I don't have a problem, I am the problem! || One Direction. (Topic 1.) - Speeltopics

Vijf jongens en drie meisjes maken met elkaar kennis in een speciaal gebouw voor probleemjongeren. Iedereen heeft een ander probleem waar niemand begrip voor kan opbrengen. Toch lijken de jongeren elkaar te kunnen begrijpen en scheppen ze een band. De jongens willen al tijden iets met muziek doen en willen een band oprichten terwijl de meiden hun hierbij helpen. Lukt het deze jongeren om door te breken en tegelijkertijd de strijd met zichzelf te kunnen winnen?

Regels:
-Géén one-liners.
-16+ mag, hieronder staat drugs, seks, geweld etc.
-Reserveren mag.
-Twee personages mag, maar dan wel van het andere geslacht.
-Als je geen tijd hebt, schrijf je dan alsjeblieft niet in. Anders loopt alles vast.
-Ga niet teveel off-topic.
-Als je voor langere tijd afwezig bent, graag even melden.
-Reageer minstens om de dag, als je geen geldige reden hebt om niet te reageren krijg je een waarschuwing.
-Geen ruzie buiten de RPG.
-Het zijn probleemjongeren, ze vertrouwen de buitenwereld dus niet goed. Ga dus geen Mary Sue spelen of een personage dat meteen alles doet wat hem of haar wordt opgedragen.
-One Direction bestaat nog niet!
-Ga niet te snel, ze hoeven niet meteen van hun probleem af te zijn in een dag en de band hoeft ook niet meteen door te breken. Hiermee gaat de lol ervan af en is het RPG snel afgelopen...

Jongens:

-Niall James Horan. -Schizofrenie. IrishCharm
-Liam James Payne. -Vertrouwensproblemen, CxStylinson
-Harry Edward Styles. -Multipele persoonlijkheidsstoornis (MPS) Malino
-Zayn Jawaad Malik. -Agressieproblemen. Malino
-Louis William Tomlinson. -Drugsprobleem. NOI

Meisjes: (Max. 3.)
- Leila Sofia McFall. -Zichtbeperking. CxStylinson
- (Gereserveerd) Brennan
- (Gereserveerd) Agentp

Overige personages: (Denk aan doktoren, psychologen, verpleegsters, familie etc.)

Vul hiervoor dit lijstje in:
Naam:
Leeftijd:
Rol: (Verpleging, doktoren, psychologen, etc.)
Eventuele speciale band met: (Voor familie kan dit van toepassing zijn. Ook voor vast personeel is het mogelijk dat een bepaald persoon een sterke band met ze heeft. Overleg dit wel even met de persoon die je hiervoor uitkiest!)

Bij vragen, problemen of advies kun je contact opnemen met CxStylinson

Reading a good book is like taking a journey.

[Jeej! Mijn topics]

El Diablo.

[Yay. Mijn topics.]

stay safe because I like being alive at the same time as you

[Hoe beginnen we?]

El Diablo.

Leila Sofia McFall.

Ik stak mijn handen af en toe uit terwijl ik de weg zocht naar een van de recreatieruimtes. In de recreatieruimtes kon je verschillende dingen doen, al was dat voor mij verschrikkelijk beperkt. Nu bracht ik mijn dag door met muziek luisteren en blind de viool bespelen. Dit was het enige wat ik mezelf had willen aanleren, verder wilde ik het niet accepteren dat ik voorgoed blind zou zijn. Ik kende de weg hier al langer dus de ruimte was niet moeilijk te vinden.
"Leila, meisje. Je moet ietsjes meer naar links." hoorde ik een van de verplegers zeggen, waardoor ik met opzet een stap naar rechts deed en zo verder liep.
"Leila!"
Bam, te laat. Nog voordat ik had kunnen stoppen om vervolgens weer naar links te stappen was ik tegen iemand aangelopen. Ik wist niet wie het was of hoe hij of zij eruit zag, dus ik bleef staan en wachtte totdat ik langs werd gelaten. Tenminste, als deze persoon begreep dat ik blind was.
"Sorry." mompelde ik nog snel, waarna ik mijn hoofd boog en zachtjes kuchte.

Liam James Payne.
Ik lag in mijn bed, de dekens over me heengetrokken en mijn handen om mijn knieën geslagen. Vandaag zou er een nieuwe psycholoog komen omdat de oude was verhuisd naar een ander gebied. Maddie, de oude psycholoog had een goede band met me gehad. Maar ik wist totaal niet hoe die nieuwe zou zijn... Ik hoorde de deur zachtjes opengaan en kromp meteen elkaar, waarna ik mijn ogen sloot en mezelf heen en weer wiegde om te kalmeren.
"Liam, je moet nog ontbijten." hoorde ik iemand zeggen.
De stem was onbekend, waardoor er een zachte schreeuw over mijn lippen gleed. Ik was bang, echt bang...
Ik hoorde hoe voetstappen dichter naar me toekwamen en iemand met een snelle beweging de deken van me aftrok. Ik keek bang en tegelijkertijd woedend op.
"Geef terug..." fluisterde ik.
De man schudde zijn hoofd en probeerde me overeind te trekken, wat hij beter niet had kunnen doen. Ik liet een luidere schreeuw weerklinken en deinsde achteruit, waardoor ik uiteindelijk naast het bed lag en daar zachtjes begon te jammeren.

(Voorbeeld. En iemand mag op Leila reageren. Of Liam eventueel redden van de 'onbekende persoon'.)

[ bericht aangepast op 29 nov 2012 - 19:55 ]

Reading a good book is like taking a journey.

Zayn Malik

Ik was al vroeg op en deed maar wat push ups in mijn kamer. Weer een dag waar niks te doen is, net zoals alle dagen.
Er is nooit meer wat nieuws, telkens hetzelfde. Elke dag opnieuw. De gedachte maakte me boos en voor ik het wist had ik mijn vuist op de muur geramd.
Ik hoor de deur open gaan en kijk naar het stuk van de kapotte muur. Ik voel een hand op mijn schouder, 'Zayn, je moet ontbijten' zegt de verpleger.
Ik draai me om en grijp zijn pols vast. Ik knijp heel hard in zijn pols, 'maak maar een koffie voor me, oké?' grijns ik en duw hem weer de deur door..

El Diablo.

Niall James Horan

Ik maakte een sprongetje van schrik toen ik iemand tegen me aanvoelde botsen, maar ik liet mezelf weten dat het waarschijnlijk per ongeluk was en dat die persoon me geen pijn wilde doen. De sorry die toen kwam, bevestigde het alleen maar. "H- het is niets hoor," stamelde ik een beetje met een dik Iers accent. "Ik ben Niall trouwens," zei ik zachtjes waarbij ik mijn hand naar haar uitstak. Ik was hier nog maar net en ik wilde er niet voor zorgen dat mensen me nu al gingen haten ofzo.

Take me to wonderland

Leila Sofia McFall.

Ik had nog nooit van deze jongen gehoord, dus ik kon het begrijpen dat hij niet wist dat ik blind was.
"H-Het is niets hoor." stamelde hij, waaruit ik kon opmaken dat het een Ierse jongen was. Zijn stem klonk immers als een jongen...
"Ik ben Niall trouwens." zei hij zachtjes, waarop ik knikte en eventjes op mijn lip beet.
"Mijn naam is Leila."
Ik stak mijn handen aarzelend voor me uit en zocht naar iets wat een kenmerk van de jongen zou kunnen zijn. Een van de doktoren hier had bijvoorbeeld altijd een pen in zijn zak waardoor ik hem herkende door de pen aan te voelen. Ik voelde een stof onder mijn handen, zijn shirt. Ik liet mijn vingers omhoog glijden, maar stopte omdat ik niet zeker wist wat de jongen zijn probleem nou precies was. Hier liep namelijk ook een agressieveling rond en ik wilde geen klappen krijgen.
"Het spijt me, maar ik wil je kunnen herkennen." zei ik zacht, waarna ik hem toch maar losliet en aarzelend een stap naar links zette. Maar ik was mijn richtingsgevoel totaal kwijt omdat ik net aan de praat was geraakt.
"Waar is de deur?" vroeg ik zachtjes.

[ bericht aangepast op 29 nov 2012 - 20:05 ]

Reading a good book is like taking a journey.

{mijn topics, was even eten dus ik ga nu mijn rol invullen }

Do what people say you can't.

Louis Tomlinson.
Voor de zoveestle keer was ik weer badend in het zweet wakker geworden, en waren al mijn wondjes terug opengekrabt. Ik probeerde om er vanaf te blijven, maar het lukte niet. Ik haatte alles hier zo, ook al zat ik hier net een weekje. De dagen werden steeds erger, het werd steeds zwaarder zonder mijn drugs. De eerste dagen viel het nog wel mee, maar nu, het liefste wilde ik er gelijk al een einde aan maken, maar als ik eenmaal klaar was, als dat ooit ging lukken, zou ik weer helemaal clean zijn. En gelukkig kunnen leven, zoals hier werd gezegd, maar ik wist niet of ik dat moest geloven. Vanaf de gang hoorde ik een gil, nieuwsgierig als ik was stond ik op, en liep op het geluid af. In de kamer lag een jongen, van nog niet iedereen wist ik hier de naam, op de grond, terwijl er een man met een deken in zijn hand tegen hem stond te praten, volgens mij was dat een van de oh zo aardige verplegers hier. Ik krabte zenuwachtig aan een van de vele wondjes, voordat ik op de jongen afstapte en voor hem neer knielde. Mijn hand plaatste ik op zijn knie. 'Sst, het is goed, het is oke...'

stay safe because I like being alive at the same time as you

Zayn Malik

Na een tijdje kwam de verpleger weer terug met mijn koffie. 'Dat werd tijd' mompel ik en duw hem aan de kant.
Ik loop door de gangen terwijl ik soms een slok van mijn koffie neem. Opeens zie ik 2 mensen. Leila en een jongen.
Hmh, ik bestudeer hem even en een lichte grijns ontstaat rond mijn lippen. Niet slecht..
Ik loop naar ze toe en leun tegen de muur. Ik kijk naar de jongen. 'Sup, ben Zayn. En jij? Heb je nog nooit hier gezien' grijns ik..

El Diablo.

Liam James Payne.

Ik keek angstig toe hoe een jongen op me afstapte, Louis volgens mij. Ik herkende hem omdat ik zijn naam vaker had horen vallen als ik door de gangen liep, maar verder was hij vrij onbekend voor mij.
Toen hij zijn hand op mijn knie plaatste liet ik weer een gil uit mijn mond ontsnappen en kroop ik van hem weg, waarna ik de twee mensen met opengesperde ogen aanstaarde. De dokter keek de jongen aan, waarna hij de deken op het bed liet vallen.
"Je kan deze jongen maar beter met rust laten." hoorde ik hem fluisteren, waardoor ik hem even wantrouwend aankeek en mijn hartslag omlaag probeerde te krijgen door rustiger te ademen. Ik slikte een brok in mijn keel weg en keek op.
"Ik wil naar Maddie..." zei ik op een zacht toontje, waarna ik mezelf weer heen en weer wiegde en de twee personen bleef aankijken.

[ bericht aangepast op 29 nov 2012 - 20:12 ]

Reading a good book is like taking a journey.

Niall james Horan

Ik voelde hoe het meisje, dat Leila heette, haar handen over mijn shirt liet glijden waardoor ik de handen ook op mijn huid voelde en een beetje wegtrok uit angst. Een reflex dat ik gecreëerd had door mijn vader. Uiteindelijk stopte ze en liet mijn shirt los. "Het spijt me, maar ik wil je kunnen herkennen." zei ze zacht waardoor ik haar vragend aankeek. "Hoe bedoel je?" vroeg ik zacht, maar vriendelijk.
"Waar is de deur?" Vroeg ze daarna. "Euhm, voor jou aan de linkerkant," ik kreeg het gevoel dat ze blind was, aangezien ze niet knipperde met haar ogen en dan de vraag waar de deur was, terwijl die pal naast haar was. "Uhm, sorry als het misschien een rare vraag is, maar ben je blind?" vroeg ik zachtjes. "Ik bedoel het niet spottend ofzo, ik vraag het me echt af," ik praatte steeds zachter en zacht totdat je het laatste van mijn zin amper hoorde. Ik had het gevoel dat ik haar op de één of andere manier aan het beledigen was, terwijl ik het zo niet bedoelde.
'Sup, ben Zayn. En jij? Heb je nog nooit hier gezien' Vroeg opeens een jongen met zwarte haren in een kuif. Hijhad een iets gebruindere huid en het was zeker geen leugen als ik zei dat hij wel knap was.
"Ik ben Niall," zei ik zachtjes. "Dat komt waarschijnlijk omdat ik hier nog maar pas ben," glimlachte ik verlegen.

[ bericht aangepast op 29 nov 2012 - 20:15 ]

Take me to wonderland

Louis Tomlinson.
De jongen kroop van me weg, waarna ik hem even aanstaarde, terwijl ik mijn wondjes weer als een gek voelde te jeuken. 'Je kan deze jongen maar beter met rust laten.' Fluisterde de verpleger zachtjes. Standvastig schudde ik mijn hoofd. Ik ging hier niet eerder weg voordat ik deze jongen had gekalmeerd, al was het -het laatste wat ik hier deed. Ik kroop weer wat dichter naar hem toe, waarna ik deze keer gewoon voor hem bleef zitten, ik wist niet of hij het nog een keer goed zou vinden als ik hem aan zou raken. 'Ik doe je niets, echt niet, ik wil je alleen maar helpen...' De verleiding werd te groot, en mijn vingers gingen alweer naar een van de wondjes, en hard krabte ik eraan, in een klap had ik hem helemaal opengekrabt en de tranen sprongen in mijn ogen. Vaak gebeurde dit met alle wondjes. 'Ik wil naar Maddie...' Zei de jongen heel zachtjes, waarna hij zichzelf heen en weer wiegde. Ik liet mijn hand stil hangen en keek de jongen aan. 'Ik weet niet wat je bedoelt, maar, je zit hier vast, dus, erm, ja, sorry...' Geen idee waarom ik sorry zei, misschien voor het betere gevoel. Ach ja.

stay safe because I like being alive at the same time as you

Leila Sofia McFall.

Niall zei dat het voor mij aan de linkerkant was, waardoor ik zwakjes glimlachte en knikte als dank.
"Uhm, sorry als het misschien een rare vraag is, maar ben je blind?" hoorde ik hem zacht vragen. Daarna mompelde hij nog wat onverstaanbaars.
Ik knikte aarzelend en liet een zachte zucht weerklinken. "Ja, ik ben blind. Het geeft niets dat je het vraagt, hoor..."
Ik hoor hoe iemand naar mij en de jongen toekwam, waardoor ik me naar het geluid toedraaide en aarzelend afwachtte.
"Sup, ben Zayn. En jij? Heb je nog nooit hier gezien."
Aha, dat was dus de agressieveling waar ik het over had. Zayn Malik. Ik trok een wantrouwend gezicht en probeerde die op de Ierse jongen te richten, niet wetend of ik hem wel aankeek aangezien hij zweeg.
Zayn was niet te vertrouwen in mijn ogen. Ja, dat bedoelde ik niet letterlijk omdat ik hem nog nooit had gezien, maar het was wel waar... Ik kende de jongen al iets langer en hij kon heel aardig zijn, maar als je een verkeerde beweging maakte in zijn buurt had je een probleem.
"Pas goed op jezelf, Niall..." mompelde ik als waarschuwing.

Reading a good book is like taking a journey.

Zayn

"Ik ben Niall, Dat komt waarschijnlijk omdat ik hier nog maar pas ben," zegt hij en ik knik even.
Ik laat mijn blik over hem glijden en grijns weer. Nice.. Ik kijk even naar Leila en knik.
'Ze is blind.' zeg ik, en sla mijn armen over elkaar. Ik neem nog een slok koffie en zucht.
'Dus, waarvoor zit jij hier' vraag ik aan Niall

El Diablo.