[RPG] The Immortals - 1 - Speeltopics

Regels
-minimaal 10 regels, drie keer minder en je ligt eruit
-16+ is toegestaan
-Hou het realistisch.
-Geen mensen die al na één dag of een paar topics stoppen.
-Geen perfecte personages, daar heeft iedereen een hekel aan.
-Niet de personages van andere mensen besturen.
-Als het topic vol is, graag de link van het nieuwe topic in het laatste bericht neerzetten
-Ga niet te snel, sommige mensen hebben namelijk ook nog iets als school en een sociaal leven buiten Q..
-Niet te veel onzinnige berichten plaatsen in het speeltopic, dat doe je maar ergens anders

[ bericht aangepast op 1 nov 2012 - 20:30 ]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Viktor Georgy Dobrovolsky

Ze begon te lachen en haalde haar schouders op na de vraag waarom ze geen meisje mee nam. Ze deed de kleding van haar speeltje goed. "Waarom geen meisjes?" herhaalde ze toen mijn vraag met een klein lachje. "Ja, waarom geen meisjes." zei ik en begon langzamerhand chagrijnig te worden door haar gedrag. Volgens mij is voor haar alles een spelletje. Helaas voor haar is het dat niet, alles behalve zelfs. Ik heb de jagers vaak genoeg achter me aan gehad om dat te weten. Dat was echt een knal in mijn ego, een stel stomme jagers die mij opjaagt alsof ik een wilde hond ben. Vre-se-lijk.
"Omdat meisjes behoorlijk irritant kunnen wezen." vervolgde ze toen en haar lachje was meteen verdwenen. "Ik heb wel eens meisjes, ze zijn net zo lekker als jongens.. Maar, de meeste meisjes houden nogal van kleding.. En mijn kleren kast heeft ook korsetten, zoals je dat waarschijnlijk wel weet.. Ze moeten met hun smerige tengels van afblijven, maar sommige snappen dat niet. Er is zelfs al eens een korset kapot geraakt doordat een wijf hem niet uit kreeg en mij niet even riep of zo." Ze gromde iets en ging toen met har hand door haar haren. "Maar als jij lief doet, wil ik de volgende keer wel een meisje meenemen.. Tenzij zij ook niet met haar klauwen van mijn kleding af kan blijven, want dan weet ik haar lot wel en heb ik jou daar helemaal niet bij nodig."
Ik begon luid te lachen. "Lizz, je lijkt soms echt op een klein meisje." zei ik lachend en schudde eventjes mijn hoofd. "Maar ik zal lief zijn" zei ik met een brede, bijna enge, grijns en stak mijn hand al uit naar haar speeltje. "En hoe heet jij?" vroeg ik poeslief, alsof ik het beste met hem voorhad. Ik had dan wel veel gegeten vandaag, wat extra's of een toetje kon er altijd wel bij.

[Is rapeface zo eng genoeg? xd]

I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

Emery Rhaelynn Hamiliton
'Vertel me iets wat ik nog niet weet,' zegt Caleb. Ik haal mijn schouders op en zeg verder niks. Volgens mij begint hij zich steeds meer aan me te irriteren, wat eigenlijk wel grappig is.
Nadat ik wat drank voor mezelf heb gepakt knikt hij lichtjes. 'Goed, alcohol dus,' zegt hij en hij pakt zijn echt glas vast. 'Waar moet je eigenlijk zijn om tien uur? Misschien kan ik je zo brengen,' vraagt hij, waarbij hij niet naar mij kijkt maar naar het glas. Ik grinnik even. Denkt hij echt dat ik zo dom ben om met hem mee te gaan? 'Echt brengen bedoel ik dan. Het is niet mijn bedoeling om jonge meisjes mee te lokken,' voegt hij er aan toe en hij werpt me een serieuze blik toe, waardoor het lijkt alsof hij het meent maar ik kan het natuurlijk nooit zeker weten.
'Oh, niks bijzonders,' antwoord ik op zijn eerste vraag. 'Gewoon een afspraak,' vervolg ik vaag. Ik kan lastig zeggen dat ik een vampierjager ben en dat ik een vergadering met andere vampierjagers ben. Sterker nog, ik weet wel zeker dat het verboden is om tegen buitenstaanders ook maar iets los te laten daarover. Als je dat wel doet ben je je baan kwijt. Niet dat ik dat zo heel erg zou vinden, dit is nou niet bepaald mijn ideale beroep, maar iedereen verwacht van me dat ik een vampierjager zou worden, simpelweg omdat mijn ouders dat ook waren. 'En je kan zeggen wat je wilt,' vervolg ik. 'Voor hetzelfde geld ben je wel één of andere verkrachter en dump je mij nadat je klaar met me bent ergens in de greppel. Ik ga wel gewoon met de bus'.

[ bericht aangepast op 31 okt 2012 - 9:20 ]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

[Jouw rapeface is grappig.... Ik zal vanmiddag ff tijd maken om op alles te reageren xd + een naam te bedenken voor 'Speeltje']

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

Caleb Morrow

Emery had even gegrinnikt, ze worden sletteriger maar wel slimmer blijkbaar. "Oh, niks bijzonders." antwoord ze op mijn eerste vraag. "Gewoon een afspraak,." vervolgt ze vaag. Het is wel duidelijk dat ze er niet meer over gaat vertellen, vast één of andere samenzweerderige meisjesbijeenkomst waar mannen niets van mogen weten. Verdomde feministen ook altijd. "En je kan zeggen wat je wilt." vervolgt ze. "Voor hetzelfde geld ben je wel één of andere verkrachter en dump je mij nadat je klaar met me bent ergens in de greppel. Ik ga wel gewoon met de bus."
Hier door moet ik zachtjes lachen. "Je kan veel van mij zeggen en ik doe veel slechte dingen, maar tot zoiets ben ik niet in staat." vertel ik haar. "Maar heel slim van je om niet zomaar met iedereen mee te gaan." Er verschijnt een klein, teder glimlachje op mijn lippen, ik hoop dat mijn dochter ook zo slim is geweest. Wat een hel om ze niet te kunnen zien opgroeien zeg... Mijn blik verstrakt al snel weer als ik naar haar kijk. "Doe dan maar niet al te lang over je drankje, jonkie." grinnik ik vervolgens, maar het klinkt niet echt gemeend.
Ik wil haar nu gewoon zo snel mogelijk leegzuigen, geen gedoe, niets. Ik heb er nou toch wel meer dan genoeg van gekregen. Ik heb al snel mijn drankje ook op en zucht daarna, mijn haar laat ik weer groot en deels voor mijn gezicht hangen omdat ik geen zin heb in meer contact. Als ze het zo op heeft, zal ik haar krijgen. Misschien dood ik haar nog wel niet... Zo ben ik niet echt, eigenlijk.

Your make-up is terrible

Elizabeth 'Lizz' Davies

Luid begon hij te lachen waardoor ik hem beledigend aan keek, al helemaal door zijn woorden die hij daarna zei. 'Lizz, je lijkt soms echt op een klein meisje,' zei hij lachend en schudde toen eventjes zijn hoofd. Weer gromde ik iets naar hem en snoof mijn neus iets. 'Voor alle duidelijkheid,' begon ik en ik keek hem eventjes aan. 'Ik ben geen klein kind!' Ik zuchtte eventjes, sloeg mijn armen over elkaar heen en keek een klein beetje om mij heen. 'Maar ik zal lief zijn,' zei Viktor met een brede grijns.. Eerlijk gezegd zag dat er bij hem er eng uit.. Hmm, krijg bijna medelijden met het speeltje. Ik gniffelde eventjes. 'En hoe heet jij?' vroeg hij poeslief aan het speeltje, nadat hij zijn hand had uitgestoken naar hem. Hmm, nu hij het zo vraagt.. Ik was zijn naam allang vergeten.. Ik noemde ze allemaal speeltjes, veel nu om hun echte namen te onthouden had het niet. Ik zag ze toch maar één nacht en daarna niet weer. Of ze gingen naar Viktor toe, of naar één van de anderen, of ik wist wel wat voor ze.. en een enkele persoon had geluk en die mocht blijven leven, niet dat diegene onthield dat die mij had ontmoet, maar alsnog. Hun het laten onthouden is een beetje riskant.. Zie je wel dat ik ook verantwoordelijk kon zijn!
'Tyson meneer,' hoorde ik het speeltje zeggen, waardoor ik uit mijn gedachten werd gehaald. Misschien was een beetje opletten voor mij ook geen kwaad.. Ik haalde mijn schouders ietsjes op. Ik vroeg mij af of Viktor de namen van zijn slachtoffers allemaal onthield.
'Ik wou vragen of ik jullie soms alleen moest laten, maar ik ben veelte nieuwsgierig naar wat jij hem aan gaat doen en hoe,' zei ik met een glimlachje. En misschien nam ik ook nog wel gauw een tussendoortje van het speeltje of hem, maar dat zei ik maar niet hardop. Volgens mij moest ik ook niet zo veel drinken.. 'Dus, al enig idee wat je met hem gaat doen?' vroeg ik nieuwsgierig aan hem.

-Hmm, toch nog het stukje afgekregen ;d-

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

-> Mijn Topic's.

(Waar kan ik inspringen met Daryl? (: )

[Audrey is net op het kantoor aangekomen, je kan hem daar heen laten gaan.]

Your make-up is terrible

[De jagers moeten naar kantoor komen voor een vergadering]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Emery Rhaelynn Hamilton
Door mijn opmerking moet hij zachtjes lachen. 'Je kan veel van mij zeggen en ik doe veel slechte dingen, maar tot zoiets ben ik niet in staat,' zegt hij. Ik grinnik even. 'Als je wilt dat ik met je meega is het niet echt heel slim van je om te zeggen dat je veel slechte dingen doet, dat helpt niet echt,' zeg ik.
'Maar heel slim van je om niet zomaar met iedereen mee te gaan'. Er verschijnt een kleine en tedere glimlach op zijn gezicht maar zijn blik verstrakt als hij weer mij kijkt. 'Doe dan maar niet al te lang over je drankje, jonkie,' grinnikt hij, maar het komt niet echt over alsof het gemeend is, wat waarschijnlijk iets te maken heeft met zijn tedere glimlach van net, alsof hij aan iets van vroeger moest denken.
'Ik doe net zolang over mijn drankje als ik zelf wil,' antwoord ik. 'En noem me niet jonkie, zoals ik net ook al zei: Ik ben geen twaalf,' vervolg ik waarna ik mijn drankje in één keer achterover sla. Dan komt de barman er weer aangelopen. Wat een timing. 'Sorry dat het zolang duurde,' zegt hij. 'Geeft niet,' glimlach ik, ook al irriteerde het me wel dat het zolang duurde, maar ik kan lastig boos op hem worden, of zeuren dat het te lang duurde. Ik had gewoon mijn sleutels niet kwijt moeten raken. 'Zijn deze van jou'. Hij houdt een sleutelbos omhoog waar vier sleutels aanhangen en voor de rest niks. Mijn glimlach wordt breder. 'Dat zijn mijn sleutels je,' zeg ik terwijl ik de sleutels van hem over pak. 'Volgende keer niet weer kwijtraken meissie,' lacht de barman. Ik schud mijn hoofd. 'Ik zal mijn best doen,' grinnik ik waarna ik mijn jas aantrek. Na een blik op mijn mobiel zie ik dat als ik snel ben, ik de bus nog net kan halen als ik opschiet. 'Ik moet rennen voor de bus, misschien tot ooit,' zeg ik tegen Caleb waarna ik me het café uit haast.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Caleb Morrow

Ze grinnikt even. "Als je wilt dat ik met je meega is het niet echt heel slim van je om te zeggen dat je veel slechte dingen doet, dat helpt niet echt." zegt ze, waar ik kort mijn schouders op ophaal. "Ik wil ook niet dat je mee gaat, het is alleen maar lastig voor mij." antwoord ik en ik verwerf expres een plagerig toontje in mijn stem. "Ik doe net zolang over mijn drankje als ik zelf wil." antwoord ze. "En noem me niet jonkie, zoals ik net ook al zei: Ik ben geen twaalf." vervolgt ze waarna ze haar drankje in één keer achterover slaat. "Maar als nog jong." zucht ik vervolgens. De jeugd van tegenwoordig denkt ook dat ze heel wat zijn met achttien.
Dan komt de barman er weer aangelopen. "Sorry dat het zolang duurde." zegt hij. Ze hebben een heel gesprek over haar sleutels waarna ze haar jas weer aan begint te trekken. Na een blik op haar mobiel lijkt ze wel haast te hebben. "Ik moet rennen voor de bus, misschien tot ooit." zegt ze tegen mij waarna ze het het café uit haast. Ik grijns. "Sneller dan je denkt." zeg ik terwijl ze al weg is. Hierna druk ik wat geld op de bar en snel ik ook het café uit. Ik heb haar al snel ingehaald, omdat ik een vampier ben, ben ik heel wat sneller dan een sterveling. Ik grijp haar bij haar pols en trek haar één van de donkere steegjes in. "Je afspraak wacht wel." zeg ik tegen haar en ik druk haar tegen de muur aan.
"Ik heb alleen maar dorst, dus maak je niet druk, Emery." zeg ik op een rustige toon tegen haar terwijl ik haar echt aan blijf kijken. "Als je gewoon mee werkt, zal ik je zo bij je afspraak afzetten en kom je niet te laat." vervolg ik dan. Ik heb zo'n dorst en ik voel me al wat zwakker, zeker in het bijzijn van haar geur. Ik weet niet hoe sterk mijn hypnose nu kan zijn en of het werkt, ik merk het wel als ze begint te gillen of gewoon meewerkt. Met mijn hand streel ik al het haar uit haar nek vandaan.

Your make-up is terrible

Assassin schreef:
[Audrey is net op het kantoor aangekomen, je kan hem daar heen laten gaan.]

Emery Rhaelynn Hamilton.
Ik schrik me dood, figuurlijk dan, als iemand me ineens bij mijn pols vastgrijpt en me een donker steegje in trekt. Het is Caleb. Great. Ik had nu haast net zo goed gelijk met hem mee kunnen gaan.
'Je afspraak wacht wel,' zegt hij en hij drukt me tegen de muur. 'Nee, die afspraak wacht niet. Het is belangrijk dus laat me los,' zucht ik en ik probeer weg te komen maar dat lukt niet. Hij is sterker dan ik had verwacht. 'Ik heb alleen maar dorst, dus maak je niet druk, Emery,' zegt hij op een rustige toon terwijl hij me aankijkt. Shitshitshit. Volgens mij is hij een vampier. Ik had het eerder moeten weten, door zijn woordkeuze en andere kleine dingen. Mijn tas is jammer genoeg op de grond gevallen, zo kan ik onmogelijk bij mijn mobiel en kan ik Audrey ook niet sms'en, maar op een één of andere manier kan ik me hier niet echt druk om maken.
'Als je gewoon mee werkt, zal ik je zo bij je afspraak afzetten en kom je niet te laat,' vervolgt hij. Oké, wat moet ik doen? Aanvallen kan niet, dat win ik nooit zonder wapens en met wegrennen is de kans groot dat ik er niet heelhuids vanaf kom. Ik kan het beste me van de domme houden. Als hij weet dat ik een vampierjager ben, ben ik er zeker geweest. 'Ik snap je niet,' zeg ik fronsend terwijl hij met zijn hand mijn blonde haren uit mijn nek strijkt. 'Je hebt net toch gedronken, en als je meer dorst heb ga je toch terug naar het café?' vraag ik.
Ik ben er eigenlijk niet eens bang voor dat hij me bijt. Ik ben er bang voor dat ik het wil. Ik wil dat intense weer voelen, net als twee jaar geleden. Helaas voor de vampier was Audrey toen in de buurt en heeft ze hem gedood.

[Mehh, kutreactie. Sorry Nikki]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Caleb Morrow

"Nee, die afspraak wacht niet. Het is belangrijk dus laat me los." zucht ze en ze probeert weg te komen. Voor mij is het een peulenschil om haar tegen te houden als ze probeert weg te komen en even later lijkt ze al veel minder tegen te stribbelen. Misschien werkt mijn hypnose dan toch enigszins nu, dat zou wel zo handig zijn want ze mag het zich zometeen niet meer herinneren. "Ik snap je niet." zegt ze fronsend terwijl ik haar blonde haren aan de kant schuif. "Je hebt net toch gedronken, en als je meer dorst heb ga je toch terug naar het café?" vraagt ze.
Ik grinnik zachtjes. "Mensen..." mompel ik. "Nee, ik wil van jou drinken, Emery." verklaar ik dan helder, terwijl ik haar doordringend aan blijf kijken. "Je frisse geur viel meteen op toen je binnen stapte. Je had niet moeten komen vandaag..." Ik praat meer in mezelf dan echt tegen haar, ze had echt niet moeten komen, arm meisje. Dan had ik gewoon die vent genomen. Mijn hoektanden schuiven uit en ik trek mijn bovenlip omhoog, voor ik mijn hoofd naar haar nek beweeg. Zo'n mooie, jonge en bleke huid. Het verlangen tot meer borreld in mij op, wat ik meteen weer de kop indruk, maar niet voor ik zacht over haar nek heb gelikt voor ik mijn tanden er zo zacht mogelijk in zet.
Ik kan me amper inhouden als ik haar heerlijke bloed proef, want nog eens tien keer lekkerder word omdat ik al zolang niets gehad heb. Toch dwing ik mezelf om het rustig aan te doen en een kleine portie te nemen, genoeg om op door te kunnen leven voor de komende tijd. Al snel stop ik weer en veeg ik met mijn vingers het laatste beetje bloed uit haar nek, waarna ik mijn vingers toch af lik. "Nou vertel me, waar moet je zijn?" vraag ik aan haar.

Your make-up is terrible

Emery Rhaelynn Hamilton
Caleb grinnikt zachtjes. 'Mensen...' mompelt hij. 'Nee, ik wil van jou drinken, Emery,' zegt hij terwijl hij me doordringend aanblijft kijken. Ik kijk hem niet-begrijpend aan, ook al snap ik het heel goed. 'Waarom zou je van mij willen drinken?' vraag ik verbaasd. 'Je frisse geur viel meteen op toen je binnen stapte. Je had niet moeten komen vandaag...' zegt hij dan, maar hij lijkt het meer tegen zichzelf te zeggen dan tegen mij. Zijn hoektanden schuiven op en hij trekt zijn bovenlip op, wat er voor zorgt dat mijn hart iets sneller begint te kloppen. Ik wil nu niet eens meer wegrennen. Als hij zacht over mijn nek likt gaat er een rilling over mijn rug en als hij vervolgens zijn tanden zachtjes in mijn huid zet komt er een zachte kreun over mijn lippen. Mijn ogen hou ik genietend gesloten terwijl hij wat bloed uit me zuigt.
'Nou vertel me, waar moet je zijn?' vraagt hij. Ik weet even niet wat ik moet antwoorden, mijn gedachten zijn verward door die beet. Het zou het slimste zijn als ik met de bus zou gaan, maar dan zou ik daar weet een halfuur op moeten wachten in de kou, iets waar ik niet bepaald veel zin heb. Plus, als hij me brengt zal het wel in een auto zijn. Dan kom ik zijn nummerbord te weten en kan ik hem later weer opsporen. 'Ik eh, gewoon in het centrum,' antwoord ik hees. Met mijn hand strijk ik over mijn nek. 'Eh, is er niet iets waardoor je dit weg kan krijgen?' vraag ik. 'Anders moet ik eerst weer naar huis om een sjaal te halen,' vervolg ik mompelend, nog steeds hees. Als Audrey die wond zou zien, zou ze gelijk weten wat er gebeurd was en me misschien nooit meer ergens in mijn eentje na toe laten gaan.
Nog steeds vind ik het jammer dat hij zo snel weer was gestopt, en dat is ook duidelijk in mijn ogen te zien.

To the stars who listen — and the dreams that are answered