• Ken je ze?
    Ik huil NOOIT bij films, krijg NOOIT een brok in mijn keel bij films, alleen in Harry Potter films.
    Mijn pijnlijke slik en tranen wegknipper momenten:
    in deel 1 bij: 'I'm not going home. Not really.'
    in deel 2 bij: 'Master gave dobby a sock. Dobby is free!' en het applaus voor Hagrid
    in deel 3 als Lupos weg gaat en Sirius
    in deel 4 als Carlo dood gaat (don't know why. Misschien door zijn vader die zo hard schreeuwt.)
    in deel 5 bij Sirius dood of course
    in deel 6 bij Perkamentus en Draco met zijn witte dode vogeltje.
    in deel 7: iedereen die dood gaat en Hagrid als hij Harry draagt.

    Ik voel me nu echt een huilebalk en aanstelster.
    Om het over jullie te hebben, wie van jullie potterheads kent dat? Dat je echt een paar keer moet slikken bij de films? Of stel ik me nou echt aan o.O


    "It's funnier in Enochian." ~ Castiel

    niet eens bij dit stuk?


    quidquid excusatio prandium pro

    Ik jank echt bij alles, maar bij Harry Potter heb ik nog nooit gehuild geloof ik. Dat zal wel komen omdat er altijd mensen bij zitten. Bij de dood van Cedric en Dumbledore moest ik wel bijna hoor :/


    Caution first, always.

    Ja bij after all this time always ook natuurlijk, maar dat tel ik mee met Sneeps dood, en die van Lily. Echt ik kan niet tegen zijn verdriet, begin spontaan te huilen :P

    [ bericht aangepast op 25 okt 2012 - 21:43 ]


    "It's funnier in Enochian." ~ Castiel

    De dood van Perkamentus vond ik echt zwaar om te zien! En in het laatste deel het deel waar Marcel een praatje houd waarna Harry 'weer tot leven komt', vond ik ook emotioneel. ;p


    You are beautiful, you are love.

    Omnivium schreef:
    De dood van Perkamentus vond ik echt zwaar om te zien! En in het laatste deel het deel waar Marcel een praatje houd waarna Harry 'weer tot leven komt', vond ik ook emotioneel. ;p


    Ik moet bij de meeste zielige stukjes niet huilen, maar bij dat stukje van Marcel staan er ook bij mij altijd tranen in mijn ogen !


    Can't control my second personality

    Elly4ever schreef:
    (...)

    Ik moet bij de meeste zielige stukjes niet huilen, maar bij dat stukje van Marcel staan er ook bij mij altijd tranen in mijn ogen !


    daar ook... :(


    "It's funnier in Enochian." ~ Castiel

    Ik heb nog geen huil-moment gehad, maar wel een awh-moment.


    26 - 02 - '16

    Mwaa, ik ben niet zo emotioneel aangelegd. Alleen bij de boeken had ik het soms wel een beetje zwaar :')


    “Laughter is timeless. Imagination has no age. And dreams are forever.”

    Nurgle schreef:
    Mwaa, ik ben niet zo emotioneel aangelegd. Alleen bij de boeken had ik het soms wel een beetje zwaar :')


    Dat laatste herken ik echt heel goed... :P Ook als ze voorgelezen worden door Jan Meng.


    "It's funnier in Enochian." ~ Castiel

    Ik had tijdens de laatste film op een gegeven moment één lange emotionele breakdown. De rest van de bioscoopgasten konden mijn gejank nog net niet horen, maar mijn schouders schokten wel zo erg dat ik me kan herinneren dat ik de volgende dag er spierpijn van had gekregen. (cat) Ik ben dan ook wel erg emotioneel aangelegd wat betreft films/boeken/strips/liedjes/fanfictions/gedichten/plaatjes/het leven, dus inmiddels ben ik er wel gewend aan geraakt dat ik snel huil, maar HP 7.2 was toch wel een hoogtepunt. D:


    Ik kijk uit het raam, naar de lucht en de zon, ik loop naar buiten en flikker van het balkon.

    Ik ben gewoon heel erg sensetive voor films/boeken of wat dan ook. Ik zit echt heel snel met tranen in mijn ogen of een hele grote glimlach op mijn gezicht. Komt waarschijnlijk omdat ik als het waren in het boek of in de film ga zitten.
    Het enge is dat ik dan ook wel eens pijn, angst of woede voel en dat is ook wel erg cool. Maar ik ben dus gewoon heel sensetive voor dat soort dingen en ik durf ook te wedden dat het tussen mijn oren zit....
    Maar bij Harry Potter was het toch wel heel erg, vooral bij de boeken en dan weer vooral bij de Engelse


    We've lived in the shadows for far too long.

    Ik jank vrij snel bij films. Ben best emotioneel op de gebied. Bij Harry Potter moet ik altijd janken in deel 7, bij zo'n beetje alles xP gewoon, wanneer iedereen dood gaat, wanneer ze allemaal gaan vechten, wanneer Harry toch nog in leven blijkt te zijn, noem maar op.


    "I didn’t trip, I was just testing the gravity, and it still works"

    Ik huil ook vaak als bellatrix, vaalhaar, voldemort enzo doodgaan.

    EN ALS DRACO EN ZIJN PAPPIE EN MAMMIE WEGLOPEN ALS JEWEETWEL DOOD IS, zo zielig


    And don't forget, Elvendork! It's unisex!

    Mordin schreef:
    niet eens bij dit stuk?



    Ik moest echt huilen toen ik dat stuk in de bioscoop zag. ;$

    Ik huil redelijk snel bij films, vooral in de bios, want dan lijkt alles veel echter. D:


    You always have a choice in life, it's sometimes just

    Omnivium schreef:
    De dood van Perkamentus vond ik echt zwaar om te zien! En in het laatste deel het deel waar Marcel een praatje houd waarna Harry 'weer tot leven komt', vond ik ook emotioneel. ;p


    'Dear girls: a compliment is actually not an invitation to explain how ugly you think you are' - Lisa Cimorelli