[RPG] Fallen Crowns • 1 - Speeltopics

Er was een tijd dat twee koninkrijken in vrede samenleefden.
Twee jonge koningen vochten zij aan zij in elke oorlog die ze vochten en deelden hun overwinningen met grote feesten aan de dorpelingen.
Ze waren als broers voor elkaar en er was niets dat hen kon deren.
Maar de twee koningen werden ouder en groeide na jaren van broederschap uit elkaar.
Huize Norhtwode wilde meer land te veroveren, om meer aan kracht te winnen, terwijl huize Baratheon opzoek was naar meer bondgenoten om wat veiligheid voor de dorpelingen te creëren.
Het koninkrijk van Baratheon groeide uit tot een fort dat bescherming gaf aan zij die het nodig hadden terwijl het koninkrijk van Northwode één van de meest gevreesde koninkrijken was geworden.
Na eeuwen van vrede, verklaarde huize Norhwode de oorlog aan huize Baratheon.
En dat was het begin van een tijdperk vol oorlog en politieke intriges.
Allemaal in het teken van macht en rijkdom.

Regels:

• OOC is altijd tussen haakjes.
• Schelden en 16+ is toegestaan maar probeer het wat netjes te houden.
• Bespeel alleen je eigen personage en heb respect voor anderen.
• Personages mogen vermoord worden, in overleg met de eigenaars.
• Naamsveranderingen en afwezigheden altijd doorgeven.
• Let op spelling en interpunctie, niets is zo erg als een post bomvol schrijffouten.
• Denk er aan, niemand is perfect.
• Er is een minimum van 10 regels, meer regels zijn uiteraard ook toegestaan.
• Reserveringen blijven 2 dagen staan en worden dan zonder waarschuwing verwijdert.
• Denk goed na voor je meedoet, ik wil geen mensen die na een dag al stoppen.
• Alleen Gipsy maakt de topics aan, tenzij ik anders vermeld.

Huize Baratheon

Vrouwen:

- Gipsy - Elizabeth Marique Baratheon - Prinses/Dochter van de koning.
- Pebble - Catherine Eleanor Baratheon - Prinses/Dochter van de koning.
- Guinevere- Algerain Catharina Baratheon - Bastaard dochter van de koning/Huurmoordenares.
- Semele - Carmentis Necia Galloway - Hofdame/Schilderes
- mismi - Elena Sophia Collins - Dienstmeid/spion
- Pebble - Gemma Antoinette Treebone - Dienstmeid/naaister
- Exasperated - Helena Florentia Muse - Muzikante
- DreamerN - Fauna Deidre Graham - Hofdame



Mannen:
- 5HELLEY - Raegan Bran Baratheon - Koning Baratheon
- 0o7 - Reagan Theadran Baratheon || - Prins/Zoon van de koning (Troonopvolger)
- mismi - Julius Edward of Monmouth - Ridder
- Squib - Daniëll Liam Graves - Ridder
- 5TYLE5 - Brom Rowan Falcon - Kruidenier/Dokte
- WillNotLearn - Bradley Damon MacGreggor - Burger/Bandiet
-
-




Huize Northwode:

Vrouwen:

- AgentP - Rosebell Scarlett Northwode - Prinses/Dochter van de koning
- Arachno - Aurora Dawn Violet Rose - Hofdame
- Neiva - Floria Ysmay Swift - Dienstmeid
- Vegangirl - Dawn Echo Lyna - Meid/Spion
- Squib - Arissa Illeana Sait - Naaister
- Annabeth - Alena "Lena" Katherina Lancaster - Bediende van de Tavern/ Bar 'Aphrodite'
- xhansjee - Ruth Rose Burckinson - Burger/Bandiet
- Sheerio - Victoria Annabella Mortmain - Danseres/gevangenen

Mannen:

- WillNotLearn - Ian Alexander Northwode - Prins/Zoon van de koning (troonopvolger)
- Annabeth - Léon Oliver Northwode - Prins/Zoon van de koning
- Gipsy - Jonathan Xander Kingsley - Ridder/zoon van de hertog
- Exasperated - Alain Ian Worthe - Kok
- 5HELLEY - Ilias Aeneas Logan - Schildknaap
- Arachno - Micah Nathaniel Lloyd - Eigenaar van de Tavern/ Bar 'Aphrodite'.
- 0o7 - Lior- Bandiet
-


Meedoen kan altijd, als je gewoon even hier klikt
Praat-Topic

[ bericht aangepast op 24 nov 2012 - 22:51 ]

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Lior
Ik zie dat ze weggaat, en voel mijn hart breken, zo voelt dat dus. De stilte en kou overheerst me, en ik voel me rotter dan ooit. Op dit moment zou ik liever dood willen, maar ik heb nog geen controle over mijn arm, dus dat valt af. Steeds meer van mijn lichaam gehoorzaamd me, en ik voel ook de energie opkomen. Na een tijdje -Ik heb echt geen idee hoe lang- lukt het me om op te staan. In mijn hoofd voerde een tweestrijd plaats. Moet ik haar redden? Want ik ben er zeker van dat ze niet naar mijn huis is gegaan om een paard te halen, en dus de weg ook niet weet. Aan de andere kant wil ik wraak ,want ze heeft me alleen achter gelaten. Ik strompel met al mijn kracht naar buiten, en fluit zodat Tardawe er aan komt. Ik stijg op, en probeer met een arm te rijden, wat lukt. De rit is pijnlijk, maar het geeft me wel een fijn gevoel, dat ik niet alleen ben. In galop ren ik door de bossen, op zoek naar de prinses. Ik snap niet hoe ik van iemand kan houden, maar ook kan haten. De zoektocht lijkt eeuwig te duren, en ik heb dit hier allemaal al zo vaak gezien. Ik heb het gevoel dat mijn arm begint te branden, maar dat doet hij niet. Mijn gezicht vertrekt van de pijn, en ik val van Tardawe af. Op de grond rol ik me om, en ik probeer de wond te verzorgen met wat bladeren. Na dat ik er achter ben gekomen dat ik dat dus echt niet kan, stijg ik weer op. 'Kom op jongen, kom op,' Zeg ik, en ik merk dat ik fluister, mijn stem doet raar. Ik rij, en rij, en rij, tot dat ik bij beekje een gestalte zie. Als ik haar nader, herken ik de prinses. 'Jonkvrouw, u hoeft me niks te zeggen, ik kom u Tardawe brengen, zo komt u niet ver,' Zeg ik, en ik stap met moeite af. Daarna ga ik tegen een boom aanstaan omdat ik anders om val. Mijn ogen zien dat ze prachtig is, maar mijn hart weet dat ze mij heeft gestoken, en dat ik wraak moet nemen. Ik volg mijn ogen, maar wil dat niet. 'Ga, nu, anders bedenk ik me, zet Tardawe maar bij de bron van dit beekje, je moet dus stroomopwaarts, en bij de bron eindigt het bos, en bent u weer in Baratheon,' Leg ik uit, en ik merk dat de tijd dringt, want mijn hand grijpt al naar mijn gevest.

---

Spoiler alert: you will save yourself

[Sorry voor mijn late reactie, maar ik volgde het even niet meer. Ik was telkens in de war met wie er nu gereageerd had en ik had het druk met mijn toetsweek. Waar zijn we nu?]

---

They say before you start a war, you better know what you're fighting for.

[Oh. Alaric, nu je het zegt.. Ghehehe.
Anyway, sorry voor de idioot late post, maar ik was gewoon doodmoe en daardoor inspiratieloos. Forgive me for the crappy post, next one will be better.]

Micah Nathaniel Lloyd.
Alena had me met een brandende nieuwsgierigheid aangekeken wanneer ik haar op het punt stond te vertellen waar zij zich nu bevond. Na mijn antwoord glimlachte ze opgelucht, waardoor ik even afwachtend aankeek naar wat ze erover zou zeggen. Eigenlijk was ik dan ook benieuwd naar of ik haar wel vragen kon stellen die misschien ietwat persoonlijk waren, niet dubbelzinnig bedoeld.
‘Aldiron, vlak over de grens met Baratheon.’ Ik kon het niet laten te grinniken toen ze dit keer geen “heer” erachter aan had gezegd. Ze leek me sowieso al niet het type om dat telkens erbij te zeggen, dat kon ik aan haar gedrag merken en hoe ze mij behandelde. Eerlijk gezegd vond ik het vrij amusant, om het even zo neer te zetten. Amusant, vermakelijk, het komt op hetzelfde neer.
‘Hm, Baratheon?’ Vroeg ik haar belangstellend, waarbij ik weer met mijn vingers over mijn kin wreef, waardoor mensen gelijk merkte dat ik nadacht. ‘Ik zou dat maar niet tegen iedereen hier melden, jonge vrouwe,’ vertelde ik haar, nu uiterst serieus. ‘Zoals u misschien wel weet, staan Northwode en Baratheon op de rand van oorlog.’ Mijn stem was een oplettende fluistering geworden, aangezien ik al merkte dat sommige mensen opkeken toen ze Baratheon hoorde. Ik knikte alleen kort even naar deze personen, hierop richtte ik me al terug naar Miss Lancaster.
Een paar minuten later waren we al bij de tavern aan gekomen, wat eveneens als bar diende. Een glimlach streek op de lippen van de jonge vrouwe, waardoor ik hier even bleef hangen met mijn ogen. Onbewust was ik dan ook weer rechtop gaan staan, nadat ik voor haar gebogen had als hoffelijk gebaar dat zij eerst mocht gaan. Lady Lancaster keek eerst even nieuwsgierig naar binnen voordat ze een voet over de drempel zette, hierdoor kwam er een vermakelijk gegniffel bij mij vandaan. Deze jonge vrouw zal mij niet vervelen, ten minste, niet voor een tijdje, bedacht ik me. Nu had ik mijn zinnen al op deze dame gezet, al zou het wel wat lastiger worden dan de andere vrouwen.
‘Is dit uw zaak, heer Lloyd?’ Vroeg ze, dezelfde uitgestreken glimlach over haar lippen, waarop ik opkeek in haar donkere ogen. Jammer dat ze het direct weet en omdat ik niet wil liegen erover, met een bepaalde reden, zal ik haar moeten complimenteren. Helaas. Ik liet een klein betrapt gegrinnik over mijn lippen ontsnappen, terwijl ik door mijn halflange, donkere haar streek en mijn hoofd schudde. Mijn blik had ik iets afgewend, voor ik weer terugkeek met een kostelijke blik. ‘Ben ik zo gemakkelijk te lezen, vrouwe Lancaster?’ Sprak ik, ‘Wat gaf me weg, de naam van de tavern?’ Grijnsde ik lichtelijk, waarna ik ook naar binnen stapte en de deur dichtdeed. Mijn ogen keken kort haar richting op waarna deze toch op zoek gingen naar de man waar ik de tavern mee deelde.

---

†

[eehhm, ik weet dat Lior en Elizabeth bij een beekje zijn in het bos tussen Baratheon en Northwode, en Lior bied zijn paard aan, de rest volg ik eerlijk gezegd niet ]

---

Spoiler alert: you will save yourself

[Ik hou er gewoon van dat Damon zo'n sterke persoonlijkheid heeft... Ugh, ik moet ophouden met te praten over TVD. xd

Okay, first time starting crying and it isn't even about the main characters... Don't worry over de late post. xd Halfengels praten faalt eigenlijk echt, hé...]

Alena Katherina Lancaster
Micah bekeek Lena belangstellend, en een paar mensen keken op wanneer ze Baratheon zei. Met de oorlog en zo, misschien had ze het niet zo luid moeten zeggen.
"Hm... Baratheon?" vroeg hij belangstellend. Hij wreef met zijn vingers over zijn kin, wat Lena best wel een grappig zicht vond.
"Ik bedoel... Mijn vader is wel van Northwode, maar mijn moeder niet," fluisterde ze zachtjes.
"Ik zou dat maar niet tegen iedereen hier melden, jonge vrouwe," vertelde Micah haar, nu uiterst serieus. "Zoals u misschien wel weet, staan Northwode en Baratheon op de rand van oorlog." Hij fluisterde oplettend wanneer hij de opkijkende mensen zag. Er zat best wel nog volk in de taverne. De bar zag er succesvol uit, vond Lena.
Nadat Lena was binnengestapt, was Micah weer rechtop gaan staan. Wanneer ze vroeg of dit zijn zaak was, keek hij in haar donkerbruine ogen.
Er ontsnapte een klein betrapt gegrinnik aan zijn lippen, alsof hij niet had gewild dat Lena het zo snel had door gehad.
"Ben ik zo gemakkelijk te lezen, vrouwe Lancaster?" sprak hij met een kostelijke blik, die hij na hij hem had afgewend terug op Lena richtte. "Wat gaf me weg, de naam van de tavern?" Hij grijnsde lichtelijk en stapte uiteindelijk ook binnen. Lena hield nog steeds zijn doek krampachtig tegen haar wonde aangedrukt. Er begon al wat bloed door de prop te komen, wat lichte lijntjes op haar hand tekende.
"Deels," zei Lena geamuseerd en nog steeds een beetje onder de indruk.
Ze plooide de doek open en voude hem tot een nieuwe prop, zodat het bloed door een droog stukje werd opgenomen.
"Maar u deed ook nogal opgetogen wanneer ik u om uw kennis over eetgelegenheden vroeg. Ik ging er dus van uit dat u er zelf ook mee bedreven was."

[Kort. Zoals gewoonlijk. Sowwy.

---

help

KarensBabes schreef:
[Sorry voor mijn late reactie, maar ik volgde het even niet meer. Ik was telkens in de war met wie er nu gereageerd had en ik had het druk met mijn toetsweek. Waar zijn we nu?]

[Daniëll is nog bij Adam maar Lior ontvoerde Elizabeth...Maar ze stak Lior neer met haar kleine dolk, vluchtte te voet het bos in en werd al snel ingehaald door Lior. Elizabeth en Lior zijn trouwens dicht in de buurt van het koninkrijk van Northwode.]

[ bericht aangepast op 9 nov 2012 - 22:47 ]

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Elizabeth Marique Baratheon

Gaf hij het dan echt nooit op?
"Ik had je nog harder moeten verwonden toen ik de kans had." Zei ik enorm kalm en trok mijn wenkbrauw wat op.
Dacht hij nu echt dat ik hem zou vertrouwen?
Hij had me immers ontvoerd en dreigde er nu nog mee om me iets te doen als ik zijn paard niet nam.
Ik was nog steeds kwaad op hem, iets wat ik waarschijnlijk nog wel even zou zijn.
Behendig sprong ik over het kleine beekje en kon nog net verhinderen dat ik mijn evenwicht verloor.
"Als je me echt iets zou willen doen, had je dat al lang gedaan." Zei ik en begon rustig stroomopwaarts te wandelen. "Ik ben niet bang voor jou."
Nu er een beekje tussen ons instroomde, voelde ik me al een beetje veiliger aangezien ik nog steeds niet wist of hij me kwaad zou doen.
Hoewel de veiligheid gewoon een illusie was aangezien hij net zo goed als mij over het water zou kunnen springen.
Het was nog geen meter breed.
Ik wilde zijn paard niet, hij had het meer nodig als mij aangezien hij diegene was die gewond was.
Om eerlijk te zijn wist ik niet goed wat ik van deze man moest denken.
Hij leek me gekweld door iets en heel even dacht ik dat hij nog iets goeds in zich had maar aan de andere kant, had ik het gevoel dat hij wel degelijk gevaarlijk was en niet zou aarzelen om te doden.

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Lior
Terwijl ze allemaal beschuldigingen naar me toewerpt, voel ik hoe de kwelling steeds meer binnenkomt. 'Je bent een haatdragend persoon,' Zeg ik, en ik neem de moeite niet meer om u te zeggen tegen de vrouw die mij heeft verwond.'Niet dat ik kan ontkennen dat ik een slecht persoon ben, ik wil je alleen zeggen, dat eens een moordenaar, niet altijd een moordenaar hoeft te zijn. Ik dacht dat je dat wel wist, je bent toch opgevoed door de "Goede"?' Vraag ik boos, en ik keer mijn rug met moeite om. 'Weet je wat, ga maar, ga maar naar het huis waar je bent opgegroeid, maar je zult nooit een goede prinses worden als je mensen zo in de steek laat, prinsessen zijn er voor dat mensen vertrouwen in ze hebben?' Vraag ik boos, en ik merk dat ik ook mezelf pijn doe met de beschuldigingen. Ik pak Tardawe bij zijn teugels en loop weer naar de prinses. 'Ik geef je één kans om weg te komen. Neem Tardawe mee met uw reis, ik ben bang dat ik u anders achtervolgen zou.' Zeg ik, en ik kijk haar met een doordringende blik aan. 'Luister, je had gelijk toen je zei dat je me niet kan vertrouwen, maar denk niet dat het mij niet pijn doet om zo te zijn. Want dit is niet wat ik wil, ik wil toch ook gewoon een goed leven?!' Vraag ik boos, en ik kijk haar aan. Ze is mooi, maar ik kan gewoon niet geloven dat ze me heeft gestoken. Ik voel met mijn hand het handvat van mijn zwaard, en doe moeite om het niet uit zijn gevest te trekken en wraak te nemen. Ik voel het bloed uit mijn arm gutsen, ik heb niet lang meer. Met moeite druk ik Tardawes teugels in haar hand. Hier lig ik voor eeuwig en altijd, maar ik wil niet dood gaan, spreek ik mezelf toe. Waarom wordt er zo veel onderscheid gemaakt tussen rijk en arm? Waarom moeten sommigen u tegen iemand anders zeggen? Waarom worden sommige met een slecht, en sommige met een perfect lot geboren? Die vragen heb ik mezelf al honderden keren gesteld, maar nu is er een nieuwe bij; Waarom zijn sommigen slecht? Ik heb toch al zo vaak geprobeerd te leven van wat ik jaag, maar ik mag niet jagen, alles pakken ze van me af, alles.

---

Spoiler alert: you will save yourself

{Lol, ergens zou het wel awesome zijn om Ian Elizabeth tegen te laten komen..}

---

Don't be like the rest of them, darling

Elizabeth Marique Baratheon

"Ik ben geen haatdragend persoon, ik ben gewoon kwaad." Zei ik alsof het de normaalste zaak van de wereld was en liet de teugels weer los om alleen weer verder te wandelen.
Lior deed nog een hele uitleg, maar door iets wat hij zei, werd ik alleen nog maar kwader.
"Luister, je had gelijk toen je zei dat je me niet kan vertrouwen, maar denk niet dat het mij niet pijn doet om zo te zijn. Want dit is niet wat ik wil, ik wil toch ook gewoon een goed leven?!" Hoorde ik hem zeggen en stopte abrupt met wandelen.
Met een ruk draaide ik me naar hem om en verloor even mijn geduld.
"Jij hebt tenminste nog een keuze," Zei ik en wandelde naar hem toe zodat ik naar hem op moest kijken. "Je hebt altijd een keuze, ik niet."
Dacht hij nu echt dat mijn leven zo perfect was, dat ik het niet anders zou willen?
"Je bent een vrij man, kan gaan en staan waar je wilt." Ik fronste even en schudde mijn hoofd. "Soms zou ik wel eens willen ruilen met het leven van een gewone burger, gewoon om even te kunnen ontsnappen aan al die idioten die denken dat ik nog steeds 5 jaar ben."
Ik was het kotsbeu dat iedereen me altijd zo moest bemoederen, ziek werd ik er van.
Hij had tenminste vrijheid, ik zat opgesloten tussen de kasteelmuren van Baratheon.
Langzaam voelde ik mijn woede weer wegebben en zuchtte even vermoeid.
Het was niet mijn bedoeling dat ik tegen hem zou staan roepen, straks wist heel het bos waar ik was.
"Luister, als je het thuis echt zo verdomd moeilijk hebt, ben ik bereid je te helpen." Ik slikte en keek even rond. "Als je me nu gewoon laat gaan, beloof ik dat ik elke dag wat goudstukken aan de bron van dit beekje leg. Maar alleen als je beloofd dat je je leven zal beteren."
Misschien zou het hem wel wat helpen om op het juiste pad te blijven en kon hij zijn vrije tijd gebruiken voor nuttige dingen.
Het was het proberen waard, als hij tenminste geen wraak wilde voor het feit dat ik hem had neergestoken.


[Ik zie niet in waarom niet? :') Maar denk er aan dat ze wel vermomd is als man en een hoedje op heeft.]

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Ian
Als het meisje niet andwoord loop ik de box van Hydro in, die ik al eerder op had gezadeld en neem hem aan zijn halstertouw mee naar buiten langs het meisje,
het was tenminste één geluk dat ik vandaag maar gewoon een simpel shirt en een broek had aangedaan en niet van die fluwelen kleren die in mijn kast lagen.
Buiten de stallen stapte ik op om vervolgens richting het bos te rijden, toen ik een eindje gereden had hoorde ik twee mensen bij het meer -het meer was een van de plaatsen waar ik wel eens kwam omdat er niet veel mensen waren en kwamen-
Vanaf een afstand leken het twee mannen, maar de stem van een van hun leek te vrouwlijk om een man te kunnen zijn,
ik stapte af achter een paar boven rond het meer om daar eerst mijn paard aan een laaghangende tak van een boom vast te binden en liep vervolgens door de bomen naar de twee.. Mannen.
'Het verstandigste zou zijn om.. hem te laten gaan ja' Mengde ik me in hun gesprek maar twijfelde er nogsteeds aan of de een wel een man was, de stem hoorde er gewoon niet bij.

---

Don't be like the rest of them, darling

[Ik wacht nog even met reageren tot Wolffire reageert (: ]

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

{Is goed (:}

---

Don't be like the rest of them, darling

Daniëll Liam Graves
Mijn eerste instinctieve reactie was achter de vreemdeling en prinses Elizabeth aangaan maar we zaten dicht bij Northwode en eigenlijk zag ik maar een oplossing voor het probleem waar ik niet echt blij van werd. Ik keek even naar Adam. 'We moeten de koning waarschuwen,' zei ik.
Ik zou bij de prinses blijven voor haar bescherming maar de man was bijzonder snel en ik twijfelde er nie aan dat niet ver van hier een groep van de soldaten van Northwode zaten, dat de onbekende op zoek was naar makkelijke slachtoffers uit het koninkrijk Barathon en dat hij tegen de oudste dochter van koning Reagan aanliep was natuurlijk al helemaal geweldig. Dat hij haar herkende bevestigde het idee dat hij een spion was alleen maar, een verdomd goede dat wel. Ze was echt goed vermomd, Adam en ik hadden haar al regelmatig gezien waardoor we haar konden herkennen maar ik twijfelde er niet aan dat een onbekende nooit door haar vermomming heen had kunnen kijken, misschien wel dat ze eigenlijk een vrouw was maar je herkende iemand die je nooit had gezien niet als koningsdochter en ik wist zeker dat er de laatste jaren niemand van het lagere volk uit Northwode in contact was geweest met de prinses. Ik floot Faran en steeg op. 'Je hebt zeker geen paard bij?' vroeg ik Adam.

---

Remember to be ridiculous.

Ilias Aeneas Logan
"Dat zie ik maar het kost me niet heel erg veel tijd om dat te vermaken," was Arissa's antwoord. Ze nam haar spelden en zei,"Blijf eens even stil staan." Ilias ging stijf als een stok rechtop staan en hield zijn armen tegen zijn lichaam. Arissa hurkte neer en begon de mouwen op te rollen en spelde ze vast. Een speld prikte even in Ilias arm, waardoor hij even opschrok maar niks zei. "Ik kan dit gaan inkorten," zei Arissa vervolgens, meer tegen haarzelf dan tegen Ilias die daarbij ook nog de belangstelling had kwijtgeraakt en naar een vogeltje keek die buiten aan het raam zat en naar Ilias terugkeek. "En anders hij iets langer vallen als gepland." Even was het stil waarna Arissa verder praatte,"Je zit in de groeispurt dus ik laat hem wel zo want dan kan je er wat langer mee doen." Ilias kwam terug op aarde en knikte wat afwezig aangezien hij geen idee had van wat Arissa net had gezegd. Arissa hielp Ilias uit de bloes en stopte hem in haar tas toen keek ze naar de twee andere en gaf Ilias de witte. "Deze ook maar proberen." Ilias stak alweer zijn handen door de bloes en liet die over zijn buik glijden. Die zat in elk geval beter, vond hij. Ook vond Ilias dat de stof prettiger zat dan die van de andere bloes. Hij keek op naar Arissa tot zei haar mening over deze bloes zou geven. Ilias wreef even met zijn hand over de stof en keek toen naar zijn voeten waar zijn schoenen zaten. Hij had de schoenen al lang, en ze waren heel erg goed maar werden de laatste tijd een beetje te klein.

---

kindness is never a burden.