Kurt Hummel
Teder omsloot ik zijn middel met mijn armen en voelde ik de tintelingen in mijn onderbuik heviger worden. 'Je krijgt me zo vaak als je wilt.' fluisterde ik opgewonden terug. Ik wilde alleen maar hem. Het geluk straalde nu echt van me af, ik was zo gelukkig! Ik dacht dat ik in een hel leefde met wat er net met Steven gebeurde, het was dan ook niet niets maar door Blaine werd ik weer gelukkig. Hij zorgde ervoor dat mijn zorgen weg smolten. Hij zorgde ervoor dat mijn angsten spontaan verdwenen, hoe groot die angsten ook waren. Mijn vingers zette ik zachtjes in zijn rug en ik kreunde zachtjes door de kusjes die hij in mijn nek plaatste en omdat hij er af en toe in beet. Natuurlijk niet te hard, dat ik hem geen pijn deed. Ik keek door mijn wimpers heen naar hem, hoe hij kusjes drukte in mijn nek en kreeg nog meer kippenvel. Zijn nog vochtige krullen zaten nu helemaal door de war en dat stond zo sexy. Het maakte hem zo mannelijk en tegelijkertijd ook ongelofelijk schattig. Met mijn handen ging ik nu strelend via zijn ruggengraat wat naar beneden, waarna ik deze keer ook zachtjes tegen zijn onderlichaam drukte met de mijne, waardoor onze stijves nu tegen elkaar aan wreven. 'Neem me,' fluisterde ik nu zwoel en opgewonden. Ik wilde dat hij weer de leiding nam, zoals hij meestal deed. Ik hield zoveel van hem.
Finn Hudson
Verliefd en tegelijkertijd een tikje ontroerd keek ik haar aan in haar prachtige blauwe ogen die ondanks alles weer een beetje straalden. Ik glimlachte omdat mijn hand op haar buik lag en ik hoorde wat ze nu zei en glimlachte zielsgelukkig. 'Dat voel ik ook, het wordt gewoon ons kindje.' zei ik gemeend tegen haar. Ik voelde het nu gewoon aan, alsof we al met zijn drieën verbonden waren. En ook al was het mijn kind niet, dat zag ik hem of haar als nog als mijn kind. Ik was blij dat Bella nu alles helder zag, ik wilde haar gewoon gelukkig maken. Dat was het enige wat ik wilde in het leven. Het was mijn levensdoel, om haar zo gelukkig mogelijk te worden. Later zou ik een groot huis kopen voor ons waar we veel kinderen zouden krijgen natuurlijk. Al onze dromen zouden uitkomen en natuurlijk zouden we dichtbij Kurt en Blaine gaan wonen. Zodat we ze nog bijna dagelijks zagen. En natuurlijk zouden we de feestdagen samen vieren. Ik zag ons al helemaal zitten met bijvoorbeeld kerst. Met onze gezinnen en natuurlijk ook onze andere familie. De toekomst lachte ons nu gewoon toe en ik kon niet wachten totdat we aan onze nieuwe leven zouden beginnen. 'Ik hou van je, Bella.' zei ik nu ineens weer, waarna ik haar vol liefde aankeek. 'Niet alleen ben je de liefde van mijn leven, maar ook de moeder van ons kindje. Je bent geweldig, meer dan geweldig zelfs.' zei ik gemeend tegen haar. Ze was alles voor me. 'Met jou wil ik mijn leven delen, jij bent mijn meisje en ik wil je gewoon zo gelukkig mogelijk zien. Daar streef ik voor.' zei ik naar waarheid, waarna ik haar hartstochtelijk zoende en liefdevol en teder haar wang streelde en een verdwaalde pluk haar achter haar oor stopte. Ineens werden mijn ogen groter en liet ik haar los. 'Emily!' bracht ik geschrokken uit, en met die woorden sprintte ik naar beneden, waar Emily rustig aan het spelen was en meteen kirde naar me. 'Papa!!' brabbelde ze, waarna ik lachte. Ik tilde haar op en liep met haar in mijn armen naar Bella toe, en legde Emily in haar armen, waarna Emily haar met vrolijke oogjes aankeek. 'Bella!' kirde ze ineens uit, waarna ik Emily verwonderd aankeek en ontroerd glimlachte. Ik was zo trots op mijn kleine meisje, en natuurlijk op Bella. Op Bella was ik sowieso trots, ze had al zoveel doorstaan en ze was echt vreselijk dapper. Ze zou een perfecte moeder worden, dat was één ding wat zeker was.
[ bericht aangepast op 26 nov 2012 - 21:13 ]
Don't be pushed by your problems; be led by your dreams.
De treinen reden niet naar leiden centraal! En was hele ochtend bezig om daar naar toe te kunnen, en het lukte me gewoon niet en ben naar huis gegaan. Dus vandaag geen school gehad. 
)
)