedere dag door.

[ bericht aangepast op 29 nov 2012 - 20:54 ]

stay safe because I like being alive at the same time as you

Leila Sofia McFall.

Ik hoorde hoe Niall viel voor Zayn's pogingen tot flirten, waardoor ik een woedende blik op Zayn probeerde te mikken. Ja, wist ik veel of ik hem nou aankeek of niet... Ik zag hem niet! Maar Zayn moest met zijn poten van nieuwelingen afblijven... Wilde hij ze nou serieus nog meer trauma's bezorgen?! Als Zayn zijn zin niet kreeg moest je rennen, serieus... Moest ik het nou echt laten zien hoe die jongen in elkaar zat?
Ik was over het algemeen beschermend over de nieuwelingen. De meesten hier leken me wel te mogen, maar er zaten altijd uitzonderingen tussen...
Ik wist wel waarom Zayn me niet moest hebben. Ik zorgde er dikwijls voor dat hij niet aan de bak kwam bij de nieuwe kinderen en voordat hij zijn kans had kunnen grijpen wisten ze al hoe hij nou precies in elkaar zat. Soms mislukte het, maar daar kwamen ze wel snel genoeg achter...
Dan moest het maar op de ouderwetse manier... De manier waarom mensen me later niet leken te mogen, maar wel een van de enige manieren om bij Zayn weg te komen. Zonder nog verder na te denken zocht ik voor Niall's arm, die ik uiteindelijk had gevonden en trok hem met me mee, waarna ik door de deur wilde lopen maar niet had gevoeld waar het deurgat nou zat... Ik liep tegen de muur aan en liet een zachte grom van frustratie weerklinken. Ik probeerde het nog een keer, maar toen liep ik tegen Zayn aan. Oh, chips... Handige actie, Leila.
"Sorry." zei ik zacht.

Reading a good book is like taking a journey.

Zayn

Ik kijk haar even aan en zorg dat ze Niall los laat.
'Geeft niks Leils' grijns ik, ach ja. Ik ben altijd lief als er nieuwelingen bij zijn..
'Maar ik denk, dat Niall zelf wel kan staan enzo, niet?' zeg ik kalm.
En ja, soms kan ik me inhouden. Normaal zou ik haar zo van me af geduwd hebben..

El Diablo.

Niall James Horan

'Dankje, dat krijg je hier niet vaak te horen' grijnsde de jongen naar me waardoor ik mijn glimlach iets groter liet worden. Ik had hem een goed gevoel geeven? Ik heb hem niet gekwetst? ok, dat is al een goed begint, schiet er door mijn hoofd.
'Maar ik moet zeggen, jouw ogen zijn ook niet verkeerd' zegt zayn waardoor mijn ogen vergrootten. Meteen daarna voel ik het bloed massaal naar mijn wangen stromen. Damn, dat domme gebloos van mij ook. "Dankje," zeg ik uiteindelijk. "Dat hor ik ook niet vaak," zeg ik met een lach waarbij mijn kromme tanden te zien waren. Wanneer ik weer bewust was van het feit dat hij mijn tanden kon zien, sloot ik meteen mijn mond. Ik heb altijd al blokjes gewild, maar mijn vader liet het niet toe. Hij wou geen geld uitgeven aan iemand zoals mij. "Ik zou jouw ook een geen geld geven. Wie vermoordt er nou zijn eigen moeder?" ik drufde niet om te kijken. Ik wist aan zijn stem al genoeg. Het was Sebastiaan, iemand die ik kon zien door mijn schizofrenie, een hallucinatie. Ik was de enige die hem kon zien en horen. Hij was niet echt, maar voor mij leek en hoorde hij wel echt.
"Ik snap niet dat die jongen jouw een complimentje geeft. Wat is er nou mooi aan jou?" Kwam een andere stem. Patrick. "Het zijn waarschijnlijk allemaal leugens en van zodra je je rug omdraait, slaat hij je in elkaar," Een traan liep over mijn wang en ik probeerde de stemmen buiten te sluiten, maar dat was altijd enorm moeilijk.

Take me to wonderland

Liam James Payne.

"Die ken ik niet, nee. Wat voor iemand was ze?" vroeg Louis met een glimlachje.
Vrijwel meteen trok ik mijn wenkbrauwen op. Hij had gewoon interesse in haar... Voor mij voelde het gewoon fijn om over haar te praten, het gaf me een rustiger gevoel in mijn maag.
"Ik weet niet wat er met je gebeurd is maar... Hoe kan ik je bewijzen dat ik je niets doe?" vroeg Louis, waarna hij weer aan zijn wondjes begon te krabben.
Ik schudde mijn hoofd. Ik wist het niet... Mensen wonnen mijn vertrouwen nou eenmaal als ik ze beter leerde kennen, anders niet. "Het gaat niet vanzelf. Ik heb tijd nodig..."
"Alsjeblieft, Liam? Ik doe je echt niets, echt niet... Waarom geloof je me niet?"
"Omdat er genoeg mensen zijn geweest die me hetzelfde vertelden, maar me later wel een klap ervoor teruggaven."
Ik beet op mijn lip en kroop nu tegen de muur aan, waarna ik weer zachtjes begon te jammeren. Ik wilde niet dat er mensen bij me waren. Ik wilde alleen zijn... Maar Louis zou ik misschien kunnen vertrouwen... Hij was erg geduldig.
"I-Ik ga wel mee-eten..." mompelde ik uiteindelijk, waarna ik mezelf overeind duwde en de verpleger aanstaarde. Ik ging mijn rug niet naar hem toekeren... Dadelijk deed hij me nog pijn.

Reading a good book is like taking a journey.

[Ok, mijn berichtw as iets te laat. x'D Maar dat komt omdat ik heel traag mijn stukjes schrijf. Antwoord meteen op leila en Zayn. ^^]

Take me to wonderland

Zayn Malik

Ik kijk even naar Niall en zet een paar stappen naar hem toe. Ik voel even een bezorgdheid door me heen schieten, maar negeer het. Vast niks.
Ik leg een hand op zijn schouder, ´Gaat het?' vraag ik en kijk hem aan.
Ik gaf mensen meestal het gevoel dat ze alles konden zeggen, dat is ook zo. Mensen die ik mag, die zou ik nooit verraden ofzo.
Ik kijk hem recht in zijn ogen aan en glimlach..

El Diablo.