[RPG] Camp Agora |2| - Speeltopics

We beginnen op 1 juli, wanneer alle jongeren in de bungalow aankomen.

“To live will be an awfully big adventure.”

[Hebben Destiny en Damian mijn laatste reacties gezien?]

Sometimes your plans don't work out because God has better ones.

{Hmm, don't know, maar... is iedereen nu in de keuken en kan ik nu met de uitleg beginnen?}

“To live will be an awfully big adventure.”

[Er zijn er een paar in het bos, en op de kamers. In de keuken wachten duurde nogal lang, dus ging iedereen zijn eigen weg.]

Sometimes your plans don't work out because God has better ones.

{Ja, snap ik... hmm, ik laat ze anders wel eens heel hard roepen }

“To live will be an awfully big adventure.”

Destiny

´Ja hoor!´lach ik, en zet alles klaar.
Ik hou het ding voor zijn neus.
´Dus, jij eerst?` grijns ik

El Diablo.

(mijn topics,

wat had je als laatste ookal weer gezegt? )

someone out there feels better because you exist

Rose
Half slapend, half dagdromend leunde ik nog steeds tegen Mark aan. Plots herinnerde ik me dat ik de oefening nog moest uitleggen.
"Shit." mompelde ik zacht en sloeg toen mijn hand voor mijn mond. Oeps, ah ja, alsof deze jongeren er hier niet tegen konden. Ik wreef even in mijn ogen en keek de keuken rond. Oh, tuurlijk, de helft was al weer verdwenen.
Ik sprong van het kastje en plots kreeg ik het gevoel dat iemand me bekeek. Ik keek zoekend om me heen om de priemende blik te onderscheppen. Mijn blik bleef hangen bij de jongen met de zonnebril. Hij keek langzaam en met een neutraal gezicht weg en ik fronste even mijn voorhoofd. Waarom een zonnebril binnen?
Ik haalde verward mijn schouders op en draaide me naar Mark.
"Ik ga even mijn volume luider zetten en ze terug roepen." glimlachte ik. "Stop je oren alvast dicht." grijnsde ik.
Ik liep huppelend naar het midden van het huis ongeveer, vlak bij de open deur naar buiten. Iedereen zou me van daar moeten horen.
"IEDEREEN NAAR DE KEUKEN!" schreeuwde ik echt enorm hard. Een volume dat niet bij mijn lichaam leek te passen. Ik huppelde weer rustig terug de keuken binnen en ging op de keukenkast zitten wachten.

{Doe maar rustig, ben morgen pas opnieuw online }

“To live will be an awfully big adventure.”

Felicia Kiara Mancini
'Ja joh, zal ik doen op mijn hakken van 12 centimeter gek.' zei ik maar hij was al weg gesprint. Ik kon me er niet druk om maken en liep rustig het bos in. Dit was zo slecht voor mijn voeten, maar ja, ik had nou eenmaal geen tijd gekregen om van schoenen te wisselen. Dus als ik pijn kreeg mocht hij me mooi naar huis dragen. Eigen schuld dikke bult.

Brandon Jason Jefferson
'Ik wel.' zei ik grijnzend en ik pakte het soort slangetje wat aan de waterpijp zat en inhaleerde even.
Daarna gaf ik het ding door aan Destiny en blies de rook uit.

Sometimes your plans don't work out because God has better ones.

Damian Anderson.
Al snel was ik in het bos, Felicia lag nog ver achter en ik leunde nonchalant tegen een boom aan. Na lang gewacht te hebben komt ze eindelijk heel rustig moeilijk strompelend aangelopen. Ik laat mijn blik goedkeurend ongezien over haar lichaam gaan. 'Niet te snel he.' ik grijns. 'Je zult wel moe zijn nu?' doe ik er nog een schepje boven op.

someone out there feels better because you exist

Destiny

Ik hoor een van de leiders roepen, maar negeer het.
Even roken hoor, gaat mooi voor.
Ik nee lachend het slangetje aan en inhaleerde diep.
Ik blaas de rook uit en geef het weer aan Brandon.

El Diablo.

Felicia Kiara Mancini
'Ja grapjas, nu heb ik dus wel pijn aan mijn voeten he.' zeg ik als ik pijnlijk even mijn hakken uitdoe en over de onderkant van mijn voeten wrijf.
'Nu heb jij de eer om mij naar het huisje terug te dragen, want ze riepen dat ze de opdracht gingen uitleggen.' zei ik grijnzend toen ik mijn hakken weer aantrok en weer recht ging staan.

Brandon Jason Jefferson
'Neeee! Waarom moet ze dit nu ook al verpesten?' mompelde ik boos toen ik nogmaals inhaleerde van de waterpijp.
Ik blies de rook uit en viel lachend achterover.
'Ik wil gewoon op de kamer blijven, en niet meedoen met die stomme dropping.' zuchtte ik toen ik liggend op mijn rug naar het plafond staarde.

Sometimes your plans don't work out because God has better ones.

Destiny

Ik lach, en inhaleerde weer.
Ik iet me ook achterover vallen,en grijns.
'Simpel, dan gaan we niet' zeg ik, en gooi het slangetje naar hem toe..

El Diablo.

Damian Anderson.
'ah wat heb je het toch zwaar.' leef ik met haar mee. 'nou vooruit dan maar, omdat je door mijn toedoen zwaar gehandicapt nou bent.' ik grijns en til haar zonder moeite op en slinger haar over mijn schouder. en begin rustig naar het huisje te lopen. 'alles naar wens mevrouw?'

someone out there feels better because you exist

Brandon Jason Jefferson
'Oke oke.' zeg ik als ik mijn hoofd even naar haar toe draai, kort lach, en weer naar het plafond staar.
Die waterpijp viel me zwaarder dan een sigaret, en ik voelde dat ik er rustig aan mee moest doen.
Ik inhaleerde niet zo diep als de voorgaande keren en gaf het weer terug aan Destiny.
De rook blies ik hoog in de lucht weg.
'Zou je hier eigenlijk wel mogen roken?' vroeg ik.

Felicia Kiara Mancini
'Ja. Helemaal top. Behalve dat jou schouder in mijn buik word gedrukt en je nu een heel charmant zicht hebt op mijn kont, voel ik me helemaal op mijn gemak.' zeg ik lachend als ik op Damian zijn schouder hang.
De leiders zullen ook wel denken dat ik dood ben of zo als hij zo met me aan komt lopen bij het huisje.

Sometimes your plans don't work out because God has better ones.

Damian Anderson.
'heeft u nog wensen hoe het beter kan dan?' lach ik. ik vond het geen probleem eerlijk gezegt. ik lachte in mezelf. 'moet ik je anders dragen?' vroeg ik nu heel serieus 'doet mijn schouder pijn?'

someone out there feels better because you exist