"ziekte van Pfeiffer" - Stamcafé

Hee allemaal,

Bij mij is een halfjaar geleden de ziekte van Pfeiffer ontdekt.
Ik had hele erge keel- en amandelontsteking en antibiotica sloeg niet aan.
Nu een halfjaar later heb ik er nog steeds heel erg last van, maar mijn ouders zeggen dat ik me niet moet aanstellen, best vervelend dus want het is echt rot om met een moe lijf naar bed te gaan en als je wakker wordt weer met een moe lijf naar school te gaan.
Ook heb ik het idee dat hierdoor veel informatie dwars langs mij heen gaat en ik dus best veel mis waardoor ik 2/3 tentamens niet gehaald hebt.
Hebben jullie misschien tips om geconcentreerd te blijven? want ik droom echt vaak weg haha.
Of heeft één van jullie dit ook en hoe ga je hier het beste mee om?

Alvast heel erg bedankt (:

xx

Ik vergeef en vergeet, want ik heb een goed hart en een slecht geheugen

Ik zou vet veel energy gaan drinken, maar ik gok dat dat niet helpt. Verder dan dat kan ik je alleen succes en sterkte wensen.

I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

je ouders een dikke schop in hun kont geven...als je niet rustig aan doet, en te snel weer helemaal bezig probeert te zijn, zoals je dat gewend was vóór pfeiffer, kan dat leiden tot chronische vermoeidheid. De neef van een lerares van mij heeft dat dus. Er zijn meer dingen die kunnen ontstaan als je niet genoeg rust, maar dat kun je dus voorkomen door genoeg rust te nemen...
Bij mij heeft men dat oktober vorig jaar ontdekt. Nu ben ik weer bijna helemaal genezen, maar heel af en toe heb ik nog dat is erg moe ben...

Hoe je er het beste mee omgaat...dat is een goede vraag...dat is ook per persoon verschillend...ik had een ritme van om 10 a 11 opstaan, dan 2 a 3 uur naar school en dan weer naar huis...dat was dat wat ik redelijk aan kon...ik doe mijn examenjaar nu ook overnieuw, omdat ik mij dus afgelopen jaar teruggetrokken heb van het examen omdat ik een te erge achterstand heb opgelopen...

Ik zou dus zowieso contact opnemen met school en proberen iets met school te gaan regelen. Rust vooral goed uit en ga geen domme dingen doen, zoals jezelf helemaal uitputten. Het is soms moeilijk het te accepteren (dat was het voor mij wel) dat je in die periode niet veel kunt...

Don't fashion me into a maiden that needs saving from a dragon. I am the dragon, and I will eat you whole.

Ik heb een paar jaar terug drie weken thuisgezeten met Pfeiffer, het enige dat ik me kan herrinneren, is dat als ik water moest drinken dat zeer deed. Dus at ik eerst skittles, en om een of andere vage reden hielp dat met m'n keel...
En huiswerk deed ik gewoon thuis, zolang het wilde.

A punk rock song won't ever change the world, but I can name a couple that changed me.

Goed uitrusten. En veel water drinken, als klinkt dat pijnlijk, toch haal je daarmee de afvalstoffen uit je lijf.
En als je pijn blijf houden gwn een paracetamol pakken. Met water, en als je dat vies vind doe er siroop er bij.
Oke, klinkt lastig, ik weet (ik heb veel last van ontstoken amandelen gehad) het is vreselijk, maar het helpt toch.
Btw, moet je ook bloedprikken? Een jongen uit m'n klas heeft dat ook gehad.

~A smol bean who loves drawing doges and cates

Ik heb ook Pfeiffer gehad, dus ik weet hoe je je voelt. Dat je ouders zoiets zeggen vind ik overigens belachelijk; mijn arts heeft nog nadrukkelijk tegen me gezegd dat ik het een jaar rustig aan moest doen nadat het bij mij geconstateerd was. Dit is dus alles behalve aanstellerij.

Verder heb ik geen tips tegen de vermoeidheid of de keelpijn, sorry. Wel zou ik zo rustig mogelijk doen, zelfs al komt school daar een beetje onder te lijden. Je gezondheid gaat in dit geval voor.

Ik kijk uit het raam, naar de lucht en de zon, ik loop naar buiten en flikker van het balkon.

dank je allemaal (: ik heb het al aangegeven op school en die zeiden ook dat ik het in de gaten moest houden.
fijn dat jullie zo meedenken!

@Deathwolf
Nee ik hoefde geen bloed te prikken, het was al overduidelijk dat het pfeiffer was omdat de antibiotica voor de keelontsteking en amandelontsteking niet aansloeg naar een paar dagen.

Ik vergeef en vergeet, want ik heb een goed hart en een slecht geheugen

Ouders begrijpen alleen dat je je aanstelt na ja ze geloven je ook nooit

Ha! I invent the word impossible. That's why I am the champ. Whether I like it or not.

Misschien kan je eens naar de decaan voor advies?

Yay ik heb ook pfeiffer. Mijn ouders wilden maar niet geloven zoals altijd dat er iets met me aan de hand was, ik was heel ziek en moe maar ze stuurden me gewoon elke keer beter naar bed, omdat ze dachten dat ik alleen slaap tekort had terwijl ik eigenlijk weinig slaap nodig heb. Ik had ook nergens meer zin in en was 24/7 verkouden, maar volgens mijn ouders was het toch maar 'tijdelijk' en moest ik me niet zo aanstellen. Zo heb ik ooit mijn vinger gebroken, terwijl mijn ouders zeiden dat het maar een kneuzing was. Ik drink de hele dag door energy, het helpt voor mij wel een beetje maar ik heb ook nog steeds moeite met bij de les blijven. Ik heb niet echt tips, dus ik ga even vaker in dit topic kijken of iemand ook wat voor mij heeft.

wat een elende is het toch ahah, ik vind ook nog steeds lastig om mee om te gaan.
Vanavond ga ik dan uit, maar heb eigenlijk geen zin omdat mijn ogen op kwart voor 3 hangen o.x
maar ik vind het ook weer zo wat om nooit mee te gaan, zo saaaaai dus ik ga altijd maar gewoon.
Als gevolg: ik ben 2 dagen van slag haha, maarja moet er wat voor het sociale leven over hebben.

Ik vergeef en vergeet, want ik heb een goed hart en een slecht geheugen