jaimyhoi schreef:
Sam Jason Night
Ik hoor dat Nala even wat stiller wordt van mijn aanwezigheid, en even ben ik bang dat ze me weg gaat sturen. En ze draait zich naar me toe en drukt zich dan tegen me aan. Haar ademhaling is iets rustiger maar ze begint dan weer te huilen en drukt haar hoofd tegen mijn schouder aan. Mijn shirt wordt nat van haar tranen maar dat zal wel mijn laatste zorg zijn. De pijn die het normaal meebrengt als ik beweeg of ze tegen me aan komt liggen voel ik niet eens door de grote opluchting dat ze me weer toe laat. Dat is iets wat echt verandert is aan mij. Als ik vroeger een meisje had en ze had zoiets gedaan zou ik zeggen; adios en tot nooit meer ziens, rot maar lekker op dan. Maar nu is het anders. Nala is anders. Nala betekent zowaar echt iets voor me. Ik ga beter zitten op de rand want anders dreig ik er vanaf te vallen. Ik ga zo zitten dat het kussen in mijn rug is en Nala gewoon goed bij me kan liggen. Mijn armen zijn om haar heen geslagen en ik wieg haar dan zachtjes heen en weer. 'Ik zou niet weten hoe het is om zoiets te voelen Nala,' fluister ik. 'Maar ik weet wel hoe is het om je zwaar klote en waarschijnlijk ook leeg te voelen. En nu lijkt dat oneindig te voelen, maar ooit komt er wel weer een betere dag.' Ik druk een kus op haar kruin.
Nala
Ik bleef tegen hem aan liggen huilen, tot na een lange tijd mijn tranen op leken te zijn. Het was niet of het verdriet weg was, nee, alleen de mogelijkheid om het te uiten hield op. Ik bleef tegen hem aan liggen, terwijl mijn ademhaling helemaal tot rust kwam.
"Ik was bang." stotterde ik uiteindelijk. Mijn stem klonk schor van het schreeuwen... gisteren? En omdat ik al zo lang niets had kunnen drinken. Ik herinnerde me ook dat ik al enkele dagen zonder eten zat... Eigenlijk sinds die dag dat Sam flauwviel. Twee, drie dagen geleden? Misschien voelde ik me daarom zo slap en echt super ellendig.
"Nog steeds." zei ik dan weer. Ik was bang voor zoveel dingen. Dat ik nog eens zo'n pijn zou hebben, dat ik Sam zou verliezen, dat een man me nog eens zou aanraken... Ik zou het allemaal niet aankunnen, nooit.
To live will be an awfully big adventure.